Het Neutrino-effect, deel 5. Geschreven door Gjakkes. De top van Femex beraamt spectaculaire plannen voor de toekomst. V Opgewonden liep Lydia van Dijk die middag om kwart voor drie door de hoofdingang van het Scottwell-gebouw. Ze had de nacht doorgebracht in een luxe éénpersoonskamer in het Hilton-hotel van Los Angeles, maar ze had nauwelijks een oog dichtgedaan. De opwinding over de gebeurtenissen van gisteravond, in combinatie met een jetlag, waren daar debet aan. Ze was van plan geweest de dag rustig door te brengen in haar hotelkamer en het dossier over Carla Walters door te lezen, om zich zo voor te bereiden op de nieuwe vergadering van morgenavond. Ze had het dossier net voor de eerste keer doorgenomen toen ze gebeld werd door Susan Williams, de vice-voorzitter van Femex, die haar dringend verzocht had om die middag om drie uur bij Scottwell te komen. Ze had gezegd dat er plannen gemaakt moesten worden, en dat haar aanwezigheid daarbij ook op prijs werd gesteld. Het had Lydia zeer verbaasd. Er had binnen het hoofdbestuur van Femex nooit veel aandacht voor de Nederlandse afdeling bestaan, wat te verklaren was uit het feit dat Nederland maar een klein land was en dat de positie van vrouwen in Nederland altijd iets achterliep bij de andere Europese landen. Waarom was zij dan nu ineens nodig? De liftdeur ging open en ze zette weer voet op de 71e verdieping. Ze werd onmiddellijk begroet door Susan Williams, die haar hartelijk welkom heette. 'Hallo, Lydia', zei ze, 'je bent de eerste. Blijf even hier met me staan wachten. De andere twee zullen zo ook wel komen.' Nog twee anderen? Wat was er toch aan de hand? Ze besloot het gewoon te vragen. 'Er komen nog twee anderen?' 'Ja, we hebben ook Sarah Hughes, het hoofd van Femex in Kansas, en Leila al- Djeddah, die de leiding heeft over Femex in de Arabische landen, uitgenodigd.' Ze hoefden slechts drie minuten te wachten op de beide andere dames. Toen de groep compleet was zei Susan: 'Volgt u me maar.' En ze liep weer in de richting van de grote vergaderzaal. Alle stoelen stonden er nog in de vergaderzaal, maar er was helemaal niemand. Susan liep met haar drie gasten de hele zaal door en leidde ze door de grote deur waar de vorige avond laat Chris en Carla door verdwenen waren. Ze kwamen in een kleiner zaaltje, waar het voltallige hoofdbestuur van Femex zich verzameld had aan een grote tafel. Maar de hoofden van Lydia, Sarah en Leila richtten zich meteen op de persoon die op de extra verstevigde bank aan het hoofd van de tafel zat: de blonde, blauwogige, 2,96 meter lange supersterke reuzin Christina McAllister, wiens gezicht er nu uitzag alsof ze weer achttien jaar was geworden. Ze ging gekleed in een weinig verhullend elastisch pakje. Zelfs zittend was ze nog een stuk langer dan haar gasten, zelfs langer dan Sarah Hughes, die met haar 1,93 meter vroeger professioneel basketbal had gespeeld. 'Sarah, Lydia, Leila, gaan jullie toch zitten', sprak ze met haar betoverende stem, die deed denken aan de stem achter de 'BEN'-commercials, terwijl ze naar de vier lege plekken aan de tafel wees. Op de vierde stoel ging Susan zitten. 'Jullie zullen je wel afvragen waarom ik jullie hier heb uitgenodigd. Het zit zo, we hebben al de hele dag zitten vergaderen over de acties die we vanaf nu moeten ondernemen. Onze eerste gedachte was om de activator, het middeltje van dr. Jennings, wereldwijd te verspreiden, en zo alle vrouwen in de wereld te transformeren tot supervrouwen. Het is vrij eenvoudig om de activator aan te maken in een gasvormige toestand, en het vervolgens via de lucht over de hele wereld te verspreiden. Een vrouw hoeft maar een minuscule hoeveelheid in te ademen om haar metamorfose op gang te brengen. We beseften echter dat dit te vlug zou