Het domineren van mijn man. Hoofdstuk 2. Door Karen Young. Karen12613@aol.com. Nederlandse bewerking: Barbara. Na onze eerste worstelwedstrijd begin ik mijn man pas echt duidelijk te maken wie er de baas is. Dit is het verhaal over hoe ik ertoe kwam om mijn man te domineren. Hierin worden, voor het grootste gedeelte, waargebeurde dingen uit ons leven beschreven. De dag nadat ik Mike had verslagen in onze eerste worstelwedstrijd, moest hij naar de huisarts om zijn schouder te laten doorlichten. Hij bleek een paar gescheurde pezen en verrekte gewrichtsbanden te hebben. Hij schaamde zich en was boos tegelijk, en hij had de huisarts voorgelogen: hij had hem verteld dat hij zich had geblesseerd toen hij zijn neefje een paar worstelgrepen had laten zien. Ik moest alleen maar grinniken toen hij me dat vertelde. De volgende twee weken droeg hij een mitella. Hij trok zich nog meer terug en bracht al zijn tijd door achter zijn computer in zijn werkkamer. Hij raakte in een bijna depressieve stemming. Hij liet duidelijk merken dat hij niet wilde praten over wat er gebeurd was. Ik, daarentegen, was ongelofelijk opgebloeid, en kon al mijn energie nauwelijks kwijt. Toen ik een paar dagen later in de sportschool mijn trainingskleding aan het aantrekken was, nam ik even de tijd om mijn lichaam te bewonderen. Terwijl ik keek en voelde, was ik plotseling niet meer zo verbaasd dat ik hem zo gemakkelijk had kunnen verslaan. Ik was in een fantastische vorm, veel beter dan Mike. Mijn dijen waren afgetraind en hard, maar toch goedgevormd. En mijn armen, zij het niet getooid met enorme spierballen, hadden stevige ronde spieren die niet onder hoefden te doen voor die van de meeste mannen, zo nam ik tenminste aan. Waarom zou ik niet sterker zijn dan Mike. Ik begon ernstig te twijfelen aan mijn hersenspinsel dat mannen het sterke geslacht zouden zijn. Waarom zou een vrouw niet de lichaamskracht en de spieren kunnen ontwikkelen om het met succes op te kunnen nemen tegen een even grote, of zelfs grotere man? Nu ik erover nadenk: een vrouw is, relatief gezien, waarschijnlijk sterker dan een man. Ze heeft in ieder geval meer uithoudingsvermogen. Ik kleedde me aan en ging duchtig aan de slag. Nadat ik met gemak mijn aerobic- en fietsoefeningen had voltooid, ging ik calanetics doen. Zelfs daarna zat ik nog zo vol energie dat ik naar nog meer verlangde. Normaal gesproken ga ik daarna met mijn vriendinnen de sauna in. Dit keer leek het me een goed idee om de gewichthefmachine uit te proberen. Vóór die tijd had ik nog nooit met gewichten gewerkt, dus dacht ik: waarom niet? Ik was nu sterk, gewichten konden me alleen maar vooruit helpen. Ik ging op het krukje zitten, zette de wijzer op vijfentwintig kilo en had er tot mijn verbazing geen enkele moeite mee om dat gewicht te tillen. Ik deed het tien keer, en iedere keer voelde ik mijn spieren opzwellen. 'Dit is super' dacht ik. Toen schakelde ik over naar mijn benen en deed tien oefeningen. Veertig minuten lang werkte ik beurtelings met mijn benen en mijn armen. Daarna nam ik een langdurige sauna en ontspande mijn vermoeide spieren. Hoewel ik uitgeput was, voelde ik dat de gewichten me een flink stuk vooruit konden helpen, en ik nam me heilig voor om ze in mijn trainingsschema op te nemen. Toen ik thuiskwam, trof ik mijn man aan in zijn werkkamer achter zijn toetsenbord. De twee weken dat hij die mitella droeg ging dit zo door, en nog ongeveer een week toen hij hem niet meer nodig had. Okay, hij wilde dus niet meer met me worstelen. Maar