Verkeerd verbonden? Door DTM, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. De amazonevriendin van Steve leest hem een pijnlijk lesje nadat ze een telefoontje van "de andere vrouw" heeft opgenomen. "Hallo?" "Eh... Is... Is Steve er?" luidde een verlegen jonge vrouwenstem. "Ja, hij is er. Wie kan ik zeggen dat er is?" KLIK "Hmmmmm?" dacht Lucy bij zichzelf toen ze de telefoon langzaam weer neerlegde. "Wie was dat lieveling?" schreeuwde een mannenstem uit de woonkamer. "Weet ik niet, ze hebben opgehangen," antwoordde ze. ""Wie" heeft er opgehangen?" "Ik weet het niet. Ken je de uitdrukking "opgehangen" niet?" grapte Lucy als antwoord op de tamelijk domme vraag van haar vriend. Ze liep terug naar de woonkamer met een schaal popcorn in haar hand, klaar om naar een film te kijken met haar vriend Steve, die ze nu acht maanden kende. "Steve, je verwachtte vanavond toch geen telefoontjes?" vroeg Lucy nieuwsgierig terwijl ze Steve de schaal met popcorn gaf. Ze tilde hem moeiteloos van de bank en zette hem op haar schoot voor een avondje knuffelen en film kijken. "Nee, volgens mij niet. Waarom vraag je dat?" "Nou, er was een vrouw aan de andere kant van de lijn en die vroeg met je naam naar je." "Lucy, ik heb iedere dag tientallen vrouwen aan de lijn, relaties van mijn werk. Het zou zo iemand geweest kunnen zijn," sprak hij geruststellend tot Lucy. Zijn geruststellende stem maskeerde zijn innerlijke paniek. Hij wist maar al te goed wie er zojuist gebeld had en hij bad de hemel dat hij het gesprek een andere wending kon geven voordat Lucy achter de waarheid kwam. "Ja, dat weet ik," antwoordde ze hem terwijl ze zachtjes begonnen te knuffelen op de bank. Lucy sloeg haar armen en benen teder, maar heel stevig rond het lichaam van Steve. "Maar als het iemand van zijn werk was, waarom hing ze dan op? En waarom reageert hij zo nerveus?" dacht ze bij zichzelf. "Schat, ik ben zo terug," zei ze. Ze tilde Steve met gemak van zich af en legde hem voorzichtig terug op de bank. "W-wat ga je doen, schat?" vroeg hij zenuwachtig. "Ik ga nu bellen om dat telefoontje na te laten trekken. Ik heb het gevoel dat er iets niet in de haak is." "NEE!" riep Steve terwijl hij opgewonden van de bank af sprong. "Eh... Eh... Nee schat, zulke telefoontjes kosten geld. Laten... Laten we maar doorgaan met de film. Ik moet mijn magische vingers een beetje oefenen..." probeerde hij haar te verleiden terwijl hij schalks met zijn vingers wiebelde. "Zijn er nog vrijwilligers?" "Ooooooh, schat. Je weet hoe lekker ik het vind als je me masseert. En ik weet hoe LEKKER jij het vindt wat er daarna komt," fluisterde ze hem toe met haar volle, getuite lippen. "Maar ik wil eerst dat telefoontje plegen." "Schat, kom op nou. We gaan onze avond toch niet laten verpesten door een of andere idiote telefoonstalker," vervolgde hij. Hij greep haar paniekerig bij haar arm om haar tegen te houden, maar hij wist maar al te goed dat de kans dat hem dat zou lukken kleiner was dan dat hij door de bliksem zou worden getroffen. "Steve, wat is er in hemelsnaam met je aan de hand? Waarom doe je zo raar? Wat is... je weet wél wie er aan de lijn was, hè?" vroeg ze hem koeltjes. Haar prachtige gezicht weerspiegelde nu strenge ernst en lichte schrik. "Ben... Ben je vreemd aan het gaan?" "N-nee, natuurlijk niet... Wat denk je wel... S-schat, kom op, laten we nou maar..." "GEEF ANTWOORD!!!" schreeuwde Lucy met tranen in haar ogen. "S-schat... schat, het is niet wat je denkt... n-niet... boos worden, okay?" vroeg Steve aan zijn nu zichtbaar van streek zijnde vriendin in een poging om haar te kalmeren. "Het is gewoon... Weet je... Ik... Eh..." "Ja