Grote jongen. Door Helplesscase, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Zijn mam kan hem niet op zijn eigen benen laten staan. Mijn hand trilde toen ik de deurkruk beetpakte. Langzaam duwde ik de voordeur open en stapte naar binnen. Ik hoorde vertrouwde geluiden op de televisie die om de hoek stond. Ik slaakte een zucht van verlichting. Wat verwachtte ik eigenlijk? Ik zette mijn tas neer en liep het huis door. Toen ik op weg naar de woonkamer langs de keuken kwam, besefte ik dat ik zowat op mijn tenen liep. Jezus, maak je niet druk. Ik kon dit aan. Waarom was ik zo zenuwachtig om haar te zien? Alles was nu anders. Ik liep door op het geluid van de televisie af. Het klonk alsof er een tekenfilm bezig was. "Dat is lang geleden, zeg!" De stem achter me verraste me. Toen ik me omdraaide zag ik haar in de hal staan, met haar handen op haar heupen. Er verscheen een glimlach op haar gezicht en ze strekte haar armen naar me uit. Toen ik naar haar toegelopen was, trok ze me hartelijk tegen zich aan. "Ohhh, wat heb ik je gemist." Ze sloeg haar armen om mijn rug heen en drukte me strak tegen haar lichaam aan. Ze bleef me een aantal seconden zo vasthouden. Hoe langer haar omhelzing duurde, des te meer ik besefte dat dit niet precies ging zoals ik het me had voorgesteld. Toen ik een beetje begon te wringen, liet ze me los. "Wat is er, heb je me dan niet gemist?" vroeg ze met een plagerige grijns. "Natuurlijk wel." Toen ik mezelf op zo'n afwijzende toon hoorde praten, wist ik dat ik mijn emoties beter onder controle moest houden. "Mooi zo!" antwoordde ze schalks. "Je gaat er toch niet meteen mee beginnen, hè?" "Waar heb je het over?" Ze rolde met haar ogen. "Nou, ik ken je toch..." Ze ging vlak voor me staan en begon de kraag van mijn overhemd goed te leggen. "Ik ga helemaal nergens mee beginnen. Ik voel me op mijn gemak mam." Haar parfum rook zoet en vertrouwd. "Goed. Vertel me eens over je eerste jaar op de universiteit. Heb je veel vrienden gemaakt?" Ze hield op met mijn kraag te spelen en begon met haar handen zachtjes heen en weer te gaan over mijn armen. "Ik hoop dat niemand misbruik van je heeft gemaakt." "Natuurlijk niet!" "Nou, moeders maken zich zorgen, hoor!" verontschuldigde ze zich. "En ik heb redenen genoeg om me zorgen over jou te maken." Ze legde haar vingers rond mijn bovenarmen. Hier had ik op gerekend. Ik hoopte dat ze zou merken dat ik veel getraind had. Ik spande mijn spierballen. "Ik had gehoopt dat je op de universiteit wat spieren zou kweken, maar helaas," verzuchtte ze. "Mam hou op, dat doet pijn," protesteerde ik terwijl ik naar haar handen keek. "Sorry schat. Ik kneep er niet eens in." Ze begon mijn armen weer zachtjes te strelen. "Weet je, ik heb redenen genoeg om me zorgen te maken. Je bent zo'n kasplantje. Ik vraag me nog steeds af of het wel een goed idee was om je naar de universiteit te laten gaan." "Mam! Laten we het daar nou niet wéér over hebben! Ik ben helemaal geen kasplantje." Ze zuchtte van ergernis. "Okay, okay schat. We zullen het er niet meer over hebben." Ze stak haar handen verontschuldigend omhoog. "Tenminste niet nu meteen. Laten we naar je zusje gaan, ze heeft je erg gemist." Terwijl we naar de woonkamer liepen, gaf mam me een zacht tikje op mijn billen. "Wacht maar tot je je zusje hebt gezien." Lisa's gezicht straalde toen ze me zag. Ze sprong op en rende in volle vaart op me af, zodat ik bijna ondersteboven viel. "Hallo grote broer!" Ze omhelsde me zo hard als ze kon, zodat ik een beetje moest kreunen. "Okay, okay! Ik ben ook blij je weer te zien," lachte ik. Toen mijn zusje me losgelaten had, verbaasde het me dat ik nog maar net over haar hoofd heen kon kijken. "Jezus! Je bent zeker vijftien centimeter gegroeid!" zei ik verrast. "Yo!" Ze ging op haar tenen staan, keek me even recht in mijn ogen en moest giechelen. Mijn moeder boog zich voorover en kuste haar dochter teder op haar voorhoofd. "Laat je broer eens zien waar we mee bezig zijn geweest." Lisa stroopte haar mouw op en spande haar arm. Die was verbluffend dik, met een behoorlijke spierbal. Dat had ik helemaal niet verwacht. "Voel er eens aan, Tommy," nodigde mijn moeder me uit. Ik spreidde mijn vingers en voelde aan haar spierbal. Ik merkte meteen dat ik die niet zou kunnen inknijpen. "Dat ziet er goed uit, Lisa," zei ik in een poging om enthousiast te lijken. Toen ik naar mijn moeder keek, zag ik dat zo ontzettend trots was op haar dochter. Ik kon een licht gevoel van jaloezie niet onderdrukken. "Laat me de jouwe ook eens zien Tommy," zei mijn zus. "Nee, daar heb ik geen zin in." Om zo voor het blok gezet te worden met mijn mam erbij gaf me een ongemakkelijk gevoel. "Ach, kom op nou! Ik wil ze alleen maar zien," jengelde mijn zusje. Ik wist dat ik hoe dan ook een bijzonder onsportieve indruk op mijn zusje zou maken. Ik spande mijn arm en mijn zusje kneep in mijn spierballen. Ik deed mijn uiterste best, maar dat hielp niet veel. Nadat ze een er beetje met haar vingers in had geknepen, liet ze me los. Ze leek enigszins teleurgesteld. "Laat je broer nu maar even met rust, Lisa. Hij is net thuis." Mijn mam ging achter me staan, sloeg haar armen rond mijn borst en trok me tegen zich aan. Ze boog zich over me heen en drukte haar wang tegen de mijne aan. Haar zachte haar viel in mijn nek. "Mijn kleine jongen heeft zeker wel zin in een lekker maaltijd!" Ze drukte me tegen zich aan en fluisterde nauwelijks hoorbaar in