betekende dat ook dat hij nooit meer de liefde met me zou bedrijven? Ik begon me te ergeren en wilde er met hem over praten, maar daar wilde hij niets van weten. Dus besloot ik dat ik met mijn vriendin Lisa zou gaan praten. Lisa is psychologe op de school waar ik op gezeten heb. Ze is van mijn leeftijd, ook een fitnessfreak, en leek me de juiste persoon om dit mee te bespreken. Op een dag ging ik met haar lunchen. "Meen je dat nou Karen, moest hij naar de huisarts! Geen wonder dat hij er niet over wil praten," zei Lisa tussen twee happen van haar salade door. "Maar hoe zit het dan met mijn verlangens, Lisa? Hij probeert een duidelijke verandering die plaatsvindt te negeren. Ik wil dit doorzetten." "Ik kan het je niet kwalijk nemen. Dat wat jij wilt, zou ik ook wel willen. Eigenlijk denk ik dat er een hele hoop vrouwen zijn die dat ook wel zouden willen. Ik denk dat je hem voor het blok moet zetten. Letterlijk als het moet. Hoewel ik zou proberen te voorkomen dat hij weer naar de huisarts moet. Je moet het nou ook weer niet overdrijven." We kletsten nog wat en later die dag besloot ik om haar advies op te volgen. Toen Mike uit zijn werkkamer kwam, ging ik recht voor hem staan. Ik had hetzelfde nachthemd aan als de avond van onze eerste wedstrijd. "Mike, ik ben dat stommetje spelen van je een beetje beu aan het worden. We moeten het daar maar eens over hebben." Hij verwachtte kennelijk zoiets, want hij reageerde niet verrast of boos. Hij oogde ontspannen. "Wat wil je dan dat ik zeg, Karen? Dat ik ervan genoten heb dat je mijn arm hebt gebroken. Je had me wel iets ergs kunnen aandoen." "Ik wil dat je toegeeft dat je van een gedeelte ervan hebt genoten. Een deel van jou heeft er in ieder geval wel van genoten." Ik wierp een blik op zijn kruis en wierp hem een veelbetekenende glimlach toe. "Doe niet zo belachelijk. Ik had geen keuze op dat gebied. Hoe zou jij het vinden als ik zoiets bij jou zou doen?" "Ik weet het niet. Ik zou me er óf bij neerleggen, óf vertrekken. Maar daar gaat het nu niet om. Jij kunt het niet bij mij doen, maar ik wel bij jou. Ik denk dat dat het hele eieren eten is." Ik zette mijn handen op mijn heupen en ging uitdagend voor hem staan. Zo probeerde ik hem uit zijn tent te lokken. "Luister eens. Alleen omdat je zo ongeveer in die sportschool woont, ben je een soort van stomme trut aan het worden." Hij glipte langs me heen onze slaapkamer in. Ik kookte van woede. Ik kon niet geloven dat hij me net had uitgescholden voor trut. Ik ging achter hem aan, hij was zich al aan het uitkleden. "Hoe noemde je me net?" "Je hebt me wel verstaan. Ik noemde je een stomme trut. Hoe moet je iemand anders noemen die gedaan heeft wat jij gedaan hebt?" "Luister eens even. Wat ik gedaan heb, heb ik gedaan omdat ik dacht dat het leuk zou zijn. Het is nooit mijn bedoeling geweest om je zo toe te takelen. Het is nou eenmaal gebeurd, dus stel ik voor dat je je erbij neerlegt. Ik probeer alleen maar om een gesprek met je te voeren. We hebben nou al drie weken niet meer met elkaar gepraat, of iets anders met elkaar gedaan." Hij wist waar ik op doelde. Meer dan drie dagen zonder seks was voor ons al bijna onbestaanbaar. "Ik stel voor dat je terugneemt wat je net zei." "Want anders, ga je me dan weer in elkaar slaan?" Ik wist niet wat ik moest doen. Ik wilde mijn man geen pijn doen. Maar ik kon niet om het feit heen dat ik de laatste drie weken iedere nacht had liggen fantaseren over onze vorige wedstrijd. Het idee om weer met hem in lichamelijk contact