Premiejageres Kate By Kurt Logan, translated in Dutch by Gjakkes Supervrouw Kate bestormt het bolwerk van een Ecuadoriaanse drugsbaron. Waarschuwing: Dit verhaal bevat veel grof geweld. Ze zat haar prooi al meer dan een maand achterna, en eindelijk had ze hem gevonden. Een versterkt complex in Ecuador bleek het bolwerk van deze drugsbaron te zijn. Deze man had een aardig hoge prijs op zijn hoofd en vele andere premiejagers hadden al geprobeerd hem te pakken te krijgen, maar ze hadden allemaal uiteindelijk de ultieme prijs moeten betalen. Maar in tegenstelling tot Kate hadden al die anderen niet de kracht van miljarden mensen gehad en de bijbehorende verbazingwekkende lenigheid en handigheid. Eerst inspecteerde ze het terrein. De enige plekken waar hij het terrein zou kunnen verlaten waren de poorten aan de voor- en achterkant, en een helikopter die geparkeerd stond aan de achterkant van het complex. Ze zou door de achterdeur naar binnen moeten en de helikopter vernietigen maar eerst moest ze de poort aan de voorkant zien af te sluiten. Kate keek om zich heen in het gebied om het complex en ze vond precies wat ze zocht: een heel groot rotsblok. Ze liep naar de grote rots en knielde aan de voorkant. Ze stopte haar beide handen onder het massieve voorwerp en toen ze het eenmaal goed te pakken had stond Kate op en ze tilde het vele tonnen zware stuk rots net zo gemakkelijk op alsof het een kiezelsteentje was. Toen het eenmaal in evenwicht was droeg Kate het hele gewicht met slechts één hand. Ze mikte op de poort aan de voorzijde en door een simpel rukje met haar pols te geven werd het rotsblok weg gekatapulteerd en het landde precies midden op de poort, die erdoor vernietigd werd en de uitgang nu helemaal blokkeerde. De vrouw rende naar de poort aan de achterkant en stopte voor de grote houten deur. Ze legde haar fijn gebouwde en perfect gemanicuurde hand zachtjes op het houten oppervlak. De zestig centimeter dikke deur zou ieder normaal mens doen afschrikken, maar Kate was absoluut niet normaal. Na een klein tikje met haar pols veranderde de hele houten deur in een regen van splinters die neerviel op het complex. Rustig en zonder zich ook maar ergens zorgen over te maken stapte Kate door de nu geopende poort. Er renden onmiddellijk twee zwaar bewapende bewakers op haar af met hun wapens op haar gericht. Ze raakten gehypnotiseerd door wat ze zagen. Voor hen stond een premiejageres zoals ze er nog nooit één gezien hadden. Ze was een blonde engel met het ongelooflijkste lichaam dat ooit aan een menselijk wezen geschonken was, en ze was trouwens helemaal naakt. Haar lange blonde haren golfden langs haar schouders naar beneden helemaal tot aan haar onmogelijk slanke taille. Haar kolossale borsten trotseerden de zwaartekracht. Ze begonnen op haar te schieten. De kogels stuiterden slechts van haar lichaam zonder haar enig letsel toe te brengen. De twee bewakers keken ademloos toe hoe hun onophoudelijk wapenvuur finaal nutteloos was tegen deze vrouw. De kogels sloegen op haar onvermurwbare lichaam en stuiterden helemaal platgewalst weer weg. Kate sprong naar voren en griste de geweren uit hun handen. Ze oefende een beetje druk uit met haar zachte vingers en het metaal van de geweren begon te piepen en te janken toen het verdraaid, gemangeld en ten slotte uitgesmeerd werd over haar machtige handen. Ze gooide de overblijfselen van de wapens aan de kant. Kate keek neer op de twee sukkels en ontdekte al meteen hun angst omdat er grote natte plekken waren verschenen in hun broeken. De machtige 2,26 meter lange vrouw zette het topje van haar perfect gemanicuurde wijsvinger onder de kin van één van de bewakers en ze tilde hem van de grond door alleen gebruik te maken van de kracht van die vinger. Toen, in een supermenselijke voorstelling van onmenselijke brute