De Zwarte Dominatrix 5, haar privé-leven 2. Geschreven door Hamlet, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Hallo – daar ben ik weer, Lisa! Of om me bij mijn juiste naam te noemen: HET BLOEDMOOIE BEEST MET DE BEVALLIGE BENEN, BILLEN EN BORSTEN. In de vorige aflevering was ik in een smerig café en maakte ik korte metten met de kastelein en twee dronken gasten. Ik vertelde de kastelein dat ik terug zou komen om te controleren of de zaak er smetteloos uitzag. Onnodig om te zeggen dat ik absoluut niet tevreden was toen ik terugkwam, en er zijn weinig dingen waaraan ik een grotere hekel heb dan vuil! Hoewel de vuile glazen er niet meer stonden en sommige tafels schoongemaakt waren, lag de vloer nog onder de as en was er overal waar je keek stof. Ik kwam net terug van de sportschool en was gekleed in een leren jack, een superstrakke bodysuit en knielaarzen. Ik had ook nog strakke leren handschoenen aan – alles bij elkaar een formidabel gezicht. Er waren drie gasten en ik die stuurde ik allemaal naar buiten – een van hem leek me dronken, dus die vertelde ik dat hij niet meer terug hoefde te komen en dat hij geluk had dat hij geen pak slaag kreeg. Toen stapte ik recht op de kastelein af, greep hem hardhandig rond zijn nek en drukte mijn nagels hard in zijn keel. Dat deed hem zo ondragelijk veel pijn dat hij in huilen uitbarstte. 'Zo klootzak, ik dacht dat ik je gezegd had dat je deze smerige tent schoon moest maken!' 'IK HEB HET GEPROBEERD MEVROUW LISA ZES B'S, IIIK HEB DE HHHELE NNNACHT STAAN SCHOONMAKEN,' stamelde hij, nauwelijks in staat om te spreken van de pijn. 'Nou, dan heb je niet genoeg je best gedaan, klootzak,' zei ik terwijl ik nu mijn nagels zo hard in zijn nek drukte dat er bloed uit begon te stromen. 'Er zijn twee dingen in de wereld waar ik ontzettend van walg – ongehoorzaamheid en vuil. Als ik iemand iets opdraag, dan verwacht ik dat ik gehoorzaamd word. Ik geef mijn opdrachten niet voor de lol, ik geef ze om nauwkeurig uitgevoerd te worden!' 'Aan vuil heb ik een pesthekel. Deze zaak ziet er walgelijk uit en ik vind dat dit soort zaken geen bestaansrecht hebben.' 'Weet je wat ik nu ga doen, g—-vergeten stuk verdriet?' 'NNEE ALSTUBLIEFT, HEB GENADE MET ME MEVROUW LISA. IK KAN ER NIET MEER TEGEN!' schreeuwde hij, terwijl het bloed over zijn keel liep. 'Nou, je zult nog meer pijn gaan lijden en daar ga ik met volle teugen van genieten. Ik ga je met twee ontzettend harde stompen het ziekenhuis in slaan, vuile klootzak!' 'NNNEEEE MEVROUW LISA,' schreeuwde hij. 'En weet je wat ik met je smerige café ga doen? Dat ga ik helemaal in elkaar slaan. Na vandaag kan dit café dichtgespijkerd worden omdat ik de hele boel kort en klein heb geslagen. Als ik straks klaar ben, dan zal er geen glas, tafel, stoel of fles meer heel zijn. Dus jij ligt de volgende paar maanden in het ziekenhuis en je café wordt dichtgespijkerd. Is dat g—-verdomme goed begrepen, klootzak?' 'ALSTUBLIEFT MEVROUW LISA, DOE ME DAT NIET AAN, IK ZAL U ZOVEEL GELD GEVEN ALS U WILT!' schreeuwde hij uit angst voor wat hem te wachten stond. 'Ik wil je smerige geld niet. Doe je shirt uit en ga rechtop staan met je handen op je hoofd! Je krijgt twee harde stompen in je maag!' Ik liet zijn keel los - hij had al een aanzienlijke hoeveelheid bloed verloren. Hij rukte snel zijn shirt uit en wist hoe vurig ik ernaar verlangde om hem een fikse aframmeling te geven. Als volleerd fysiotherapeute weet ik alles af van het menselijk lichaam, dus ik wist precies waar ik hem moest raken om hem zoveel mogelijk pijn te doen. Ik mikte met mijn vuist op zijn middenrif en nam de tijd om mijn hand langzaam dreigend voor zijn maag heen en weer te bewegen. Jezus, wat ging ik hiervan genieten – Ik vond twee stompen eigenlijk niet genoeg, maar meer dan twee zouden waarschijnlijk fataal voor hem zijn! Ik haalde mijn hand naar achteren en balde mijn vuist om de klap zo hard mogelijk te laten aankomen. Toen sloeg ik plotseling toe en dreef mijn vuist met mijn volle gewicht erachter diep in zijn middenrif. 'AAAAAAAUUUWWW' – hij slaakte een oorverdovende gil en vloog door de lucht. Hij sloeg dubbel van de pijn en begon de vloer onder te kotsen. Wat een walgelijk gezicht! Ik trok hem aan zijn haar omhoog. Hij griende letterlijk als een klein kind. 'Let op, klootzak. Hier komt de tweede!' Ik kwam op de idee om hem een paar ribben te breken, dus mikte ik op zijn ribbenkast. Ik wist precies waar ik hem moest raken om hem zoveel mogelijk pijn te doen. Weer nam ik de tijd en bewoog mijn hand heen en weer voor zijn maag – hij wist niet wanneer ik zou toeslaan. Toen haalde ik mijn vuist naar achteren en dreef die met volle kracht diep in zijn ribben. Ik kon zijn ribben voelen kraken en de botten horen breken. 'AAAAAAAUUUUUUUUWWWW' – het geluid dat hij produceerde toen hij door de lucht vloog moet aan de andere kant van de straat te horen zijn geweest. Hij was volledig bewusteloos en zijn hoofd was tegen een van de tafels opengebarsten. Triomfantelijk ging ik over hem heen staan! Toen begon ik het café en de hele inboedel stuk te slaan. Allereerst tilde ik een tafel op en smeet die door het raam. Dit deed ik met alle tafels, totdat al het vensterglas aan diggelen lag. Ik ging achter de bar staan en sloeg alle glazen tegen de muur kapot. Daarna deed ik hetzelfde met alle flessen. Dit wond me zo ongelofelijk op dat ik er helemaal nat van werd. Hoe meer ik vernielde, des te meer ik wilde vernielen. Ik had me voorgenomen om niets in dit café heel te laten. Toen ik klaar was, leek de vloer van het café wel een drankzee met allemaal gebroken glas erin. De kastelein lag in een kreukel op de vloer, omringd door drank en gebroken glas. Ik had de zaak letterlijk volledig verbouwd! Ik nam een foto van het café en de kastelein die daar lag. Ik nam me voor om folders te maken met een kleurenfoto van de bewusteloze kastelein in zijn verwoeste café en een foto van mij in mijn zwarte leren uitmonstering - daaronder zou komen te staan: DIT GEBEURT ER MET MENSEN DIE MEVROUW LISA NIET GEHOORZAMEN HET BLOEDMOOIE BEEST MET DE BEVALLIGE BENEN, BILLEN EN BORSTEN! Wordt vervolgd