dus..." concludeerde ze zuchtend terwijl er een enkele traan langs haar prachtige gezicht biggelde. Ze hield heel veel van Steve en ze had gedacht dat dat wederzijds was. Het verdriet door het bedrog van de man van wie ze dacht dat hij om haar gaf trof haar als een donderslag bij heldere hemel. "Hoe kun je me dit aandoen?" riep ze boos uit. Haar schrik en verdriet maakten nu plaats voor woede. "Hoe kun je me nou zo behandelen?" vervolgde ze terwijl haar lichaam zich begon uit te zetten. Haar spierbundels begonnen langzaam op de bollen onder haar zachte flanellen joggingbroek en haar nu erg strakke T-shirt. "Hoe kun je achter mijn rug... tegen me liegen... stiekem doen... ME BEDRIEGEN!!!" schreeuwde ze. Een schreeuw die bijna het geluid van aan flarden scheurende kleren overstemde, toen haar supergespierde lijf volledig uit haar vrijetijdskleding barstte. Nu ze daar voor Steve stond met alleen maar haar ultrastrakke kanten beha en haar slipje aan, zag Lucy er nog groter, gespierder en sterker uit dan hij haar ooit gezien had. Steve begon nerveus afstand te nemen van zijn bijzonder boze amazonevriendin, omdat hij volledig vervuld was van angst en vrees. Hij had op de eerste rang gezien, en gevoeld, hoe sterk en gespierd Lucy was als ze alleen maar met hem speelde en stoeide. In deze staat, nu ze zo boos en van streek was, vreesde hij letterlijk voor zijn leven. "L-Lucy... Kom... Kom op... Dit... Dit slaat nergens op. L-laten... Laten we ons verstand er bijhouden... Laten we gewoon weer... En dan geef... Geef ik je de lekkere massage die ik je beloofd heb... Alsjeblieft schat... Het stelt allemaal niks voor... Ik bedoel..." "Hou je kop!!!" snauwde ze hem toe terwijl ze met haar supergespierde lichaam een angstaanjagende pose aannam. Ze zag er gespierder en sterker uit dan Steve haar OOIT gezien had, meer dan hij voor mogelijk had gehouden. Ze stond voor zijn nu huiverende lijf, met haar armen gekruist over haar kolossale borstspieren, haar schouders en rug vol en breed, haar lichaamsspieren afgetekend en staalhard. "Ik heb je toch verteld wat er zou gebeuren als je me OOIT zou bedriegen, of niet soms?" vroeg ze op snauwende toon. "Nou ja, maar..." "HOU JE KOP!!!" onderbrak Lucy hem boos. "Ik heb je verteld wat ik met je zou doen als je er ook maar aan dacht om me zo te behandelen," zei ze verrassend kalm, bijna poeslief. Toen ze langzaam op Steve afkwam, trok hij zich steeds verder terug. Haar woede en haat voor Steve, die nog groot en diep waren, leken plotseling tot bedaren te komen. Ze was op het idee gekomen om hem het emotionele verdriet dat hij haar aangedaan had tienvoudig terug te betalen in lichamelijk geweld. En dat bezorgde haar nu een gevoel van geluk en genot. Steve pijn doen, Steve breken, hem laten schreeuwen en smeken en huilen... de gedachte daaraan toverde een verwrongen glimlach op haar lippen. "Ik heb je verteld wat er zou gebeuren als je zo tegen me zou liegen..." vervolgde ze terwijl ze haar lichaam even sexy als krachtig spande, "...me zo zou bedriegen." Ze stond nu recht voor hem en duwde hem tegen de muur aan. Met haar voluptueuze, gespierde gestalte van 1.76 liet ze Steve, die toch een paar centimeter langer was, er uitzien als een klein jongetje. "Dacht je soms dat ik tegen je loog toen ik je vertelde over mijn laatste vriendje, dat ik allebei zijn benen gebroken heb, zijn hand, vijf ribben en dat ik hem een hersenschudding heb bezorgd omdat hij tegen me loog, schat?" fluisterde ze Steve zachtjes in zijn oor. "Of denk je misschien dat ik de spieren niet heb... de kracht... om je te PLETTEN," fluisterde ze hem in zijn oor, terwijl ze langzaam haar armen rond