Het neutrino-effect, deel 2. Geschreven door Gjakkes. Carla Walters wordt uitvoerig onderzocht. II Een week later. Christina McAllister zat weer achter haar bureau. Ze had voor vanavond een spoedvergadering georganiseerd waar alle leidinggevende functionarissen van Femex, afkomstig uit de hele wereld, aan zouden deelnemen. Het zou ongetwijfeld een spectaculaire vergadering worden, gezien het ongelooflijke nieuws dat ze haar vriendinnen te vertellen had. Ze keek nog eens naar het dikke rapport dat voor haar lag en dat door de wetenschappelijke afdeling van Femex was samengesteld. Ze had het rapport enkele keren doorgenomen en het was werkelijk ongelooflijk. Ze had Carla Walters zelf gezien en haar verhaal gehoord, maar de gegevens uit het rapport maakten het nog wonderbaarlijker. Ze las enkele gegevens uit het rapport over Carla nog eens door: Carla Walters: Leeftijd: 93 jaar. Geboortedatum: 17 februari 1909. Burgerlijke Staat: weduwe. Kinderen: één dochter (65 jaar). Gegevens van vóór de metamorfose: Lengte: 1,43 meter. Gewicht: 45 kilogram. (Tijdens haar slopende ziekte waarschijnlijk nog lager). Gegevens van na de metamorfose: Uiterlijke leeftijd: Ca. 18 jaar. Lengte: 2,34 meter. Gewicht: 475 kg bij volledig ontspannen spieren. 730 kg bij maximale aanspanning van de spieren. Maten: Borstomvang: 380 cm. Taille: 130 cm. Heupen: 195 cm. Omvang bovenarm bij maximale aanspanning biceps: 145 cm. Ze las verder in het rapport: We hebben mevrouw Walters voor enige tests meegenomen naar de Nevada-woestijn, maar we bleken ook daar niet in staat om haar fysieke grenzen te bepalen. Ze kan in ieder geval gewichten tot 800.000 ton moeiteloos optillen en hanteren. Waarschijnlijk kan ze nog veel grotere gewichten aan, maar we konden geen zwaardere rotsen vinden die het niet onder hun eigen gewicht begaven toen ze ze optilde. Ze beweerde ook bij het grootste door haar gehanteerde gewicht geen enkele weerstand te kunnen voelen. Snelheid: Met behulp van geavanceerde apparatuur konden we een topsnelheid van 17.300 km/h meten. Dit komt ongeveer overeen met Mach-14,5. Een hogere snelheid bleek niet mogelijk omdat de ondergrond van zandsteen niet voldoende sterk was om haar machtige afzetten te verwerken. Sprongkracht: Maximaal ca. 12 kilometer omhoog en 20 kilometer ver. Hogere en verdere sprongen bleken niet mogelijk vanwege bovengenoemd punt met betrekking tot de ondergrond. Chris bladerde door naar de algemene conclusie: In zijn algemeenheid kan gezegd worden dat het neutrino-effect Carla Walters niet alleen in een jonge, reusachtige amazone heeft veranderd, het heeft haar ook krachten gegeven die men tot op heden niet voor mogelijk hield. Het doet denken aan en overtreft op vele punten zelfs de krachten van de zogenaamde superhelden waarover men veel in strips leest. Ze beschikt over een misschien wel onbegrensde kracht en over een fenomenale snelheid. Ook haar reflexen, haar gehoor, haar gezichtsvermogen en in feite al haar zintuigen zijn op eveneens fenomenale wijze verbeterd. Haar linkerbeen, dat vanwege de kinderverlamming in haar jeugd altijd mank was, vertoont daar nu geen enkel spoor meer van. Al haar rimpels en littekens zijn verdwenen. Haar huid blijkt keihard en volledig ondoordringbaar voor elke vorm van straling, maar ook scherpe voorwerpen, kogels en bijtende zuren of basen kunnen haar niet deren. Ze is volkomen ongevoelig voor zowel extreme hitte als extreme koude. Alleen haar haren (nog wit door haar ouderdom, maar duidelijk weer zwart bij de wortels) blijken gewoon geknipt te kunnen worden, en dit geldt ook voor haar nagels. Dit komt waarschijnlijk omdat het hier om dode lichaamscellen gaat, waarin het neutrino-effect niet meer plaatsvindt. Opvallend