Stranddag.
Door Littlesilverstar, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw.
Mijn ontmoeting met een bikinimeisje loopt niet zoals verwacht.

Opmerking van de schrijver: Dit is een verzonnen verhaal. Het is 
echter waarschijnlijk dat er in het echt vaak dingen zoals in dit 
verhaal zijn gebeurd. Vrouwen zijn sterker dan we denken.

Na een bijzonder drukke en stressvolle week op mijn werk (kok in een 
fastfood-restaurant), was ik blij dat ik een dag vrijaf had. Omdat het 
zo’n lekkere dag was, besloot ik om een stelletje misdaadromans bij 
elkaar te graaien, naar het strand te gaan, in het zand te gaan liggen 
lezen en later misschien een duik in de oceaan te nemen. Ik had geen 
idee welke lichamelijke en psychologische shock me die dag te wachten 
stond.

Ik zal jullie nu iets over mezelf vertellen. Mijn naam is Ben, ik ben 
29 jaar oud en vrijgezel. Ik heb een klote-baan, een klote-appartement 
en een klote-auto en de meeste vrouwen vinden me waarschijnlijk een 
mislukkeling. Ik ben er wel enigszins trots op dat ik niet meer bij 
mijn moeder woon, zoals een paar mannen die ik ken. Ik ga niet heel 
vaak uit.

Ik was al een paar uur op het strand en genoot van de zon en het 
briesje. Ik was door het grootste gedeelte van mijn eerste roman heen 
toen ik drie heel mooie vrouwen in bikini het zand op zag wandelen, 
vergezeld door drie mannen die waarschijnlijk hun vriendjes waren. Ze 
zagen er allemaal uit als studenten. Ze gingen naar een van de 
volleybalveldjes en begonnen enthousiast te spelen, met een hoop 
geschreeuw en gegiechel.

Een van de vrouwen trok mijn speciale aandacht. Hoewel alle drie de 
vrouwen er ontzettend sportief uitzagen, stak zij er met kop en 
schouders bovenuit, met haar lange, gespierde benen, platte buikje en 
gespierde armen met goed ontwikkelde biceps. Ze leek wel zo’n 
fitnessbeoefenaarster die je wel eens op Eurosport ziet – krachtig 
gespierd, maar toch uitgesproken vrouwelijk. Ze had lang donkerbruin 
haar en een diepgebronsde huid, en ze had een strakke zwarte bikini 
aan.

Wat me het meest opwond was echter wat die vrouw toen deed. Ik zag hoe 
ze de bal in de lucht gooide en een verbijsterende achterwaartse salto 
uitvoerde. Tijdens die salto raakte haar voet de bal met een harde 
trap, zodat die als een perfecte service over het net vloog. Ze landde 
netjes op haar voeten en haar vriendinnen juichten. Wat mij betreft: 
ik bekeek haar met mijn mond wijd open.

Sommige mannen kicken op voeten. Andere mannen willen dat vrouwen over 
hen heen pissen. Nog andere mannen vinden zwangere vrouwen 
aantrekkelijk. Ik kick vooral op vrouwen die gymnastische trucjes 
kunnen. Hoewel ik er vaak over heb nagedacht, begrijp ik nog steeds 
niet helemaal hoe dat komt. Het zal zeker wel te maken hebben met de 
pure kracht en lenigheid die daarvoor nodig zijn.

Na die verbijsterende actie waren mijn ogen strak gefixeerd op die 
vrouw in de zwarte bikini, de romans waren even vergeten. Gedurende de 
loop van het spel serveerde ze nog een paar keer met haar saltotrap en 
iedere keer viel mijn mond open. Tussen de salto’s door bood de 
aanblik van drie sexy rondspringende jongedames in bikini uitstekend 
vermaak.

Ik dacht erover om naar haar toe te gaan en een praatje met haar aan 
te knopen, maar besloot dat niet te doen. Trouwens, wat moest ik 
zeggen? Bovendien, als een van die kerels die bij haar waren haar 
vriendje zou blijken te zijn, dan zou hij waarschijnlijk niet al te 
blij zijn met mijn bemoeienis.

Toen ze klaar waren met spelen liepen de vrouw en haar vrienden het 
strand af. Ik ging weer verder met mijn misdaadroman, hoewel ik het 
lezen vaak onderbrak om aan die ongelofelijke vrouw te denken, niet 
wetend dat ik haar binnenkort weer zou zien.

Nadat ik het eerste boek uit had, voelde ik de roep van de natuur en 
ging ik naar de openbare toiletten. Toen ik naar buiten kwam, wachtte 
me een grote verrassing. De persoon die de damestoiletten in verdween 
was niemand minder dan de vrouw in de zwarte bikini.

