Hoe je een man verkracht, deel 1. Door Alexandra Romanova, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Een bedrieger wordt overweldigd door een veel zwakkere vrouw. Hoofdstuk Een: De Jacht. Mijn huisgenote en beste vriendin Joanne was heel enthousiast over Ed, de man met wie ze al een paar weken omging. Hij leek mij veel te zelfingenomen, maar Joanne zag dat anders. Ze was tot over haar oren verliefd op hem. Op een avond hielp ik haar om zich klaar te maken voor een afspraakje. Ze zei: "Volgens mij is hij de ware Jacob, Alex. De meeste mannen zijn er wel op uit om lichamelijk intiem te zijn, maar zijn bang om emotioneel intiem te zijn, maar Ed niet. Iedere keer dat we elkaar ontmoeten, groeien we dichter naar elkaar toe. Wat ik niet begrijp is waarom we nog niet officieel een stel zijn. Hij zou het me nu toch wel een keer gevraagd kunnen hebben." "De meeste mannen hebben een zetje in de rug nodig," zei ik. "Waarom vraag je het hem niet?" "Dat is precies wat ik van plan was. Vanavond moet het gebeuren." Toen ze vertrok, zag ze er heel gelukkig en blij uit. Tot mijn verbazing was ze twee uur later alweer terug. Ze had mascarastrepen over haar wangen. Ze had blijkbaar een hele tijd vreselijk gehuild. Ik nam haar in mijn armen en ze snikte uit op mijn schouder. Minutenlang stond ik haar zo vast te houden voordat ze tot bedaren was gekomen. Uiteindelijk zei ze: "Ik ben erachter gekomen waarom hij niet bang is om intiem te zijn. Dat komt omdat hij een vangnet heeft. Hij gaat in juni trouwen. Ik was alleen maar een laatste slippertje." Ik deed er alles aan om haar op haar gemak te stellen, maar ze was ontroostbaar. "Het enige dat me op mijn gemak zou stellen zou zijn om die eikel in elkaar te slaan." Wraak. Het kan therapeutisch werken. Het geeft een gevoel van gerechtigheid en het afsluiten van een hoofdstuk. De volgende paar weken werd het duidelijk dat Joanne littekens over zou houden als er niks zou gebeuren. Het zou kunnen dat ze er moeite mee zou krijgen om ooit nog in de buurt van een man te komen. Bovendien wilde ik wel eens zien of ik het voor elkaar kon krijgen. Toen ik Joanne mijn plannetje vertelde, merkte ik dat haar neusgaten en haar pupillen groter werden van de opwinding, maar ze dacht dat het me niet zou lukken. Ze gaf me een paar voorbeelden van hoe sterk Ed was. Ze wilde me wel helpen. Op een vrijdagavond parkeerden we onze auto naast De Ratelslang, zijn stamkroeg, en wachtten. Even voor acht uur wees ze naar zijn bestelauto en zagen we hem naar binnen gaan. We reden terug naar ons appartement en ik ging me klaarmaken. Ik trok mijn "oorlogstenue" aan: een korte, strakke, lichtrode, laag uitgesneden jurk, nylons en hoge hakken. Ik vouwde nog een paar nylons op en stopte die in mijn tas. Ik zei tegen Joanne dat ze bij de telefoon moest blijven en vertrok rond half elf naar de bar. Ze gaf me een kus op mijn lippen om me succes te wensen. Zoals Joanne al voorspeld had, zat hij nog in de bar, maar nu met een paar biertjes in zijn kraag. Ik ging verderop aan een tafeltje zitten, bestelde een biertje en keek eens naar hem. Joanne had niet overdreven over zijn conditie. Hij zag er veel sterker uit dan ik. Hij had knielaarzen aan, een strakke spijkerbroek, een sportjack over een wit overhemd en een leren stropdas. Perfect! Toen ik daar een paar minuten wat details van mijn plan zat door te nemen, merkten hij en zijn vrienden me op. Ik maakte oogcontact met hem en keek hem aan met de blik van een roofdier, wat hij waarschijnlijk verkeerd opvatte. Ik liep naar de bar om een drankje te halen. Zoals te voorspellen was, stond hij in een flits naast me en bood hij me een cocktail aan. Ik nam een Screwdriver vanwege het lage alcoholgehalte en hij nam een tequila. Nadat ik een uur aan zijn lippen had gehangen en gelachen had om alles wat in de verste verte maar grappig leek, vertrokken we naar zijn appartement. Ik reed; hij was daar niet meer toe in staat.