mijn oor: "Ik heb je erg gemist, schat." Ze liet me los en stelde voor om me te gaan installeren. Ik wilde naar mijn slaapkamer gaan, maar mijn moeder hield me tegen. "Lieverd, ik heb vergeten je te vertellen dat we je kamer hebben opgeruimd." "Hoezo opgeruimd?" "We hebben er een oefenruimte voor Lisa van gemaakt." Ze haalde haar schouders op alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. "Maar waar moet ik dan slapen?" "Nou, in de kamer van Lisa staat alleen een twijfelaar. Mijn bed is veel groter." Ik voelde de bui al hangen. Ze zou toch niet weer... "Geen sprake van! Ik wil in een eigen kamer slapen." De vrolijke glimlach verdween van haar gezicht en ze zag er echt teleurgesteld uit. Na lang wachten zei ze: "Goed, dan moet je maar op de bank slapen." Die nacht op de bank had ik voor het eerst de kans om mijn eerste dag thuis te overdenken. Ik had in de voorafgaande maanden vele nachten liggen denken over hoe ik met mijn moeder zou omgaan als ik weer thuis kwam. Het mocht niet meer worden zoals vroeger. Ik had overwogen om deze zomer helemaal niet terug naar huis te gaan, maar ik wist dat ze het me dan extra moeilijk zou gaan maken. Ik kwam tot de conclusie dat ik het tot dusver aardig gedaan had. Ik had mijn leefruimte nog en het meeste van mijn waardigheid. Wat me wel bezighield was hoe veel mijn zusje was gegroeid. Ze was altijd klein en mager geweest. Mam zei altijd dat we op onze vader leken. Nu was ze waarschijnlijk het langste meisje van de klas. En ze was ook niet meer mager. Ze zag er echt gezond uit. Maar ze was nu al twaalf, en meisjes schoten eerder uit dan jongens. Ik hield mezelf voor dat ze waarschijnlijk niet veel langer zou worden. Ik schudde de jaloezie af die ik voor mijn zusje voelde toen ik mijn mam zo trots op haar zag zijn. Ik moest me niet zo met mijn zusje willen meten. De volgende vijf nachten bracht ik op de bank door, maar ik deed nauwelijks een oog dicht. Ik begon moe te worden van het gebrek aan slaap. Daar kwam nog bij dat mijn moeder iedere ochtend om half zes opstond om in de woonkamer yoga te gaan doen. Op de vijfde dag begon ik me af te vragen hoe ik deze zomer zonder slaap zou overleven. Iedere ochtend werd ik wakker van het geluid van de stereo, met die zachte 'rustgevende' muziek waar ze zo van hield. En alle vijf die ochtenden had ze steeds een of andere bikini aan. Hoewel ik boos was en me ergerde omdat ik op die bank slaap tekort kwam, was ik er toch wel een beetje trots op hoe mooi mijn moeder er uitzag. Met haar 37 jaar zag ze er uit alsof ze 27 was. Terwijl ze haar oefeningen aan het doen was, merkte ze dat ik naar haar keek. Een duivelse glimlach verscheen op haar volle lippen. "Goede morgen Tommy," zei ze zangerig. Ze ging met haar voeten naar me toe op de grond zitten, pakte langzaam haar voeten beet en hield die een paar seconden vast. Haar grote borsten puilden tussen haar gestrekte armen uit. Ik draaide mijn hoofd om en concentreerde me op de lamp naast de bank. "Ik heb je wel naar mijn nieuwe bikini zien kijken, Tommy. Wat vind je ervan?" Ik voelde een warme gloed door me heen gaan en mijn maag draaide zich weer om. "Ik heb je nou al zo vaak gevraagd om me Thomas te noemen, maar dat geeft niet hoor," zei ik op verveelde toon. "Maar vind je dat ik er goed in uitzie?" dramde ze door. Ze stond op, strekte haar armen en maakte een pirouette. "Moet dit nou echt iedere ochtend?" klaagde ik in een poging om van onderwerp te veranderen. "Natuurlijk! Ik wil in vorm blijven." "Maar je tilt al de hele dag gewichten, iedere dag." "Dat is zo, maar yoga is ook belangrijk." Ze kwam naar me toe en knielde voor me neer. "Je hebt mijn vraag nog niet beantwoord, Tommy. Zie ik er goed uit in deze bikini?" "Mam, waarom vraag je me dat?" "Snoezepoes, ik ben fitnesstrainer. Het is belangrijk dat ik er goed uitzie. Als ik er uitzie als een zoutzak, dan wil toch niemand meer met me werken?" "Je bent uitstekend in vorm en dat weet je ook. Je weet best dat je er fantastisch uitziet." Het was eruit voordat ik er erg in had. "Ach, dank je schat, uit jouw mond betekent dat heel veel voor me." Ze boog zich voorover en kuste me op mijn voorhoofd. Haar bikinitopje gleed zwaar over mijn blote borst. Ze bleef over me heen liggen en veegde met haar vingertoppen mijn haar opzij. Haar parfum trok mijn neus naar haar toe. Nee! "Mam! Kom op!" zei ik geërgerd. Ze stond weer op, trok het bovenstukje van haar bikini recht en keek me aan alsof ze er niets van begreep. "Mam, je maakt me iedere ochtend vroeg wakker. Ik doe 's nachts nauwelijks een oog dicht op deze bank." Toen ik dat zei fronste ze haar wenkbrauwen. "Nou, dat komt omdat jij jezelf te goed vindt om een bed met iemand te delen. Of moet ik soms mijn oefeningen overslaan omdat mijn zoon een verwend kreng is?" Nijdig ging ze verder met haar oefeningen. Een paar minuten later lag ze voorover en steunde ze op haar ellebogen. "Ik begrijp trouwens niet wat er nou ineens niet deugt aan mijn bed. Het is warm en zacht." Ze stond op en ging vlak voor me staan. "Vroeger vond je het anders wel lekker." Boos draaide ze zich om en liep weg, heupwiegend als altijd. Niet lang daarna was ze klaar om naar haar werk te gaan. "Ik heb een lijstje met klusjes voor je gemaakt, jongeman. Ik wil dat die allemaal opgeknapt zijn als ik weer thuiskom. Begrepen?" "Ja mam." Ik wist waar ze mee bezig was. Ze ging me nu heel koeltjes behandelen. Ik moest die avond een