Ik keek voorzichtig in het rond. Geen eventueel vriendje in de buurt. 
Dit was mijn kans om met haar te praten. Hoewel ik diep van binnen 
wist dat er van een afspraakje met haar absoluut geen sprake kon zijn, 
zelfs als ze geen vriendje had, dacht ik toch dat het leuk zou zijn om 
een praatje te maken met zo’n cool uitziende meid. Mijn hart bonsde, 
maar ik maakte mezelf wijs dat ik niet verlegen moest zijn. "Wat is 
het ergste dat er kan gebeuren?" dacht ik. "Dat ze me uit zal lachen." 
Oh, was dat maar waar geweest.

Ik snelde de herentoiletten weer in en legde mijn spullen op de 
wastafel. Toen keek ik in de spiegel en fatsoeneerde snel mijn haar. 
Daarna ging ik bij de ingang staan en wachtte geduldig op het geluid 
van voetstappen die uit de damestoiletten kwamen, met de bedoeling om 
"toevallig" op hetzelfde moment als zij naar buiten te komen.

Zodra ik het geluid van voetstappen hoorde, wandelde ik nonchalant de 
herentoiletten uit en kwam ik oog in oog met de vrouw. Nu ik haar 
beter te zien kreeg, zag ik dat haar gezicht even prachtig was als 
haar lichaam. Met haar ongeveer 1.73 was ze drie centimeter langer dat 
ik en haar borsten waren klein, stevig en rond, waarschijnlijk 90B. 
Haar spieren spanden zich bij iedere beweging. Ik heb altijd al 
bewondering gehad voor sportieve, gespierde vrouwen, misschien wel 
omdat ze bereikt hebben wat mij nooit is gelukt. Ik ben een kleine, 
betrekkelijk magere man die nooit sportief is geweest - het soort 
jongen dat altijd als laatste werd gekozen als er op het schoolplein 
van de lagere school teams gevormd werden. Hoewel ik verschillende 
trainingsmethodes uitgeprobeerd heb, is het me nooit gelukt om spieren 
te kweken. Die fitnessspotjes zijn flauwe kul – je bent gewoon 
overgeleverd aan de lichaamsgenen die je toebedeeld hebt gekregen.

Nu ik recht tegenover deze vrouw stond, voelde ik een vreemde 
mengeling van onkunde en opwinding.

"Hm... eh... hallo," zei ik stamelend, hoewel in mijn uiterste best 
deed om dat niet te doen.

"Ik heb je daarnet zien volleyballen. Die salto’s van je zijn 
fantastisch."

Ze glimlachte een flauwe glimlach.

"Bedankt," zei ze.

"Waar heb je dat allemaal geleerd?" vroeg ik.

"Oh, ik heb op turnen gezeten," antwoordde ze nonchalant. "En ik wil 
graag in vorm blijven."

Ze maakte een gebaar alsof ze van plan was om te vertrekken.

Om het gesprek op gang te houden, forceerde ik: "Zit je in het 
volleybalteam van je universiteit?"

"Het volleybalteam van mijn middelbare school, liever. Volgend jaar 
zit ik in een universiteitsteam."

Jeetje, zo’n goed ontwikkeld lichaam en talent en dan nog op de 
middelbare school? Deze meid was nog fantastischer dan ik gedacht had.

Plotseling keek ze me strak aan.

"Wil je eventjes de damestoiletten met me inkomen?" vroeg ze. Lachend 
om de vreemde uitdrukking op mijn gezicht, zei ze: "Maak je niet druk, 
er is daar verder niemand."

Mijn hersenen maakten overuren. Wat wilde ze van me?

Toen we eenmaal binnen waren, keek ze me weer strak aan.

"Hoe heet je?"

"Ik heet Ben. En hoe heet jij?"

"Tania," antwoordde ze. Ik stak mijn hand uit. "Leuk om kennis met je 
te maken, Tania."

In plaats van dat ze me een hand gaf, gaf ze me een dreigende blik. Er 
spoelde een kil gevoel over me heen.

"Luister eens, Ben," zei ze. Haar stem, die prettig en sympathiek had 
geklonken, klonk nu hard en boos.

"Ik houd er niet van als stomme, lelijke eikels als jij me proberen te 
versieren. Ik walg van jullie viezeriken."

Ze gebaarde naar mijn erectie, die zich duidelijk in mijn broekje 
aftekende.

Ik voelde mijn gezicht rood worden.