zijn. We weten nog te weinig. We zijn er weliswaar van overtuigd dat de transformatie onherroepelijk is, en geen tijdelijk fenomeen, maar we weten niet hoe de maatschappij zal reageren als alle vrouwen ineens in superwezens veranderen en de mannen niet. Bovendien werd het punt aangedragen dat we helemaal niet weten of vrouwen na hun metamorfose nog wel vruchtbaar zijn. Als we onze genactivator zomaar op de wereld zouden loslaten, konden we wel eens per ongeluk het hele menselijke ras uitroeien! Het is wel duidelijk dat voorzichtigheid geboden is. Ons volgende plan was dan ook om de activator alleen aan de 64.000 leden van Femex ter beschikking te stellen. Wij zouden dan de huidige regeringen in de wereld omver kunnen werpen, en een wereldwijde nieuwe orde instellen, waarin alleen vrouwen zouden heersen. Persoonlijk heb ik dit plan echter afgekeurd. Het ter beschikking stellen van het middel aan slechts een elitaire groep van vrouwen zou wereldwijd tot grote onrust leiden, en de andere vrouwen in de wereld zouden zich met de mannen verenigen en zich vervolgens met hun gezamenlijke kracht tegen ons keren. Het is daarom dat we bedacht hebben om de activator voorlopig slechts in bepaalde gebieden in de wereld aan vrouwen beschikbaar te stellen. Deze gebieden zouden dan als proeftuin kunnen dienen. Als alles goed gaat en vrouwen na hun metamorfose nog in staat mochten blijken gezonde kinderen te baren, zullen we vervolgens ons eerste plan alsnog uitvoeren. Uiteindelijk hebben we als bestuur voor deze werkwijze gekozen. De vraag die we daarna moesten beantwoorden was welke gebieden we als testzone moesten gebruiken. Na lang vergaderen besloten we voor twee gebieden te kiezen waarin al lange tijd rust en vrede heerst, maar die verder zeer verschillend van aard zijn. We kozen voor Kansas, een rustige, dunbevolkte staat in het midden van de Verenigde Staten, en als tegenwicht voor Nederland, een druk, dichtbevolkt, maar niet te groot land in Europa. Na lang aarzelen besloten we dat er nog een derde gebied nodig was, een gebied waar vrouwen op dit moment nog ver achtergesteld zijn bij mannen, en waar wij als Femex ook nog maar weinig invloed hebben. Het was duidelijk dat een Arabisch land daarvoor het meest in aanmerking kwam. Bijvoorbeeld Koeweit. Het is daarom dat we besloten jullie vanmiddag uit te nodigen.' 'Héél Nederland als proeftuin?', vroeg Lydia van Dijk opgewonden. 'Ja, net als Koeweit en Kansas. We denken dat het mogelijk moet zijn om de activator zo aan te passen dat het slechts een tijdelijke werkzaamheid heeft, bijvoorbeeld 48 uur. Als we het dan op de juiste plaatsen in de atmosfeer in de betreffende landen weten te brengen, moeten alle vrouwen in die landen binnen één of twee dagen allemaal getransformeerd kunnen zijn. We hebben de plannen uiteraard nog niet uitgewerkt, we zullen zeker twee à drie weken nodig hebben om het allemaal voor te bereiden, misschien voor Koeweit nog iets langer, omdat we daar weinig mensen van ons hebben zitten, alhoewel het maar een klein land is en ik denk dat we ook daar binnen drie weken alles gereed moeten kunnen hebben.' 'Over drie weken al!', riep Lydia van Dijk. Chris moest glimlachen. Die Nederlandse beviel haar wel. Ze had gelezen dat Lydia van Dijk pas 28 was, maar ze was al één van de machtigste vrouwen van Europa. Ze deed haar veel aan haarzelf denken, ook zo'n snelle en succesvolle carrièrevrouw. Ze had gemerkt dat haar medebestuursleden na haar metamorfose erg timide waren geworden en al haar ideeën klakkeloos overnamen. Maar Lydia was duidelijk niet bang in haar aanwezigheid. 