Irma in de USA. Door Noroltix Irma, het sterkste meisje ter wereld. Meer dan een maand was voorbij gegaan sinds Irma de woeste reuzin had verslagen. Ze was in de afgelopen weken weer wat kleiner geworden. De reuzenlengte bleek lastiger dan verwacht en dus had ze met behulp van haar geheime doosje haar lengte teruggebracht tot 1m95. Hier in Nederland viel dat ook niet al te erg op. Regelmatig kwam de oersterke tiener meiden tegen die langer waren dan zijzelf. Heel af en toe kwam ze een Hollandse beul tegen, een meid van over de 1m90 met monsterheupen en gigantische bovenbenen. Van die echte kenaus en Irma daagde die dan uit voor een gevecht bij haar thuis. Niet alle meiden gingen daar op in, maar er waren reuzinnen bij die dachten wel een kans te maken tegen de tiener. Ze verloren allemaal. Een keer had Irma weer tegen een groepje meiden gevochten op het Strand. Het was rond de jaarwisseling en enkele grote boerenmeiden uit het Noorden van Duitsland die in de residentie op vakanite waren hadden de uitdaging aangenomen. Irma had ze alle vijf verslagen in een geweldig gevecht. Op dat moment was Irma nog 2m40 geweest en had ze vier meiden tegelijk met haar lange benen gegrepen en samengeperst, de vijfde ondertussen vasthoudend met haar lange armen. Het was een ongelooflijk gevecht geweest waarbij de vijf Duitsers geluk hadden dat er een potvis aanspoelde anders hadden ze ongetwijfeld enkele ribben gebroken. Irma had de vijf achtergelaten bij de duinenrij en was op de stier afgelopen. Enkele honderden mensen stonden al tevergeefs tegen de grote vis aan te duwen. Ze kregen het vanzelfsprekend niet terug het water in. Irma had de mensen gevraagd een paar stappen naar achteren te doen en liep naar de enorme staartvin toe. Ze pakte deze met haar twee handen vast en begon langzaam naar achteren te lopen, het water in. De enorme vis, een volwassen mannetje, kwam ogenblikkelijk in beweging. De been(c) en rugspieren van Irma genereerden meer kracht dan 1.000 paarden en ze sleepte het dier dan ook met gemak het (c)voor hem(c) veilige water in. Enkele toeristen kwamen op haar afgerend en begonnen haar te fotograferen. Er was ook een lange jongen bij die zich voorstelde als Noroltix. Hij begon over een homepage op Internet en vroeg haar of hij daar een artikel over haar mocht neerzetten. Noroltix.. Klinkt bekend he.. Yep, it's me.. Ik kende Irma nog van het circus waar ze een gevecht op leven en dood gevoerd had met enkele olifanten. Ze was toen een stuk kleiner geweest, maar toch herkende ik haar zonder enig probleem. Zij wist echter niet meer wie ik was. Of anders kon ze dat heel goed verbergen. Ze stemde toe in een interview voor mijn internetpagina en we gingen naar een terrasje bovenop het duin. Nadat ik van haar had vernomen wat ze na het circus allemaal nog had meegemaakt wilde ze van alles weten over het Internet. Ik vertelde haar hoe dat werkt en wat er allemaal te vinden is. Ze wilde het met eigen ogen zien en 'hup' daar ging ik weer over de schouder. Zoals geschreven, ze was toen nog 2m40 en ik hing nu zo hoog boven de grond dat ik er misselijk van werd. Dit keer geen fiets en geen beschadigde auto's ze rende naar mijn huis zonder enig moment uit te rusten. En ik bengelde over haar schouder.. met een gezicht dat waarschijnlijk groener was dan gras. Eenmaal bij mijn huis in het Westland aangekomen zette ze me met een zwaai weer op mijn eigen voeten neer. De klap waarmee ik neerkwam was zo hevig dat de voeten direct het contact met de grond weer kwijtraakten en ik met mijn achterwerk op de tegels belandde.ŒHet was duidelijk de Irma die ik had leren kennen, want net als bij het circus keek ze niet naar me om toen ik weer opkrabbelde. Ze bewonderde mijn huis eventjes en liep toen naar de deur. Omdat ik vreesde dat ze die gewoon in zou trappen of er doorheen zou lopen sprong ik razendsnel op ondertussen graaiden naar de sleutel in mijn binnenzak. Gelukkig ze stopte voor de deur. Ik opende deze en we gingen naar de computerruimte. Om een heel lang verhaal kort te maken, ik liet haar via mijn browser kennis maken met de Wondere Web Wereld en zij toonde bijzonder veel belangstelling voor de Valkyrie pagina's van Diana. Al die enorm gespierde vrouwen, dat vond