het lichaam van haar doodsbenauwde ex-vriend begon te slaan. "S-s-schat... schat alsjeblieft, Het... Het spijt me... Ik wilde je niet... Arrgghhhhhhh!!!!" "Sssssst... Het is wel goed, mijn dierbare mannetje," fluisterde ze sexy terwijl ze langzaam zijn bovenlichaam in haar supergespierde omhelzing begon te pletten. "Ik wil mijn lieveling alleen maar een beetje omhelzen. Dat vind je toch niet erg, schat?" plaagde ze. Maar aan zijn echoënde geschreeuw kon ze maar al te goed horen hoeveel pijn ze Steve liet lijden. Nadat ze hem een paar minuten in haar verpletterende omhelzing had gehouden, tilde ze hem met gemak van de vloer. Langzaam overviel hem een duisternis, een duisternis die Steve bijna welkom was... maar dat was wel de laatste keer dat Lucy hem er zo genadig vanaf liet komen. Plotseling voelde hij zijn lichaam door de lucht vliegen en landde hij onzacht op de bank waarop ze nog maar een paar minuten geleden bij elkaar in de armen lagen voor een ontspannen avondje. Zijn bewustzijn en de broodnodige adem kwamen langzaam weer terug, maar de pijn in zijn ribben schreeuwde net zo hard als hij daarnet zelf geschreeuwd had. Toen hij weer wat bij zijn positieven gekomen was, zag hij Lucy langzaam op zich afkomen, sexy draaiend met haar voluptueuze amazonelijf. Haar lichaam was even sexy als sterk, wat de voornaamste reden was geweest dat deze twee tortelduifjes elkaar gevonden hadden. Steve had altijd al een erotische fascinatie gehad voor sterke, gespierde vrouwen. Toen hij Lucy tegenkwam toen ze op een dag in het park aan het joggen was, beschouwde hij zich als een van de gelukkigste mannen ter wereld. Met haar oogstrelend prachtige lijf was ze de vangst van zijn leven en ze konden het ongelofelijk goed met elkaar vinden. Maar naarmate de tijd verstreek besefte Steve dat hij misschien wel meer gekregen had dan waar hij om gevraagd had. Hoewel hij toch een behoorlijk atletisch, sterk en fit lijf had, kon hij nog niet in de schaduw staan van zijn levensechte amazonevriendin, iets waar ze hem voortdurend aan herinnerde. Haar agressieve voorspel, haar stevige en hardhandige geknuffel en haar moeiteloze gemanoeuvreer met zijn lijf gingen Steve de keel uithangen en hij vond het tijd voor verandering. Als hij al eens probeerde om het heft van Lucy over te nemen, dan wees ze hem moeiteloos op zijn plaats. Hoewel ze helemaal geen bullebak van een vrouw was, hield ze ervan om hem te pesten en te plagen. Ze vond het leuk om met haar sterke spieren met hem te spelen, soms zelfs in het openbaar, iets waaraan Steve een steeds grotere hekel kreeg. "Nou... wie is het? Wie is de vrouw die je achter mijn rug om ontmoet?" fluisterde ze sexy terwijl ze haar kolossale biceps liet opbollen. Ze klonk als een schooljuf die een stout schooljongetje toesprak, met een sexy, flirtende ondertoon. "Heeft ze ook zulke dikke gespierde armen? Kan ze die rond je heen slaan zoals ik en het laatste beetje lucht uit je longen persen?" vervolgde ze terwijl ze haar spierballen liet opbollen. "Kan ze je naar bed dragen als je op de bank in slaap gevallen bent? Kan ze je tegen zich aanvleien, je beschermen en van je houden zoals ik dat doe? Kan ze je neuken terwijl ze je helemaal in de lucht houdt, je in en uit haar laten gaan met alleen maar haar armen, schat?" zei met een steeds dierlijker wordende stem. "Lucy... Lucy alsjeblieft... We... We moeten dit niet doen... D-dit slaat nergens op... Kom op... laten we dit gewoon uitpraten... laten we gewoon..." "Ssssst... je spreektijd is voorbij, schat. Ik heb je verteld wat er zou gebeuren als je me dit ooit zou aandoen. Maar je hebt niet naar Lucy geluisterd en nu zal ik