75 jaar Superfem: Een zegen voor de maatschappij. Geschreven door Gjakkes. Gebaseerd op 'SuperFem' van Puppetman. Een essay hoe 75 jaar na de invoering van SuperFem de maatschappij veranderd is. Morgen is het precies vijfenzeventig jaar geleden dat SuperFem op de markt kwam. Velen hebben zich sindsdien afgevraagd hoe de wereld er nu zou uitzien als dit niet was gebeurd. Hoe zou het zijn als de wereld nu nog steeds zou worden gedomineerd door mannen? Om deze vraag te kunnen beantwoorden moeten we vijfenzeventig jaar terug in de tijd, terug naar 2005, het jaar waarin Physical Women, toen nog geleid door Mona Fuller, het product op de markt bracht. In 2005 waren er nog meer dan honderd verschillende naties op onze planeet, ieder geleid door een eigen volledig zelfstandige regering. Ondanks het feit dat er in de twintigste eeuw, zelfs zonder SuperFem, door de vrouwenemancipatiebewegingen grote vooruitgang was geboekt, stonden vrijwel al die zelfstandige naties nog onder leiding van mannen. Er waren landen met een liberaal en sociaal beleid waarin ook voor vrouwen goede carri�remogelijkheden waren weggelegd, maar er waren ook andere landen, waarin vrouwen, maar ook mannen, moesten lijden onder een crimineel en wreed regime opgezet door mannen die niet overweg konden met hun eigen machogedrag. Bovendien werd er op diverse plekken op aarde strijd geleverd en oorlog gevoerd, en er waren grote gebieden waarin de bevolking heel arm was of zelfs honger leed. Door de onderlinge competitie tussen de verschillende landen werd er bovendien een onverantwoorde aanslag gepleegd op de natuur, en er werd vrijwel niets gedaan om de gevolgen hiervan, bijvoorbeeld klimaatsveranderingen, tegen te gaan. In de eerste jaren na de introductie van SF veranderde er aanvankelijk niet veel. SuperFem was toen alleen nog verkrijgbaar in de landen van Noord-Amerika, Europa en Australi�. Er bestond eerst onder vrouwen grote aarzeling om ermee te beginnen. Het idee dat vrouwen fysiek groter en sterker konden zijn dan mannen werd door vele vrouwen onnatuurlijk gevonden. Tegenwoordig is dit nauwelijks nog denkbaar en zou men eerder het omgekeerde vreemd vinden, maar men moet dit zien in het licht van die tijd. De eerste pioniersgroep stak echter een groep volgers aan, die weer gevolgd werd door een nog grotere groep navolgers, en ten slotte deden er zoveel vrouwen mee dat eigenlijk niemand het zich nog kon veroorloven om niet aan het programma mee te gaan doen. Daarna verspreidde SF zich in een steeds sneller tempo over de rest van de wereld. In 2020 was er in de hele wereld vrijwel geen vrouw meer te vinden die SF niet gebruikte. Het klinkt nu vreemd, maar in de eerste jaren volgde een vrouw het SF-programma maar gedurende ongeveer een jaar, om daarna wel haar trainingen voort te zetten maar het middel niet meer in te nemen. Men was dan ongeveer dertig centimeter gegroeid en ruim tien keer zo sterk geworden als de meeste mannen. De meeste vrouwen vonden het toen ongepast om verder te gaan. De huizen en goederen waren in die tijd nog niet aangepast aan vrouwen met een lengte van ver boven de twee meter en men wilde niet graag boven de massa uitsteken. Er was zelfs gedurende een aantal jaren een variant in de handel die wel de kracht van een vrouw liet toenemen, maar niet haar lengte. Naarmate het normaler werd dat vrouwen steeds groter werden, verdween dit middel als vanzelf weer. Geleidelijk aan begonnen vrouwen langer door te gaan met SF. Vrouwen die al gestopt waren begonnen opnieuw met het programma. Nu de gemiddelde vrouw al langer was dan 2 meter was er niets meer op tegen om door te groeien naar 2,20 meter. Toen de gemiddelde vrouw 2,20 meter was geworden wilden vele vrouwen doorgroeien tot 2,30 meter of zelfs 2,40 meter. Vanaf het jaar 2025 werd het gebruikelijk om helemaal niet meer te stoppen met de inname van SuperFem en het middel de rest van je leven in te blijven nemen. Deze stap werd mede ingegeven doordat uit wetenschappelijk onderzoek was komen vast te staan dat SuperFem de levensduur van een vrouw aanzienlijk verlengt, en naar we nu weten, minstens verdubbelt. Hierdoor is de lengte van een