ze wel wat. Sterker nog, dezelfde dag had ze al twee retourtjes USA besteld. Vanwege de prijzenslag lagen de prijzen lager en wanneer je met twee personen naar New York zou vliegen kostte dat maar iets van 700 gulden. Ik moest weer mee.. Echt erg vinden kon ik dat niet.. We zouden half januari vertrekken. De daarop volgende weken kromp Irma zo als ik al aangaf. Ze besloot dat ze met 1m95 indrukwekkend genoeg was en geen echte problemen zou hebben in het vliegtuig (beenruimte). Hoewel ik nu meer had gehoord over het zilveren wonderdoosje was ik er nog steeds niet achter wat het precies was. Ik heb het diverse malen proberen aan te kaarten, maar een echt antwoord kreeg ik nooit. Het geeft haar kracht, dat is alles wat ik weet. Kracht en de mogelijkheid om de lichaamslengte (c)ten koste van een ander(c) aan te passen. En ze heeft het sinds haar 12e in haar bezit. Voordat ze het doosje vond was ze al erg lang voor haar leeftijd en het mikpunt van spot en pesterijen. Meer ben ik tot op heden niet te weten gekomen over de blonde krachtpatser. Half januari gingen we naar de States. Via internet waren er al wat contacten gelegd en kort na aankomst zou een gevecht plaatsvinden in een chique Hotel in het centrum van Manhattan. Toen we arriveerden op het enorme vliegveld van de "big apple" werden we opgehaald door een limo. Een chauffeur keek met een welhaast minachtende blik naar Irma en mij. Hij had wel vaker tegenstanders van Miss. Bass opgehaald. Hij wist dat ze een voor een werden ingemaakt door zijn werkgeefster. Waarschijnlijk dacht hij zelfs dat ik met Nicole zou gaan vechten. No Way... Echt niet.. Ik zou wel willen, maar het bedrag dat gevraagd wordt vind ik eigenlijk toch te hoog. Normaal gesproken was ik lekker in het dorp vlak buiten Den Haag gebleven, maar Irma had duidelijk gemaakt dat ik mee moest om een verslag te schrijven voor het Internet en weigeren (c)dat wist ik al(c) had geen enkele zin. Ze zou me desnoods naar Schiphol gedragen hebben. Die vernedering is me gelukkig bespaard gebleven.. De taxi had ons naar Schiphol gebracht. Eenmaal bij het enorme hotel aangekomen stapten we uit. De limo was indrukwekkend geweest, maar dit hotel kreeg ons ook stil. Wat een bouwwerk. Zelfs Irma zei weinig. Ze pakte het zilveren doosje en wreef er een paar keer overheen. Ik kon duidelijk zien hoe het begon te gloeien in haar handen. Het leek erop dat de handen en de onderarmen van Irma een beetje groeiden. Ook de schouderpartij zwol iets op. Ze leek echter lang niet zo indrukwekkend als Nicole Bass. We gingen de grote hal in en Irma meldde zich bij de balie. Er werd al op ons gerekend en na wat korte aanwijzingen begrepen we waar we moesten zijn. Een lift bracht ons naar de 216e etage. Toen de deuren zich opende stond Nicole al op ons te wachten. Wat een vrouw. Ze stond op hakken en was dus evengroot als Irma. Haar figuur was ronduit goddelijk te noemen. De lift had ons tot in de kamer gebracht. We hoefden geen gang door, maar stonden al in een ruimte waar ook de worstelmat lag. Irma overhandigde een aardig bedrag aan haar tegenstandster en vroeg in aardig engels waar ze zich kon omkleden. Toen ze weg was keek Nicole me meewarig aan. Ze zei niets maar ik kon zien dat ze zich afvroeg of ik soms wilde dat lange slungelige meisje met haar zou stoeien. Ze zag me aan als de vader of een veelste oude vriend die een jong kind naar de slachtbank bracht. Ik wilde van alles zeggen, maar de woorden kwamen niet. Mijn engels is veel beter dan dat van Irma, maar op de een of andere manier kwam er niets begrijpelijks uit mijn mond. Ik haalde dus maar weer mijn schouders op. Nicole vond dat ik eerst maar eens met haar de mat op moest. Ze zou mij wel eens laten voelen hoeveel kracht ze bezat. Dat kon ik echter zo wel zien. Een bonk spieren. Hoewel ik me afvroeg of al die spieren wel opgewassen waren tegen Irma wist ik dat ik zelf geen schijn van kans had. Ik wuifde het aanbod weg.. "No.. No, not me.. Irma wants to wrestle wity you. I am just a .. A friend". Nicole keek me minachtend aan.. Ik begreep wat ze van me vond.. Een 'weggooier'. Irma kwam op dat moment gelukkig binnen. Gered door de bel (c)voor de eerste ronde(c) zullen we maar zeggen. Onwaarschijnlijk zoals dat