Kleine Tim. Door Underfootmatt, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Tim's beul van een vrouw breekt hem langzaam. Hoofdstuk 1. "EN IK WIL JE ER NIET MEER OVER HOREN. IS DAT DUIDELIJK???" Tim stond bedremmeld voor het bureau van zijn cheffin. Met zijn 1.68 en ongeveer 65 kilo viel hij in het niet bij alles wat er in de kamer aanwezig was, inclusief zijn cheffin. Rebecca was ongeveer 1.80 lang en woog meer dan 135 kilo; haar lange, donkerbruine haar kwam tot over haar schouders. Al het meubilair in haar kamer was speciaal gemaakt voor grote mensen; het bureaublad kwam tot boven zijn heupen. "Ja..." "Ja, MEVROUW." "Ja, mevrouw." "Als je morgen weer komt, dan kun je het beste wat meer respect tonen voor de vrouwen hier." Rebecca rees op uit haar stoel en ging vlak voor Tim staan. Haar laarzen met hoge hakken klikten en stampten toen ze om het bureau heen liep. Terwijl ze op hem neerkeek zei ze: "Eruit." Time draaide zich om en ging de kamer uit. Waarom laat ik haar dit met mij doen? Ik heb niets verkeerds gedaan, dacht hij toen hij zich naar zijn kamer haastte. Het enige dat ik gedaan heb is dat ik mijn eigen secretaresse verteld heb dat ik de laatste tijd niet tevreden ben over haar werk. Hij sloeg zijn jas snel over zijn schouder en ging het gebouw uit. Hij reed zijn oprijlaan in en parkeerde zijn auto. Tim was niet bepaald trots op de manier waarop hij vandaag de kamer van Rebecca uitgegaan was; hij voelde zich eigenlijk vernederd door de manier waarop ze hem op zijn nummer had gezet. Ik hoop maar dat niemand op kantoor hier iets over hoort. Lauw kans, dacht hij. Zodra hij binnen was, weerklonk de stem van Allison: "Tim, ben je thuis?" "Ja schat, ik ben er." Hij liep de huiskamer binnen en keek naar de boom van een vrouw die op de bank zat. Allison was 1.95 lang en woog een verpletterende 200 kilo. Met haar krullend zwart haar en haar robijnrode lippen was ze alles waar hij ooit naar kon verlangen. Ze zat daar in haar minirok, met haar lange, stevige, roomwitte benen voor zich uitgestrekt. Grappig, dacht Tim bij zichzelf, hoe grote vrouwen zijn leven leken te beheersen. "Hoe ging het vandaag, Tim?" "Oh, Rebecca is weer tegen me uitgevallen; en het enige dat ik gedaan had was dat ik tegen mijn secretaresse had gezegd dat ze haar werk niet goed deed. Daar ben ik voor aangenomen, dat is mijn werk. Ik denk dat ze naar Rebecca is gegaan en daarover heeft geklaagd." "Oh, wat kun jij overdrijven zeg; ik ken Rebecca beter dan dat." Tim kon zijn oren niet geloven. "Nee, ik overdrijf niet..." Er verscheen acuut een donderwolk op het gezicht van Allison. In een oogwenk was ze op Tim afgekomen en had ze hem met een daverende knal bijna onthoofd. "HOU JE BRUTALE BEK. Rebecca heeft me gebeld en me verteld hoe je tegen die arme secretaresse tekeer bent gegaan. Je hebt je verdiende loon gekregen." Hij wreef over zijn pijnlijke wang en stamelde: "He... het spijt me schat." Allison banjerde met haar enorme, blote voeten langs hem heen. "Goed. En denk erom dat je morgen om opslag vraagt; en het kan me niet schelen dat Rebecca boos op je is. Je stapt gewoon bij haar naar binnen en vraagt om opslag." Ze verdween de trap op, terwijl Tim achterbleef en zich afvroeg wat hij moest doen. Hoofdstuk 2. Toen Tim de volgende ochtend zijn huis uitging, vroeg hij zich af waarom hij toch getrouwd was met een boom van een