Vrouwen zijn de baas, Deel II. Door Liverpool Kiss, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Tracey blijft Bill de baas. De volgende dag ging Bill weer naar zijn werk, maar niets zou meer hetzelfde zijn als vroeger. Hij had uiteindelijk pas net na middernacht het huis van Tracey mogen verlaten. De twee Vrouwen waren seksueel bevredigd en emotioneel herboren achtergebleven. Het was een bijzonder aangename avond voor allebei de Vrouwen geweest, maar Bill wist dat zijn diepste geheim nu bekend was bij de twee Vrouwen en hij was bang dat ze die kennis zouden misbruiken. Hij was op tijd op zijn werk. Hij had geen oog dichtgedaan en was slaperig routineklusjes aan het doen, toen de eerste e-mail van Bernadette binnenkwam. Het was een van de vele foto’s die afgelopen avond genomen waren. Deze was de eerste die genomen was: hij op zijn knieën naast Tracey, met een halsband om en onmiskenbaar haar slaafje. "Mijn God!" kreunde hij. De e-mail was ook naar Tracey gestuurd en hij wist dat hij maar een muisklik verwijderd was van uiterste en totale vernedering. "Na de ochtendvergadering kom ik naar je kantoor. Als ik bij je ben, dan wil ik deze foto als je screensaver zien," stond er in het bijbehorende bericht. Hij negeerde het en probeerde over te gaan tot de orde van de dag. Zoals ze beloofd had, legde Bernadette samen met Tracey even na acht uur een zeldzaam bezoek af aan zijn werkplek. Ze bezochten hem zo zelden, dat ze niet eens de weg naar zijn kantoor wisten. Hij zag dat een van zijn medewerkers hen zijn kantoor moest wijzen. De twee Vrouwen kwamen zijn kantoor binnen en gingen tegenover hem aan zijn bureau zitten. "Heb jij je gisterenavond vermaakt?" vroeg Tracey. De twee Vrouwen intimideerden hem en hij wist dat ze met hem konden doen wat ze wilden. Hij glimlachte: "Ja, het was eh... interessant," probeerde hij, maar hij wist dat hij dat niet wilde zeggen en dat zij dat niet wilden horen. "Interessant? Oh, geloof me, het gaat nog veel interessanter worden," reageerde Tracey." "Heb je de foto die ik je gestuurd heb als je screensaver ingesteld?" vroeg Bernadette. "Nog niet, daar heb ik nog geen tijd voor gehad," loog ik. "Nou, maak er dan tijd voor. Doe het nu, nu we erbij zijn," instrueerde Bernadette. Ze ging naar zijn kant van het bureau en na een paar muisklikken was de foto ingesteld als zijn screensaver. Bernadette bevestigde het met haar wachtwoord. "Alsjeblieft, Bill. Is dat niet wat interessanter dan wat daar eerst stond?" vroeg Bernadette zonder een antwoord af te wachten. Hij gaf haar maar gelijk. Tracey hield zich ondertussen bezig met het etiketteerapparaat dat ze op een dossierkast gevonden had. Ze maakte snel een etiket met de tekst 'DE SLET VAN MEESTERES TRACEY' en plakte dat op zijn helm. "En niet eraf halen," beval ze hem. Bernadette ging achter hem staan en duwde hem tegen de leuning van zijn bureaustoel aan. Ze bleef doorduwen totdat hij helemaal horizontaal lag. Als er op dat moment iemand door het raampje had gekeken van zijn werkplek, zijn domein, dan zou hij er niet erg gezagvol uitgezien hebben. Bernadette hield hem stevig bij zijn armen beet. "Dat kan er allemaal met je gebeuren als we ontzettend boos op je zouden worden," zei Tracey. "Gehoorzaam ons, Bill. Werk ons niet tegen, want anders dan beloof ik je dat je daar ontzettend veel spijt van zult krijgen." Hij slikte en knikte bevestigend. "Ik begrijp het," zei hij. Tracey boog zich over zijn bureau heen en pakte zijn rits beet. Hij probeerde zich niet eens te verzetten toen ze zijn rits naar beneden trok. Net op dat moment kwam Pat, zijn Aziatische secretaresse, zijn kantoor binnen. "Oh, het spijt me," zei ze. "Ik heb jullie niet zien binnenkomen," verontschuldigde ze zich, maar ze keek vol belangstelling naar wat er zich voor haar ogen voltrok: Tracey had zijn rits naar beneden gedaan, liet haar hand in zijn gulp glijden en