kracht, gaf de vrouw met diezelfde vinger een klein tikje en ze schoot de man de lucht in in de richting van de geparkeerde helikopter. De man was zo hard weggeworpen dat hij daadwerkelijk door de lucht schoot met vele keren de snelheid van het geluid. Zijn snelheid was zo hoog dat zijn kleren van zijn lichaam scheurden en dat zijn hele lichaam in brand vloog vanwege de wrijving met de lucht. Hij bereikte de helikopter in minder dan een oogopslag maar hij was al dood, levend gebraden, voordat hij nog maar de helft van die afstand had afgelegd. De man raakte de helikopter met zoveel kracht dat de machine uit elkaar knalde in een krachtige explosie alsof het was geraakt door een kruisraket. Zo groot was de kracht van één van Kate's vingers. De tweede schutter had het toen alweer in zijn broek gedaan, van zowel opwinding als angst. Kate vond het walgelijk een volwassen man te zien die het voortdurend in zijn broek deed. Ze stak haar hand uit en pakte zijn gezicht vast en, vrijwel zonder enige inspanning, maakte de machtige vrouw een vuist. Het luide gekraak en het malen van vlees en botten werd slechts een kort ogenblik gehoord omdat in minder dan een oogopslag het hele hoofd van de man was platgedrukt. Nu concentreerde ze zich op haar doel. Hij moest ergens binnen zijn en ze moest hem vinden voordat hij op de een of andere manier zou kunnen ontsnappen, zelfs als dat zou betekenen dat ze het hele huis met haar blote handen moest afbreken en dat ze iedereen binnen moest ombrengen om het te doen. Net toen Kate naar het hoofdgebouw begon te lopen hoorde ze het geluid van motoren van auto's. Ze was verrast drie gepantserde limousines te zien die met hoge snelheid op haar af kwamen. Ze hadden allemaal een open dak van waaruit gangsters met mitrailleurs stonden te zwaaien. Er staken ook mitrailleurs uit alle ramen van de auto's. De schutters begonnen met grote nauwkeurigheid op haar te schieten maar helaas voor hen hadden ze net zoveel effect op de vrouw als de eerste twee hadden gehad. Twee van de auto's begonnen om Kate heen te cirkelen terwijl de derde naar de uitgang racete. De twee limousines beschoten Kate met grote hoeveelheden munitie in een poging haar weg te houden van het derde voertuig. Kate vond het idee grappig en zelfs beledigend dat ze dachten dat ze gestopt kon worden met eenvoudige machinegeweren. Toen één van de auto's haar aan de rechterkant wilde passeren verhief Kate haar rechterbeen in een hoek van negentig graden op net zo'n elegante wijze als een professionele balletdanseres zou doen. Haar sterke been werd horizontaal voor het aanstormende voertuig gehouden en voordat de chauffeur kans zag om weg te trekken sloeg de voorruit tegen Kate's perfect gevormde been. De gepantserde carrosserie van de limousine stelde niets voor vergeleken met Kate's lichaam. Haar mooie gebruinde dij sneed finaal door de bovenste helft van het voertuig heen. Toen de auto langzaam tot stilstand kwam bekeek Kate de wrakstukken en ze zag dat iedereen aan boord door haar dij vermorzeld was. Er lagen stukken en brokken van de lichamen van de gangsters verspreid over de auto. Behalve van één. De chauffeur had ergens het reactievermogen vandaan gehaald om weg te duiken toen hij zag hoe haar dij met grote snelheid op hem afkwam (of eigenlijk hoe hij met grote snelheid op haar dij afreed). Toen hij weer omhoog keek zag hij hoe de dodelijke vrouw op hem neer keek. Hij kon haar boze ogen maar net zien omdat haar gezicht bijna helemaal werd afgeschermd door haar eigen kolossale boezem. Ze gaf de man één lange doordringende blik. Zijn zwakke geest werd zo overweldigd door de machtige aanwezigheid van de vrouw dat zijn hele besef van de werkelijkheid wegsmolt totdat er niets meer van hem over was dan een kwijlend dementerend kasplantje. Toen draaide ze zich om en hervatte