openhartig gesprek met haar voeren om het allemaal uit te praten. "Oh, en ik heb tegen Lisa gezegd dat je haar vandaag zou helpen met haar training." Toen deed ze de deur dicht en verdween. Toen Lisa uit haar kamer kwam met haar trainingskleren aan, bood ik haar aan om haar te helpen, zoals mijn moeder me had opgedragen. "Nee, dank je. Ik heb mijn vriendin Kristi al gebeld om langs te komen." "Weet je het zeker? Ik vind het niet erg, hoor." "Mmm, nou, nadat ik gisteren je armen heb gezien, lijkt me dat niet zo'n goed idee," zei ze droogjes. Door die opmerking van haar voelde ik me ontzettend opgelaten. "Lisa, dat mam er uitziet als een supervrouw wil nog niet zeggen dat ik je niet kan helpen. Zo zwak ben ik nou ook weer niet." Ik kon aan haar gezicht zien dat ze daar nog niet zo zeker van was. "Ik weet zeker dat ik sterker ben dan je kleine vriendinnetje Kristi," zei ik gnuivend. "Kristi is zestien, ze is niet klein. Het maakt niet zo veel uit, Kristi traint graag hier." Ik wilde haar uitleggen dat zestien niet erg oud was, maar liet dat maar zitten. Mam had trouwens een behoorlijk lijstje met klusjes voor me achtergelaten. Ik wist dat ze me op de proef aan het stellen was. Een paar minuten later ging de deurbel en werd ik begroet door het glimlachende gezicht van Kristi. Met haar leuke kuiltjes in haar wangen en haar beugel zag ze er heel leuk uit. Haar neonroze joggingpak paste precies bij haar. Ze zat vol energie en vanaf het moment dat ik de deur had opengedaan kletste ze maar raak. Ze vertelde me dat ze veel over me gehoord had en dat haar moeder een goede vriendin was van mijn moeder. Onze moeders werkten samen in de sportschool. Terwijl de meisjes hun oefeningen deden, begon ik aan het lijstje met klusjes. Na een tijdje kwam ik op het idee om de was te gaan doen. Toen ik door het huis liep op zoek naar vuile kleren, dacht ik dat er in de trainingsruimte wel eens handdoeken konden liggen die gewassen moesten worden. Ik probeerde hen niet te storen toen ik door de kamer liep om de diverse kledingsstukken op te rapen. Het verbaasde me hoe veel er lagen. Mam's trainingskleren leken verspreid te liggen over de hele kamer. Kristi stond voor een spiegel met een halter voor haar borst. Ze had niet de moeite genomen om haar roze jackje uit te trekken. Lisa keek toe. Ik zag haar maar eventjes, maar Lisa's armen zagen er gespierd en afgetraind uit. Zoiets had ik nog nooit gezien bij een meisje van twaalf. Ze moest zich uit de naad getraind hebben. Toen ik klaar was ging ik naar de wasruimte om de wasmachine te vullen. Ik hoorde de deur achter me dichtslaan, en toen ik me omdraaide zag ik Kristi staan met haar kuiltjes in haar wangen en haar beugel. "Heb ik iets vergeten, Kristi?" Ze deed haar jackje uit en legde het op de wasmachine. Tot mijn ontzetting zag ik daarbij enorme spieren langs haar armen op en neer gaan. Ze had een haltertopje aan. Toen ze zich omdraaide, zag ik hoe breed en rond haar schouders waren. "Nee, we nemen alleen even pauze," zei ze nonchalant. "Ik wilde wel eens iets zien." "Wat dan?" "Dit." Plotseling sloeg ze haar arm om mijn hoofd en nam mijn hoofd in een armklem. Ik wist niet wat me overkwam en kreeg ook de tijd niet om daarover na te denken. Mijn gezicht werd tegen haar behoorlijk gespierde maag geperst en met haar arm ging ze tekeer op mijn nek. "Au, hé dat doet pijn. Hou op!" "Dwing me dan," sprak ze kalmpjes in mijn oor. "Ik wil wel eens zien of je dat kunt." Mijn hoofd voelde aan alsof het tegen een rots werd aangedrukt. Ik sloeg met mijn armen om me heen. Ik greep haar beet en probeerde haar uit haar evenwicht te brengen, maar ze gaf geen krimp. Ik greep haar bij haar pols, maar ik kreeg er geen vat op. In wanhoop trapte ik met mijn been opzij en raakte iets. "Ssst! Maak niet zo'n herrie." Ik dacht dat mijn schedel het zou begeven toen ze echt aan begon te zetten. Ik jankte zachtjes en smeekte haar om ermee op de houden. "Ik heb van je moeder gehoord wat voor een watje je bent. Dat wilde ik wel eens zien." Toen ze me losliet, viel ik op de grond en begon zachtjes te huilen. "Jezus, je bent echt een watje. We gaan deze zomer samen een hoop plezier beleven," zei ze kalmpjes tegen me. "Maar dit moet natuurlijk wel ons geheimpje blijven." Ze knielde bij me neer. "Ooit heeft een watje zoals jij gedreigd om het verder te vertellen. Toen heb ik hem zijn sleutelbeen en drie van zijn ribben gebroken. Dat was pas lachen!" Ze stond weer op. "Hij heeft het trouwens niet verder verteld." Ze keek nog even toe hoe hulpeloos ik op de grond lag, met dat onschuldige glimlachje van haar. "Ik moet nu gaan, maar eerst wil ik een kusje van je." Langzaam stond ik op om aan haar verzoek te voldoen. Ze duwde me bij haar gezicht vandaan. "Nee, hier." Ze boog haar arm en toen kuste ik haar op haar spierballen. Toen ze een stap naar voren deed, deinsde ik terug. Toen moest ze giechelen en ging ze de kamer uit. Ik hoorde haar in de hal naar Lisa roepen. "Hé, ik heb net met je broer gepraat. Wat een stuk zeg." Ik hield me een paar minuten schuil in de badkamer om een beetje bij mijn positieven te komen. Ik hoorde de meisjes hard praten en lachen in de hal. Ik wilde in de badkamer blijven totdat Kristi weg was, maar ik moest die klusjes echt af hebben om een goede indruk op mam te maken. Het leek me dat Kristi zich in het bijzijn van Lisa wel gedeisd zou houden, dus ik moest er alleen maar voor zorgen dat we niet alleen