De Uitdaging. Door Bastige, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Mijn huisgenoot daagt me uit omdat hij zijn kleren en zijn trots terug wil winnen. "Ik ben het beu om die klotenvaat te doen," snauwde mijn huisgenoot en hij smeet de theedoek met een natte smak tegen de grond. Zijn vuisten hingen gebald langs zijn lijf. "Daag je me uit?" vroeg ik terwijl ik flegmatiek een wenkbrauw optrok en nadrukkelijk naar zijn penis en ballen keek, die sidderend en kwetsbaar tussen zijn benen hingen. "Ja," zei hij stoer, maar ik meende een aarzelende trilling in zijn stem te horen. "Trek je kleren uit. Kom maar op." Ik haalde mijn schouders op, zette mijn tas neer en begon me te ontdoen van mijn topje en rok. Hij was uiteraard al naakt, zoals altijd als hij thuis was. Dag in, dag uit waren zijn penis en ballen nooit aan het oog onttrokken, wat tamelijk amusant voor me was, maar niet erg erotisch; dat naaktlopen had ik voornamelijk voor hem bedacht, om hem constant op zijn onderdanige positie te wijzen en hem er zo aan te herinneren dat zijn arrogante en agressieve houding hem zo in de nesten gewerkt had. Hij zag me echter graag naakt. Helaas voor hem was zijn enige kans daarop als hij me uitdaagde, waarna er een naakte worstelpartij volgde. In ruil voor het zien – en het voelen – van mijn naakte lichaam moest hij genoegen nemen met de aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid van een pijnlijke nederlaag. Zonder schaamte of aarzeling verwijderde ik mijn beha, stapte uit mijn slipje en begon me te stretchen. Ik heb niet het meest atletische lichaam van de wereld, maar het is lekker gespierd en welgeschapen. Uiteraard sprong zijn pik, zoals altijd, overeind toen hij me zo zag; ik wist dat die al gauw weer slap zou hangen. Te elfder ure begon hij zich ook te stretchen en na een minuut gingen we naar de huiskamer en zetten we de meubels aan de kant. De regels waren eenvoudig: alles was toegestaan en de strijd was pas afgelopen als er iemand opgaf. De verliezer zou een maand lang naakt in huis moeten rondlopen en alle huishoudelijke klusjes moeten opknappen. Na een week mocht de verliezer de winnaar uitdagen voor een revanche, onder dezelfde regels en condities. Door die laatste regel en door de onverbeterlijke machohouding en eigenwijsheid van mijn huisgenoot, liep hij nu al drie maanden naakt en gedienstig door het huis. En toch bleef hij me maar uitdagen. Was hij soms een masochist? Onze worstelpartij begon. Naakt draaiden we om elkaar heen. Hij stond ver voorovergebogen en met zijn heupen naar achteren. Op die manier wilde hij ontkomen aan de verrassingstrap naar zijn testikels, waarmee ik hem een paar gevechten geleden binnen een paar seconden geveld had. Hij zag er een beetje stom uit en ik herinnerde hem pesterig aan zijn acute nederlaag. "Goed om te zien de jij je ballen uit de buurt van mijn voet houdt," gniffelde ik. Daar had hij niet van terug, aangezien het duidelijk was dat het noodzakelijk was wat hij deed. Hij concentreerde zich op mij te verslaan en zocht stiekem naar een opening. Die opening kwam. Hij schoot naar voren, vloerde me en drukte me met zijn worstelervaring snel tegen de grond. Ik probeerde me los te wrikken, zoals ik in een zelfverdedigingcursus geleerd had, maar hij was snel, sterk en in goede conditie. Binnen een mum lag hij boven op me en probeerde hij mijn armen en benen tegen de vloer te drukken. Ik