je een lesje moeten leren..." concludeerde ze zachtjes terwijl ze haar borst zo breed mogelijk opzette. "Ik had je als een Koning kunnen eren, van je kunnen houden voor de rest van je leven, je al het VELE genot laten beleven dat een lichaam als dat van mij kan schenken. Maar in plaats daarvan zal ik je de VELE pijn moeten laten lijden die deze spieren kunnen bezorgen. Je botten breken... Je lichaam pletten... Deze harde sexy spieren van me gaan een hoop plezier met je beleven, lieveling van me." "Wat nou, me als een Koning eren? Van me houden? Je bent zo hard als beton. Je behandelt me als een klein kind. Jezus, ik kan niet eens seks met mijn vriendin bedrijven zonder daarna het gevoel te hebben dat ik zes uur gerugbyd heb!!" riep Steve boos uit, alsof er plotseling een straaltje heldenbloed door zijn lichaam stroomde. "Mijn vrienden vinden me een watje omdat ik een vriendin heb die twee keer zo sterk is als ik! Ze vinden jou allemaal een kermisattractie. Is het gek dat ik naar Rachel... Eh... Ik bedoel..." stotterde Steve toen hij besefte dat hij zich versproken had. "Is het Rachel? Toch niet Rachel het zusje van je vriend Billy, of wel? Nou... met haar reken ik later wel af, of dacht je soms van niet?" treiterde Lucy. "Maak je niet druk schat, ik zal het kalmer aan met haar doen dan met haar oudere broer. Jaaaaa, weet je nog toen Billy heel lang last had van zijn ribben? Dat hij je kreunend en steunend vertelde dat hij ‘s avonds laat overvallen was? Nou schat, dat was ik. Hij heeft geprobeerd om me van je af te pikken, schat. Maar ik bleef trouw... Ik was loyaal aan mijn man. Maar hij bleef maar aandringen en zei dat hij wel eens wilde weten hoe een gespierde, sexy vrouw aanvoelde. Nou, dat heb ik hem dus laten voelen, maar op MIJN manier. Ik denk dat hij een paar uur later wel doorhad dat ik niet in hem geïnteresseerd was. Dus probeer me maar niet wijs te maken dat ze je een watje vinden vanwege mij... alleen een ECHTE man mag hopen dat hij een vrouw als mij aankan, schat. En ik zou er uitzien als "een kermisattractie"? Oh schat van me, je ziet zeker de bobbels in de broeken van je vrienden niet als ze me zien, of wel soms? Maar maak je niet druk, want ik heb hier GENOEG bobbels zitten." Lucy boog zich voorover naar Steve, die nog steeds op de bank zat. Haar bijzonder ruimbemeten en ongelofelijk stevige borsten zaten nu maar een paar centimeter van zijn gezicht. "Vertel me eens schat, heeft Rachel ook zulke tieten?" fluisterde ze terwijl ze Steve bij zijn hoofd pakte en het stevig in haar volle boezem plantte. "Kan ze je hoofd masseren met haar tieten? Kan ze je tussen haar tieten neuken en je tegen het plafond laten spuiten? Kan ze je gezicht pletten door haar borstspieren op te zetten, lieveling van me?" treiterde Lucy terwijl ze haar borstspieren opzette, zodat Steve van de pijn in haar borst begon te schreeuwen. Zijn geschreeuw trilde door heel haar lichaam heen en zorgde ervoor dat Lucy begon te kreunen en te hijgen van seksueel genot. "Mmmmmm, wat vind ik het lekker als je voor me schreeuwt schat. Oh, en als je soms dacht dat ik je altijd ruw behandeld heb... nou lieveling, dan zul je nog eens wat beleven," giechelde ze terwijl ze het hoofd van Steve tussen de bankschroef van haar borsten geklemd hield. Wederom overviel duisternis hem en wederom liet Lucy hem los uit haar ijzeren greep. Ze wilde nog niet dat hij haar verliet. Oh nee, ze was van plan om de HELE NACHT LANG met haar nieuwe speeltje te spelen. "Ohhhh, heb ik mijn breekbare mannetje pijn gedaan? Ben ik te sterk voor mijn tere jongetje? Hou je misschien van zachte, zwakke vrouwtjes? Heb je het heft graag in