Het Neutrino-effect, deel 4. Geschreven door Gjakkes. Christina McAllister ontmoet een knappe schoonmaker. IV Zo. Dat was het laatste boek. Ze had ze nu allemaal gehad. Met een zucht bekeek Christina McAllister de boekenkast. Het stond vol met encyclopedieën, wetboeken en boeken met jurisprudentie. Alweer een boekenkast gehad. Ze had nu alle boeken die er op de 71e etage te vinden waren gelezen. Ze kende ze nu allemaal uit haar hoofd. Er had best nuttige informatie in gestaan, veel ervan zou ze in de toekomst wellicht kunnen gebruiken. Het was nu vier uur in de nacht, vijf uur na haar metamorfose. Ze moest nog vier uur wachten voordat haar werkdag weer zou beginnen. En eigenlijk wist ze niet meer wat ze nu nog moest doen. Ze had in ieder geval geen slaap. Het was de bedoeling geweest dat zij en Carla na de vergadering zouden vertrekken naar een geheim onderkomen buiten de stad dat aan hun uitzonderlijke lengte en breedte was aangepast. Ze hadden er echter geen rekening mee gehouden dat zij nog zoveel groter zou groeien dan Carla. Stom eigenlijk. Carla was voor haar metamorfose maar een heel klein vrouwtje van 1,43 meter geweest. En zij was altijd stevig gebouwd geweest en met 1,81 meter juist behoorlijk groot. Ze hadden kunnen weten dat dit zou gebeuren. Carla was nu alleen naar de villa gegaan. Zij had niet meegekund. Ze paste niet meer door de kleinere deuren in het gebouw, die slechts 2,20 meter hoog waren en vaak nog geen meter breed. Ook de liftkooi zou waarschijnlijk te klein voor haar zijn geweest. Ze besefte dat ze uit het raam had kunnen springen, maar dat was met geen mogelijkheid onopgemerkt gebleven. Bovendien zou ze niet in het busje hebben gepast dat haar uit de stad had moeten rijden. Nee, het was het verstandigste om de eerste dagen hier te blijven. Op de bovenste verdieping van het Scottwell-gebouw. Haar hoofdkwartier. Later, als geheimhouding niet meer nodig was, zou ze wel naar buiten komen. Het was één uur geworden voordat de laatste Femex-afgevaardigden de vergaderzaal hadden verlaten. Tjonge, wat was er een opwinding geweest na haar metamorfose! Zij en Carla hadden zich echter meteen uit de zaal teruggetrokken en daarna niets meer van zich laten zien. Alleen haar vriendinnen uit het hoofdbestuur hadden hen mogen volgen. Heel geleidelijk was de rust daarna weergekeerd. In het zaaltje naast de vergaderzaal hadden ze vervolgens haar nieuwe lichaam gemeten. Ze was nu werkelijk fenomenaal. Ze bleek op haar blote voeten maar liefst 2,96 meter lang te zijn. Haar hersenen rekenden meteen uit dat haar lengte met 63,4 % was toegenomen, precies hetzelfde percentage als waarmee Carla's lengte was toegenomen. Haar gewicht hadden ze niet kunnen meten, maar ze had het ongeveer kunnen uitrekenen. Gezien het verschil in lengte zou ze zo'n 60 % zwaarder moeten zijn dan Carla, wat neer kwam op zo'n 760 kilogram bij volledig ontspannen spieren, en een ongelooflijke 1150 kilogram als ze haar spieren allemaal aanspande. Haar biceps had een omvang gehad van 185 centimeter. Na enen was iedereen naar huis gegaan. Alleen haar secretaresse Jenny was achtergebleven. Het was haar te binnen geschoten dat de nachtelijke schoonmaakploeg mogelijk langs zou komen, en het moest vermeden worden dat zij Chris zouden zien. Zij lag nu in de grote vergaderzaal wat te slapen. Chris had niets meer te doen. Ze bukte zich en liep door de enige deuropening op deze verdieping waardoor ze nog paste en ze ging de grote vergaderzaal weer in. Jenny lag in een slaapzak in een hoek, maar was ver weg in dromenland. Alle stoelen stonden nog op hun plaats. Het was pikdonker, maar Chris kon alles nog zien alsof het klaarlichte dag was. Fout! Ze zag alles in het donker zelfs veel scherper dan vroeger op klaarlichte dag. Zo zag ze om de hoek aan de overkant van de vergaderzaal een klein lichtje branden. Nieuwsgierig liep ze erheen en via enkele bochten kwam ze bij de grote brede trap die naar de eetzaal voerde op de 70e verdieping. Die trap was zo groot en breed dat zelfs zij er nog overheen kon! En er brandde absoluut licht daar beneden. Chris liep de trap af. Ze wierp een blik om het hoekje van de eetzaal en zag daar een man die bij een