Een Stoot van een Meisje. Door Eric Robert, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Brett neemt te veel hooi op zijn vork. "Mark Acton werkt niet meer bij Roxtel Communications. --Sam" Ik staarde vol ongeloof naar de e-mail. Eén regeltje? Mark en ik hadden de afgelopen twee jaar bij Roxtel gewerkt en waren behoorlijk goede vrienden geworden. Tien seconden later liep ik door de hal naar het kantoor van Sam. Ik deed de deur open en liep zonder kloppen naar binnen. Sam keek op van zijn bureau. "Wat is er, Brett?" "Hoe kan het dat Mark ontslagen is?" Sam keek me met een vermoeide blik aan. "Luister, je weet dat ik het met jou niet over personeelszaken mag hebben. Als je wilt weten waarom ik jouw vriend ontslagen heb, bel hem dan zelf maar op." Ik was woedend. "Weet je Sam, ik zit er zelf ook aan te denken om het hier voor gezien te houden." Sam haalde zijn schouders op. "Nou, het zou jammer zijn als we je kwijt zouden raken." Tegen de middag had ik Mark vier keer gebeld en vier keer een bericht ingesproken. Ik was een beetje in de war en maakte me een beetje zorgen. Ik pende "Weg voor een lange lunch" op een Post-It briefje en plakte dat op mijn beeldscherm. Er was iets niet in de haak. Mark had er dik drie minuten voor nodig om bij de voordeur te komen, en toen hij die eindelijk opengedaan had, zag hij er verschrikkelijk slecht uit. Hij stonk naar de bierkaai, hij hield zich voor de steun aan de deurstijl vast en hij had een gebarsten lip en een spectaculair blauw oog. "Mark, wat is er in vredesnaam?" riep ik uit. "Het... is vandaag niet zo een goede dag geweest," zei Mark. Er verscheen een verdwaasde grimas van een glimlach op zijn gezicht vanwege zijn ironische opmerking en hij nam nog een teug uit een bierblikje. "Wat vertel je me nou?" herhaalde ik. "Je bent ontslagen! Wat is je overkomen?" "Sarita is me overkomen," zei hij bitter. Dit keer was er geen spoor van een ironische glimlach te bekennen. Ik had altijd al een hekel aan die tut-hola gehad. Ongeveer een jaar geleden was Mark een verhouding met haar begonnen. Hoewel ik moest toegeven dat ze een hete bliksem was, zou de beste seks van de wereld niet kunnen opwegen tegen datgene dat hij moest doorstaan. Ze stelde hem belachelijke eisen. Ze vernederde hem verbaal voor de ogen van al zijn vrienden. Ze joeg heel zijn inkomen er doorheen. Een paar weken geleden waren ze uit elkaar gegaan, toen Sarita in de e-mails van Mark had zitten neuzen en een paar buitengewoon expliciete berichten had gevonden van Leslie, zijn andere vriendin. "Wat heeft ze gedaan?" vroeg ik nonchalant. Alleen al doordat hij haar naam noemde liep mijn temperatuur op. "Nou, ten eerste heeft ze mijn laptop aan Sam gegeven," murmelde Mark terwijl hij achterover wankelde. Een paar maanden geleden was er een laptop vermist bij Roxtel. Iedereen had het vermoeden dat Mark daar verantwoordelijk voor was, maar daar was geen bewijs voor. Gezien het salaris dat ze ons hier betalen, was ik bijna trots op hem. "Smerige teef," mompelde ik. "Smerige teef!" riep Mark uit en nam nog een slok uit zijn blikje. "Nou... wat is er met je gezicht gebeurd, man? En waarom heb je de telefoon niet opgenomen?" "Ik ben gevallen," zei Mark mat. Dat verbaasde me niks. Hij zag eruit alsof hij ieder moment weer neer kon storten. "En Sarita heeft mijn mobieltje meegenomen." "Wat moet die verdomme met jouw mobieltje?" Die verdwaasde grimas was er weer. "Ze zegt dat er een paar berichten op staan die mijn ouders misschien wel interessant zullen vinden. Ze zegt dat er een paar berichten op staan die de politie misschien wel interessant zal vinden. Ze