handen? Speel je in bed graag de baas over je vrouw? Knuffel je haar graag, bescherm je haar, draag je haar rond? Nee, volgens mij hou jij van harde, sterke spieren. Volgens mij vind je het lekker als jouw gespierde, sexy vrouw je over haar schouders slaat, je tegen haar stevige, volle borsten vleit en je gezicht masseert met haar borstspieren. Je vindt het lekker als ze haar benen rond je heen slaat en haar in en uit haar pompt totdat je klaarkomt. Is het niet, lieveling van me?" "Ehhhhh... Jezus... Lucy alsjeblieft... Straks raak ik nog gewond. Je moet hiermee ophou..." "Ik heb je iets gevraagd," zei ze streng terwijl ze met haar heerlijk gespierde lichaam weer een angstaanjagende pose aannam. "Of moet ik je eens leren hoe je je amazonemeisje moet behandelen?" "Nee... nee alsjeblieft. Het spijt me, vergeef me schat. Ik hou van spieren, ik hou van JOUW spieren. De vorm die ze hebben, hoe hard ze zijn, hoe sterk. Echt waar, ik hou er heel veel van, alsjeblieft... Alsjeblieft, hou op," riep Steve in paniek uit. "Nou, dat klinkt al veel beter schat. Maar wacht eens even... als je werkelijk zo dol bent op deze harde, sexy, STERKE spieren van me... waarom zou je dan eigenlijk vreemd moeten gaan? Je bent toch niet weer tegen me aan het liegen, schat?" fluisterde ze. "NEE!! Nee, natuurlijk lieg ik niet. Ik hou van je gespierde, sexy lichaam. Ik vind het lekker als je me optilt en me ronddraagt en me knuffelt en me neukt... Alsjeblieft, laten we ons weer een beetje ontspannen. Ik... Ik heb lekkere massageolie. Ik zal je eens helemaal masseren schat. Wat... Eh... Wat vind je daarvan?" begon Steve zijn zaak te bepleiten. "Mmmmm, ik vind het ontzettend lekker als je die spieren van me masseert en streelt lieveling, maar geef eerst eens antwoord op mijn vraag. Waarom zou je vreemdgaan als je een vrouw als mij hebt..." fluisterde ze terwijl ze haar heerlijke volle spieren spande, "...een vrouw als mij in je huis?" "Ik weet het niet schat. Alsjeblieft, vergeef het me. Ik heb me als een idioot gedragen. Ik wist niet wat ik deed. Rachel heeft niets dat jij niet hebt, Lucy. Ik bedoel, iedere keer dat we het deden, dan dacht ik aan jou. Is dat geen bewijs dat ik van je hou?" Lucy kreeg voor de tweede keer die avond een schok te verwerken, en wat voor eentje! "Hebben ze het meer dan één keer gedaan?" dacht ze bij zichzelf. "Hij dacht aan mij als hij het met haar deed?" dacht ze bij zichzelf terwijl ze met de seconde bozer werd. Toen Lucy eventjes in gedachten verzonken was, zag Steve haar lichaam hijgend opzwellen en de spieren opbollen die hem letterlijk in tweeën konden scheuren. Zijn stomme opmerkingen hadden hem weer ultieme angst en vrees ingeboezemd en hij besefte dat hij op de drempel stond van het pak slaag, de afstraffing van zijn leven. Toe Lucy eventjes afgeleid was, zag Steve zijn kans schoon om te ontsnappen en greep die. Hij sprong overeind en RENDE de voordeur uit, strompelend en in paniek struikelend over zijn eigen benen. Hoe razend Lucy nu ook was, ze zou hem met GEEN MOGELIJKHEID laten ontsnappen. Hij zou van geluk mogen spreken als hij na deze avond nog in leven was. Steve stapte snel zijn auto in, deed haastig alle deuren op slot en zocht wanhopig naar zijn autosleutels. "Zoek je deze soms?" zei Lucy die vlak naast het portier stond. Ze had zijn autosleutels in haar hand, die ze speels heen en weer liet slingeren. Er verscheen een valse glimlach op haar gezicht. "Ik zal je een tip geven, Stevie. De volgende keer dat je probeert te vluchten, zorg er dan voor dat je je autosleutels bij je hebt." Ze legde de sleutels op het trottoir, wandelde langzaam terug naar Steve in zijn