De afstraffing van de stoute leraar. Auteur: Sepp Sonntag, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Natalia leert een gymleraar een lesje. Natalia was verreweg het mooiste, meest gespierde en sportiefste meisje van de middelbare school. Op haar zeventiende kon ze harder lopen, hoger springen en de discus verder werpen dan alle jongens van haar leeftijd. Maar ze was heel aangenaam in de omgang. Als ze gewone kleren aanhad, dan kon niemand vermoeden dat er onder de jurk van dit meisje van 1.85 lang zulke sterke, massieve spieren verborgen zaten. Ook wilde ze de jongens niet de stuipen op het lijf jagen, die een beetje bang van haar waren omdat ze zo sterk was. Maar ze keken haar wel allemaal na als ze over het schoolplein liep met haar lange zwarte haar, haar betoverende ogen en haar prachtige gezicht. Haar moeder, die ter plaatse een karate- en judoschool had, begon haar vechtsporten te leren toen ze drie was. Ze bleek een goede leerlinge, want toen ze acht was behaalde ze de zwarte band in zowel karate als judo. Toen ze tien was ging haar moeder ervan uit dat er in de hele stad geen vrouw of man was die haar dochter niet binnen een paar seconden tot moes kon slaan. Maar dit alles was niet bekend bij een nieuwe leraar die de zak gekregen had op zijn vorige school. Hij was ervan beschuldigd dat hij daar jonge meisjes had aangerand. Hoewel dat inderdaad zo was, kon dat niet bewezen worden. Hij werd dus ontslagen, maar om zijn vorige school geen slechte naam te bezorgen werd alles geheim gehouden. Hij was een gymleraar die dacht dat hij met zijn perfecte, sterke lichaam iedere vrouw aan zijn voeten kon krijgen, maar zijn geheime voorliefde voor jonge meisjes was het enige dat hem bezighield. Maar daar zou spoedig verandering in komen. Op zijn eerste dag tijdens zijn eerste gymles kon hij zijn ogen niet afhouden van Natalia, die in een ongelofelijk sexy zwarte panty en een sweater haar oefeningen met haar klasgenootjes deed. Hij kreeg een flinke stijve en nam zich voor om dat meisje meteen na de les te grazen te nemen. Het was laat in de middag en dit was de laatste les die er vandaag in de gymzaal gegeven zou worden. Hij dacht dat hij ongestoord zijn gang zou kunnen gaan, omdat er geen getuigen zouden zijn. Onder het valse voorwendsel dat hij met Natalia wilde praten over nuttige cursussen die ze na de middelbare school kon volgen, nam hij haar nadat iedereen weg was mee naar zijn kantoortje naast de gymzaal. Maar er was nog iets dat hij niet wist: een meisje dat hij had aangerand op zijn vorige school was al sinds de kleuterschool een vriendin van Natalia. Ze was echter al lang geleden met haar ouders verhuisd. Bovendien was Natalia de enige die ze uit schaamte in vertrouwen had genomen en verteld had dat die nieuwe leraar zich aan haar had vergrepen. Natalia had haar zo ver gekregen dat ze naar de politie zou gaan, maar had haar gevraagd om daar nog even mee te wachten totdat ze de kans had gehad om hem een lesje te leren dat hij nooit zou vergeten. "Meester Kwel, waar wilt u het precies met me over hebben?" zei Natalia terwijl ze in een stoel ging zitten en haar met nylon beklede benen over elkaar sloeg. "Eh-heh, nou, een mooi en intelligent meisje als jij zou het ver kunnen schoppen als je de juiste cursussen volgde. Ik heb goede connecties en vrienden op belangrijke posten die een meisje als jij een stuk vooruit