is dat zowel haar speeksel als haar tranen volledig uit water bestaan, ze bevatten niet één enkele lichaamscel. Afgezien van haar haren en haar nagels zijn we er niet in geslaagd ook maar één enkele lichaamscel van haar lichaam te bemachtigen. Ze zweet nooit en is nooit moe of buiten adem. In feite hebben we opgemerkt dat ze helemaal niet meer ademt! Ze zegt daar geen behoefte meer voor te voelen. Bij het spreken ademt ze wel uit, en het is opmerkelijk dat de uitgeademde lucht geheel uit stikstof bestaat, met een temperatuur van slechts 8 graden Celsius. Het is een raadsel waar het vandaan komt. Ze kan nog wel eten en drinken, maar zegt daar ook geen enkele behoefte meer voor te voelen, en ze doet het dan ook meestal niet. Ook de behoefte aan slaap blijkt geheel verdwenen. Ze blijft vierentwintig uur per dag in touw. Er is geen ontlasting en geen urineafscheiding meer, ook niet als ze gegeten of gedronken heeft. We hebben geen enkele pols- of hartslag kunnen waarnemen. Haar huid is ongewoon koud, en haar lichaamstemperatuur blijft zelfs in de hete zon altijd bij acht graden Celsius steken. Onze hypothese is dat haar lichaam geen long- en hartfunctie meer nodig heeft. In een normaal menselijk lichaam zorgen de longen dat er zuurstof in het bloed komt. Het bloed bevat ook suikers die door de menselijke spijsverteringsorganen zijn aangeleverd. Het hart pompt het bloed, met zowel de zuurstof als de suikers, rond, zodat uiteindelijk alle lichaamscellen bereikt worden, waar de verbranding plaatsvindt. Bij haar lichaam halen al haar lichaamscellen hun energie rechtstreeks uit de neutrino's die haar lichaam passeren. Aan andere kwalitatief mindere voeding is dan geen behoefte meer. Wat betreft haar gedrag kunnen wij zeggen dat ze zich zeer coöperatief heeft opgesteld. Ze maakte voortdurend een vriendelijke en zeer ontspannen indruk en leek door niets uit haar evenwicht gebracht te kunnen worden. Volgens haar dochter was haar moeder vroeger juist altijd erg druk en zenuwachtig, dus lijkt er ook sprake te zijn van een karakterwijziging. Hoewel onze eerste tests hadden laten zien dat haar intelligentiequotiënt (IQ) niet erg afweek van het gemiddelde, bleek uit verder onderzoek dat haar verstandelijke vermogens toch sterk zijn verbeterd. Ze beweert zelf dat ze sinds haar metamorfose een exact fotografisch geheugen heeft. Bovendien is haar leessnelheid onvoorstelbaar toegenomen, ze leest veel sneller dan voor een normaal mens mogelijk is. We hebben haar drie verschillende IQ-tests afgenomen. De eerste test op de eerste dag van ons onderzoek leverde een IQ van 121 op; hoog, maar zeker niet bijzonder. De tweede test twee dagen later leverde een uitslag van 153 op, wat uitzonderlijk hoogbegaafd is, maar niet uniek. Bij de laatste test aan het einde van ons onderzoek behaalde ze een score van 208. Het is ons opgevallen dat ze een grote honger naar kennis heeft en ze las tijdens ons onderzoek werkelijk alles wat los en vast zat. Onze hypothese is dat haar verstandelijke vermogens op vergelijkbare wijze zijn toegenomen als haar lichamelijke vermogens, en dat ze een sterke behoefte heeft aan informatie om haar gebrekkige kennis van vroeger aan te vullen tot het niveau dat bij haar huidige intellectuele vermogens past. 