auto en slaakte een diepe oerkreet. Met haar ogen strak gericht op die van Steve boog ze zich voorover. Met een diepe oerkreet begon ze de rechterkant van de auto volledig van de grond te tillen. Haar dijen, hamstrings, kuiten en bilspieren EXPLODEERDEN van de spierbundels toen ze de auto tot heuphoogte optilde. Al die tijd hield ze het doodsbenauwde en bijna huilende lijf van Steve in het oog, die door de auto heen buitelde. "Kom je er nog uit of moet ik het portier er af rukken?" gromde ze terwijl ze de auto op en neer begon te stuiteren, zodat haar gekooide slachtoffer als een lappenpop door de auto heen en weer werd geslingerd. "LUCY, ALSJEBLIEFT... ALSJEBLIEFT, HET SPIJT ME... IK ZAL HET NOOIT MEER DOEN... DOE ME GEEN PIJN... ALSJEBLIEFT!!!!" gilde hij uit alle macht. Tranen van doodsangst stroomden hem over zijn wangen. "Oh, wacht eens even..." dacht Lucy met een gemene grijns bij zichzelf. "Ik heb de sleutels. Wat stom van me." Ze liet de auto van zijn hoogste punt vallen, zodat hij met Steve erin als een rubberen bal op en neer begon te stuiteren. Zijn hoofd deed pijn en bonsde doordat het tegen ieder onderdeel van het interieur van zijn auto terechtgekomen was. Vol ontzag realiseerde hij zich dat zijn supersterke vriendin bijna net zo gemakkelijk met zijn auto had gesold als een paar minuten geleden met hem. Toen hij eindelijk weer wat bij zijn positieven gekomen was en door het raampje keek, zag hij Lucy staan met haar handen op haar heupen. Ze was nog steeds in haar verbijsterend sexy lingerie en liet de autosleutels weer heen en weer slingeren. Toen liep ze zwierig naar de auto, stak de sleutels in het slot en deed voorzichtig het portier van het slot. Steve wist maar al te goed dat hij niet moest proberen om het knopje van het slot tegen te houden. Dan zou ze misschien haar eerdere dreigement wel uitvoeren en de deur letterlijk uit zijn stalen scharnieren rukken... en dan zou hij een nog zwaardere afstraffing krijgen. Door de manier waarop Lucy er op dat moment uitzag, met haar gezicht op onweer, vroeg hij zich af hoe het nog erger voor hem kon worden dan het al was. "Kom hier!!" gromde ze. Ze greep Steve bij de kraag van zijn overhemd en sleurde hem met gemak uit zijn tijdelijke en ondoelmatige toevluchtsoord. "Hoe had je gedacht om dit verborgen voor me te houden?" vroeg ze streng terwijl ze allebei haar supersterke handen rond zijn nek legde en hem langzaam van de grond begon te tillen. "Denk je soms dat ik achterlijk ben! Dat ik er niet achter zou komen! Ik hoop maar dat ze het waard was Stevie, want als ik klaar met je ben, dan mag je je gelukkig prijzen als je het ooit nog met een andere vrouw kunt doen... als ik je al in leven laat!!!" snauwde ze terwijl ze haar greep rond de nek van Steve nog wat steviger aantrok. Met zijn voeten bungelend in de lucht en zijn adem volledig afgesneden door de wurggreep van Lucy, kon Steve alleen maar hopen dat hij nog een woord kon uitbrengen. Wat gekreun en gesteun was het enige waarvoor hij nog de kracht en de adem had om te slaken. "Maar nee..." vervolgde Lucy toen ze hem langzaam weer op de grond begon te zetten en haar ontzettend krachtige greep liet vieren. "Ik mag mijn woede niet de baas over me laten worden. Jij en ik, mijn kleine Vreemdgangertje, hebben nog een LANGE nacht voor de boeg," fluisterde ze hem koeltjes in zijn oor. "We hebben mijn benen nog niet vergeleken met die van jouw nieuwe slet... Eh... Ik bedoel vriendin," treiterde Lucy terwijl ze een van haar kolossaal gespierde dijen hief en hem daarmee over zijn zij wreef. "L-Lucy, alsjeblieft... Zo is het niet... Ze... Ze is niet mijn..." "Sssssst," onderbrak