"Alsjeblieft, het spijt me," zei ik. "Ik zal je niet meer 
lastigvallen."

Ik wilde weggaan, maar voordat ik me kon verroeren, greep ze me 
plotseling bij mijn arm. Haar hand was indrukwekkend sterk en haar 
biceps bolde vervaarlijk op. Ik probeerde me los te wrikken, maar dat 
had geen zin.

"Dus nu spijt het je ineens?" zei Tania meesmuilend. "Je zult nog heel 
wat meer spijt hebben als ik klaar ben met je."

Terwijl ze dat zei, draaide ze me pijnlijk aan mijn arm. Toen ik een 
kreet slaakte, schoot ze in de lach.

"Je hebt de armen van een meisje," plaagde ze terwijl ze haar arm 
naast de mijne hield. Hoewel ze een slanke taille had en 
waarschijnlijk niet meer woog dan zestig kilo, waren haar polsen en 
onderarmen duidelijk dikker en gespierder dan de mijne. Toen ze met 
haar vrije hand een vuist maakte, zwollen de spieren in haar onderarm 
nog meer op.

Plotseling voelde ik een scherpe, gemene pijn in mijn kaak. Ik begon 
achterover te vallen, maar Tania hield me met haar arm overeind. Ik 
besefte dat ze me een stoot in mijn gezicht had gegeven. Haar harde 
stoot was zo snel geweest dat ik hem niet had zien aankomen. Ze haalde 
haar vuist weer naar achteren. Ik zag haar tweede stoot aankomen, maar 
die was weer te snel voor me om er iets tegen te doen. Dit keer kwam 
de stoot precies op mijn neus terecht. Ik gilde het uit van de pijn en 
voelde er bloed uit druppelen. Met een sexy glimlach liet de 
bruinharige feeks mijn arm los en trapte me hard tegen mijn borst. Ik 
viel achterover en kwam met een kreun tegen de muur terecht.

Tania ging tussen mij en de uitgang in staan.

"Kom op viezerik, vecht dan met me," sneerde ze. "Of is een meisje 
soms meer dan je aankunt?"

Mijn hersenen maakten weer overuren. Haar plotselinge 
geweldsuitbarsting was als een volledige verrassing gekomen. Ik 
bedacht dat ik haar het beste een paar klappen kon geven, haar uit de 
weg moest duwen en er dan als de gesmeerde bliksem vandoor moest gaan. 
Ik dacht dat dat niet al te moeilijk zou zijn - we waren ongeveer even 
groot.

Ik denk dat ik onderbewust wist dat ze sterker was dan ik en me 
gemakkelijk de baas zou kunnen.

Maar meer bewust wilde ik daar niet aan denken. Ik herinnerde me de 
laatste keer dat ik door een meisje in elkaar was geslagen (tweede 
klas middelbare school, toen een gespierde blondine me voor de ogen 
van een groot publiek op het voetbalveld in elkaar had geslagen). 
Tijdens mijn opvoeding was mij ontelbare keren verteld dat mannen geen 
vrouwen mochten slaan, maar zij was begonnen, of niet soms? Toch had 
ik mijn twijfels.

Nadat ik wat bloed van mijn neus had geveegd, probeerde ik haar een 
halfslachtige stoot in haar gezicht te geven. Ze ontweek hem met gemak 
en lachte.

"Watje," plaagde ze.

Omdat dat me boos maakte, trakteerde ik haar op een meer gerichte 
stoot. In een flits weerde ze die met haar sterke onderarm af en dreef 
ze haar knie in mijn maag.

Plotseling kon ik niet meer rechtop staan. De pijn was ondraaglijk. 
Terwijl ik daar zo machteloos stond, ramde ze me met haar vuist op 
mijn rechteroog. Daarna greep ze me bij mijn shirt en sleurde ze me 
overeind. Met een verleidelijke glimlach op haar mooie gezicht gaf ze 
me een gemene kopstoot, zodat ik weer tegen de muur terechtkwam.

Ze kwam op me af en met haar lange, gespierde rechterbeen voerde ze 
een sexy high kick uit. WHAM! Ik voelde een explosie van pijn toen 
haar voet mijn kaak raakte. Als haar stoten hard waren, dan waren haar 
trappen sadistisch. Balancerend op haar rechterbeen vuurde ze drie 
snelle trappen met haar linker af op mijn gezicht. Toen gaf ze me een 
keiharde trap tegen de zijkant van mijn hoofd, waardoor ik als een 
zielig hoopje vuil tegen de kille tegelvloer stortte.