gemiddelde volwassen vrouw op de huidige waarde van 2,95 meter gekomen. Onze moderne woningen zijn nu allemaal aan deze lengte aangepast, maar vrouwen die nog in een oud historisch huis wonen of werken weten hoe lastig het is om in zo'n kleine ruimte opgesloten te zitten, en begrijpen misschien beter de dilemma's waarmee de vrouwen destijds worstelden. Geleidelijk aan begonnen ook de politiek en de maatschappij be�nvloed te worden door SuperFem. In Amerika werden bepaalde sporten, die voorheen een mannenbolwerk waren geweest, van de ene op de andere dag overgenomen door vrouwen die veel betere prestaties konden neerzetten dan hun mannelijke voorgangers. Toen meisjes op de middelbare school ook SF mochten gaan gebruiken (de eerste jaren nog z�nder hormoononderdrukkende middelen, wat een problemen moet dat hebben gegeven!), verdwenen vrijwel alle mannelijke leerkrachten al zeer spoedig van het toneel om vervangen te worden door jonge vrouwen. Op universiteiten was de situatie mogelijk nog ernstiger toen vele mannelijke studenten hun opleiding staakten en ook vele mannelijke professoren er de brui aan gaven, waarbij niet altijd onmiddellijk voldoende vrouwelijke vervangers voor handen waren. Al in 2015 was in Amerika 98,5 procent van de studenten op universiteiten en hogescholen vrouw, en de rest van de wereld volgde die trend met een achterstand van slechts enkele jaren. In de in die tijd al meer ontwikkelde landen van de wereld was het aan het eind van de twintigste eeuw al mogelijk dat vrouwen carri�re konden maken tot aan de hoogste posities. In de praktijk kwam dit echter maar weinig voor en werden die posities nog vrijwel allemaal ingenomen door mannen die hun positie niet graag wilden afstaan. Vrouwen stootten hun hoofd bij het beklimmen van de carri�reladder vaak aan het zogenaamde 'glazen plafond', zoals men het toen noemde, en bleven vaak steken op posities net onder de top. Na de invoering van SuperFem veranderde daarin aanvankelijk niet veel, al is opmerkelijk dat het aantal vrouwen in topposities wel onmiddellijk vanaf 2005 begon toe te nemen. Nadat vanaf 2015 er nauwelijks nog mannen waren die afstudeerden, en zelfs het aantal jongens dat een hogere middelbare schoolopleiding volgde begon te dalen, werden steeds meer belangrijke posities in het bedrijfsleven en in de overheidsorganen ingenomen door vrouwen, en kort daarna begonnen zij ook door te dringen tot de hogere leidinggevende posities. Het glazen plafond voor vrouwen was verdwenen, en werd al snel vervangen door een plafond van gewapend beton, maar nu voor mannen... In 2022 had tachtig procent van alle naties in de wereld al een vrouwelijk staatshoofd of regeringsleider, en werd nog slechts vijf procent van de grote multinationale bedrijven in de wereld geleid door een man. Vijf jaar later was dit met geen enkel groot bedrijf meer het geval en was er geen enkel land meer dat niet door een vrouw werd geleid. In het jaar 2022 begon ook de ontwikkeling dat landen hun eigen soevereiniteit neerlegden om samen een groter beter functionerend geheel te vormen. In het jaar 2032 eindigde deze ontwikkeling met de vorming van ��n uniforme wereldstaat en werd Amanda Fuller gekozen als eerste president. Toen werd er al bijna tien jaar nergens meer gevochten in de wereld en waren de begrippen honger en oorlog onbekende fenomenen geworden. Er werd een start gemaakt met de reiniging van het milieu en de globale opwarming werd tot staan gebracht. Het besef dat een door vrouwen geleide regering alle puinhopen van eeuwen van mannelijk wanbeleid zo snel wist op te ruimen deed bij vele vrouwen het idee opkomen dat mannen blijkbaar volledig ongeschikt waren om te besturen. Het besluit viel al snel om mannen voor altijd uit te sluiten van het leiden van bestuursorganen op welk niveau dan ook. In de eerste globale grondwet van 2032 werd opgenomen dat mannen niet langer beschikten over stemrecht, dat zij geen deel mochten nemen aan bestuursorganen of gemeenteraden op globaal, landelijk, regionaal of lokaal niveau, dat zij geen recht mochten spreken of juridische steun mochten verlenen aan derden en dat zij geen leiding mochten