gelaten werden. Ik knapte de klusjes op. Ik maakte zelfs de spiegels in Lisa's trainingsruimte schoon terwijl de meisjes daar bezig waren. Kristi keek eerst verbaasd, maar glimlachte me hartelijk toe toen ze me zag. "Tommy, Lisa heeft me verteld dat je dit jaar op de universiteit alleen maar goede cijfers hebt gehaald." "Misschien kon ze daar wel eens gelijk in hebben," antwoordde ik voorzichtig. "Ik wou dat ik het op school ook zo goed deed. Hé, misschien kun je eens bij me langskomen om me te helpen met mijn huiswerk!" "Jaah!" viel Lisa haar onwetend bij, blij dat haar vriendin probeerde aan te pappen met haar grote broer. "Ik weet het niet. Misschien." Ik wist niet wat ik moest zeggen. Kristi klapte enthousiast als een klein kind in haar handen bij het vooruitzicht. Ik wist niet wat ik met Kristi aan moest. Maar één ding was zeker: ik moest dat probleem geheim houden voor mam. Ze zou ieder excuus aangrijpen om me niet terug te laten gaan naar de universiteit. Ik wachtte zenuwachtig tot mijn moeder die avond thuiskwam. Mijn zelfvertrouwen was door Kristi ernstig aangetast, maar ik had geen keuze. Ik moest die avond met mijn moeder praten. Ik hield mezelf maar voor dat ik een normale jongeman van negentien was, al geloofde ik daar op dat moment zelf niet veel van. Ik probeerde maar terug te denken aan de universiteit. Hoe iedereen me daar als een volwassene behandelde. Mam kwam thuis met groenten en liep direct de keuken in. Ik liep haar achterna en zag dat ze de spullen ging opbergen. "Kan ik je met iets helpen?" bood ik aan. Ze hield even op en keek me argwanend aan. "Zeker. Je kunt me helpen het eten klaar te maken. Kun je die pan van de haak afhalen?" Ik liep naar de pannen die boven het aanrecht hingen. "Waarom heb je die zo hoog opgehangen?" "Nou, zodat kinderen er niet bij kunnen." Ze keek over haar schouder naar me. "Hé, niet op het aanrecht klimmen Tommy. Straks val je er nog af." Ik voelde hoe ze met haar handen mijn heupen stevig vastgreep en ik plotseling een halve meter werd opgetild. "Alsjeblieft." Nadat ik de pan had gepakt, zette ze me weer neer. "Okay hulpje. Kun je nu het brood pakken dat op de koelkast ligt?" Weer kwam ik er achter dat ik er niet bij kon. Het brood lag helemaal achterop. "Hebben we hier geen krukje of zoiets?" Ik begon me te ergeren. Ze kwam aangelopen en pakte over mijn hoofd heen het brood. Toen ze het met overhandigd had, begon ze me uit te lachen. Wat ergerde ik me eraan dat ze hier zo ontzettend van genoot! "Ik moet dit weekend weg voor mijn werk. Ik zal wat geld voor je achterlaten zodat je eten kunt bestellen. Anders dan kom je nog om van de honger als je mam niet voor je kookt." Ze ging weer verder met waar ze mee bezig was. "Zet dat brood alsjeblieft op tafel schat – als je er tenminste bij kunt." Ze giechelde, maar hield daarmee op toen ze zag hoe ik keek. "Het spijt me schat. Maar het is soms gewoon zo grappig om te zien hoe jij je best doet om een grote jongen te zijn." Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen. "Mam, ik wil vanavond met je praten!" flapte ik eruit. "Okay, Tommy. We kunnen na het eten wel eventjes met elkaar praten." "Nee, we moeten heel lang met elkaar praten," verbeterde ik haar. Ik kon aan haar gezicht zien dat ze iets wilde zeggen, maar dat deed ze niet. Die avond ging ze na het eten eventjes naar haar slaapkamer en riep me bij zich. Ze zat op haar bed haar teennagels te lakken. "Mam, wat heb je daar aan?" "Mijn nachtpon." Ze keek onschuldig naar zichzelf. Haar roze zijden nachtpon was opgeschoven, zodat haar benen helemaal te zien waren. "Wou je nou met me praten of niet, Tommy?" "Ja, heel graag." Ze klopte met haar hand op het bed en ik ging naast haar zitten. "Vertel me maar eens wat je op je hart hebt, zoon." Ik spuwde mijn gal over hoe ze me had opgevoed, en dat ik het toch zo goed gedaan had op school. En dat, als ze gezien zou hebben hoe ik me het afgelopen jaar had gedragen, ze zou weten dat ik me uitstekend zonder haar kon redden. Tot mijn verbazing luisterde ze aandachtig. Behalve dat ze op haar teennagels blies, leek ze goed op te letten. "Okay Tommy. Ik wil niet dat je vindt dat ik je oneerlijk behandel. Dit weekend moet ik naar een driedaagse beurs. Ik moet een standje bemannen en ik heb iemand nodig die me daarbij helpt. Meestal gaat Lisa met me mee naar dit soort gelegenheden, maar ze kan niet omdat ze dit weekend gymnastiek heeft. Lisa wilde toch al dat Kristi het weekend hier doorbracht, dus voor een oppas hoefde ik ook al niet te zorgen. Dit zou voor mij een perfecte gelegenheid zijn om te zien hoe jij met volwassenen omgaat. Dan kun je me laten zien wat ik bij je gemist heb." Ik hoefde niet lang na te denken over haar voorstel. Dit stonk. Dit was te gemakkelijk. Maar ik wilde ook niet drie dagen overgeleverd zijn aan Kristi. Twee Dagen Later op Reis. Toen ik in die kleine scheepshut zat, met mijn mam die in haar koffer aan het rommelen was, voelde ik me miserabeler dan ooit. Er had zich een serie verschrikkelijke gebeurtenissen voorgedaan sinds we die ochtend vertrokken waren. Mijn tas met al mijn kleren erin was zoekgeraakt bij de luchtvaartmaatschappij. De beurs was op een cruiseschip, zodat we niet op mijn tas konden wachten. Bovendien zat mijn enige overhemd onder de wijnvlekken. Ik vroeg me ernstig af of het wel per ongeluk was toen mam het volle glas over me heen stootte dat de stewardess mij wilde aanreiken. Tot