zegt dan boontje om zijn loontje komt." Ik voelde mijn gezicht rood worden van woede. "Mark, blijf waar je bent. Ik ga je mobieltje wel even halen." "Brett, wacht, je moet niet..." "Ik zei blijf waar je bent." Toen ik naar mijn auto liep, hoorde ik Mark schreeuwen om me op andere gedachten te brengen, maar dat was tegen dovemansoren. Onderweg naar het huis van Sarita reed ik bijna iemand aan. Ik was ziedend. Ik vloog de trap naar haar voordeur op. Ik hoorde muziek uit het huis komen en een regelmatig bonkend geluid, alsof iemand ergens met een houten hamer op aan het slaan was. Toen ik drie keer op de deur geklopt had, hield de muziek op. Een paar minuten later ging de deur open en stond Sarita voor me. Ik moet toegeven dat ze er verbijsterend uitzag, oogverblindend. Met haar welgevormde lijfje van 1.55 moest ze naar me op kijken. Haar zwarte haar zat in een paardenstaart achter haar hoofd gebonden en ze had alleen maar een zwarte spandex sportbeha aan en een zwart spandex trainingsbroekje. Haar lichaam zat onder een dun laagje zweet en ze ademde zwaar. Ik zag hoe haar tepels zich aftekenden in de sportbeha, die rond haar royaal bemeten borsten gespannen zat. Prachtige, stevige tieten had ze. Ik schatte haar cupmaat op 85C. Ze had een smetteloze olijfkleurige huid en ongelofelijk woeste bruine ogen. En ik zag dat ze een paar rode bokshandschoenen vast had. Ze keek me aan. "Wat wil je, Brett?" vroeg ze onverschillig. Ze had een licht Mexicaans accent. "Je weet best wat ik wil. Geef me verdomme dat mobieltje van Mark." "Daar heb jij niets mee te maken, Brett," zei ze. Ze wilde de deur voor mijn neus dicht doen, maar ik duwde hem weer open. Het zou me verdomme niet gebeuren dat die teef me buiten de deur hield. Ik ben 1.88 lang en weeg 85 stevige kilo’s. Zij woog misschien 50 kilo. "Daar heb ik verdomme wel mee te maken. Mark is mijn vriend en jij hebt iets dat van hem is." Ze keek me spottend aan met een vreemde, flauwe glimlach. "Okay Brett, kom er maar in." Zonder een woord te zeggen liep ik met haar mee naar binnen, door een hal, naar een ruimte waar alle meubilair uit verwijderd was. Er hingen een boksbal en een zware stootzak in de hoek, spiegels aan de muur en er lagen blauwe worstelmatten op de vloer. Het leek wel een of ander trainingshonk. Sarita liep naar een rek en gooide iets naar me toe. Toen ik het opgevangen had, zag ik tot mijn verbazing dat het een paar bokshandschoenen was. "Ik zal je eens wat vertellen, Brett," zei Sarita, die nu een beetje breder glimlachte. "We gaan een paar rondjes boksen en als je van me wint, dan mag je dat mobieltje meenemen." "Ben je soms niet goed bij je hoofd?" vroeg ik verbijsterd en achterdochtig tegelijkertijd. Was dit soms een of ander smerig trucje? "Wie weet," grijnsde ze. "Ik heb je al heel lang een paar klappen willen verkopen, Brett." "Nou, dat is dan wederzijds," zei ik, "maar ik trap niet in een smerig trucje waardoor jij me kunt laten aanhouden voor vrouwenmishandeling of zoiets." "Maak je niet druk, er is hier geen politie en ik doe niet aan trucjes," zei Sarita. Ze staarde me zo intens in mijn ogen, dat ik een andere kant op wilde kijken. "Kom op, een paar rondjes maar. Of ben je soms een watje?" Verdomme. Ik trapte erin. Ik trok mijn overhemd uit, zodat mijn gespierde armen en borst tevoorschijn kwamen en trok, net als Sarita, de bokshandschoenen aan. Ze begon om me heen te dansen. "Oh, wat zal ik hiervan genieten, Brett." "Zet dat maar uit je hoofd." Ik wilde haar zo snel mogelijk vloeren, maar ik was niet van plan om de eerste klap uit te delen. Als zij me eerst sloeg, dan zou het