zouden kunnen helpen – en daar zou je niet eens goede cijfers voor nodig hebben." "Oh Meester Kwel, wilt u dat echt voor me doen? Wat bent u toch een ontzettend aardige en fijne man." Kwel had het idee dat hij een zweem van spot in haar stem hoorde, maar kwam tot de conclusie dat hij zich dat ingebeeld moest hebben. Wat maakte het uit, wat zou zo'n stomme trut nou kunnen weten? Hij wilde alleen maar zijn pik zo snel mogelijk in haar steken. "Tja, zo ben ik nou eenmaal. Ik probeer altijd en iedereen te helpen. Maar jij kunt ook iets voor me terugdoen," zei hij, terwijl hij kwijlend zijn hand in zijn broek stak. "En wat mag dat dan wel zijn, Meester Kwel? Dit misschien?" In een oogwenk was Natalia opgestaan, had hem bij zijn kraag gegrepen en hem met haar knie hard in zijn kruis getrapt. Toen draaide ze zich om, stompte hem met haar elleboog hard in zijn maag en sloeg hem met een nog hardere vuistslag een bloedneus. Daarna plantte ze haar hiel weer in zijn kruis, draaide zich om haar as en gaf hem een gemene karatetrap op zijn halsslagader. Voordat Meester Kwel het kon uitschreeuwen van de pijn, viel hij bewusteloos neer. Toen hij weer bijkwam lag hij in zijn onderbroek middenin de gymzaal. Hij was duizelig, wist nauwelijks waar hij was, verging van de pijn en hoestte bloed op. "Ach Meester Kwel, word je eindelijk wakker? Leef je nog?" "Wel verdomme..." Vol ontzag keek hij naar Natalia. Ze had haar sweater uitgedaan en stond voor hem in een zwart bikinitopje en een zwarte panty, zodat hij uitzicht had op haar enorm gespierde bovenlichaam en haar armen die nog dikker waren dan de zijne. "Heb ik je toestemming gegeven om te praten, stomme eikel? Ik dacht van niet!" Natalia greep hem bij zijn keel en trok hem overeind. Hij was nog niet helemaal hersteld van haar aanval, dus kon hij daar niet veel tegen doen. Ze glimlachte gemeen. "Ik vind dat je daar straf voor verdient." Instinctief probeerde hij zijn ballen te beschermen, bang als hij was voor nog zo'n vernietigende aanslag op zijn testikels. Maar in plaats daarvan liet Natalia hem los. Langzaam liep ze naar een van de uitgangen van de gymzaal en probeerde die open te doen. "Oh, ik ben bang dat deze op slot zit." Toen ging ze naar de volgende. "Oh, deze zit ook op slot, en deze ook!" zei ze grinnikend. "Wat ben je...," probeerde Meester Kwel. "Ssst, Meester Kwel, val me niet in de rede," zei ze terwijl ze naar hem toe liep. Meester Kwel moest een stap naar achteren doen. "Ik bedenk me zojuist iets, Meester Kwel. Weet je, wij zijn niet de laatsten die vandaag deze gymzaal gebruiken. De school verhuurt de gymzaal 's avonds aan sportclubs uit de buurt. En over een uur komt de plaatselijke vechtsportclub hier trainen. Vanavond trainen hier de vrouwen met de zwarte band. Wat denk je dat ze met je zullen doen als ze je hier in je onderbroek aantreffen en ik ze vertel dat je geprobeerd hebt om me te verkrachten?" "Jij vuile..." stamelde Meester Kwel. "Maar maak je geen zorgen, dat zal alleen maar gebeuren als mijn moeder, die de groep les geeft, je niet als eerste te pakken krijgt." Op dat moment begon Kwel weer een beetje op krachten te komen. Als hij zich uit deze penibele situatie wilde redden, dan moest hij snel en listig tewerk gaan. Die kleine feeks had hem éénmaal verrast, maar dat zou hem niet meer overkomen. Hoewel ze spieren, kracht en vechtsportkennis bezat, was hij een sterke