geven aan een bedrijf met tien of meer werknemers of met een jaaromzet boven een bepaald bedrag dat jaarlijks aan de hand van de inflatie werd aangepast. In 2030 was het al gebruikelijk dat scholen met een niveau MAVO of hoger geen mannelijke leerlingen meer aannamen. Jongens gingen na de lagere school steevast naar de een of andere vakopleiding, meestal echter naar de huishoudschool. Meisjes zag je hier echter nauwelijks nog, vrijwel iedereen ging naar een MAVO of hoger, ongeacht de leercapaciteiten die ze bezaten. Rond 2030 begon ook de arbeidsparticipatie van mannen enorm af te nemen. In het midden van de twintigste eeuw was het gebruikelijk dat de man werkte en dat de vrouw voor het huishouden en de kinderen zorgde. Rond de eeuwwisseling was het echter zo dat beiden een vaste baan hadden om de gestegen woonlasten het hoofd te kunnen bieden. Vrouwen werkten echter vaak op parttimebasis en droegen bovendien nog steeds zorg voor het huishouden en de kinderen. Na de invoering van SuperFem zag men al snel dat de vraag naar vrouwelijke arbeidskrachten met SuperFem steeg en dat die naar mannen afnam. SF-vrouwen waren sterker en konden veel meer zwaar werk verzetten dan hun mannelijke voorgangers. De werkloosheid onder mannen steeg terwijl die onder vrouwen in 2015 nauwelijks nog bestond. Het leger, de politie, maar ook diverse bouwbedrijven en fabrieken waarvoor veel lichamelijk werk nodig was gingen actief vrouwen werven. Na 2015 begonnen mannen ook te verdwijnen van de kantoorvloeren omdat er nauwelijks nog jongemannen waren die een opleiding volgden voor dit soort banen. Tegen het jaar 2030 werkten mannen alleen nog op werkplekken met lichte technische werkzaamheden of in slecht betalende banen als bijvoorbeeld schoonmaker. De arbeidsparticipatie onder mannen was inmiddels tot beneden vijftig procent gedaald, en nu waren het juist de mannen die vaak een parttimebaan hadden en daarnaast voor het huishouden moesten zorgen. Kort na 2030 werd er een reclamecampagne gestart om mannen volledig uit het bedrijfsleven weg te halen en ze fulltime huisman te laten worden. De campagne diende om de toch weer opgestoken werkloosheid onder vrouwen volledig te laten verdwijnen. De campagne slaagde. Reeds in 2036 was de werkloosheid onder vrouwen geheel verdwenen en was de arbeidsparticipatie onder mannen gedaald tot slechts twaalf procent, het percentage dat ook nu nog geldt. Het betreft nu echter vaak baantjes als krantenbezorger of glazenwasser waarvoor jonge ongehuwde mannen worden ingezet. Vaak tijdelijke banen waarvoor geen dure vrouwelijke arbeidskrachten kunnen worden gebruikt. (In 2038 werd de minimumloongrens voor vrouwen en het - veel lagere - maximumloon voor mannen ingevoerd). Met dit verhaal in ons achterhoofd kunnen we nu de vraag beantwoorden hoe de wereld er nu, anno 2080 uit zou zien als er geen SuperFem was geweest. Het antwoord: niet best. Er zouden nog steeds gebieden zijn waar honger en oorlog heerst. Onze planeet zou nog steeds verdeeld zijn in honderden kleine staatjes die ieder hun eigen wetten willen doorvoeren. Er zou niets zijn gedaan aan de milieuvervuiling en de opwarming van de aarde. Mogelijk zou zelfs de ongebreidelde wereldwijde bevolkingsgroei, zoals die aan het begin van deze eeuw nog bestond, hebben doorgezet met alle nadelige gevolgen van dien. Het is duidelijk dat het voor iedereen, zelfs voor mannen, maar beter is dat SuperFem bestaat. De problemen waar wij nu mee worstelen, in de eerste plaats het mannentekort door de langere levensduur van vrouwen, stellen niets voor vergeleken met de problemen van toen. Bovendien lijkt een oplossing in het verschiet te liggen om door genetische manipulatie ervoor te zorgen dat de kans op de geboorte van een zoon groter wordt dan de kans op een dochter. Deze techniek bestaat allang maar er zijn nog te veel vrouwen die morele bezwaren hebben tegen een dergelijke manipulatie van de natuur. We mogen echter aannemen dat dit verzet zal afnemen als er voor steeds minder vrouwen een levenspartner te vinden is. Laten we niet vergeten dat SuperFem zelf in feite ook niets anders is dan een manipulatie van de natuur...