haar jacht. Het was duidelijk dat de twee auto's geprobeerd hadden de derde de gelegenheid te geven om weg te komen, dus vergat ze de tweede auto helemaal en rende ze nu achter de derde aan. Toen ze naar de uitgang liep, achter de vluchtauto aan, kwam de tweede gepantserde limousine al piepend precies op haar pad tot stilstand en de inzittenden stapten snel uit en bleven haar bestoken met munitie. Ze werd nu pas echt kwaad. Hoe durfden ze haar zo in de weg te gaan staan! Ze zag hoe haar doel wegreed maar ze zou het nog steeds met gemak in kunnen halen, dus nam ze de tijd om eerst nog wat lastige zaken af te handelen. Ze viel de schutters aan die, meteen toen ze dit zagen, hun wapens neergooiden en zich overgaven. Ze hadden hun werk gedaan en de vluchtwagen was met succes ontsnapt. Kate keek hen aan: vier mannen met hun handen omhoog. Ze had door waar ze mee bezig waren geweest en ze kon een vage grijns op hun gezichten zien. Haar contract gaf echter duidelijk een chirurgische ingreep aan, dus had ze geen keus. Langzaam genoeg om de mannen te laten zien wat ze deed en zodat ze wisten dat ze haar niet konden stoppen maakte Kate ze één voor één af. Elke executie was eenvoudig en moeiteloos. Eén snelle karatetrap naar de keel was genoeg om de eerste soldaat te onthoofden. De tweede kreeg een trap in zijn maag. De voet van Kate scheurde door zijn buik en zijn ruggengraat, en brak hem in tweeën. Toen pakte ze de derde vast toen hij wilde wegrennen en ze trok hem omhoog naar haar gezicht. 'Geen gevangenen, geen getuigen, geen overlevenden. Het spijt me!', zei ze met haar zoete melodieuze stem. Toen gooide Kate de man de lucht in. Hij steeg op tot een hoogte van bijna duizend meter en toen duikelde hij weer omlaag en hij landde uiteindelijk op de eerste auto die ze onschadelijk had gemaakt, wat zowel hem als de vegeterende idioot die ze daar had achtergelaten doodde. De chauffeur van de tweede auto was niet uitgestapt en hij had ondertussen zijn hele broek bevuild. Hij raakte in paniek en probeerde weg te rijden. Kate rende de auto achterna en sprong. Ze landde op het dak, precies boven de stoel van de chauffeur. Haar onmenselijk krachtige voeten scheurden door het versterkte stalen dak van de gepantserde limousine en verpletterden de chauffeur onder haar. Ze kon zijn verminkte lichaam voelen onder haar voeten, nog in leven, zij het maar net. Ze wiebelde met haar tenen en ze voelde hoe zijn botten werden vermorzeld door haar angstaanjagende kracht. Ze bracht haar voeten bij elkaar en maakte een gruwelijk einde aan zijn lijden. Nu was het tijd om de vluchtauto te pakken te krijgen. Ze rende de poort uit en ze zag hoe het voertuig wegspoot over de weg. Ze had nog nooit een prooi verloren en ze was niet van plan daar vandaag mee te beginnen, en ze had ook niet het gevoel dat dat zou gebeuren. Sneller dan een neerduikende straaljager rende Kate achter de limousine aan. Haar onmogelijk machtige voeten sloegen tegen het wegdek met voldoende kracht om het asfalt onder haar zachte huid te laten ontploffen. De mensen in het omliggende gebied konden de grond onder hen voelen trillen. Toen ze dichterbij het bedoelde voertuig kwam lieten de sterke schokgolven de limousine ongecontroleerd rondtollen en het kwam vast te zitten in een greppel langs de weg. De machtige premiejageres stopte naast de auto. Ze opende de passagiersdeur aan de achterkant en ze werd bestookt met munitie uit een mitrailleur. Ze negeerde het en keek in de auto. Ze was verrast te zien dat haar doelwit nergens in het voertuig zat. Die hele achtervolgingsjacht was een afleidingstruc geweest. 'Deze knaap is goed!', dacht ze. Ze gleed de wagen binnen en ging op de schoot van één van de schutters zitten. Haar slanke 185 kilogram zware lichaam drukte zwaar op de benen van de man. Zijn gezicht zat verstikt tegen haar sterke rug. 