man die tweemaal zo oud was als zij, en die van plan was om haar ter plekke op haar mooie gezichtje te slaan. "Luister, laten we vergeten wat er gebeurd is. Je weet toch wel dat je de nor in kunt draaien voor het in elkaar slaan van een leraar?" "Net als voor het aanranden en verkrachten van schoolmeisjes op je vorige school?" "Eh-heh. Dat waren alleen maar geruchten. Er was geen bewijs." Natalia ging nog dichter bij hem staan. "Zie je dit?" Ze liet hem een sleutel zien. Toen hij die uit haar hand probeerde te grissen, rende ze snel naar de overkant van de gymzaal en legde de sleutel tegen de muur op de grond. Toen rende ze weer naar hem toe. "Ik zal je een voorstel doen. Als je bij die sleutel kunt komen, dan mag je hem hebben en de gymzaal verlaten voordat mijn moeder en haar vechtsportvrouwen je in elkaar komen slaan. Je hoeft alleen maar van me te winnen." Kwel grijnsde. "Mij verras je niet meer, sloerie. Laat maar eens zien wat je in huis hebt!" Hij sprong naar voren, maar ze was hem te snel af en hij raakte haar niet eens. "Is dat alles wat je in huis hebt?" daagde ze hem uit. Hij probeerde het weer, maar zonder succes, en weer, en weer, en weer. Hij probeerde haar met zijn vuisten te slaan en met zijn voeten te trappen. Hij probeerde haar te grijpen, maar ze was hem steeds te snel af. Na een aantal pogingen was hij buiten adem, terwijl zij nauwelijks transpireerde. "Nou, leraartje van me..." De getergde Meester Kwel nam zijn laatste kans waar en rende naar de sleutel toe, in de veronderstelling dat hij haar te slim was afgeweest. Toen hij bij de sleutel was en zich omdraaide, zag hij dat ze nog op dezelfde plek stond, meters van hem verwijderd. Hij pakte de sleutel en rende ermee naar de dichtstbijzijnde deur. Het lukte hem om de sleutel in het slot te steken en hij dacht dat hij gewonnen had, maar plotseling voelde hij hoe een hand zijn pols bij de deur wegtrok. Het was Natalia. Hij had haar niet eens aan horen komen. Ze draaide zijn arm met geweld op zijn rug en nam met haar andere arm zijn hoofd in een wurggreep. Toen pas besefte hij hoe ongelofelijk sterk ze was. Hij probeerde zich los te vechten, hij trapte en duwde met zijn benen, maar Natalia hield hem in haar stalen greep. Ze fluisterde in zijn oor: "Zo, schatje, je hebt je kans gehad, nu is het mijn beurt om een beetje lol met je te beleven. Ik zal je eens laten meemaken hoe het voelt als ik mijn spieren gebruik. Alleen mijn kracht en mijn spieren, want met mijn karatekunsten heb je al kennisgemaakt." Terwijl ze dat zei voelde hij hoe ze hem optilde. Haar spierballen drukten zo hard tegen zijn adamsappel aan dat hij het idee had dat hij geen adem meer kon halen. Maar erger was de arm die op zijn rug gedraaid zat. Toen ze hem optilde, schoot er een immense pijn door zijn schouder en liet hij de sleutel los die hij nog in zijn hand had. "Wat een brave jongen!" fluisterde ze. "Probeer je nu eens los te vechten, kom op. Laat maar eens zien wat je in huis hebt." Hij wist dat ze dat alleen maar zei om hem te plagen. Hij trapte met zijn voeten en probeerde haar arm weg te trekken, maar hoe harder hij zijn best deed, des te steviger ze heb beet greep. Ze hield hem in de lucht alsof hij een baby was. "Kom op, jij bent zo'n grote man en ik ben zo'n klein meisje, is dit alles wat je in huis hebt? Wat ben je toch een zielig mannetje," giechelde ze. Kwel´s hoofd was nu zo rood