greep hem bij zijn onderbroek. "Ik hoop maar dat je het ondergoed aanhebt dat je van me aan moest doen," zei Tracey dreigend. Het verbaasde Pat hoe deze Vrouwen tegen haar baas spraken en dat hij hen zomaar dingen liet doen die zij zag als pure aanranding, maar ze genoot ervan. Tracey trok de zwarte onderbroek die hij vanochtend had aangedaan door zijn gulp heen. "Ik heb je afgelopen avond een van mijn slipjes gegeven voor vandaag. Waar is dat?" wilde Tracey weten. "Trek dit ding uit, NU," snauwde Tracey. Bill voelde zich nu meer dan geïntimideerd door haar: hij was nu bang voor haar. "TREK DIT DING NU UIT!" herhaalde ze en Pat en Bernadette zagen hoe hij haar gehoorzaamde. Pat glimlachte om de manier waarop de Vrouwen met hem omgingen. Ze hadden hem aan een lijntje en ze zag dat hij zich inderdaad begon uit te kleden. "Maar er kan wel iemand binnenkomen," zei hij. "Schiet dan maar een beetje op," zei Tracey tegen hem. "Oh mijn God," slaakte Pat toen hij zijn laarzen begon uit te trekken. "Pat, ga alsjeblieft weer naar je bureau," zie Bill. "Blijf hier staan kijken, Pat. Misschien vind je het wel leuk," wierp Bernadette tegen en toen legde de kleine Aziatische Vrouw haar map op het bureau en keek ze toe hoe haar baas zich uitkleedde. Hij trok allebei zijn laarzen uit en maakte zijn riem los. Hij trok snel zijn spijkerbroek over zijn heupen, trok zijn onderbroek uit en ging met ontbloot onderlijf achter zijn bureau staan. "Gooi je broek in de prullenbak," beval Tracey. Bill gehoorzaamde haar. "Waar is mijn slipje?" wilde Tracey weten. "Bij mij thuis, Meesteres Tracey," antwoordde hij. "Dan ga je nu naar huis om het aan te doen. Over een uur ben ik hier terug om te controleren of je het aan hebt. Als dat niet zo is, dan beloof ik je een pak slaag dat je nog lang zal heugen. Ben ik duidelijk genoeg?" "Ja, Meesteres Tracey, het spijt me," antwoordde Bill bedeesd. "Op je knieën," beval Bernadette en Bill gehoorzaamde haar snel. "Pat, heb je wel eens een Hoofd Onderhoud zich zien masturberen?" vroeg Bernadette aan de jonge secretaresse. Pat lachte en was blij dat ze gebleven was. "Nee," zei ze. Ze had de smaak te pakken van haar baas zo vernederd te zien worden. "Trek je af, Bill," beval Bernadette. Bill slaagde er op de een of andere manier in om een erectie te krijgen en begon zich voor de ogen van de drie Vrouwen af te trekken. Met gebogen hoofd en niet bang meer dat er iemand zijn kantoor zou binnenkomen, ging hij volledig op in zijn taak. Hij keek naar Pat. Ze was rond de dertig, had bescheiden tietjes, kort donker haar en was niet veel langer dan hij op zijn knieën. Ze genoot van zijn vernedering; Tracey en Bernadette hadden het vermoeden dat ze wel eens een nieuwe medestandster gevonden konden hebben. "Opschieten, Bill. Ik heb niet de hele dag de tijd," zei Pat tegen hem. Tracey en Bernadette schoten in de lach toen ze hun vermoeden bevestigd hoorden worden. "Wees maar niet bang voor hem, Pat. Geloof me, hij is als was in je handen." Toen Bill klaarkwam, spoot hij met een snelle, korte ejaculatie de laarzen en broekspijpen van Pat helemaal onder het zaad. De Vrouwen keken toe hoe hij zijn sperma uit zijn kwijnende pik molk. Toen hij roerloos op zijn knieën voor Pat zat, zaten er lange slierten sperma tussen zijn slappe pik en een plasje op de vloer. "Lik het op," beval Bernadette. Hij barstte bijna in tranen uit toen hij zich voorover boog en het vocht van de neus van de laars van zijn secretaresse begon te likken. "We moeten er vandoor," zei Tracey tegen Pat. "Wil jij erop letten dat hij de boel hier schoonmaakt en ervoor zorgen dat hij het slipje gaat halen? Als hij moeilijk doet, dan bel je me maar. Maar ik geloof niet dat hij moeilijk zal doen, of wel Bill?" "Nee, Meesteres Tracey," antwoordde hij gelaten en hij ging door met het schoonlikken van de laarzen van zijn secretaresse. Bill deed wat hem opgedragen