te komen was buitengewoon aanlokkelijk. "Mike, ik vraag het je toch netjes. Ik wil dat je terugneemt wat je net tegen me zei." "Neem jezelf toch niet in de maling, Karen. Ik heb je nou lang genoeg in je droomwereld laten leven." Hierop viel hij me aan. Hij had de rest van zijn kleren uitgedaan, zodat hij alleen nog maar zijn boxershort aanhad. Hij was erg boos en kwam met volle kracht op me af, veel feller dan de vorige keer. Ik kwam op mijn rug terecht met hem bovenop me. Hij greep me bij mijn schouders en draaide me op mijn zij. Hij had een waas voor zijn ogen en eventjes was ik een beetje bang. Hij sloeg zijn benen stevig rond mijn bovenlichaam en kneep me daarmee pijnlijk in mijn borsten. Mijn ene arm zat vast tussen zijn benen, mijn andere zat stevig tegen de vloer geklemd. Ik kon me niet bewegen. Toen sloeg hij me op mijn achterhoofd. Geen harde klap, maar genoeg om me bij mijn positieven te laten komen. "Wie is er nu een stomme trut?" beet hij me toe. Het was duidelijk dat hij zijn hand aan het overspelen was. "Hoe vind je dit nou?" Ik wilde hem eigenlijk vertellen dat ik het wel prettig vond, maar daar had ik het lef niet voor. Om de waarheid te zeggen: dit was het eerste lichamelijke contact dat ik in drie weken met hem had en ik was in een mum van tijd zo geil als wat. Hij sloeg me in mijn gezicht, maar omdat dat in een moeilijke hoek moest, kon hij me niet goed raken. Maar ik kon me nog steeds niet bewegen. Alleen mijn benen waren vrij, maar omdat ik op mijn zij lag, kon ik ze niet spreiden en ze om hem heen slaan. Hij mompelde nog iets, toen ik met mijn voeten begon te trappen, zodat we begonnen rond te draaien als een Rad van Avontuur. Op een gegeven moment kwamen mijn voeten tegen mijn klerenkast aan. Ik zette ze er bovenop en trok mezelf eraan omhoog, zodat ik zijn arrogante lijf van me kon afschudden. Ik stond versteld van de kracht in mijn benen. Ik had hem met gemak van me kunnen afschudden. Ik had de laatste drie weken echt hard getraind. Hoewel ik had gedacht dat het veel langer zou duren, kon ik nu al voelen hoeveel sterker ik geworden was. Je had zijn gezicht eens moeten zien toen hij met een smak neerkwam. Hij kwam lelijk terecht en was een beetje confuus. Ik dook als een kat op hem af en nam zijn arm fluks tussen mijn dijen, precies zoals hij eerder bij mij had gedaan. Hij was woedend en ik voelde me echt vreselijk. Hij was werkelijk geen partij voor me. Terwijl hij met zijn benen lag te spartelen, pakte ik zijn linkerbeen beet en vouwde dat met mijn rechterarm tegen zijn schouder aan. Toen rolde ik een beetje opzij en draaide zijn rechterarm achter zijn rug. Nu kon hij zich helemaal niet meer bewegen en had ik nog een hand vrij. Ik voelde me vreselijk. Ik keek eens neer op mijn prooi, want dat was hij nu geworden. Zijn meewarige gespartel was hoegenaamd geen partij voor mijn harde vrouwenlichaam. Het zorgde er echter wel voor dat mijn clitoris ongelofelijk gestimuleerd werd, aangezien zijn onderlichaam daar steeds tegenaan wreef. Ik kon mijn bloed voelen stromen. "Hoe vind je dit nou?" plaagde ik. Ik voelde me inderdaad vreselijk, maar hij had er zelf om gevraagd. "Verspil je kracht alsjeblieft niet aan een nutteloze ontsnappingspoging. Je bent geen partij voor me." Hierop spande ik de spierballen van mijn vrije linkerarm als een bodybuilder; dat was ik natuurlijk niet, maar ik verraste mezelf desalniettemin met een stevig bobbeltje. Dat was genoeg voor me om opnieuw tot een explosief hoogtepunt te komen, zonder dat daar