spaarzame verlichting bezig was de zaal schoon te maken. Blijkbaar hadden ze één man genoeg gevonden voor het schoonmaken van de eetzaal, die door de catering immers al helemaal was opgeruimd. Ze bekeek de man eens wat beter. Het was een jongeman van midden twintig en hij was vrij groot. Haar scherpe ogen konden zijn lengte exact op 1,86 meter bepalen. Hij was best wel knap, zeker gezien het armzalige beroep dat hij uitoefende. Het was strikt beleid bij Scottwell dat alle belangrijke taken door vrouwen werden uitgeoefend. Alleen voor de simpelste werkzaamheden in de laagste loongroepen werden ook mannen aangenomen. Chris had ervoor gezorgd dat er in de allerlaagste loongroepen, waarbij zeker ook de schoonmaakdienst behoorde, alleen mannen werkzaam waren. Ze was dan wel supersterk geworden, dat wilde nog niet zeggen dat ze door zijn kleren heen kon kijken, dacht ze. Zoiets kon natuurlijk alleen in strips. Toen schoot haar ineens te binnen dat haar ogen misschien wel in staat zouden zijn om in het infrarood te zien, en dat ze dan misschien wel onder zijn kleren kon kijken. Ze concentreerde zich, en inderdaad, het lukte! Het was wel erg vreemd, maar ze kon de warme contouren van zijn lijf onder zijn kleding herkennen. Ze keek eens wat lager, en er ging een schok door haar lichaam. In tegenstelling tot de meeste leden van Femex was Christina niet lesbisch. Hoewel ze mannen verachtte, trokken ze haar, zuiver seksueel, toch aan. Regelmatig nam ze wel eens een man mee naar huis. Ze viel altijd op kleinere mannen, die lichamelijk zwakker waren dan zij. Tijdens de seks lag zij altijd boven, en ze zorgde er altijd voor dat zij zoveel mogelijk genot kreeg en haar minnaars zo weinig mogelijk. Na de daad gooide ze ze altijd onmiddellijk de deur uit en ze lette erop dat ze nooit twee keer met dezelfde man naar bed ging. Deze man was verstandelijk veel minder ontwikkeld en zijn lichaam was veel groter dan van haar vorige minnaars, maar relatief gezien was hij na haar metamorfose juist de kleinste die ze ooit gezien had. Dat gold niet voor datgene wat hij tussen zijn benen had hangen. Chris bedacht dat er blijkbaar een omgekeerd evenredig verband moest bestaan bij mannen tussen hun herseninhoud en de grootte van hun lul. Ze merkte dat ze behoorlijk geil begon te worden. Ze aarzelde. Zou ze het doen? Toen besloot ze: ach, het was toch maar een man. Toen hij met zijn rug naar haar toestond sloop ze de eetzaal binnen. Ze ging vlak achter hem staan. Ze torende ruim een meter boven hem uit. Hij kwam nog niet eens tot aan haar navel! De jongeman besefte dat er ineens een schaduw over hem heen was gevallen. Een grote jonge kerel van 1,86 meter is op zich niet bang aangelegd, maar als er 's nachts in een verlaten gebouw waar je alleen in een grote donkere zaal aan het werk bent plotseling een grote schaduw over je heen valt, schrikt iedereen. De man draaide zich razendsnel om. Hij had verwacht niemand te zien of hooguit zijn collega, die één verdieping lager aan het werk was, waardoor zijn schrik wat af zou nemen. Dat bleek deze keer absoluut niet het geval! De man schrok zo erg van wat hij zag dat hij achterover op zijn rug viel. Hij krabbelde vervolgens zo'n tien meter achteruit. Chris bleef staan met een brede glimlach om haar lippen. Hoe zou seks aanvoelen na haar metamorfose? Ze dacht aan het orgasme dat ze tijdens de transformatie had gevoeld en er ging een siddering van verlangen door haar heen. De man was van zijn eerste schrik bekomen en kon weer enigszins constructief denken. Geen twijfel mogelijk! Dit moest een vampier zijn. Een monsterlijke, reusachtige, vrouwelijke vampier. Een bloedmooie, monsterlijke, reusachtige, vrouwelijke vampier. Een gigantische bloedmooie superstoot van een monsterlijke, reusachtige, vrouwelijke, en bovendien spiernaakte vampier. En wat een borsten!!! Langzaam werden zijn angstgevoelens vervangen door hevige lustgevoelens. Hoezo vampier? Als alle vampiers er zo uitzagen als zij, mochten ze hem elke nacht komen bijten! Hij stond op en rende op haar af. Zijn lul was opgezwollen en er leek nu wel een tentpaal in zijn schoonmaakbroek te staan. Chris glimlachte naar hem en zijn penis werd nog twee centimeter langer. 