Toen ik me omdraaide, zag ik Tania een perfecte radslag uitvoeren die 
haar dichter bij me bracht. Ondanks de helse pijn die ik leed, kon ik 
haar talent alleen maar bewonderen.

Ze ging over me heen staan en lachte koeltjes.

"Zielige zak stront," siste ze. Ze haalde haar been naar achteren en 
trapte me venijnig in mijn zij, alsof ze tegen een voetbal aan trapte. 
Een scherp geluid en een gemene pijnscheut vertelden me dat ze een van 
mijn ribben had gebroken. Ze greep me beet en sleurde me overeind.

"Sta op, eikel. Ik ben nog niet met je klaar."

Ze gaf me een paar snelle, venijnige meppen in mijn gezicht.

Ik stond nu dichter bij de deur dan zij. Toen ik mijn kans schoon zag, 
vloog ik op de uitgang af. Maar voordat ik een meter weg was, werd ik 
met een tackle van achteren tegen de vloer gewerkt. Toen ik opkeek, 
zag ik Tania's prachtige maar koele gezicht.

"Lekkere tackle hè? Ik speel rugby met de jongens van school," plaagde 
ze me. Ze stond op, liep om me heen en sloot de weg naar de uitgang 
voor me af.

Ik klom langzaam overeind, met pijn over mijn hele lijf.

"Alsjeblieft, je standpunt is me nu duidelijk," smeekte ik. "Het spijt 
me dat ik je lastiggevallen heb."

Tania grinnikte. "Oh, begin je me nu te smeken? Wat een afgang. Wat 
zijn jullie viezeriken toch zielig. Vrouwen nafluiten vanuit je auto, 
naar onze borsten grijpen, vunzige opmerkingen maken. Maar als er een 
vrouw terugvecht en je in de hoek drijft, dan zoek je je heil in 
smeken. Wat ontzettend zielig."

Ik wilde haar uitleggen dat ik nog nooit naar de borsten van een vrouw 
had gegrepen of vanuit mijn auto een vrouw had nagefloten, maar het 
was duidelijk dat ze niet in de stemming was om mee in discussie te 
gaan. Ze was in de stemming om iemand in elkaar te slaan, en ik was 
haar onfortuinlijke slachtoffer.

Ze kwam op me af. Ik probeerde haar te verrassen met een trap. Toen ze 
die zag aankomen, ontweek ze die met gemak. Ze draaide zich om haar as 
en voerde een zijwaartse trap uit. Haar gesandaalde voet plofte in 
mijn ribben, zodat er nog eentje brak. Ik schreeuwde het uit van de 
pijn en probeerde mijn tranen te bedwingen. Toen ze weer op me afkwam, 
zwaaide ik met mijn vuist in de richting van haar ongedekte buik. Ze 
spande haar buikspieren. Ik slaakte weer een kreet van pijn toen mijn 
vuist tegen haar gebronsde muur van buikspieren terechtkwam.

Tania grijnsde gemeen.

"Nu gaan we jouw buikspieren eens op de proef stellen," zei ze.

Vanuit het niets beukte haar vuist in mijn weke middenrif. Jankend 
sloeg ik dubbel. Vol zelfvertrouwen lachend ramde ze me met de kracht 
en de precisie van een beroepsbokser nog vier keer in mijn lendenen. 
Terwijl ik machteloos rond waggelde, verkocht ze me een keiharde 
voetbaltrap recht in mijn kruis. Ik ging bijna van mijn stokje van de 
pijn toen ik tegen de vloer stortte, met mijn hand aan mijn 
geteisterde familiejuwelen.

Ik hoorde Tania in een verleidelijke maar wrede lach schieten.

"Sterke benen, hè? Ik kan vanaf 40 meter een doelpunt maken. Daarom 
willen de jongens mij in hun voetbalteam," pochte ze.

Ik stond langzaam op, met mijn handen nog steeds aan mijn geteisterde 
kruis. Mijn in bikini gehulde tegenstandster kwam op me af.

"Dit is voor mijn zus, die afgelopen jaar in de voorjaarsvakantie 
aangerand is," zei ze. Daarop verkocht ze me een gemene vliegende trap 
tegen de zijkant van mijn hoofd. Door die trap tolde ik in het rond. 
Ik kwam met mijn gezicht tegen een van de Wc-deuren terecht. Toen ik 
daar tegenaan kwam, vloog de deur open. Ik kwam op mijn knieën in de 
Wc terecht, met mijn gezicht vlak bij de toiletpot (die iemand 
vergeten was door te spoelen).

Voetstappen naderden van achteren. Ik stond op, draaide me om en 
staarde in de koele en onsympathieke ogen van Tania.

"En deze is voor mij," besloot ze.

"Je vond mijn salto’s toch zo fantastisch, dus deze is voor jou 
persoonlijk."

Het laatste dat ik me kan herinneren is dat Tania, in haar prachtige 
zwarte bikini, zich in een perfecte salto lanceerde. Terwijl ze door 
de lucht vloog, beukte haar voet tegen de onderkant van mijn kaak aan.

Ik werd wakker van een langzaam, constant piepend geluid, net als in 
die typische Tv-series waarin de held gewond raakt en in het 
ziekenhuis wakker wordt. Toen ik rondkeek, kwam ik er achter dat ik 
inderdaad in een ziekenhuisbed lag. Toen ik uit het raam keek, zag ik 
dat het buiten donker was. Ik moest uren buiten westen geweest zijn. 
De herinneringen kwamen langzaam terug, herinneringen aan Tania die me 
in elkaar aan het slaan en schoppen was. Ik huiverde.

Toen ik de andere kant op keek, ontwaarden mijn ogen drie mensen die 
bij mijn bed stonden, twee vrouwen en een man. Een van de vrouwen had 
verpleegsterskleding aan, de andere vrouw en de man droegen een 
politie-uniform.

"Blij om te zien dat u bij kennis bent," zei de verpleegster. "U bent 
een hele tijd buiten westen geweest."

Ik ging met enige moeite meer rechtop zitten.

"Probeert u zich niet te veel te bewegen," waarschuwde ze.

De verpleegster gebaarde naar de politieagenten.

"Deze mensen willen u graag een paar vragen stellen, als u er klaar 
voor bent," zei ze. Ik knikte.

"Goed, ik ga er nu vandoor. Drukt u maar op het knopje als u iets 
nodig hebt."

Toen de verpleegster de kamer uitgegaan was, begonnen de agenten me te 
ondervragen.

"Een vrouw heeft u bewusteloos en bloedend gevonden op de vloer van de 
damestoiletten op het strand," zei de mannelijke agent. "U had alleen 
maar uw ondergoed aan. Kunt u ons uitleggen wat er gebeurd is?"

Wat moest ik daarop antwoorden? Dat een prachtige vrouw in een bikini 
me in elkaar had geslagen omdat ik haar aangesproken had? Dat kon ik 
niet zeggen. Dus verzon ik een leugen.

"Nou, toen ik mijn handen stond te wassen in het herentoilet, kwamen 
er twee grote kerels binnen," loog ik. "Een van hen griste mijn 
portemonnee weg en toen hebben ze me samen in elkaar geslagen. Ze 
hebben me waarschijnlijk in de damestoiletten gedumpt."

De mannelijke agent leek tevreden met mijn uitleg, maar de vrouwelijke 
agent had een achterdochtige blik op haar (leuke) gezicht.

"Waarom zouden ze daarheen gaan, met het risico om ontdekt te worden?" 
vroeg ze. "En waarom zouden ze u uw kleren afnemen?"

"Ik... ik weet het niet," stamelde ik. "Je weet soms niet wat die 
criminelen bezielt."

Nadat ze mijn verklaring hadden opgenomen, gingen de politieagenten 
weg. De vrouwelijke agent keek me raar aan toen ze de kamer uitliep, 
alsof ze op de een of andere manier wist dat ik de waarheid niet 
vertelde.

Nou, daarna kwam de verpleegster terug en vertelde ze me dat ik een 
gebroken neus had, twee gebroken ribben en een behoorlijk ernstige 
hersenschudding. Ze zei dat ze me een paar dagen in het ziekenhuis 
wilden houden.

Mijn fysieke herstel verliep voorspoedig en ik mocht al snel naar 
huis. Mijn psychologische herstel was echter een ander verhaal. 
Ongeveer een week nadat ik uit het ziekenhuis was ontslagen, werd er 
een pakketje zonder afzender bij me bezorgd. Nadat ik het had 
opengemaakt, vond ik daarin een shirt - het shirt dat ik aangehad had 
op die dag aan het strand. Er zat ook een briefje bij. Mijn hart 
bonsde toen ik het las.

"Hallo Ben. Bedankt voor de prachtige en genoeglijke middag. Ik vind 
het heerlijk om viezeriken in elkaar te slaan. Hier heb je je shirt 
terug. Ik houd je portemonnee als betaling voor het vermaken van jou 
met mijn salto’s. En ik houd je broekje als souvenir. 

Tania

P.S. Ik weet waar je woont."

Onnodig om te zeggen dat het nog een hele tijd zal duren voordat ik 
weer een vrouw ga proberen te versieren.

EINDE