geen vrouwenmishandeling zijn, toch? Sarita leek mijn gedachten te lezen en trakteerde me op een snelle directe naar mijn gezicht. Ik stond net op tijd in de dekking. Wat was die meid snel! Maar zoals ik al verwacht had, stootte ze als een meisje van vijftig kilo. Haar stoot kwam op mijn onderarm terecht en ik voelde hem nauwelijks. Dit zou een makkie worden. Ik ging van start met een harde rechtse hoek, waarmee ik haar gegarandeerd ter plekke tegen de vloer zou werken. ...maar ze was niet ter plekke. Ze had hem praktisch al ontweken voordat ik hem ingezet had. Ik verloor mijn evenwicht en werd beloond met drie mitrailleurstoten op mijn ribben. Die deden net genoeg pijn om me kwaad te maken. Toen ik mijn evenwicht weer gevonden had, stormde ik naar voren en vuurde ik een directe af naar het mooie gezichtje van Sarita. Maar omdat ze al naar links was uitgeweken schoot ik door en incasseerde ik nog eens drie rake stoten op mijn andere zij. Ik kromp ineen. Stoten van een meisje kunnen ook ontzettend pijn doen. "Hoe voelt dat, Brett?" plaagde ze. "Je stoot verdomme als een meisje," snauwde ik terug. Sarita glimlachte alleen maar en toen sloeg plotseling mijn hoofd achterover en deed mijn neus pijn. Verdomme! Ik had die stoot niet eens aan zien komen. Ik stormde weer op haar af. Ik wist dat ik hieraan hier en nu een eind zou kunnen maken, als ik haar maar één keer goed zou kunnen raken. Ik leverde drie stoten af, maar er was er niet één raak. In dezelfde tijd leverde zij er tien af, maar nu was mijn dekking een beetje beter en de meeste stoten kwamen op mijn bovenarmen terecht. "Verdomme," mompelde ik. Sarita grijnsde van oor tot oor. Ik was vastbesloten om die grijns van haar gezicht te timmeren. We boksten nog een paar minuten door, maar het gevecht begon steeds meer op eenrichtingsverkeer te lijken. Van de dertig stoten die ik afleverde waren er misschien twee raak – een paar stoten op haar stevige middenrif. Allebei de keren kromp ze ineen, maar dat haalde haar totaal niet uit haar ritme. Relatief gezien was ik degene die de klappen kreeg. Iedere keer dat ik haar miste, moest ik weer een paar stoten incasseren. Het waren bijna allemaal stoten op mijn lichaam. Haar vuistjes teisterden mijn buikspieren, mijn zonnevlek en vooral mijn armen. Het leek wel alsof ze het voornamelijk op mijn armen gemunt had. Ik ademde nu zwaar en onregelmatig. Toen ik een paar keer diep adem haalde, voelde mijn keel aan als schuurpapier. Ik besefte dat ik er een schepje bovenop zou moeten doen. Sarita zag er nog even fris uit als toen ze de deur opengedaan had en haar in spandex gestoken lichaam vertoonde totaal geen tekenen van vermoeidheid. Toen ik mijn dekking een beetje liet zakken en op adem probeerde te komen, brak er een brede grijns door bij Sarita. "Begin je een beetje moe te worden, Brett?" "Krijg het heen en weer," hijgde ik. "Volgens mij ga jij heen en weer," glimlachte ze, waarna haar vuistjes weer op me inbeukten en me vier keer in mijn maag en op mijn biceps troffen. Ik begon een beetje misselijk te worden van dat constante gebeuk op mijn buikspieren en mijn armen voelden aan alsof er lood in zat. Uitgeput maar getergd vuurde ik een rechtse hoek af op haar frêle lijf. Dit keer dook ze echter voor het eerst niet weg, maar blokkeerde ze mijn stoot met haar handschoen. Ik besefte dat mijn stoten sterk in kracht aan het afnemen waren. Mijn armen deden niet meer wat mijn hersens wilden. "Dat dacht ik al," zei ze. Ze leek bijna in extase te raken. Ik zou er zelfs een eed op gedaan hebben dat ik haar tepels stijf zag worden in haar dunne, vochtige sportbeha. Terwijl