als een kreeft geworden en hij had het idee dat hij weer van zijn stokje zou gaan. Nooit van zijn leven had hij iemand ontmoet die zo sterk was. En nu was hij echt bang. "Schatje, wat is er? Je gaat toch niet weer flauwvallen hè? Dan is er voor mij geen lol aan. Ik zal je even op adem laten komen. Probeer maar eens om je uit deze greep te bevrijden." Natalia verslapte haar greep en zette hem weer op de grond. Kwel kon één keer diep ademhalen, maar voordat hij het wist had Natalia hem staande in een hoofdklem genomen en hem weer tegen de grond aan gewerkt. Hij lag nu in een hoofdklem onder haar, en ze had ook nog een van zijn armen tussen haar dijen gestopt. Ze trok haar greep op hem strakker aan en hij kon er niks tegen uitrichten. "Zo Meester Kwel, of zal ik je gewoon Watje noemen? Wat vind je daarvan? Is Watje niet een betere naam voor je? Ik versta je niet. Oh, ik moet je een beetje loslaten, okay." "Neee," mompelde Kwel. Op dat moment trok Natalia haar greep nog strakker aan, zodat ze met haar met nylon beklede dijen bijna zijn pols brak. "Wat zeg je? Ik kan je niet verstaan." Ze liet hem een beetje los. "Ja," zei hij eindelijk. Ze gaf hem weer de volle laag. "Ja, wat?" Ze liet hem weer een beetje los. "Ja, noem me maar Watje." "Wat een brave jongen! Nou Watje, daar krijg je een kleine beloning voor. Haal je hand maar tussen mijn dijen vandaan." Ze liet hem er zijn hand tussenuit halen. "Heb ik je pols pijn gedaan, Watje?" glimlachte ze. "Leg je hand maar op mijn dij om die een beetje te laten bijkomen." Hij deed wat hem werd opgedragen. "Voel je mijn sterke spieren onder mijn panty?" Toen ze haar dijen spande voelde Kwel de enorme, sterke spieren onder haar zijdezachte panty. "Hoe zou je het vinden om die dijspieren om je hoofd heen te voelen?" "Nee, nee, alsjeblieft, niet doen, nee, alsjeblieft, arrggghh..." Voordat hij antwoord kon geven, liet ze hem eventjes los en nam zijn hoofd in een solide schaar. Hij lag nu op zijn rug met haar bovenop zich, precies over zijn ballen heen. Hij probeerde los te komen, maar hoe harder hij zijn best deed, des te meer druk ze met haar dijen op zijn hoofd en nek uitoefende. "Alsjeblieft, hou op, hou alsjeblieft op," smeekte hij bijna jankend. "Hoor ik je daar nou huilen, sterke man? Je moet niet huilen, hoor. Nee, mannen huilen niet. Maar jij bent geen man, jij bent alleen maar mijn kleine Watje, is het niet?" plaagde ze. "Nou, laten we eens kijken wat Watje in zijn broek heeft zitten." "Nee, nee." Hij had er zo'n idee van wat hem te wachten stond en probeerde zich met een laatste krachtsinspanning los te vechten, maar tevergeefs. Ze klemde haar dijen zo hard om zijn hoofd dat hij ophield met tegenstribbelen. "Rustig maar Watje, je kunt toch niet loskomen uit mijn greep. Weet je dat nou nog niet?" Terwijl ze dat zei trok ze langzaam zijn onderbroek naar beneden. Hij probeerde haar met zijn benen weg te duwen, maar twee flitsende karatetrappen op zijn knieën maakten daar een snel en pijnlijk einde aan. Hoewel hij pijn had en de grootste vernedering van zijn leven had ondergaan, had Kwel een stijve. "Nou nou Watje, heeft dat pak slaag je zo opgewonden? Maar wat is dit? Is dat alles? Wat vind je ervan, zal ik eens een beetje met dat speelgoed van je gaan spelen? Weet je, in het oude Japan was er ooit een vrouwelijke Samurai, die zich vermomde als Geisha, en die haar vijanden martelde met speciale ballengrepen. Die heb ik altijd al willen uitproberen." Toen ze hem plotseling bij zijn ballen greep, begon Kwel van de angst en seksuele opwinding te spuiten. "Jakkes, vies vuil varken! Ik zal je eens wat manieren bijbrengen!" Toen ze Kwel genadeloos in zijn ballen kneep, was zijn erectie in een oogwenk verdwenen. "Kijk, dat was de eerste ballengreep. Maar maak je geen zorgen, de Samurai Geisha had er nog zo'n twintig bedacht." Kwel gilde het uit van angst. Dat wil zeggen, dat probeerde hij. Maar deze gymzaal lag zo ver van de bewoonde wereld dat niemand op dit tijdstip zijn geschreeuw zou horen. Bovendien had Natalia snel met haar dijen meer druk op zijn keel gezet, zodat Kwel alleen nog maar jammerende en snikkende geluiden produceerde. Natalia nam er de tijd voor om de ballen van Kwel onder handen te nemen. Iedere keer dat hij probeerde om zich los te trappen, sloeg ze hem hard op zijn knieën of trok ze de schaar om zijn hoofd aan. Toen ze op het punt stond om de tiende ballengreep aan te leggen, sloeg Kwel haar met zijn vuisten op haar billen, maar hield daar onmiddellijk mee op toen ze zijn pik in haar handen had genomen en gedreigd had om die van zijn lijf te rukken. "Zul je je nou eens een beetje gedragen en me mijn experiment af laten maken? Kan dat?" Ze greep zijn penis nog steviger beet. Toen hij jammerend en snikkend iets mompelde, ging Natalia ervan uit dat hij ja bedoelde. "Goed, waar waren we ook alweer gebleven. Eh-heh, nummer elf komt eraan!" Op dat moment had Kwel het opgegeven. Slechts de pijn in zijn geteisterde ballen, die door zijn hele lichaam heen schoot, zorgde ervoor dat hij niet weer bewusteloos raakte. "Ga je nou weer van je stokje, Watje? Nou, dan hou ik er maar mee op." Kwel kon zijn geluk niet op. Natalia liet hem los en stond op. Ze ging over hem heen staan en keek neer op de huilende man. "Tjonge jonge, wat een zielig figuur ben je. Je moest je jezelf eens zien liggen janken en bibberen. Kom op Watje, sta op." Ze greep hem bij zijn haar, trok hem overeind en overhandigde hem zijn onderbroek. "Vooruit, trek aan. Ik kan je ballen niet meer aanzien." Hij gehoorzaamde. "Alsjeblieft, laat me gaan." "Nou, laten we eerst wat gaan wandelen, voordat je helemaal instort." Ze nam hem heel effectief in een staande hoofdklem en begon te lopen, met haar spierballen tegen zijn keel en zijn hoofd tegen haar lichaam aan. Hij was zo verzwakt dat ze hem min of meer moest dragen, want lopen kon hij bijna niet meer. "Luister, je hebt een groot probleem, Watje. Je hebt namelijk een goede vriendin van me slecht, heel slecht behandeld. Dat betekent dat ik je nog een beetje meer ga martelen." "Nee, nee, nee," schreeuwde Kwel. Natalia liet Kwel even los en stompte hem in zijn maag. Toen nam ze hem snel weer in een hoofdklem en begon heel hard te drukken, zodat hij bijna niet kon ademhalen. Terwijl ze de spartelende Kwel stevig in haar armen hield, voerde ze de druk steeds op. Kwel verging van de pijn en dreigde te stikken door de stomp in zijn maag en de greep waarin Natalia hem hield. Zelfs de laatste krachtsinspanning die hij met de dood voor ogen leverde was onvoldoende. Net voordat hij van zijn stokje zou gaan liet Natalia haar greep verslappen. Terwijl Natalia hem nog een paar minuten zo vasthield, hapte Kwel naar adem. "Zijn we weer bij de les? De volgende keer dat je me in de rede valt zal ik niet meer zoveel mededogen met je hebben!" Ze liet hem los en duwde hem op de grond. Toen tilde ze hem moeiteloos op en sloeg hem over haar brede schouder. Ze begon met hem op haar schouder te lopen. "Waar was ik ook alweer? Oh ja. Weet je, iemand als jij zou geen les mogen geven aan jonge mensen. Iemand als jij zou opgesloten moeten worden en nooit meer les mogen geven! Heb ik het bij het rechte eind?" Meester Kwel wilde iets zeggen, maar deed dat niet snel genoeg naar haar zin. Dus smeet ze hem op de grond, zette haar knie op zijn keel en rukte zijn linkerarm bijna uit de kom. De pijn was zo hevig dat Kwel weer bijna van zijn stokje ging, maar net voordat dat gebeurde liet Natalia hem los. Toen ging ze naast de huilende man op de grond zitten. "Ik vraag het je nog één keer, Watje! Heb ik het bij het rechte eind?" "J...ja." Ze stond op, pakte Kwel beet en droeg hem naar een muur. Daar zette ze hem tegenaan en ging vlak voor hem staan. Ze duwde een van haar met nylon beklede dijen net onder zijn kruis tussen zijn benen, terwijl ze met haar handen zijn polsen in een stalen greep nam. Toen duwde ze met haar knie zijn kruis zo ver omhoog, dat hij van de grond werd getild en hij letterlijk met zijn ballen op haar knie zat. "Kijk me in mijn ogen, Watje!" Dat deed hij. "Jij gaat deze school verlaten en jij zult nooit meer als leraar werken! Als ik er ooit achter kom dat je ergens weer jonge meisjes aanrandt, dan zal er geen plaats op de aarde zijn waar je veilig voor me bent. Is dat begrepen?" He stamelde iets dat ze niet verstond. Natalia bracht haar oor dichter bij zijn mond. "Wat zeg je?" "Ja," gaf hij eindelijk toe. "Wat een brave jongen!" Plotseling trok ze haar knie weg zodat hij op de grond viel. Natalia keek naar de klok van de gymzaal. "Nou, nou Watje, dat was snel. Ik had gehoopt op een beetje meer tegenstand en een beetje meer lol met jou. Weet je dat ik niet eens mijn staande hoofdklem op je heb uitgeprobeerd. Zou je het niet fijn vinden om twee sterke, in sexy kousen gehulde vrouwenbenen om je nek te voelen? Wat vind je ervan, zal ik je dat als afscheidscadeautje meegeven?" Voordat Kwel kon protesteren, had ze zijn hoofd tussen haar machtige dijen gestopt en begon ze er langzaam en ritmisch in te knijpen. "Voel je dat? Is dat niet iets dat je je zult herinneren? Nee? Maar dit zul je je wel herinneren!" Ze greep hem weer bij zijn haar, trok hem overeind en stompte hem in zijn maag. Toen greep ze zijn arm beet, hield die van zijn lichaam vandaan en trapte hem met haar voet een paar keer in zijn ribben, zodat er één of twee braken. Toen stompte ze hem op zijn rechteroog, daarna op zijn linkeroog, tilde hem op, hield hem hoog boven haar hoofd en smeet hem weer op de grond zodat er nog een paar ribben braken. Ze trok hem weer overeind. "Als je ooit nog uit het ziekenhuis komt, dan zul je je heel je leven lang herinneren wat ik je net gezegd heb!" Ze trapte hem weer venijnig tegen zijn ballen en zond hem met een karatetrap tegen zijn hoofd naar dromenland. Natalia keek nog eens naar haar "werkstuk", slaakte een zucht van verlichting en droeg de bewusteloze man zijn kantoortje in. Ze deed hem zijn kleren weer aan, dweilde het bloed in de gymzaal op en belde een ambulance. Ze zei dat een stelletje hooligans in de gymzaal hadden ingebroken en een leraar in elkaar hadden geslagen. Toen ging ze weg. Van Meester Kwel is nooit meer iets vernomen.