Mijn eerste avond met Laura.
Auteur: Larry Darrell, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw.
Volledig in de macht van een Amazone.

Dit is de eerste van een serie schetsen die ik zou willen delen met de 
lezers. Ik lees de verhalen op deze site al vanaf het begin... en 
inderdaad, ik weet dat bijna iedereen op zoek is naar termen als 
facesitting, scharen, maar ik moet wel zeggen dat alles in dit verhaal 
waar gebeurd is.


Ik leerde Laura kennen in de lente van 2000. Via een chatbox op 
Internet, om precies te zijn.

Ik kon niet geloven dat ik zo'n geluksvogel was dat ik een vrouw ging 
ontmoeten die van worstelen hield en die zei dat ze me daarin 
gemakkelijk zou kloppen.
Ondanks al ons chatten en ons eerste telefoongesprek, geloofde ik het 
pas nadat we voor de eerste keer met elkaar geworsteld hadden.

Hoe dan ook, ik belde haar op en toen nodigde ik haar uit om een week 
later naar mijn appartement te komen om naar een film te kijken en een 
hapje te eten.

We hadden allebei een spijkerbroek en een T-shirt aan.

Ik stopte de band in de video, schoof het eten in de oven, en we 
gingen zitten kijken.
Ik ging op de sofa zitten, en zij op de grond met haar rug tegen de 
sofa aan.

Wat cijfers nu, want dat willen de mensen graag weten: ik ben meer dan 
1.90 lang, weeg zo'n 85 kilo, niet in de beste, maar toch in een 
redelijke conditie.

Laura was (en is nog steeds) 1.83 lang, weegt 100 kilo, en doet aan 
powerliften.
Ze heeft me haar records verteld, maar die ben ik vergeten. 
Bankdrukken 210 kilo? Misschien. Ik weet het niet meer.

Tijdens ons telefonische kennismakingsgesprek had ze me gezegd dat we 
pas zouden gaan worstelen als we elkaar wat beter hadden leren kennen.
Maar het liep allemaal veel, veel soepeler dan we allebei hadden 
gedacht.

Dus voelde ik me op mijn gemak en begon ik haar een beetje uit te 
dagen: zachtjes aan haar haar trekken, haar oor aanraken, enz.
En toen gebeurde het:

Ze draaide zich om, greep me bij mijn pols en trok me MET GEMAK tegen 
de grond.
Ik stond versteld van de kracht van deze vrouw.

Ik besefte al gauw dat ik geen schijn van kans had: binnen een seconde 
lag ik op mijn buik, met mijn armen wijd uiteengespreid.

Een paar seconden later had ze mijn benen met de hare uit elkaar 
gedrukt en ging ze boven op me liggen, zachtjes lachend in mijn oor.
Ik lag daar als een tijgervel en had net zo goed onder een stoomwals 
kunnen liggen.
Wat ik ook probeerde, ik kon haar niet van me afschudden.

Nadat ze me een paar keer "Ik geef me over" had laten zeggen, liet ze 
me los, en kreeg ik het idiote idee om haar te proberen aan te vallen.
Ze lachte alleen maar en nam me in dezelfde greep.
Zo eenvoudig lagen de rollen in onze verhouding.

Toen ik tegen begon te stribbelen, nam ze me in de een of andere 
greep, waaruit ik met geen mogelijkheid los kon komen.

Voordat ik ook maar kon vragen om mij naar het eten in de oven te 
laten kijken, had ze me op mijn rug gerold en in een beenschaar 
genomen.
Ik schreeuwde het uit van de pijn toen ze de druk opvoerde.
Toen deed ze het wat rustiger aan, maar ik kon nog steeds geen kant 
op.

Toen trok ze mijn polsen boven mijn hoofd tegen elkaar aan, hield ze 
met één hand beet, en begon me te knijpen en te kietelen.
Ik was niet in staat om haar op te laten houden.
Ik kan daar helemaal niet tegen, maar dat maakte haar niet uit.

Ze liet me opstaan en liep achter me aan naar de keuken.
Als ik niet iets in mijn handen had, dan nam ze me in een dodelijke 
omhelzing, of duwde ze mijn hoofd zo ver naar voren dat mijn kin tegen 
mijn borst aan kwam, kortom: ze deed met me wat ze wilde.

Ik was nog nooit lichamelijk zo vernederd; het was ongelofelijk. 
Vrouwipuleren noemde ze het.

Na het eten gingen Laura en ik terug naar de huiskamer en gingen op de 
grond zitten.
We hadden de hele tijd over worstelen zitten praten en over hoe sterk 
ze was, en ik had er wel weer zin in.

We zetten de TV aan, en toen ze bij het zappen stuitte op "Xena: 
Warrior Princess" (zo heet het geloof ik), legde ze de 
afstandsbediening neer.

Dat past er mooi bij, dacht ik. Een serie over een vrouw die de vloer 
aanveegt met mannen.

Ze ging in kleermakerszit met haar rug tegen de sofa aan zitten en ik 
ging haaks op haar voor haar liggen.
Ik keek niet echt mee, hoewel ze steeds zei, "Oh, nu neemt ze er weer 
een te grazen..."

Ik concentreerde me eigenlijk al op het moment dat mijn hoofd in een 
beenschaar of zoiets werd genomen.

Na een tijdje werd ze het beu dat ik steeds aan haar benen zat, tilde 
haar rechterbeen over me heen en legde haar massieve dij op de zijkant 
van mijn hoofd, zodat dat tegen de vloer aangeklemd zat.
Ik kon niet geloven dat ik mijn hoofd daar niet gewoon onderuit kon 
trekken, maar toch was dat zo; dit was bovenaards.

Daar lag ik dan, haar spijkerbroek te bestuderen en te proberen een 
uitweg uit deze ongemakkelijke houding te vinden.
Terwijl ik me onder haar lag te verbijten, gaf ze een soort van 
ooggetuigenverslag van hetgeen er zich op de TV afspeelde.

Ik probeerde mijn benen op te trekken om me schrap te kunnen zetten, 
maar daar had ze blijkbaar op gerekend.
Ik voelde hoe ze mijn benen vastgreep.
Terwijl ze mijn hoofd met haar benen op zijn plaats hield, rolde ze me 
op haar schoot.

Nu lag ik dus over haar heen, met mijn hoofd tegen de vloer aan 
geklemd, en mijn achterste in de lucht.
Geen grip, geen evenwicht, en toen begon ze me pesterig te kietelen.
Ik vloog alle kanten op (behalve mijn hoofd dan), terwijl zij lachend 
met mijn achterste speelde.

Als ze gewild had, dan had ze me gemakkelijk tot overgave kunnen 
dwingen door me te knijpen of mijn benen naar achteren te buigen.
Ik kon geen kant op, en daar genoot ze van; een half uur lang speelde 
ze lachend met mijn achterste.

Je treft hier geen beschrijving aan van een mooi afsluitend tafereel.
Ze leerde me gewoon een lesje, punt uit.
Het was onze eerste ontmoeting, dus er gebeurde niets intiems.

Ongeveer een uur later liep ik met haar mee naar haar auto, en toen we 
afscheid namen, nam ze me weer in een dodelijke omhelzing... ze drukte 
mijn armen tegen mijn zij aan en ik moest haar wel haar gang laten 
gaan toen ze me welterusten kuste.

Wordt vervolgd