rukte een hand los en duwde die tussen zijn benen om hem bij zijn ballen te grijpen, maar hij draaide zo met zijn heupen, dat ze buiten mijn bereik waren. Hij greep me bij mijn arm en hield die in bedwang. Ik zat nu lelijk in de nesten. Mijn naakte borsten zaten in de vouw van zijn arm en zijn andere arm verdween recht tussen mijn benen. Het was vernederend, maar dat mocht me niet afleiden van mijn verlangen om hem te verslaan, om hem weer op zijn plaats te zetten. Om hem af te leiden kuste ik hem, op zijn schouder, in zijn nek. Erotisch, met gebruik van mijn tong. Terwijl ik uit zijn greep probeerde te ontsnappen, bleef ik hem kussen en likken. Misschien zou dat hem voor eventjes afleiden... In een overwinningsroes bracht hij zijn gezicht naar het mijne en kuste me terug. Toen ik mijn tong in zijn mond duwde, reageerde hij door die van hem in de mijne te duwen... en toen beet ik er plotseling hard in. Hij slaakte een gesmoorde kreet en trok zijn bloedende tong terug. Zijn greep verslapte eventjes. Ik trok mijn arm los en duwde die weer tussen zijn benen. Dit keer sloot mijn hand rond zijn ballen voordat hij weg kon draaien. Toen hij net iets te laat met zijn heupen schudde, wisten we allebei dat ik gewonnen had. Maar hij gaf het niet zomaar op. Toen ik in zijn ballen begon te knijpen, slaakte hij een kreet van ontzetting en begon hij me op mijn hoofd en borsten te stompen, in een wanhopige poging om me te dwingen hem los te laten. Maar ik ben voor geen kleintje vervaard: ik incasseerde zijn stompen en kneep hem uit alle macht in zijn testikels. Op een gegeven moment gingen allebei zijn handen naar mijn pols en begon hij eraan te trekken en te draaien om te proberen mij mijn greep te laten verslappen. Zijn ogen zaten stijf dicht, zijn gezicht was verwrongen in een pijnlijke grimas. Aanvankelijk moest ik mijn uiterste best doen om hem in mijn greep te houden, maar zijn kracht nam snel af door de ongelofelijke pijn die hij leed. Terwijl hij zich nog vruchteloos aan mijn pols vastklampte, gooide hij zijn hoofd achterover en barstte hij uit in een vreselijk gehuil. "MIJN GODDDDDDDDDDD!!!!!" krijste hij. AAAaaaaaAAAAAggghhhhhh!!!!!!!!" "Geef je over!" bromde ik. Zijn armen werden slap en de tranen begonnen uit zijn ogen te stromen. Zijn gehuil ebde weg naar een gesmoord gejank. Hij lag achterover, leed onbeschrijflijk veel pijn, maar wilde zich toch nog niet overgeven. "Mijn God alsjeblieft!" smeekte hij me. "Laat me alsjeblieft los! Mijn God, alsjeblieft alsjeblieft alsjeblieft!" Ik kneep nog harder. "Geef je over!" siste ik. Uiteindelijk, na ongeveer dertig eeuwigdurende seconden marteling, kreunde hij de woorden: "Ik geef me over." Toen ik zijn ballen losliet, stortte hij snikkend en gebroken neer. Ik liet hem daar liggen, trok mijn kleren aan en ging wat voor mezelf werken. Zijn jammerende gesnik bleef zachtjes echoën uit de huiskamer. Ik denk dat hij zich in het half uur dat volgde naar de badkamer heeft gesleept, gekotst heeft en daarna naar zijn slaapkamer is gestrompeld om alleen te zijn met zijn pijn. Ik gaf hem twee uur de tijd om bij te komen en bonsde toen op zijn deur. Pas na de tweede keer deed hij open. Hij zag er uit als een wrak, met zijn gezicht onder de tranen en het bloed uit zijn tong, en zijn ballen rood en opgezwollen. Ik zei dat hij zich moest gaan wassen en daarna bij me in de huiskamer moest komen. Nog krimpend van