geslachtsgemeenschap voor nodig was. Dit is heerlijk, dacht ik, terwijl golven van hete extase door mijn aders vloeiden. Ik greep hem stevig beet en boog zijn been nog verder door, terwijl mijn hoogtepunt voortduurde. Na een paar ogenblikken was ik weer bij de les. "Nou, hoe staat het met je verontschuldigingen?" "Loop naar de hel!" "Mike, je maakt het jezelf moeilijker dan nodig is. Dat zul je toch eens moeten afleren." Ik begon hem in zijn gezicht te slaan. Niet te hard, maar hard genoeg om het rood te laten worden. "Kom op, ik wil je niet weer pijn doen. Maar ik kan je me ook niet laten beledigen. Bied je verontschuldigingen aan, want anders.." Ik begon hem harder te slaan. Hij zweette nu vreselijk, en ik had het idee dat er zich tranen in zijn ooghoeken begonnen te vormen. Ik voelde me vreselijk, maar tegelijkertijd fantastisch. "Mike," zei ik op langzame toon, "het begint erger te worden dan je kunt verdragen. Natuurlijk weet je dat je niet kunt ontsnappen. Ik stel voor dat je gewoon je verontschuldigingen aanbiedt, dan laat ik je daarna los." Ik genoot er echt van om zo tegen hem te praten. Het wond me vreselijk op. Het tweede orgasme dat ik toen kreeg was even heftig als het eerste. Ik wreef mijn kutje tegen hem aan en genoot van ieder moment. "Okay, okay, ik bied mijn verontschuldigingen aan. Het spijt me." "Wat spijt je?" "Het spijt me dat ik je een stomme trut heb genoemd. Ik moet zulke dingen niet tegen je zeggen." Ik zweer het je, als ik me had laten gaan, dan zou ik op dat moment nog een keer klaargekomen zijn. "En weet je zeker dat dit nooit meer zal gebeuren?" "Dit zal nooit meer gebeuren." "Goed zo. Luister, als ik opgestaan ben, dan wil ik dat je je onderbroek uittrekt. Begrepen?" "Waarom?" "Sorry, maar hoorde ik je daar iets aan me vragen? Ik zei: Begrepen? Je hoeft alleen maar 'ja' te zeggen." "Ja." Ik stond op en liet hem los. Daar lag hij aan mijn voeten, met een rood en opgezwollen gezicht en opgezette en betraande ogen. Met grote tegenzin trok hij zijn onderbroek uit, zodat hij nu helemaal naakt was. Ik begon de kleren die hij op de grond had gegooid bij elkaar te zoeken en pakte hem zijn onderbroek af. Ik stopte ze in de wasmand. Hij stond langzaam op en wilde naar zijn klerenkast gaan. Ik hield hem echter tegen. "Vannacht niet, schat. Vannacht blijf je naakt. Je bent niet mans genoeg om kleren aan te hebben. Ik wil dat je vannacht in je werkkamer slaapt." Hij draaide zich timide om en liep onze slaapkamer uit. Ik deed de deur achter hem dicht en op slot. Ik ging in bed liggen en begon te overpeinzen wat ik mijn man aandeed. Hij zag er vanavond verslagen uit. Zowel lichamelijk als geestelijk. Er zouden best wetten zijn die dit verboden. Of tenminste zedenregels. Dat kon me niets schelen. Ik was sterk en krachtig en mooi en sexy. En ik was een vrouw. Ik had die avond en drie weken geleden de beste orgasmes gehad die ik ooit meegemaakt had. Terwijl ik wist dat wat ik deed absoluut fout was, niet iets dat ik geleerd had van mijn ouders, of van iemand anders. Toch gaf het me een geweldig gevoel, stilde het een honger waarvan ik het bestaan niet had vermoed. Stilde het mijn allerdiepste verlangen, mijn allerdiepste wens. Terwijl ik daar zo lag, overpeinsde ik de tientallen vileine mogelijkheden die mijn toekomst met Mike herbergde. Ja, ik was slecht, maar het voelde zoooo goed. Ik voelde me erg op mijn gemak en ik zou zweren dat ik hem in zijn werkkamer kon horen grienen. Ik bleef wakker en masturbeerde me de halve nacht door.