jonge kind er uitzag. Voor het eerst zag ik haar lichaam. Ze droeg een slipje en een bikini en ik kon onvermoede spierbundels zien lopen. Nicole zag het ook. Hoewel Irma lang niet zo gespierd was als Nicole was het toch een indrukwekkend gezicht. Ik had Irma in gevecht gezien met olifanten.. Ik had kunnen aanschouwen hoe ze een walvis naar zee sleepte.. En toch zeiden mijn hersenen bij het zien van Nicole dat het een taai gevecht kon worden.. Ik gaf Nicole zowaar een kans. Ze liepen naar de mat en keken allebei nog een keer in mijn richting. Nicole vragend als of ze wilde zeggen, moet dit nu echt.. En Irma met een hele vreemde blik waarvan ik de betekenis niet thuis kon brengen. Duidelijk was wel dat ze er zin in had. De twee reuzinnen cirkelden om elkaar heen. Plotseling grepen ze elkaar vast en een kort gevecht ontstond waarbij Nicole de overhand leek te hebben. Ze wist Irma neer te leggen en het duurde maar kort of Nicole had haar benen om het middel van Irma heen geslagen. "Dus dit is de beroemde 'scissor'" hoorde ik Irma in het Nederlands zeggen. De boven benen van Nicole zwollen helemaal op. Ik wist niet wat ik zag. Wat een kracht moest daarin zitten. Het leek er op dat ze het gevecht snel wilde beá‰áindigden. Ze had hier helemaal geen zin in. Ze keek naar het gezicht van Irma om te zien of die al op wou geven. Daar was echter geen sprake van. Irma spoorde Nicole alleen maar aan om meer kracht te gebruiken. Nooit zag ik zulke enorme spieren rollen. Nicole gebruikte alle kracht die ze bezat. Ieder ander mens was vermorzeld, maar de buikspieren van Irma hielden stand. Eerst zette Nicole haar tanden op elkaar en daarna begon ze dierlijke geluiden te maken. Ze spande zich tot het uiterste in om Irma fijn te persen. Haar dijbenen waren nu zo opgezwollen dat Irma ás bovenlichaam bijna uit het zicht verdween. De tiener had genoeg gezien en gevoeld. Dit was aardig, maar het was nu tijd voor echte kracht. Langzaam bracht ze haar handen naar omlaag. Ze greep met iedere hand een kuit van haar tegenstandster vast. Nicole steunde en pufde, maar terwijl ze nog steeds alle kracht gebruikte die ze bezat wist ze toch nog uit te brengen dat NIEMAND uit haar scissors kon ontsnappen. Irma schudde haar hoofd en zei in het Nederlands dat dat wáˆál kon en begon de twee oersterke benen langzaam uit elkaar te trekken. "NOOOOOOO" brulde Nicole ontzet, toen ze voelde dat ze haar enorme benen niet bij elkaar kon houden. De schaargreep werd gebroken. Ze had met giganten gevochten, beren van mannen vernederd met haar twee 'boomstammen'. Volwassen kerels hadden om genade gesmeekt toen ze merkten dat ze gevangen zaten tussen de twee supersterke benen, maar nu ging er iets mis. Nicole bewoog zich als een slang en pakte de armen van Irma vast. Het was alsof ze stalen kabels beet pakte die haar benen langzaam maar zeker uit elkaar bewogen. Ze kon de tiener niet stoppen. Irma brak los. De ruimte tussen de benen was nu groot genoeg om te ontsnappen. Ze ging echter niet tot de aanval over en wachtte totdat Nicole haar weer opnieuw had vastgegrepen. Dit maal verdween ze bijna helemaal onder de hevig zwetende Amerikaanse. Nicole had haar armen om Irma's bovenlichaam heengeslagen en gebruikte haar benen om de lange stelten van Irma in bedwang te houden. Niets kon Irma echter in bedwang houden. Ook deze reusachtige vrouw niet. Irma's benen bewogen zich langzaam naar buiten toe. Het was net alsof de kracht van Nicole niets voorstelde en vergeleken met de onnatuurlijke krachten van Irma was dat natuurlijk ook zo. Irma was niet alleen een stukje langer ze was ook vele malen sterker dan Nicole. Ze bewoog heel rustig heen en weer en brak langzaam weer los uit iedere greep die Nicole probeerde. Na een kwartier vond Irma het duidelijk welletjes en terwijl Nicole weer op haar lag stond ze langzaam op. Ze gebruikte á‚áá‚án arm om Nicole hoog in de lucht te tillen en wierp haar toen op de mat. Dit gebeurde op een manier dat Nicole het gevoel had dat ze dwars door de vloer gesmeten werd. Ze lag nog naar adem te happen toen ze voelde hoe twee lange, ranke benen om haar middel werden geslagen. Wat ze nu voelde was niet te beschrijven. Het was alsof haar lichaam door een drukpers werd gemangeld. