Hoe je een man verkracht, deel 4. Door Alexandra Romanova, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Een bedrieger wordt overweldigd door een veel zwakkere vrouw. Hoofdstuk Vier: De Afstraffing. Ondertussen liep ik zijn meubilair door. Ik koos een stoel in de woonkamer uit met stevige, breed uitstaande poten, met dwarsbalkjes tussen de poten. De beklede rugleuning ervan kwam ongeveer tot heuphoogte. Toen Joanne klaar was, sleepten we hem erheen en lieten hem achter de rugleuning van de stoel gaan staan. Er zat niet veel vechtlust meer in hem, maar we konden ons niet veroorloven om op onze lauweren te rusten; een kans op vrijheid en wraak zou hem zijn tweede adem kunnen geven, en hij was sterker dan Joanne en ik bij elkaar. Als hij los zou komen, dan zou ik hem misschien met het tuigje in bedwang kunnen houden, maar ik wilde dat liever niet meer gebruiken; ik wilde hem eigenlijk geen blijvend letsel toebrengen. Ik pakte nog een nylon en bond die, net boven zijn spijkerbroek, rond zijn linker enkel. Ik stak een kort stuk touw, dat Joanne had meegebracht, door de nylon en bond dat, samen met zijn enkel, vast aan de linker achterpoot van de stoel. Ik bond een ander stuk touw aan de rechter lus van zijn nylon handboeien. Ik sloeg de andere nylon lus rond zijn linkerhand en bond er nog een stuk touw aan vast. We bogen hem over de rugleuning van de stoel en sloegen de touwen die om zijn linker- en rechterhand zaten om de linker- en rechter voorpoten van de stoel, zonder ze vast te binden. Joanne nam het rechter touw in haar handen en zette haar voeten schrap tegen de stoelpoot. Ik ging in dezelfde houding staan met het linker touw in alleen mijn linkerhand, aangezien ik mijn rechterhand nodig had voor het mes. Ik stak het lemmet van het mes door de linker lus van de nylon boeien. Ik telde tot drie en toen ik de lus had doorgesneden, trokken we allebei tegelijk aan de touwen zodat zijn armen tegen de voorpoten aan werden getrokken. Zijn armen zaten nog met de leren stropdas aan zijn ellebogen vast. Nadat we onze handen verplaatst hadden, sneed ik de stropdas door. We trokken weer aan de touwen en bonden ze vast aan de dwarsbalkjes, zodat hij nu vastgebonden zat aan drie stoelpoten, voorovergebogen over de rugleuning van de stoel met zijn welgevormde billen in de lucht. Ik bond nog een nylon om zijn rechter enkel en Joanne stak er een touw door en sloeg dat om de rechter achterpoot van de stoel. Ik maakte zijn rechterbeen eventjes los door zijn spijkerbroek bij zijn kruis in tweeën te snijden, maar toen trok Joanne het stevig tegen de rechter stoelpoot aan en bond ze dat eraan vast, zodat zijn benen en billen nu flink uit elkaar zaten. Ik doorzocht zijn kasten en vond een paar pingpongbatjes. Ik gaf er een aan Joanne. Ik ging rechts achter hem staan en Joanne links. Ik kon het niet laten om snel even over zijn billen te aaien. "Vertel eens Edward, weet je waarom je dit verdient?" vroeg ik. "Dit verdient?" vroeg hij. "Ik heb niets verkeerds gedaan." Ik knikte naar Joanne en toen zwaaiden we de batjes uit alle macht naar zijn respectievelijke billen, zij met haar forehand en ik met mijn backhand. Ik aaide weer over zijn billen en zei: "Je weet dat je me moet aanspreken met Meesteres Alexandra. Waarom verdien je dit?" "Ik heb niets verkeerds gedaan Meesteres Alexandra," zei hij. We lieten de batjes weer vliegen. "Ik denk dat je niet eerlijk tegen me bent Edward. Probeer het nog eens," zei ik. Hij zweeg, dus gaven we hem er weer van langs. "Graaf maar eens diep in je geweten." "Ik denk dat ik het hart van Joanne gebroken heb," mompelde hij. PETS "Ik heb het hart van Meesteres Joanne gebroken, Meesteres Alexandra," zei hij. We aaiden hem allebei over zijn kont om de vooruitgang die hij aan het boeken was te onderstrepen. "En hoe heb je dat dan gedaan?" vroeg ik. "Door haar niet over mijn verloofde te vertellen... Meesteres Alexandra," zei hij. "Dat klopt. En wat vind je daar een passende straf voor?" vroeg ik terwijl ik doorging met aaien. "Vindt u niet dat ik al genoeg geleden heb, Meesteres Alexandra?" probeerde hij. Zonder op me te wachten deelde Joanne hem een venijnige klap op zijn kont uit. Ik moest mijn hand wegtrekken om niet geraakt te worden. "Genoeg geleden?" zei Joanne. "Besef je dan niet wat ik heb moeten doorstaan?" Samen met Joanne gaf ik hem nog een klap op zijn billen. "Ze houdt echt van je," zei ik. "Dat wist je en daar heb je voor jouw genot misbruik van gemaakt!" PETS "Nou," jankte hij, "Misschien verdien ik nog zes klappen Meester..." PETS PETS "Okay, ik verdien er nog dertig, Meesteres Alexandra!" "Oh," zei ik, terwijl ik hem weer over zijn roze aangelopen billen aaide. "Ik had gedacht dat twaalf voldoende zou zijn, maar jij kent je geweten beter dan ik. Ik zal wat dit betreft jouw mening volgen." Hij slaakte een kreun. "We gaan nu je passende straf uitvoeren. Ik wil dat je bij iedere klap meetelt en weet dat dit voor je eigen bestwil is, dus vergeet niet om ons iedere keer te bedanken en probeer ons niet af te leiden met andere prietpraat. Is dat begrepen?" "Ja Meesteres Alexandra," zei hij. PETS! "Eén. Dank u wel Meesteressen," zei hij. PETS! "Twee. Dank u wel Meesteressen." Om de beurt aaiden we hem tussen de klappen door over zijn kont. Bij de negende en de tiende klap namen we een foto van elkaar, maar we zorgden er wel voor dat onze gezichten er niet op kwamen. Het helderrode van zijn achterste maakte er een kleurig plaatje van. Zijn stem werd steeds zwakker en banger. "Zeventien. Dank u wel Meesteressen. Achttien...(oh God)...Dank u wel Meesteressen." "Wat heeft God hiermee te maken?" vroeg ik. "Je probeert ons af te leiden. Nu moeten we helemaal opnieuw beginnen." "Alstublieft! Nee!" smeekte hij. "Je kent de regels," zei ik. "Alstublieft! Ik kan er niet meer tegen. Alles liever dan dat," zei hij. "Wat vind jij ervan, Joanne?" vroeg ik. "We zouden hem aan Ralph en Charlie kunnen voorstellen," zei ze. "Dat noem ik nog eens een goed idee," grijnsde ik. "Ga Ralph en Charlie maar halen," zei ik. De uitdrukking op zijn gezicht veranderde van een van vermoeid fatalisme naar een van angst, en hij vond nieuwe energie om aan zijn boeien te gaan trekken. "Nee! Alstublieft Meesteres. Dat niet. Geen mannen," smeekte hij. "Dus je hebt al door wat we met jou van plan zijn. Waarom denk je dat we daar mannen voor nodig hebben?" vroeg ik. Joanne haalde Ralph en Charlie uit haar tas, twee voorbinddildo's van 25 centimeter lang. De angst in zijn ogen veranderde, maar verminderde niet. Terwijl we Ralph en Charlie voorbonden, pakte ik een tube glijmiddel uit de tas van Joanne. "Ik ga eerst," zei ik. Ik liet het glijmiddel stiekem tussen zijn benen vallen en stak hem Ralph in zijn gezicht. Hij hield zijn mond stijf dicht. "Je hoeft hem niet in je mond te nemen Edward, maar jouw eigen speeksel is het enige glijmiddel dat we hebben. En zonder glijmiddel zullen Ralph en Charlie je darmwand aan flarden scheuren." Hierop deed Ed zijn mond open en begon hij Ralph te pijpen alsof zijn leven ervan afhing. Na ongeveer een minuut nam ik Ralph uit zijn mond en smeerde ik hem stiekem in met glijmiddel. Toen ik hem er voorzichtig tegen zijn wil in bij hem in stak, werd ik beloond met een kreun. Na een paar stoten ebde zijn weerstand weg en begon ik hem de volle laag te geven. Ondertussen liet Joanne Ed Charlie pijpen. Na een paar minuten wisselden we van plaats. Er verscheen even een blik van walging op Ed's gezicht toen hij zijn eigen aarsvocht proefde, maar hij was zo bang dat de dildo's stroef zouden worden dat hij zonder protest doorging met zijn werk. Het aarsvocht liep hem over zijn lippen. Ik trok Ralph uit zijn mond en wreef ermee over zijn gezicht. Er ontstond een kleurrijk mozaïek met de reeds aanwezige mannen- en vrouwensappen. We wisselden steeds van plaats en stopten alleen even om Polaroidfoto's te maken. Bij een van mijn beurten aan de achterkant merkte ik dat hij een volledige erectie had. Ik begon hem met mijn hand af te trekken. Hij kwam in een oogwenk klaar. Het viel me ineens op dat er geen foto's van Ed's verloofde in zijn appartement waren. Op mijn intuïtie trok ik de bovenste la open van de ladekast in zijn slaapkamer. En jawel, in de la lag ondersteboven een ingelijste foto van een knappe jonge vrouw. Voordat hij vanavond weg was gegaan, had hij die foto zeker verstopt, voor het geval dat hij met gezelschap terug zou komen. Hij had haar waarschijnlijk onderweg naar buiten nog geruststellend opgebeld. Ik ging terug naar de woonkamer, greep de telefoon en drukte op de herhaaltoets. De telefoon ging zeven keer over voordat een slaperig klinkende vrouw opnam. "Schat, ik hou van je, maar het is twee uur in de nacht." Ze had zeker het nummer in het venstertje gezien. "Sorry dat ik je zo laat stoor, maar ik vond dat we even moesten praten," zei ik. Opeens klonk ze niet zo slaperig meer. "Wie ben jij in hemelsnaam?" vroeg ze. "Oh, ik ben alleen maar een naakte vrouw die je opbelt vanuit het appartement van je verloofde," zei ik opgewekt. "Hij heeft me vanavond in een bar versierd. Maar je bent waarschijnlijk meer geïnteresseerd in zijn vaste vriendin," en ik gaf de telefoon door aan Joanne. Ze vertelde haar verhaal en oogstte schijnbaar wat sympathie. Ik nam de telefoon weer over en zei: "We waren vanavond een beetje te machtig voor Edward en hij heeft een beetje hulp nodig. Je kunt het beste meteen maar even langskomen." Ed zweeg alleen maar, met een blik van opperste verslagenheid op zijn gezicht. Ik had Ralph nog omgegord zitten. Ik penetreerde Ed nog een keer, gordde Ralph af en liet hem erin zitten. Ik zorgde ervoor dat hij op zijn plaats bleef door een stuk plakband over Ed's rode kont te plakken. Toen trokken Joanne en ik onze kleren weer aan en lieten de Polaroidfoto's, de batjes, het PBM tuigje en Ralph achter, voor het geval dat zijn verloofde behoefte had. Onderweg naar buiten zag ik een ouderwetse muizenval liggen. Toen ik weer naar Ed keek, met zijn mannelijkheid kwetsbaar tussen zijn gespreide benen hangend, kon ik het niet laten om hem nog een laatste keer te pesten. Ik raapte de muizenval op, hield die vlak voor zijn neus en liet met mijn pen het mechanisme dichtklappen. "Hoe kan ik je duidelijk maken hoe wreed het is om een muis dit aan te doen? Hm, welk lichaamsdeel van je is ongeveer even groot als een muis?" Ik spande de val vlak voor zijn neus. "Nee! Alstublieft! Ik smeek je!" jammerde hij. Ik liep om hem heen en hield de muizenval een paar centimeter van zijn ballen, die nog strak in het PBM tuigje zaten. Wat hij niet kon zien was dat ik het mechanisme van zijn ballen vandaan hield, en niet ernaartoe. "Over drie tellen zul je geen man meer zijn," zei ik. "Een, twee, drie." Ik sloeg met de onderkant van de val zachtjes tegen zijn ballen aan en liet tegelijkertijd met mijn pen het mechanisme afgaan, zodat het alleen maar lucht ving. Ed slaakte een gil en ging van zijn stokje. Epiloog. Een week later begon Joanne weer afspraakjes met mannen te maken. Binnen de drie maanden had ze een vaste vriend. Haar relatie was heel normaal en gezond. Ze zei dat mannen haar minder angst inboezemden nu ik haar had laten zien wat ze met hen kon doen, ook al raakte ze nooit meer in een situatie verzeild dat ze dat wilde. Ongeveer een maand na ons avontuur zag ik Ed en zijn verloofde een kruidenierswinkel uitkomen. Hij liep met gebogen hoofd als een mak lam achter haar aan de boodschappen te dragen. Het zelfverzekerde haantjesgedrag van vroeger was verdwenen. Uit de tailleband van zijn spijkerbroek stak de lus van het PBM tuigje, dat met de drie gespen vastzat. Zijn riem zat door de lus heen, zodat ze er iedere keer dat het nodig was aan kon trekken. Er was heel wat veranderd in die relatie. Vooral als je een vrouw bent, stuur je commentaar dan naar: Alexandra_romanov@Canada.com