'Hallo jongen!', sprak ze met haar verrukkelijke stem. 'Wil jij met me neuken?' De man kon niets meer uitbrengen, hij slaagde er echter wel in heftig van ja te knikken. 'Okay, dan doen we dat toch!' Chris tilde de man op, hij woog voor haar helemaal niets, en ze scheurde binnen één tel al zijn kleding van zijn lijf. Vervolgens greep ze hem met haar beide handen bij zijn kont vast, zijn voeten bengelden zeker een halve meter boven de grond, en ze drukte zijn lul met één vloeiende beweging helemaal bij haar naar binnen. Het voelde heerlijk! Ze kon voelen dat ze hem met haar vaginale spieren helemaal in bedwang kon houden, en ze liet zijn kont los. De man zat nu alleen nog met zijn lul aan haar vast en met zijn hoofd en schouders, die inmiddels tussen haar gigantische borsten vast waren komen te zitten. De jonge schoonmaker had nog nooit zoveel genot in zijn leven gevoeld toen zij hem bij haar naar binnen trok. Hij kwam onmiddellijk klaar. Toen zijn hoofd vervolgens helemaal omgeven werd door haar fantastische borsten, werd het te veel voor hem en hij verloor het bewustzijn. Chris had hiervan helemaal niets in de gaten en bovendien kon ze hem dankzij de supersterke spieren in haar kut altijd keihard houden. Voorzichtig liet ze zijn grote lul door haar vaginale spieren in en uit haar kutje glijden. Aanvankelijk langzaam, maar al spoedig steeds sneller. Al spoedig heel veel sneller. Toen ze een tempo van dertig stoten per seconde had bereikt, begon haar orgasme. Ze moest gillen. Al haar spieren spanden zich. Daardoor werd de schoonmaker als een kanonskogel uit haar poesje weggeschoten en via het plafond kwam hij hard in aanraking met de muur aan de overkant van de eetzaal, zeker veertig meter verderop. Haar orgasme was nog in volle gang, toen Jenny, haar wakker geschrokken secretaresse, de trap af kwam stormen en de eetzaal in rende. Ze zag Chris, haar werkgeefster en beste vriendin, met haar fantastische nieuwe lijf met gesloten ogen in een steeds groter wordende poel dikke, witte drab zitten. Aan de overkant van de zaal lag een man met bloedend hoofd en diverse kneuzingen op zijn lichaam tegen een muur, waarin enkele merkwaardige barsten waren verschenen. Uit angst voor de kracht van haar bazin rende ze eerst naar de man. Hij was buiten westen en was er duidelijk slecht aan toe, maar hij ademde nog wel. Toen liep ze naar Christina, maar ze bleef op tien meter afstand staan, omdat ze die vreemde dikke vloeistof op de grond niet durfde aan te raken. Chris was inmiddels weer bij haar positieven gekomen. Hoewel ze op de grond zat was ze nog altijd groter dan haar secretaresse. Ze keek eens om haar heen. Lieve help! Was dat spul allemaal uit haar vagina gekomen? En waar was de man gebleven? 'Chris?', vroeg Jenny angstig, 'wat is er gebeurd?' 'We hadden seks', antwoordde ze. 'Waar is hij trouwens gebleven?' Toen zag ze de figuur met het bloedende hoofd aan de overkant van de zaal liggen. 'Goeie genade! Leeft hij nog?' 'Hij ademt nog wel, maar hij is er slecht aan toe', antwoordde haar secretaresse. 'Jullie hadden seks!?' 'Breng hem naar een kantoor aan de andere kant van de gang', beval Chris, 'en bel dan meteen een ambulance. Zeg ze dat hij is uitgegleden over een stuk zeep en dat hij slecht met zijn hoofd is terechtgekomen. Ik doe hier het licht uit en ga weer naar boven. Ze mogen mij niet zien!' Een half uur later was de rust weergekeerd. De ambulance was gekomen en ze hadden de schoonmaker meegenomen. Volgens de arts was zijn ademhaling rustig en zijn hartslag stabiel. Hij had een schedelbasisfractuur, maar de arts had hem een goede kans gegeven dat hij het zou redden. Gelukkig had hij geen vragen gesteld waarom hij naakt was. Hij was in L.A. wel wat gewend. Chris en Jenny waren daarna de rest van de ochtend bezig geweest om de enorme hoeveelheid lichaamssappen die waren vrijgekomen op te dweilen. Chris had zich erg beschaamd gevoeld, en Jenny had haar enkele keren boos aangekeken. Maar vooral maakte ze zich zorgen over de man. Ze mocht mannen dan verachten, maar het waren ook mensen, zij het minderwaardige. Ze wilde niet dat hij zou sterven. Hopelijk zou ze morgen horen hoe het met hem was afgelopen.