overmaat van ramp had mijn mam bij het inchecken gezegd dat ik elf jaar was! Ze zei tegen me dat ze geen keuze had, omdat kinderen onder de twaalf voor niks mee mochten, en dat ze geen zin had om te veel geld uit te geven. Ik had er zo mijn twijfels over of ze haar zouden geloven. Ik zag er jong uit voor mijn negentien, maar volgens mij kon ik niet doorgaan voor iemand van onder de zestien. Ik bleek het mis te hebben. De wijnvlekken op mijn overhemd spraken waarschijnlijk in het voordeel van mam. Toen we bijna bij de controleurs waren, voerde mijn mam een fijn toneelstukje op door haar enorme arm om me heen te slaan en een hoop poeha te maken. Toen ze zei dat ik haar zoontje Tommy van elf was, keurden ze me nauwelijks een blik waardig. Ze deden me een lichtgevend armbandje om en vertelden mam dat ik te allen tijde onder toezicht van een volwassene moest staan. Ik voelde me vernederd. Toen we doorliepen verzekerde mam me ervan dat niemand zou begrijpen wat dat armbandje betekende, aangezien er bijna geen kinderen aan boord waren. Ik begon bijna te huilen, maar dat zou ze zien als een overwinning voor haar. Door pure wilskracht wist ik me in te houden. Terwijl ze door haar koffer rommelde, vond ze waar ze naar zocht. "Vooruit, trek dit eens aan. Dan zijn we een tweeling! Ze hield een wit T-shirt op. Er stond op de voorkant "MEGAFLEX" op. Het was gemaakt van stretchstof. "Okay, laten we ons gaan omkleden. We zijn al bijna te laat om ons standje op te bouwen voor vanmiddag." Mijn mam ging zich in de toiletten omkleden en ik trok het schone shirt aan. Mijn mam kwam weer naar buiten en zette haar handen op haar heupen. Ze had nu haar werkkleding aan. "Ach, wat zie je er leuk uit schat," zei ze met een brede glimlach tegen me. Haar brede schouders en dikke armen vulden haar korte mouwen volledig. Het MEGAFLEX-logo was helemaal uitgerekt door haar enorme borsten, die het shirt meer dan vulden en er bijna uitpuilden. Het shirt kwam maar net tot haar navel, zodat er vier ribbels stevige buikspieren onderuit staken. Ik keek eens naar mezelf. Bij mij hing het T-shirt wijd om mijn lichaam. De onderkant kwam precies tot mijn middel. Ik was toch al niet van plan om mijn platte maar weke buik te laten zien. Mam kwam naar me toe en ging vlak voor me staan. "Het zit een beetje wijd, maar het gaat wel." Ze friemelde wat aan mijn mouwen. "Is dit dezelfde maat als het jouwe?" vroeg ik. "Nee, dat van jou is een maat kleiner. Ik wist niet welke maat ik moest hebben, dus heb ik er gelukkig voor jou maar twee meegenomen, lieverd." Ze tilde vier dozen met voedingssupplementen op die ze zou gaan presenteren. Ze liet de ander vier aan mij over. Ik tilde ze op en liep achter haar aan. Het was ver lopen naar de beursruimte. Mijn armen deden ontzettend pijn, maar ik was niet van plan om mijn mam dat te laten merken. Toen we er eindelijk waren hijgde ik als een postpaard, terwijl mam niks mankeerde. Ze ging meteen achter de stand op de grond liggen en begon tot mijn verbazing pushups te doen. Ze stond weer op en legde het me uit. "Ik moet wat opwarmoefeningen doen, om mijn lichaam een beetje beter uit te laten komen. Omdat we al zo laat zijn, moet je me even helpen. Kom hier." Ze nam mijn ellebogen in haar handen en drukte ze tegen mijn lijf aan. Toen begon ze me voor haar borst op en neer te tillen. "Hé! Wat doe je nou?" "Ik moet mijn armen trainen, snoezepoes. Het is zo gebeurd." Toen ze me helemaal opgetild had, kuste ze me op mijn wang. Keer na keer tilde ze me op en trok me voor haar enorme borst. Ik probeerde er niet aan te denken hoe lekker en stevig die was. Om de tijd te doden keek ik om me heen. Toen een grote kerel ons zag, schudde hij met zijn hoofd. Toen ik daarna een andere kant op keek, lachte een vrouw me op een vreemde manier toe. Na haar laatste oefening drukte mam me stevig tegen zich aan en hield me daar vast. "Was dat niet leuk?" fluisterde ze. Ze zette me neer en haalde haar vingers door haar haar, zodat het zachtjes rond haar gezicht viel. Haar armspieren waren nu opgezwollen en gespannen. "Hoe zie ik eruit, snoezepoes?" Ze knipoogde. Ik deed mijn uiterste best om niet naar haar grote, puntige tepels te staren. Waarom droeg ze nou nooit eens een beha? Het leek wel alsof iedereen die daar die dag was bij ons standje langskwam. Bijna iedereen, zowel de mannen als de vrouwen, was atletisch gebouwd. De meeste vrouwen hadden strakke, weinig verhullende pakjes aan. Ik moest echter toegeven dat niemand van hen er zo goed uitzag als mijn mam. Waarom moest het lekkerste lijf van het schip aan mijn moeder toebehoren? Er werden zeker tweehonderd foto's van haar genomen door verschillende fitness- en bodybuildingfans. Ze liet zich door iedereen omhelzen en deelde kusjes uit. De mannen zwermden als idioten om mijn mam heen. Ik merkte dat de meeste van hen de aan hen uitgedeelde folders nonchalant voor hun kruis hielden. Mijn mam had het erg druk, maar ik verveelde me. Ik moest ervoor zorgen dat er genoeg supplementmonsters klaarstonden, maar dat kostte me maar een paar minuten per uur. Ik besloot om een wandelingetje te gaan maken. Mam's verhaal. Tommy was nog maar één dag terug thuis, of ik wist al dat ik hem niet meer terug naar die universiteit mocht laten gaan. Zoals ik al verwacht had, was hij daar nog niet aan toe. Hij deed zo afstandelijk tegen me vanaf het moment dat hij weer thuis was. Ik had hem het voordeel van de twijfel