was en was een half uur later terug op zijn kantoor met het witte kanten slipje aan dat Tracey hem gegeven had. Hij ging weer achter zijn bureau zitten en was aan het telefoneren toen Pat weer binnen liep. "Heb je het slipje aan?" vroeg Pat. Bill voelde zich ongemakkelijk, die Vrouw begon hem te intimideren. "Geef antwoord, Bill, want anders dan bel ik Tracey en vertel ik haar dat je moeilijk doet." Hij keek haar in haar ogen, maar moest zijn blik afwenden. Zij begon hem ook al te domineren. "Ja," gaf hij toe. "Ja, ik heb het slipje aan." "Laat eens zien." De kleine vrouw genoot van haar nieuwe rol en ze genoot er nog meer van om haar baas te zien kronkelen. Hij deed zijn spijkerbroek naar beneden en liet Pat zien dat hij inderdaad het slipje aanhad. "Ik zal je voortaan iedere ochtend controleren." Bill vroeg zich af in wat voor hel hij in hemelsnaam terechtgekomen was. De rest van de dag viel er niets te melden, behalve dan dat hij ontzettend druk was met datgene waarvoor hij betaald werd. Voordat hij het in de gaten had, was het zes uur. Zijn telefoon ging over. "Zin om naar huis te gaan, Bill?" vroeg Tracey. Dat had hij: het was een drukke, vermoeiende, stressvolle dag geweest en hij snakte naar een biertje. Hij sloot zijn computer af en ruimde zijn bureau op. Pat zat nog achter haar bureau een verslag uit te tikken. "Prettige avond, Pat," wenste hij haar en ze keek op van haar toetsenbord. "Prettige avond, Bill. Denk eraan wat ik je verteld heb." Glimlachend ging ze door met typen. Toen hij de parkeerplaats overgestoken was, zag hij dat Tracey bij zijn auto stond te wachten. "Hier met die sleutels, ik rij," zei ze zonder tegenspraak te dulden. Hij gaf haar de sleutels en ging op de passagiersplaats zitten. Dat was niet niks: in de mijnbouw is het rijden van je eigen voertuig een statussymbool. Het geeft je vrijheid en aanzien; als mensen je in je eigen voertuig zien rijden, dan spreekt dat boekdelen. Maar als je op de passagiersplaats zit, dan zul je wel lager in rang zijn dan de chauffeur. Toen ze de parkeerplaats afreden, verscheen zijn secretaresse Pat bij de uitgang. "Pat, wil je een lift?" vroeg Tracey haar. Pat glimlachte en toen ze naar de auto liep, zei Tracey tegen Bill dat hij op de achterbank moest gaan zitten. Bill stapte licht gesticulerend uit, maar Pat wist nu haar plaats in de nieuwe pikorde. Onderweg naar het huis van Tracey kletsten de Vrouwen onafgebroken, terwijl Bill gelaten op de achterbank zat. Hij had dorst, hij had zin om een biertje achterover te slaan. Toen ze bij haar huis waren aangekomen, stopte Tracey voor de deur. "Ga mijn huis binnen en wacht op me," beval Tracey. Ze gaf hem de sleutel van haar huis en reed met Pat naar het bedrijfscafé. Toen Bill het huis van Tracey ingegaan was, liep hij meteen naar de koelkast. Tot zijn teleurstelling moest hij constateren dat daar alleen maar water in zat. "Ook dat nog," dacht hij bij zichzelf. Tracey parkeerde de auto naast het café en liep samen met Pat naar binnen. Er zaten een paar bekende gezichten aan de stamtafel van Onderhoud. Tracey liep naar de bar, bestelde een biertje voor zich en Pat en vroeg de jongens aan de stamtafel of ze iets wilden drinken. Daar waren ze niet vies van, zeker niet als het van een Vrouw was. Dat kwam niet al te vaak voor, maar toch werd er hier en daar een wenkbrauw opgetrokken. Er moesten wat vragen beantwoord worden. "Hoe komt het dat je in de auto van Bill rijdt?" vroeg iemand. "Bill is nog aan het werk," zei ze. "Hij vindt dat hij meer lichaamsbeweging nodig heeft en hij wil vandaag naar huis lopen." Ze wisten allemaal hoe onwaarschijnlijk dat was. De twee Vrouwen gingen aan de stamtafel zitten en kregen al snel gezelschap van Lora en Leslie van Financiën. Toen Nancy van Beveiliging en Naomi, een vriendin van Pat, ook nog aan de tafel waren komen zitten, zaten er voor het eerst sinds mensenheugenis