ze hem zachtjes maar zeker. "Wees nou maar stil, lieveling van me, want anders dan word ik misschien wel weer boos en ruk ik allebei je armen er finaal af," zei Lucy terwijl ze haar staalharde armen spande. "We hadden het over benen. Ik weet dat je een benenman bent. Zijn haar benen net zo stevig... en net zo welgevormd... en net zo STERK als die van mij, schat?" treiterde ze terwijl ze haar keihard gespierde benen maar een paar centimeter van zijn doodsbenauwde lijf af hield. "Zien haar benen er net zo goed uit als die van mij in pumps, lieveling? Kan ze die even sexy en sensueel bewegen als ik? Kan ze haar benen rond je heen slaan en je PLETTEN?" Het hart van Steve klopte hem in zijn keel. Hij wist dat hij zelfs met zijn door angst gevoede kracht geen partij zou zijn voor de sexy bonk vrouwenspieren die voor hem stond. Hij wist dat hij de avond van zijn leven ging beleven, en waarschijnlijk wel de laatste avond van zijn leven. In het besef dat hij geen andere keuze had, probeerde hij de longen uit zijn lijf te schreeuwen. Zijn mannelijke trots zou aan diggelen vallen als hij om hulp zou roepen tegen de woede van zijn vriendin, maar hij had op dat moment weinig keus. Hopelijk zou zijn geschreeuw een oplettende buurtgenoot alarmeren en zou hij gered worden... Helaas voor hem was dat totaal niet het geval. "GODV..." was het enige dat Steve uit kon brengen toen Lucy hem met haar stevige handen beetgreep en hem een paar centimeter naar haar hijgende boezem trok. Toen ze hem daarin gedrukt had, werd zijn geschreeuw volledig gedempt. Hij ging steeds zwakker ademen, zijn laatste kans op redding was verkeken. "Schatje toch, waarom moest je dat nou doen?" treiterde ze. "Je wist toch wel dat dat je niet geholpen zou hebben en dat dat me alleen maar nog bozer gemaakt zou hebben dan ik nu ben! En ik denk niet dat je wilt weten hoe boos ik wel niet kan worden, GELOOF DAT MAAR!!" gromde ze terwijl ze zijn hoofd dieper en steviger tussen haar volle, stevige tieten duwde. "Schat van me, laten we dit gesprek maar binnen voortzetten. We hebben nog een hele hoop vergelijkingen tussen jouw nieuwe vriendin en mij voor de boeg. Wie weet, misschien kan ik je er wel van "overtuigen" dat ik een betere vrouw voor je ben, schat?" treiterde ze hem verder. Hij ademde nauwelijks nog, zijn lijf lag roerloos in haar armen. "Hoe dan ook, ik ga je nog een laatste keer kleurenblind neuken, lieveling van me. En als je vond dat mijn kutje altijd al strak rond je pik zat... Oooooooh mijn schat, je mag je gelukkig prijzen als ik hem niet helemaal verslind als ik klaar ben met je," fluisterde ze Steve in zijn oor. Toen ze Steve bewusteloos voelde vallen, nam ze hem in haar armen en begon hem terug naar binnen te dragen. De rest van die avond, evenals vele avonden die nog zouden volgen, werd Steve vreselijk in elkaar geslagen door zijn razende amazonevriendin. Het geluid van zijn geschreeuw en gehuil en zijn gesmeek om vergiffenis echode letterlijk door hun straatje. Zijn machteloze lichaam kreeg alle hoeken van de kamer te zien, werd meedogenloos geplet tussen staalharde ledematen en werd beestachtig tot tranen toe geneukt. Lucy kwam haar belofte na en "overtuigde" Steve ervan dat zij een betere vrouw voor hem was. En wee zijn gebeente als Steve ook maar even naar een andere vrouw zou durven kijken. En wat Rachel betreft: nou, laten we maar zeggen dat een huilend, snikkend, met tranen besprenkeld telefoongesprek met Steve later die avond haar duidelijk maakte dat hij voorlopig geen kant meer op kon. En toen ze haar spiksplinternieuwe auto later tot moes vermalen vond door een paar sterke vrouwenhanden, zij ook niet.