de pijn schuifelde hij gehoorzaam naar de badkamer. Toen hij zich eindelijk bij me in de huiskamer meldde, ging ik in de leunstoel zitten (uiteraard weer volledig gekleed) en beval ik hem om voor me te komen staan. "Buig je voorover," zei ik. "Kom hier met je gezicht." Dat deed hij. Op zijn gezicht stond de pijn en de vernedering te lezen. Hij kon het niet opbrengen om me recht in mijn ogen te kijken. Ik sloeg hem hard met mijn hand in zijn gezicht. Hij deinsde terug, maar sloeg zijn handen niet voor zijn gezicht. Mooi zo. "Ik heb je net in je gezicht geslagen," stelde ik koeltjes vast. "Wat ga je daaraan doen?" "Niets," antwoordde hij zachtjes. "Inderdaad, niets," beaamde ik nuchter. "Omdat ik je verslagen heb en jij je moest overgeven. Ik heb je bij je ballen gegrepen en je lelijk pijn gedaan." Tot mijn verrassing, maar niet tot mijn ongenoegen, rolde er een traan uit zijn oog op mijn blouse. Ik glimlachte. "En weet je waarom ik je dat aangedaan heb?" vervolgde ik. "Omdat je maar een agressieve eikel blijft die probeert me eronder te krijgen. Zodra je daarmee ophoudt, zal op ophouden met je in elkaar te slaan." Hij knikte. "Maar volgens mij heb ik je nog niet genoeg gestraft voor je uitdaging," vervolgde ik, "dus ga ik je nu in je ballen trappen. Ga rechtop staan en spreid je benen." Er sprong een angstige blik op zijn gezicht. "Alsjeblieft," smeekte hij. "Trap me alsjeblieft niet in mijn ballen. Ik geef me over." "Ik weet dat je je overgeeft," zei ik. "Maar ik ben het beu dat je me om de haverklap uitdaagt. Daar wil ik hier en nu een eind aan maken, dus spreid je benen." "Niet doen alsjeblieft," smeekte hij weer in tranen. "Als je niet binnen drie seconden bent opgestaan en je benen gespreid hebt," waarschuwde ik, "dan ga ik je weer bij je ballen grijpen en erin knijpen tot je van je stokje gaat." Hij sprong ogenblikkelijk overeind, met zijn benen gespreid en zijn handen op zijn rug. Hij had zijn ogen dicht van de angst voor wat er ging gebeuren. Ik boog me voorover in mijn stoel en nam zijn ballen in mijn hand. Omdat hij dacht dat hij niet snel genoeg geweest was en dat ik hem weer ging knijpen, raakte hij in paniek en begon hij onbedaarlijk te urineren. Zijn pis droop langs mijn pols op de vloer. Zuchtend stond ik op en ging naar de keuken om me te wassen. Ik liet hem daar in zijn naakte vertwijfeling staan. Toen ik weer terug was, veegde ik de laatste druppels urine van zijn eikel en keek hem in zijn betraande ogen. "Je hebt net gepist," stelde ik met enig leedvermaak vast. "Ik heb je zo bang gemaakt, dat je moest pissen. Wat vind je daarvan?" Hij zei niets, maar de vernedering stond op zijn gezicht te lezen. "Vind je jezelf stoer? Vind je jezelf een grote, viriele man? Nou, je hebt net uit angst over mijn arm heen gepist en je staat nu te wachten tot ik je in je ballen trap!" "Ik zal je niet meer uitdagen," jammerde hij. "Alsjeblieft. Ik zal je nooit meer uitdagen als je me maar niet in mijn ballen trapt." "Ik ga je in je ballen trappen," verbeterde ik hem, "EN DAAROM zul je me nooit meer uitdagen." De blik op zijn gezicht vertelde me dat hij wist dat ik de waarheid sprak. Terwijl ik achterover zat in de stoel, zette ik mijn blote voet tegen de onderkant van zijn opgezwollen testikels en maakte een paar schijntrappen. Iedere keer dat mijn wreef zijn scrotum raakte, kromp hij ineen en ik wist zeker dat zijn blaas leeg was, anders