vrouw met een slecht humeur. Terwijl hij zachtjes over zijn nog steeds pijnlijke wang wreef, zette hij zijn spullen op zijn bureau en wandelde hij door de hal naar de kamer van Rebecca. Hij verzamelde een paar seconden al zijn moed en klopte toen aan. "Wie is daar?" weerklonk een bulderende stem. "Ik..." zei hij met een piepstem. Hij stopte en haalde een paar keer diep adem. "Ik ben het, Tim, kan ik eventjes binnenkomen?" Na een duidelijk hoorbare zucht: "Kom maar binnen." Een verschrikkelijke stank drong zijn neus binnen toen hij de kamer van Rebecca binnenging. Toen hij onder haar bureau keek, zag hij haar blote voeten eronder uitsteken. De knielaarzen die Rebecca meestal aanhad lagen een meter verderop achteloos op de vloer. Het enige dat hij kon doen was proberen door zijn mond te ademen. "Nou, wat is er nu weer, kleine man?" Tim bloosde van de manier waarop ze hem aansprak. "Ik, hm, ik zou graag... opslag willen hebben." Rebecca's mond viel open van verbazing. Nadat ze van de schrik was bekomen, barstte ze uit in de gemeenste lach die hij ooit gehoord had. "In geen honderdduizend jaar!! Maak dat je wegkomt, onderkruipsel." Toen hij haar kamer uitging, hoorde hij haar zware voetstappen achter zich. "Willen jullie iets grappigs horen??? Deze dwerg hier wil opslag!!" Vanzelfsprekend schoten alle vrouwen in het kantoor in de lach; de paar mannen die er waren, allemaal ongeveer van hetzelfde postuur als Tim, keken snel de andere kant op. Ze wisten maar al te goed welk geslacht op het kantoor de boventoon voerde, en wie de touwtjes strak in handen had. Niemand wilde bij Rebecca in een slecht blaadje komen te staan. "Wacht eens Tim, moet je luisteren; laten we iets afspreken." Tim wist niet waarom, maar hij draaide zich om. "Als je mijn voetzool likt, hier voor de ogen van iedereen, dan geef ik je opslag." De walging was van Tim's gezicht te scheppen. Maar tegelijkertijd bedacht hij dat hij Allison niet mocht teleurstellen; hij was stiekem een beetje bang van haar, zeker na die klap van de vorige avond. Hij besloot om zijn trots opzij te zetten. "Goed dan." Het werd plotseling heel stil in de kantoorruimte; er verscheen een gemene grijns op het gezicht van Rebecca. "Kom hier, NU." Met afgezakte schouders ging hij voor haar staan. Rebecca ging in een ontzettend dominante houding staan, met haar vuisten op haar heupen. "Op je knieën!" Tim liet zich op zijn knieën vallen en kroop langzaam naar Rebecca's reusachtige voeten toe. Hij ging bijna van zijn stokje van de stank, maar het lukte hem om bij kennis te blijven. Rebecca stak haar voet naar hem uit; vol ontzag keek hij hoe groot die was; dat is minstens maat 48, misschien wel meer, dacht hij. "DOE HET," bulderde ze. Hij deed zijn ogen dicht en liet zijn tong over haar voetzool glijden. Rebecca lachte alleen maar. "Ongelofelijk dat je dat gedaan hebt; je opslag is afgewezen." Tim sperde zijn ogen wijd open. "Maar we hadden toch iets afgesproken!" Rebecca plantte haar voet op zijn borst en duwde hem omver. Tim staarde omhoog naar Rebecca, die hoog boven hem uittorende. "Dit is mijn kantoor, hier gelden mijn regels. Ga terug naar je kamer; ik roep je wel als ik een voetmassage nodig heb." Hierop ging ze met heel haar gewicht op hem staan en stapte ze weer van hem af. Tim slaakte een gesmoorde kreet. "Ik ga hier een klacht over indienen bij de vakbond!" Een