gegeven en hem ondanks mijn bedenkingen laten gaan. Maar zodra hij vertrokken was, had ik het gevoel dat ik me vergist had. Ik kon niet leven met de gedachte dat mijn enige zoon iets ergs zou kunnen overkomen. En dat zou dan allemaal mijn schuld geweest zijn, aangezien ik mijn kleine jongen in zijn eentje die grote boze wereld had ingestuurd. Mijn enige probleem was om de juiste manier te vinden om het hem te vertellen. Toen hij tegen me klaagde dat ik hem niet voor vol aanzag, barstte ik bijna in lachen uit. Het moest onmiddellijk afgelopen zijn met elkaar voor de gek te houden en ik wilde hem gewoon weer in mijn armen sluiten. Maar ik hield me op een afstand en nam de tijd. Ik kreeg een ingeving: dat uitstapje zou perfect zijn. Toen ik Tommy zag in mijn MEGAFLEX T-shirt, smolt mijn hart. Ik weet dat het vreemd klinkt, maar hij zag er zo leuk in uit. Niet dat iemand van mijn klanten het logo op zijn shirt kon lezen, vanwege de manier waarop het textiel over zijn benige borstje hing. Maar hij was zo schattig hulpeloos! Mijn boezem jeukte toen ik hem zowat in mijn shirt zag verdrinken. Ik wilde hem zo graag ertegenaan drukken, maar ik hield me in en we bouwden snel mijn standje op. Toen het standje klaar was, kreeg ik een goed idee. Toen hij daar zo stond te kijken naar mijn opwarmoefeningen, besloot ik om hem erbij te betrekken. Ik nam zijn elleboogjes teder in mijn handen en drukte ze tegen zijn lijf aan. Toen gebruikte ik ze als handvatten om zijn gewicht mee op te tillen. Iedere keer dat ik hem optilde kwam zijn lichaam verleidelijk tegen mijn jeukende boezem aan. Keer na keer liet ik hem zakken en tilde hem weer op, waarbij ik mezelf ontzettend op de proef stelde. Ik liet hem maar heel licht aankomen tegen mijn boezem, waar hij thuishoorde. Tot besluit gaf ik hem een paar kussen. Na de laatste oefening kon ik het niet laten om hem daar een hemels moment vast te houden. Ik nam me voor om de volgende dag deze opwarmoefening weer te doen. Tommy probeerde onverschillig te doen, maar toen ik hem neerzette zag ik het met mijn eigen ogen: zijn kleine penis stak bijna uit zijn broekje. Sommige mensen vinden het misschien pervers of ordinair, maar ik raakte er opgewonden van. Het was maar een onschuldig klein erectietje, maar het toonde aan dat hij ervan genoot, ook al wilde hij dat niet toegeven. Zoals meestal bij dergelijke gelegenheden had ik het erg druk. Helaas was ik vergeten om mijn valse trouwring om te doen. Hoewel de meeste mannen te verlegen zijn om een poging bij me te doen, zijn er toch altijd wel een paar die niet van ophouden weten. Binnen de twee uur had ik drie hutnummers gekregen. Gelukkig waren er ook genoeg vrouwen die met me wilden praten. Daar praat ik altijd liever mee. Die stellen me tenminste meestal fatsoenlijke vragen over trainen, in tegenstelling tot mannen. Toen ik me op een gegeven moment omdraaide om te kijken wat Tommy aan het doen was, was hij zomaar verdwenen! Hoe lang was hij al weg? Ik probeerde niet in paniek te raken, maar wie weet wat hem in die menigte kon overkomen. Ik deed mijn standje dicht en begon te zoeken. Na vijftien spannende minuten zag ik hem eindelijk bij een standje met een jongedame staan praten. Het meisje was misschien achttien jaar. Toen ik naar hen toe liep, ving ik de laatste paar woorden van hun gesprek op. "Hé, het is vanavond dansen in de balzaal. Ga je daar ook heen?" vroeg het meisje terwijl ze over de toonbank leunde. Waarom was ze met Tommy aan het flirten? Ik wist niet wat ze van plan was, maar dat kon niet veel goeds zijn. "Tommy, wat doe je hier!" snauwde ik. Ik zag hem verstijven en hij draaide zich om. Ik greep hem met mijn hand bij zijn pols. "Je weet toch wel dat je op dit schip altijd onder toezicht van een volwassene moet staan! Weet je nog wel?" Ik wees naar zijn armbandje. Hij probeerde uit volle macht zijn arm weg te trekken. Wat was ik me toch kwaad! Wat een ondankbaar stuk vreten! Besefte hij dan niet dat ik zijn armpjes zomaar uit de kom kon rukken? "Au mam, niet zo hard! Laat alsjeblieft los!" Ik besefte dat ik zijn pols steviger beet had dan mijn bedoeling was. Toen ik hem losliet, viel hij achterover. Ik zag hoe hij eerst naar dat meisje keek en daarna naar zijn voeten. Hij schaamde zich dood. Mooi zo! "Sorry dat hij je gestoord heeft," zei ik quasi-vriendelijk tegen het meisje. Ik keek eens naar haar magere lijfje. Ik wist dat ze me niks had misdaan, maar toch stond ze me niet aan. Ik legde mijn hand op Tommy's rug en duwde hem terug naar mijn standje. "Je blijft bij me in dit standje jochie, anders leg ik je publiekelijk over de knie." Hij leek het te begrijpen. Ik ging weer aan het werk en voelde me onmiddellijk een stuk beter. Van tijd tot tijd keek ik over mijn schouder hoe hij daar zat te mokken. Maar hij luisterde tenminste naar me. Misschien moest ik toch maar een beetje daadkrachtiger optreden. Terwijl ik doorwerkte gingen deze gedachten door me heen. Tegen de tijd dat we die avond weer in onze hut waren, was ik niet meer boos. Ik kon niet lang boos zijn op mijn zoontje. Maar ik was niet van plan om me uit mijn ritme te laten halen. Ik nam mijn koffer mee naar de kleine badkamer en maakte me klaar voor de avond. De blik op het gezicht van Tommy was zo onbetaalbaar toen hij me weer naar buiten zag komen met mijn zwarte jurk aan. "Hoe zie ik er uit, snoezepoes?" Ik wachtte zijn antwoord niet af; ik zag de botsende gedachten al in