'Formidabel', dacht Chris, 'en dan te bedenken dat alle vrouwen straks misschien wel zo zullen zijn!' Ze was van plan haar vriendinnen volledig over het gebeuren in te lichten, om dan aan het einde van de vergadering, als klap op de vuurpijl, zélf het middeltje in te nemen dat door professor Will Jennings was ontwikkeld. Ze had het verhaal van die beide nerds door haar wetenschappelijke afdeling laten onderzoeken en men was tot de voorzichtige conclusie gekomen dat hun theorie heel wel juist zou kunnen zijn. Men had echter niet meer de beschikking over het middel om het gen te activeren, en doordat het lab van de professor geheel verwoest was en al zijn papierwerk verloren was gegaan leek het aanvankelijk niet meer mogelijk het bewuste middel te repliceren. Carla Walters bleek echter alle onderzoekspapieren zorgvuldig doorgelezen te hebben en dankzij haar fotografische geheugen en de chemische onderzoekslaboratoria van Scottwell kon het middeltje toch vrij snel weer vervaardigd worden. Chris had ook onderzoek laten doen naar die militaire commando-eenheid die de beide professoren en Carla had willen vermoorden. De eenheid bleek geleid te worden door een generaal die nauwe banden onderhield met een groot biotechnisch bedrijf dat veel geneesmiddelen fabriceerde voor diverse vormen van chemotherapie. Een geneesmiddel tegen kanker zou voor dat bedrijf de doodsteek betekenen, waardoor men er onmiddellijk tot deze drastische ingreep besloten had. Chris had met haar eigen Scottwell-concern echter veel meer invloed, zowel in Washington als bij de nationale legertop, en de afgelopen week was de eenheid van hogerhand 'opeens' opgeheven, en was de leidinggevende generaal om 'onduidelijke redenen' plotseling ontslagen. Ze had Will Jennings en Paul Schnyder een contract laten ondertekenen, die hen als ontdekkers van dit metamorfoseproces erkende, waardoor ze dit jaar zeker de Nobelprijs zouden winnen, maar het hield tevens in dat het door professor Jennings ontwikkelde middel gepatenteerd werd en exclusief eigendom zou worden van Scottwell, en dat vanaf nu al het verdere onderzoek door Scottwell zou worden gedaan. De beide heren gaven inmiddels weer college op de universiteit, maar ze moesten voorlopig hun mond houden over het neutrino-effect. Chris had gisteren nog een uitvoerig gesprek gehad met Carla. Ze had haar weer sprakeloos doen staan. In plaats van de vormeloze jurk bij haar eerste ontmoeting had ze nu nauwsluitende elastische kleding gedragen. Het was gewoonweg onbegrijpelijk hoe gespierd haar lichaam was. Zelfs de grootste mannelijke bodybuilders stelden vergeleken met haar niets, maar dan ook echt helemaal niets, voor. Het was een wonder dat ze zich met zoveel spieren zo soepel kon bewegen. Wat haar ook was opgevallen waren haar werkelijk gigantische borsten, die dankzij haar eveneens enorme borstspieren zeer stevig waren, waardoor haar tepels iets naar buiten en omhoog wezen. Carla had haar verteld dat ze vroeger nooit enige borsten van betekenis had gehad, en altijd een cup A had moeten dragen. Chris besefte dat het door haar gigantische lichaam wat minder opviel, maar dat Carla nu waarschijnlijk ook de grootste borsten van de wereld moest hebben! Ze hadden nog wat plezierig zitten babbelen, waarbij Chris de enorme intelligentie van Carla bewonderde. Daarna was ze voorzichtig over Femex begonnen, en waar de beweging voor stond, en tot haar verrassing bleek Carla buitengewoon enthousiast te zijn en de idealen van de vereniging volledig te onderschrijven. Chris was helemaal warm geworden bij de opmerking die Carla aan het eind van het gesprek tegen haar gemaakt had: 'Dankzij deze ontdekking, Chris, zullen al je dromen nu snel gerealiseerd en zelfs ruimschoots overtroffen worden. Ik voorspel je nu al dat over één jaar mannen in onze wereld helemaal niks meer zullen voorstellen!' 'Dat zou inderdaad goed kunnen', dacht Chris nu, 'maar alleen als dat middeltje straks ook in de praktijk bij andere vrouwen blijkt te werken.' Ze wist dat er maar één vrouw was, die in aanmerking kwam om het als eerste te testen. Dat was zij, en aan het einde van de komende vergadering zou het gebeuren.