ze mijn arm met haar pols omhoog hield, verkocht ze me een harde opstoot onder mijn rechterarm, vlak bij mijn oksel. Mijn hele arm ging tintelen en werd lam. "Au!" schreeuwde ik voor het eerst van pijn en schrik. "Kom op stoere vent, sla me dan," treiterde Sarita me. Ze hield haar dekking belachelijk hoog, helemaal voor haar gezicht en met haar ellebogen uit elkaar, om me te verlokken om haar in haar maag te slaan. Ik ging op haar uitdaging in. Maar toen ik mijn rechterhand naar achteren haalde, voelde die aan als dood gewicht. Met alle kracht die ik nog over had, kon ik haar alleen nog maar op haar navel tikken. Er brak een brede glimlach bij haar door en ze deed haar ogen zelfs eventjes dicht. Zo genoot ze ervan dat ik haar niet kon deren. "IK GA JE AFMAKEN!" schreeuwde ik. Ik was woedend omdat ik zo getreiterd werd en was voor het eerst een beetje bang voor deze duivelse Latina. Ik haalde uit voor de hardste linkse hoek die ik in gedachten had, recht op haar grijnzende gezichtje. Maar dat had ik beter niet kunnen doen. Binnen een seconde had ze mijn stoot geblokkeerd en mijn andere arm met haar vuist bestookt. Mijn linkerarm werd nog lammer dan mijn rechter. Ik voelde me totaal verlamd. Ik staarde haar in paniek aan. Ik was uitgeput, hijgde als een postpaard en kon mijn armen niet eens meer hoog genoeg optillen voor een fatsoenlijke dekking. "Volgens mij blijft dat mobieltje hier," meesmuilde ze en ik wist dat ze daar gelijk in had. Ik moest hier als de sodemieter weg. Toen ik me omdraaide en een stap naar de deur zette, voelde ik een verwoestende, misselijkmakende pijn in mijn nieren. Het was niet dat ze zo hard sloeg – het was meer dat al mijn spieren tot moes geslagen waren. Toen ik dubbel begon te slaan van de pijn, stond ze weer vlak voor me en hield ze mijn hoofd met haar bokshandschoen omhoog, zodat ik me niet voorover kon buigen. De tranen welden op in mijn ogen. Ik was afgemaakt. "Kom op Brett, sla me dan! Geef me op mijn donder!" daagde Sarita me al dansend uit. Ze hield haar bokshandschoenen achter haar hoofd en stak haar belachelijk stijve tepels naar me uit, zodat heel haar lichaam een open doel was. Maar ik bleef als aan de grond genageld staan. Er zat geen kracht meer in mijn armen. Ik kon ze niet eens meer optillen. Na een poosje stortte ik, terwijl ik haar voor me heen en weer zag dansen, op mijn knieën. Voor de eerste keer keek ik naar haar op in plaats van op haar neer. "Wil dit zeggen dat het mobieltje hier blijft?" vroeg ze bijna liefelijk. In tranen knikte ik. "Laat me alsjeblieft gaan, Sarita," jammerde ik, ontdaan van al mijn bravoure. "Oh, strakjes," zei ze terwijl ze haar bokshandschoenen uitdeed. "Ik zal je een geheimpje vertellen: Dit... wat ik net met je gedaan heb... windt me verschrikkelijk op, Brett. Ik ben nog nooit zo nat geweest." "Maar ik wil... geen seks... met jou..." hijgde ik. Ik vond dat ik al genoeg vernederd was. "Oh, geen seks?" grijnsde ze. Ze smeet haar broekje opzij en trok haar strakke slipje uit. Ik zag dat ze ongelofelijk vochtig was – die meid was zo geil als boter! "Weet je, het is al weken geleden dat ik een vent in elkaar geslagen heb en op zijn gezicht ben gaan zitten. Nou, behalve vanmorgen dan, toen Mark zijn mobieltje op wilde komen halen." Toen ik mijn mond opendeed om iets te zeggen, trapte ze me met haar blote voetje tegen mijn borst en vloog ik achterover op mijn rug. Mijn handen zaten nog steeds in die ellendige bokshandschoenen. Ik had de kracht niet meer om ze uit te trekken. Het volgende dat ik zag was haar glanzende kutje, dat op mijn geteisterde gezicht neerdaalde...