zijn ogen. "Ga jij je ook maar omkleden, we gaan na het eten naar dat bal." "Daar wil ik niet heen. Ik heb trouwens toch niks om aan te trekken. Mijn bagage is kwijt, weet je nog wel?" Daar maakte ik me geen zorgen over. Ik had genoeg kleren bij me waar ik hem wel eens in zou willen zien. Toen ik tussen mijn spullen zocht, vond ik een haltertopje. Ik vond niet dat het er te meisjesachtig uitzag. Het was per slot van rekening zwart. "Trek dit aan, het is schoon," zei ik kortaf. Ik vond dat ik een beetje strenger voor hem moest zijn als ik wilde dat hij meewerkte. "Maar mijn broek dan? En dit shirt ziet er ook niet bepaald gekleed uit." Ik zuchtte van ergernis. "Snoezepoes, daar maakt niemand zich druk om. Schiet op, ik heb honger." Hij staarde alleen maar mokkend naar de grond. "Ga je nu huilen? Ik dacht dat je me wilde bewijzen dat je een man was." Ik grijnsde bij de gedachte. Hij leek iets te willen zeggen, maar hij liep de badkamer in om het shirt dat ik hem had gegeven aan te trekken. Het eten was fantastisch. Mijn stemming werd er met de seconde beter op. Ik had de indruk dat ik steeds meer invloed kreeg op mijn zoon. Tommy at niet veel, dus op het laatst zat ik ook van zijn bord te pikken. Met mijn kleine vent veilig naast me begon ik van de feeststemming te genieten. Toen het dansen begon, vroegen verschillende mannen me ten dans, maar dat sloeg ik beleefd af. De wijn smaakte goed, en ik had al bijna de hele fles in mijn eentje op. Ik begon echt los te komen. Ik draaide me naar Tommy en schoof mijn stoel dichterbij, zodat ik gemakkelijker met hem kon praten. "Heb je gezien wat ik vanavond aanheb?" "Ja, dat heb ik gezien. Je hebt een jurk aan." "Nee gekkie, ik bedoel dit." Ik nam de medaillon die om mijn nek hing in mijn hand. "Weet je nog dat jij en Lisa me die gegeven hebben?" Ik maakte hem open en liet de fotootjes zien die er in zaten. Hij leek zich een beetje meer op zijn gemak te voelen door die jeugdherinneringen. Ik deed de medaillon weer dicht en liet hem terug op mijn borst vallen, waar hij precies in mijn diepe boezem terechtkwam. Hij volgde hem met zijn ogen. Toen ik langzaam diep inademde, verdween de medaillon uit het zicht. Mijn boezem kreunde onder zijn blik. Ik sloeg mijn arm om hem heen en speelde met zijn zachte haar. God, wat wilde ik hem graag op mijn schoot trekken. Iedere vezel van mijn lijf verlangde ernaar om hem te vertroetelen en te beschermen. Ik wilde hem voor eeuwig in mijn stalen armen sluiten, zijn frêle lijfje tegen alles beschermen. Daartoe was ik op aarde. Toen Tommy onrustig begon te doen, besefte ik dat het moment was aangebroken waarop ik gehoopt had. Tommy had op de dansvloer dat leuke sletje gezien dat eerder die dag met hem had staan flirten. Ze leek nu met iemand anders te zitten flirten. Ik herkende de man meteen. Het was een van de mannen die me eerder die dag zijn hutnummer had gegeven. Perfect. Ik liep naar het stel toe en klopte hem op zijn schouder. "Mag ik even?" Het meisje keek me vernietigend aan, maar de man glimlachte en zei: "Natuurlijk!" Ik liet er tijdens het dansen geen gras over groeien. Ik perste mijn lichaam tegen hem aan en wiegde op de maat van de muziek op en neer. Ik keek over de schouder van de man naar mijn zoon die toe zat te kijken. "Ik wil je in mijn armen," fluisterde ik naar Tommy. "Ja, hou me vast," zei de man, blijkbaar in de veronderstelling dat ik het tegen hem had. Ik dacht aan Tommy, maar ik moet ook aan de verlangens van die man tegemoet gekomen zijn. Ik voelde hoe hij schokkend tegen me klaarkwam. Dat was nog gemakkelijker dan ik gedacht had. "Jeetje," giechelde ik en wees naar zijn kruis. "Dat moeten we eerst maar eens even gaan schoonmaken." Zijn gezicht straalde. Ik greep hem bij zijn hand en trok hem mee de dansvloer af. Toen hij merkte waar we heen gingen probeerde hij te stoppen, maar ik trok hem redelijk gemakkelijk mee. We stopten bij de tafel van het meisje. "Je vriend is niet zo'n erg goede danspartner. Hij had bijna mijn jurk verpest." Met groot genoeg zag ik hoe het meisje naar zijn kruis keek. Ze was laaiend! Ik was nu op dreef. Ik liep terug naar mijn tafel en boog me voorover over Tommy. "Dit is een leuk liedje. Laten we gaan dansen." "Nee, dat wil ik niet." Hij weigerde me aan te kijken. God, als hij eens wist hoe hij me op de proef stelde. "Kom op, alle volwassenen zijn aan het dansen Tommy. Kijk eens om je heen." Slechts een handvol ouders met kinderen waren niet aan het dansen. Ik zette mijn handen op zijn knieën en keek hem diep in zijn ogen. "Alsjeblieft?" vroeg ik zachtjes. Jezus, mijn tepels leken wel kogels die op het punt stonden door mijn satijnen jurk heen te schieten! Dit kat-en-muisspelletje moest snel afgelopen zijn. De spanning werd me te veel. Ik gaf hem geen kans om zich te bedenken. Ik greep hem bij zijn hand en trok hem mee naar de dansvloer. Het liedje was een wals. Ik sloeg mijn arm om zijn rug heen en begon hem de dansvloer rond te leiden. "Mam! Je bent dronken." Hij had gelijk. Maar dat kwam niet alleen van de wijn. "Je bent niet goed bij je hoofd," lachte ik. Als hij eens wist hoe veel moeite het me kostte om me in te houden. Om niet toe te geven aan mijn schreeuwende moederlijke driften. Als ik daaraan zou toegeven en mezelf ook maar even zou laten gaan, dan zou alle zelfbeheersing die ik had getoond als een kaartenhuis in elkaar vallen. Daar op de dansvloer smeekte mijn lichaam wanhopig om acute