'Enige haast is geboden. Als alles goed gaat en de getransformeerde vrouwen gewoon vruchtbaar blijven, kunnen we over ongeveer een jaar de activator wereldwijd verspreiden. Tot die tijd blijven er dagelijks vrouwen sterven aan ziektes, honger, mishandeling, of gewoon door ouderdom; vrouwen die door het neutrino-effect hadden kunnen blijven leven! En, wat misschien wel net zo erg is: tot die tijd blijven de mannen ons vrouwen overheersen en kunnen wij onze rechtmatige positie in de samenleving niet opeisen. De strijd tussen de seksen zal pas ophouden, en volledig in ons voordeel zijn beslist, als we de genactivator van dr. Jennings wereldwijd hebben verspreid! Mijn vraag aan u drieën is nu: bent u bereid en zo ja, bent u ook in staat om in de komende drie weken alle noodzakelijke voorbereidingen te treffen om dit plan geruisloos en foutloos uit te voeren?' 'JA!', zeiden Lydia van Dijk en Sarah Hughes in koor. De Arabische vrouw zweeg echter. Toen zei ze: 'Natuurlijk ben ik bereid dit plan uit te voeren, maar ik heb in Koeweit maar de beschikking over zeer weinig vrouwen. En bovendien worden vrouwen bij ons niet geacht te werken.' 'Dat is ons bekend', lachte Chris. 'Maar ik heb niet voor niets voor Koeweit gekozen. Ik heb contacten met geheime Amerikaanse spionage-eenheden die in Koeweit zijn gestationeerd na de Golfoorlog. Ik denk dat ik van hieruit wel in staat ben het één en ander te regelen.' Nu werd de Arabische vrouw ook enthousiast. 'Als dat waar is, dan moet het kunnen! Eindelijk zullen de vrouwen hun sluiers af kunnen werpen!' Lydia grinnikte, ze had vroeger wel eens met haar gepraat over de slechte positie van vrouwen in de Arabische landen, die volgens Leila veroorzaakt werd door een foutieve uitleg van de Koran. 'Dat is dan geregeld. Morgenavond zult u tijdens de vergadering met ons achter de bestuurstafel plaatsnemen. Dan zullen wij onze plannen aan de algemene vergadering voorleggen. Als de vergadering met onze plannen akkoord gaat, zult u per privé-vliegtuig onmiddellijk naar uw woonplaats terugkeren om daar te beginnen met de voorbereidingen. Tijdens die voorbereidingen zult u dagelijks verslag aan mij uitbrengen. O ja, nog één ding. Om uw vriendinnen binnen uw afdelingen volledig te overtuigen, is het noodzakelijk dat ze geleid zullen worden door een vrouw die reeds getransformeerd is. U zult aan het einde van de komende vergadering ieder een pil uitgereikt krijgen die u dan, voor het showeffect, meteen dient in te nemen.' Weer was Lydia van Dijk de enige die hier iets over durfde op te merken. 'Is dat wel verstandig? Als ik zo groot word kan ik niet meer over straat.' 'Behalve dat u zult dienen als motivator voor uw directe medewerksters zullen uw intellectuele vermogens sterk verbeteren. Ik ben ervan overtuigd dat het door u genoemde nadeel, dat slechts tijdelijk zal zijn, hierdoor ruimschoots wordt gecompenseerd. Bovendien zullen de komende dagen steeds meer vrouwen van Femex de transformatie ondergaan. We hebben hun verbeterde intelligentie nodig als we de problemen, waar we ongetwijfeld mee te maken zullen krijgen, willen oplossen. Ook u zult aan vele van uw naaste medewerksters pillen moeten verstrekken. Maar zolang nog niet alle vrouwen zijn getransformeerd zullen er ook vrouwen in onze organisatie "normaal" moeten blijven, om ons gezicht naar de buitenwereld te vormen. Ik hoop dat ik u hiermee voorlopig voldoende geïnformeerd heb. Ik hoop u dan morgenmiddag om vier uur weer hier te zien, wanneer we de vergadering gaan voorbereiden.' Daarna werd Lydia, samen met Sarah en Leila, uitgeleide gedaan. Een uur later zat ze weer op haar hotelkamer. Het duizelde haar. Morgenavond zou ze ook in zo'n supervrouw veranderen. Enerzijds wond het haar enorm op, anderzijds besefte ze dat ze dan niet meer normaal over straat zou kunnen. Althans voorlopig, want over slechts drie weken zouden de vrouwen van Nederland er immers allemaal zo uit zien!