'Bekijk dit eens!', zei ze toen ze haar armen omhoog bracht in een zittende dubbele bicepspose en ze spande haar hele lichaam aan. Haar armen groeiden met bijna vier keer hun eigen omvang in één enkele seconde. Haar dijen explodeerden tot twee ongelooflijke massa's spieren, bijna twee keer hun voormalige slanke afmetingen. Haar adembenemend gedefinieerde buikspieren puilden uit in dikke platte platen van spieren. Ten slotte puilde haar borst dertig centimeter naar voren uit en drukte het haar adembenemende borsten nog verder omhoog. Haar lichaam werd zo verdomd hard dat de man die beneden haar gevangen zat tot pulp werd gedrukt toen haar kont- en rugspieren op hem inbeukten en hem vermorzelden. Toen ontspande ze zich en ze lachte om de stomme gezichtsuitdrukkingen van de drie andere passagiers in het voertuig. Lust, angst en ontzag waren allemaal aanwezig op hun gezichten. Ze draaide zich om naar de man aan haar rechterkant. Ze leunde heel erotisch naar voren en zette hem vast tegen het portier. Ze leunde voorover totdat haar reusachtige tieten, ter grootte van een strandbal, tegen zijn bibberend gezicht zaten gedrukt. Zachtjes deed ze haar gigantische boezem uit elkaar en ze duwde het hoofd van de man erin. Kate sloot haar ogen en concentreerde zich op haar borsten. Haar borstspieren begonnen zich aan te spannen en langzaam bracht ze haar titanische borsten dichter bij elkaar. Het hoofd van de man, onbeduidend in vergelijking met ieder van haar veertig centimeter brede borsten, en na kortstondig het genot te hebben meegemaakt van de aanraking met haar heerlijke perfecte anatomie, onderging een folterende pijn. Beide niet te stoppen massa's vlees sloten zich om zijn hoofd en vermorzelden het tot een vlezige drab. Nadat ze het lijk van de man van haar af had gegooid greep Kate de metalen scheidingswand vast die het passagiersgedeelte scheidde van de chauffeur en ze trok het moeiteloos weg. Ze zag dat de passagier die voorin zat de deur open deed en de wagen uit rende. Toen zag ze dat de chauffeur ook probeerde zijn deur open te krijgen. Ze trok de chauffeur naar achteren, ze brak zijn stoelleuning en trok zijn lichaam omlaag zodat hij op haar lange dijen kwam te liggen. Ze trok zijn hoofd naar haar toe totdat het op haar buik lag. Terwijl ze hem zachtjes vast hield deed de vrouw haar benen zover uit elkaar dat zijn lichaam ertussen glipte. Ze kuste haar vingers en legde ze op zijn voorhoofd. Ze glimlachte en wuifde hem vaarwel, en nadat ze dat had gedaan ging ze verder met haar benen tegen elkaar aan te brengen. Toen ze haar benen weer uit elkaar deed was er niets meer van de man over, behalve kleine stukjes aan flarden gescheurde kleding en zijn hoofd dat nog steeds op haar buik lag. Ze stapte de auto uit en in minder dan geen tijd had ze de wegrennende sukkel ingehaald. In tegenstelling tot alle anderen voor hem, draaide deze zich om en ging niet aan de kant. 'Ik ga liever vechtend ten onder!', schreeuwde hij. Kate lachte en liep langzaam op hem af. Ze had een ondeugende scheve glimlach om haar lippen. De man viel fanatiek aan en stompte Kate herhaaldelijk op haar maag. Ze lachte nog harder toen ze zijn vingers voelde breken. Toen verstijfde de man, hij besefte dat zijn worstelingen compleet nutteloos waren. Kate tilde, met de elegantie van een ballerina, haar voet op en legde haar tenen op de schouder van de man. Toen begon ze, centimeter voor centimeter, haar voet naar beneden te brengen, ze duwde de man naar beneden op zijn knieën en daarna in een zittende positie. Ze bleef haar voeten naar beneden duwen toen zijn ruggengraat begon door te buigen en uiteindelijk knapte. Ze duwde nog verder naar beneden, totdat elk bot in zijn bovenlichaam gebroken was en ze stopte pas toen ze voelde dat haar fijn gevormde voet