van de kenaus die op het kantoor werkten riep: "En vertel je ze dan dat je de voeten van je cheffin hebt gelikt? Dat moet je vooral doen!!!" Het vernederende gelach van de vrouwen joeg Tim het gebouw uit. Maar de hamvraag is, beste lezers: hoe zal Allison op dit nieuws reageren? Hoofdstuk 3. Toen Tim die dag vroeg thuiskwam, wachtte Allison hem al op. Door haar baan als algemeen manager van een hotel in de stad had ze variabele werktijden. Natuurlijk was Tim niet al te blij dat ze zo vroeg thuis was. Vandaag had ze een gestreept fitnesspak en sandalen aan. Vreemd genoeg was het eerste dat hem opviel hoe veel groter haar voeten waren dan die van Rebecca. Allison lag ontspannen op de bank in de woonkamer met een kopje koffie in haar hand. Het eerste wat ze hem vroeg was niet waarom hij zo vroeg thuis was, maar: "Heb je opslag gekregen?" "Nou, het ging zo... ik heb met Rebecca gesproken... en we..." "Ja, en?" "Ze heeft nee gezegd." Tim kon nog net wegduiken voor het koffiekopje dat langs zijn hoofd zeilde. Allison ontstak in toorn. "STOMME ZIELENPOOT!!! IK HEB JE NOG ZO GEZEGD DAT JE OPSLAG MOEST KRIJGEN!!!" "Schat, rustig n..." Voordat hij het wist had ze hem op zijn mond geslagen. Hard. "Kun je dan helemaal niks!!!." KNAL!! "Ik moet hier in mijn eentje de kost verdienen!!" KNAL!! "Wacht nou eens even..." Tim probeerde haar hand te grijpen die onderweg was voor de volgende klap. In plaats daarvan greep Allison hem met haar andere hand beet, tilde hem boven haar hoofd en smeet hem op de vloer. Nadat de sterretjes verdwenen waren, ontwaarde hij een groot zwart vlak dat langzaam op hem afkwam. Hij kreeg bijna geen adem meer, aangezien Allison op zijn gezicht was gaan zitten. De geur van haar vrouwelijkheid walmde door het kruis van haar slipje heen. Tim's hoofd verdween tussen haar gigantische dijen. "We moeten eens eventjes praten Tim. Er gaan hier een paar dingen drastisch veranderen. Is dat duidelijk?" "Allison..." kreunde hij met veel moeite. De reuzin sloeg haar dijen strakker om zijn hoofd. "Verandering nummer 1: je gaat voortaan 'Meesteres Allison' of 'Mevrouw' tegen me zeggen. Iets anders zal zwaar gestraft worden." Het werd Tim allemaal te veel. Rebecca, het gelach op kantoor, en nu zijn eigen vrouw die hem verpletterde en vernederde. "Nou is het verdomme genoeg geweest Allison..." "Tsjonge-jonge, we zijn nog geen vijf minuten bezig en nu al overtreed je de regels." Allison stond op en greep de tegenstribbelende Tim onder zijn oksels. Toen ging ze zitten en gooide ze hem als een lappenpop over haar schoot. Haar dijen waren zo kolossaal dat zijn lichaam erbij in het niet viel. Allison rukte zijn broek naar beneden en begon hem zonder dralen met haar grote, stevige hand op zijn achterste te slaan. "1, 2, 3, 4..." Bij iedere tel sloeg ze hem op zijn achterste, totdat ze bij de 50 was. Toen ze klaar was, begon de vernederde Tim te huilen. Haar hand was groot genoeg om allebei zijn billen bijna helemaal te omspannen. Allison liet hem op haar schoot zitten en begon hem te knuffelen. "Niet huilen schatje, maar je moet de nieuwe regels kennen, en weten wat er gebeurt als je die overtreedt. Het is voor je eigen bestwil, echt waar. Okay?" zei ze kirrend. Tim keek snikkend en met rode ogen naar de reuzin op wier schoot hij zat. Hij sloeg zijn blik naar beneden. "Ja, mevrouw." Het breken van Tim wordt vervolgd!!!