was er nog wel wat uitgekomen. Toen ik hem een trap verkocht, was dat een tamelijk zachte, net hard genoeg om hem een beetje pijn te doen, maar niet hard genoeg om hem van de pijn tegen de vloer te laten storten. Hij slaakte een kreetje en keek me angstig aan, bang dat er nog een trap zou komen. Maar ik lachte alleen maar, ging overeind staan en kuste hem op zijn mond. De smaak van zijn bloed prikkelde mijn tong. Ik kuste hem, nam zijn ballen in mijn hand en masseerde die teder. "Je zult me nooit meer uitdagen," zei ik zachtjes. Hij knikte, maar dat was overbodig; we wisten allebei dat ik de waarheid had gesproken. "Ga op je rug liggen," beval ik glimlachend. Dat deed hij. Hij hield zijn benen onderdanig uit elkaar, zodat ik hem naar believen weer in zijn ballen zou kunnen trappen. Dat beviel me wel. Terwijl hij verbijsterd vanaf de vloer toekeek, trok ik mijn kleren voor de tweede keer die dag uit. Maar deze keer was de aanblik van mijn naakte lichaam voor hem geen voorbode van de vernietiging van zijn testikels. Natuurlijk wist hij dat niet, dus begon hij te trillen van angst, zelfs toen ik neerknielde en zijn penis in mijn mond nam. Ondanks zijn angst – of misschien wel juist daardoor – begon hij al gauw stijf te worden, totdat zijn pik als een torentje overeind stond. Lachend ging ik over hem heen zitten en liet me over zijn pik heen zakken, totdat die diep in me zat. Hij keek alsof hij niet wist of hij gek moest worden van genot of van angst, omdat dit iets volstrekt nieuws was. Langzaam begon ik met mijn heupen te draaien en hem te berijden. Ik boog mijn hoofd naar hem toe en keek hem diep in zijn ogen. "Je zult me nooit meer uitdagen," herhaalde ik zachtjes. "Nu ik weet dat ik voor altijd gewonnen heb, kan ik doen wat ik altijd gewild heb." "Waarom..." begon hij, maar met een fikse heupstoot snoerde ik hem de mond. "Ik was het beu dat je me wilde domineren," legde ik uit. "Ik was het beu dat een grote machoman we wilde onderwerpen met zijn pik. Dit is wat ik wil. Daarom moest ik eerst je verzet breken." Nadat ik dat gezegd had, kuste ik hem weer. Hij begon te sidderen, dit keer niet van de pijn, maar van genot. "Ik heb je tot huilens toe in je ballen geknepen," resumeerde ik. "Ik heb je in je gezicht geslagen. Ik heb je van angst over me heen laten pissen. Ik heb je in je ballen getrapt en je hebt niets gedaan om me tegen te houden. Is dat allemaal waar?" "Ja," gaf hij met het schaamrood op zijn kaken toe. "Ja, dat is zo." "Nou," vervolgde ik, "Nu ik zeker weet dat je nooit meer van dat machogedrag zult vertonen, zijn de dagen geteld dat ik je ballen gekraakt heb." "Moet ik nog wel steeds naakt rondlopen?" vroeg hij gedwee. Ik dacht even na. "Nee," besloot ik. "Maar... als je dat wilt, dan mag dat." Na dat gezegd te hebben, concentreerde ik me eerst op mijn eigen orgasme, daarna op dat van hem. Toen hij klaargekomen was, rolde hij zich op en greep hij naar zijn geteisterde ballen, omdat het orgasme zijn pijn weer opgerakeld had. Maar dit keer haalde ik een ijszak voor hem en hielp ik hem met kusjes om langzaam weer bij te komen. Dat was de laatste keer dat ik mijn huisgenoot – of moet ik zeggen, mijn echtgenoot die hij inmiddels is – met zijn testikels in een pijnlijke greep tegen de vloer had. Dat was vijf jaar geleden en sindsdien is er geen uitdaging meer gekomen. Maar voor het geval er nog een komt... ik ben er altijd klaar voor.