de grond raakte. Kate ging weer terug naar het complex. Ze ontdekte dat de binnenplaats verlaten was. Ze liep het huis binnen en zocht naar elke aanwijzing die misschien op de verblijfplaats van haar doelwit zou kunnen wijzen. Ze wandelde door elke kamer en dwars door elke muur maar ze vond niets nuttigs, totdat ze de bibliotheek bereikte. Ze neusde wat rond in de dossiers van de man en ze las informatie over zijn plannen, zijn contacten, de binnenkomende goederen, enzovoorts. Ze was zo teleurgesteld dat ze hem kwijt was geraakt dat ze haar kalmte verloor en tegen het hardhouten bureau van de man aantrapte. Het meubelstuk explodeerde in een regen van splinters en het onthulde een verborgen deur met een elektronisch slot dat er onder had gezeten. 'Een schuilplaats!?', dacht ze. Kate bukte zich, legde haar hand boven op de deur en duwde naar beneden, ze brak zowel de scharnieren als de deur zelf. Ze liep naar beneden en vond de man waar ze achteraan had gezeten samen met zijn dertien jaar oude zoon. De jongen rende naar Kate en probeerde haar te weerhouden bij zijn vader te komen. Omdat hij maar zo lang was als haar been kon de jongen niets anders doen dan aan haar dij hangen. Kate pakte de jongen bij zijn hoofd vast en tilde hem op zodat het op dezelfde hoogte kwam als het hare. 'Ik dood geen kinderen. Maar als je nu niet maakt dat je wegkomt, gaat dat veranderen!' Ze wierp de knaap in de richting van de trap. Zijn vader gilde naar hem, en vertelde hem hard weg te rennen. 'Ren zo ver mogelijk weg van het huis, anders kom je ook om.' De knaap verspilde geen tijd en rende de trap op en met zijn gezicht vol tranen liep hij naar de uitgang. Ondertussen, beneden in de schuilplaats, keek Kate om zich heen en ze zag grote stapels cocaïne en geld. 'Wat ze je ook willen betalen, ik zal het verdubbelen!', zei hij, en hij wees op de stapel contant geld. Ze negeerde zijn poging tot omkoperij en liep langzaam op hem af. 'Alsjeblieft! Wat je maar wilt... Het is van jou!' Hij ging door met smeken. 'Er ligt voor meer dan honderd miljoen dollar spul in dit huis. Het is allemaal van jou, pak het, maar spaar mijn leven!' Kate stopte en keek om zich heen. Het aanbod was verleidelijk. 'Ga!', zei ze, met een hele serieuze toon in haar stem. De man verspilde geen tijd en rende naar de trap. Hij kwam in de bibliotheek en begon door de hal van zijn nu vernielde huis te rennen. Kate sloot haar ogen, deed haar armen ver uit elkaar en begon te lachen. 'Je kunt gaan... naar de hel!', zei ze en toen sloeg ze haar handen tegen elkaar. De drugsbaron had net de voordeur bereikt toen hij voelde hoe de grond onder zijn voeten explodeerde. Het hele gebouw ontplofte, samen met alles en iedereen die erin zat. Al het geld, de drugs, de kunstwerken, alles viel in atomen uiteen. De dertien jaar oude erfgenaam had nauwelijks de tijd om weg te komen en hoewel de explosie ook hem bereikte, kon hij nog weglopen met slechts een gebroken arm. Toen het stof was opgetrokken, was er van het hele terrein niets meer over dan een krater van vierhonderd meter breed. Midden in die krater stond een eenzame vrouwelijke figuur, bedekt onder het stof. De blonde vrouw zuchtte na alweer een geslaagde missie en sprong uit de tien meter diepe krater en liep weg. Later die dag... Een man kwam thuis van zijn werk en vond zijn vrouw in de keuken bezig met het diner. Hij zette zijn aktetas neer en liep op haar af. 'Hai, Kurt!', zei de lieftallige vrouw, die gekleed ging in een toga die veel op die van een advocaat leek. De man ging achter haar staan en wikkelde zijn armen om haar heen en kuste haar in haar nek. 'Hai, Kate. Hoe was jouw dag vandaag op kantoor?', vroeg de man. De grote vrouw draaide het gas uit en keerde zich om, ze bukte zich en kuste haar man. 'Hmmm, net zo saai als gisteren', was haar antwoord.