leniging van mijn moederlijke behoeften. Als ik me liet gaan, dan zou ik hem waarschijnlijk als een leeg melkpak tegen mijn lichaam aan drukken. Als Tommy er enig idee van had wat zijn heerlijke zwakte en hulpeloosheid bij me teweeg brachten, dan zou hij het op een schreeuwen en op een lopen zetten. Natuurlijk zou ik dat niet toestaan. Ik nam hem linea recta van de dansvloer mee naar onze hut. Ik was me er vaag van bewust dat ik misschien een beetje onbeleefd was tegen mensen die me in de weg liepen. Ik was me er ook vaag van bewust dat Tommy moeite had om me bij te houden. Ik kon er niks aan doen. Ik was bevangen door een soort koorts. Een heel jaar lang had ik gesmacht naar mijn lieve kleine vent die me in de steek had gelaten. Daarna nog een week waarin hij tergend om me heen zijn hulpeloosheid liep te ontkennen. Het klinkt misschien gek, maar ik hunkerde ernaar om hem te vertroetelen zoals een junkie hunkert naar een shot heroïne. Desondanks deed ik mijn uiterste best om gewoon te doen. Ik wilde hem niet afschrikken. "Tijd om naar bed te gaan schat. Morgen wordt het weer een zware dag. Hier, dit kun je als pyjama gebruiken." Ik wierp hem een oversized T-shirt toe. Ik ging naar de badkamer en deed mijn nachtpon aan. Die leek wel gekrompen te zijn. Mijn borsten voelden nog zwaarder aan dan normaal en mijn hele boezem klopte van verwachting. Ik stapte de kamer weer binnen. Waarom had ik hem dat shirt eigenlijk laten aandoen? In de staat waarin ik nu verkeerde hoefde ik niet verder opgegeild te worden. Hij had zo dringend behoefte aan een liefhebbende moeder. Ik beet op mijn lip en keek hem aan. Hij keek een beetje bang uit zijn ogen. "Waar moet ik nou slapen?" vroeg hij. Wat een domme vraag. "Jij gaat in dat bed slapen." Ik wees naar het lits-jumeaux. "Er is niet genoeg ruimte voor ons tweeën in dat kleine bed." "Oh, dat zal wel lukken. Laten we er niet te veel woorden aan vuil maken, ik ben moe." Ik gooide hem zo ongeveer het bed op. Toen ik weer naar de badkamer ging om het licht uit te doen, merkte ik iets vreemds. Op mijn nachtpon zaten van voren twee heel natte plekken. Ik wist meteen wat er aan de hand was. Jezus, wat deed Tommy me aan. Toen ik me omdraaide zag ik dat hij naar me keek. Had hij het ook gemerkt? Snel deed ik het licht uit. Het was nu aardedonker. Er zat geen raam in onze kleine hut, dus er kwam geen licht van buiten. Ik klom voorzichtig het bed in en voelde waar mijn zoon lag. Hij lag helemaal tegen de muur aan. Ik ging midden op het bed liggen. Ik voelde dat zijn warme lichaam vlak bij me was. Ik hoorde hem ademen. Op de een of andere manier deed hij me aan een angsthaas denken. Ik had hem waar ik hem hebben wilde, maar hoe moest ik dit nu verder aanpakken? Ik deed net alsof ik mijn kussen aan het schikken was, maar in werkelijkheid liet ik de dunne bandjes van mijn nachtpon van mijn schouders glijden. "Welterusten lieverd," zei ik zachtjes, terwijl ik me over hem heen boog. Mijn tieten sleepten heerlijk over zijn uitstekende ribben. "Welterusten mam." Ik kuste hem op zijn voorhoofd en liet het volle, zware gewicht van mijn boezem op zijn ribbenkast neerdalen. Jezus, wat waren ze vol, alleen maar voor hem. Toen ik op mijn zij ging liggen, rustte mijn linkerborst op hem. Ik kon hem door mijn borst heen kort en oppervlakkig voelen ademen. Volgens mij moest ik op dat moment kreunen. "Je hebt vanavond niet veel gegeten, snoezepoes. Voel je je wel goed?" "Eh. Ja hoor. Gewoon geen honger," zei hij zwakjes. "Nou, ik ben je moeder. Ik moet ervoor zorgen dat je genoeg voedsel binnenkrijgt." Ik was me er vaag van bewust hoe mijn hese stem mijn verlangens verried. Het maakte allemaal niet meer uit. Ik trok de voorkant van mijn nachtpon naar beneden. Toen ik mijn enorme tepel eruit voelde springen, slaakte ik een diepe zucht. Tommy kon niet zien wat er gebeurde, maar hij moet gevoeld hebben dat er iets aan de hand was. "Kunnen we nu gaan slapen mam?" "Natuurlijk lieverd." Ik boog mijn benen en sloeg ze om zijn lijfje heen. "Wat ga je doen?" vroeg hij zenuwachtig. "Mammie moet ervoor zorgen dat je genoeg voedsel binnenkrijgt." Ik strekte mijn benen een beetje en liet hem langs mijn lichaam glijden, totdat zijn kin op mijn enorme borst kwam. Ik schoof mijn rechterarm onder zijn hoofd en bracht met de linker mijn druipende tepel naar zijn mond. "Alsjeblieft mam, niet doen," zei hij zachtjes. "Je hebt je mama nodig, baby. Verzet je er niet tegen." Toen ik de melk naar buiten voelde stromen, kreunde ik van opluchting. Ik voelde een straaltje langs zijn wang op mijn arm lopen. "Drink baby. Drink voor mama." Ik wist dat zijn mond nu helemaal vol met mijn melk moest zijn. Toen ik hem voelde slikken, kreunde ik weer. "Zo gaat het goed. Goed zo baby." Ik drukte zijn gezicht stevig tegen mijn borst aan, maar dwong mezelf om hem weer los te laten. Ik mocht niet vergeten om hem adem te laten halen. Na een paar minuten verwisselde ik van borst. Na een tijdje begon hij te hoesten en te proesten. Toen ik mijn tepel uit zijn mond trok, spoot er een straal melk uit. "Alsjeblieft mam. Ik zit vol. Ik kan niet meer op. Laat me niet nog meer drinken." "Je hebt het goed gedaan voor mammie. Je mag nu gaan slapen." Een intens gevoel van opluchting maakte zich van me meester. Dit was wat mijn lichaam me had opgedragen. Toen ik om vijf uur wakker werd, voelde ik mijn borsten weer jeuken. "Wakker worden zoon, tijd voor je ontbijt."