meer Vrouwen dan mannen aan de stamtafel van Onderhoud. Bernadette en een van haar chefs waren de volgende die binnenkwamen. Toen Sam, een Vrouw van Exploitatie, aan de tafel kwam zitten, bliezen de laatste mannen de aftocht. De Vrouwen vierden een overwinninkje. Maar dit was geen overwinninkje meer, dit was een eclatante zege! Dit soort dingen leken de laatste dagen steeds vaker voor te komen en Tracey was er pas een dag of vier! "Tracey, hoe zou het met ons slaafje zijn?" vroeg Bernadette. Toen ze dat hoorden, staakte de Vrouwen hun geanimeerde geklets. "Daar komen we zo achter," zei Tracey. Ze haalde haar mobieltje uit haar zak en toetste het nummer van Bill in. Het ging maar één keer over. "Wat ben je aan het doen?" wilde Tracey weten. Bill had niet in de gaten dat er aan de andere kant van de lijn meegeluisterd werd. "Ik wacht totdat U terugbent, Meesteres Tracey," antwoordde hij zonder te weten dat hij op de speaker stond. Er ging een gegiechel de tafel rond. "Meesteres Tracey?" proestte Lora met haar hand voor haar mond. "Mijn kleren moeten voor morgen gestreken zijn. Doe dat voordat ik weer thuis ben. En strijk ook mijn ondergoed." Ze was aan het overdrijven, maar niemand twijfelde eraan dat ze Bill aan de lijn had. "Er ligt ook nog een vuil onderbroekje in de wasmand, was dat op de hand. Wil je graag dat ik je dat aantrek voordat ik je vanavond neuk?" vroeg Tracey. "Nou, of je dat nou graag wilt of niet, dat is precies wat ik ga doen. Begrepen?" Er viel een stilte. "Begrepen?" herhaalde ze. "Ja, Meesteres Tracey." Toen de Vrouwen het uitbrulden, hoorde hij dat door de telefoon. Behalve het gebulder van het lachen hoorde hij ook een paar opmerkingen. Toen hij de stem van Lora herkende, wist hij dat steeds meer Vrouwen op de hoogte kwamen van zijn nieuwe status. "Wat heb je aan?" wilde Tracey weten. "Ik heb mijn gewone werkkleren aan, de kleren waarin je me hebt afgezet," antwoordde hij. "Kleed je uit. Ik wil dat je ons een foto stuurt waarop je naakt op je knieën zit; je hebt toch een camera in je mobieltje?" "Ja, Meesteres Tracey." "Stuur me binnen vijf minuten een foto." En ze hing op. Hij gehoorzaamde haar: hij kleedde zich uit en ging op zijn knieën zitten. Hij richtte de camera op zichzelf en nam een foto. Daarna stuurde hij de foto door naar Tracey. Tracey was druk in gesprek met Lora toen haar mobieltje overging. Toen ze de foto gedownload had, schoot ze in de lach en gaf ze haar mobieltje door aan de andere Vrouwen. De Vrouwen hielden het niet meer; ze hadden nog nooit zo lollig een biertje gedronken. Bill stond naakt aan de strijkplank toen zijn mobieltje weer overging. "De Vrouwen zijn niet erg onder de indruk van je jongeheer, Bill. Ze willen je met een stijve zien." Er weerklonken weer lachsalvo’s. "Maak hem stijf, Bill!" hoorde hij Lora roepen. "En we hebben niet de hele avond de tijd!" Er werd weer opgehangen. Hij gehoorzaamde en bezorgde zichzelf een erectie; het eerste voorvocht druppelde uit zijn eikel toen hij de foto nam. Hij stuurde hem naar Tracey. Het mobieltje van Tracey ging weer over en het was doodstil toen ze de foto downloadde. De Vrouwen gierden het weer uit om het kristalheldere beeld van de twintig centimeter lange erectie van Bill. "Tracey, heeft zijn camera ook een videostand?" vroeg Nancy aan Tracey. "Oh, wat ben jij gemeen!" Tracey belde Bill en er viel een stilte toen hij opnam. "Bill, zet je camera in de videostand: we willen zien hoe jij je aftrekt!" Er brak een pandemonium uit in het café. De Vrouwen hadden nog nooit zo veel lol gehad. Ze dromden allemaal samen achter Tracey en zagen hoe Bill zich aftrok. Ze juichten toen hij zijn zaad over de lens van de camera spoot. Bill was nu totaal vernederd. "Ik neem straks een paar Vrouwen mee naar huis, Bill. Maak je maar mooi op voor me," zei Tracey tegen hem en ze hing op. -----------------------------7da2b71723608fe--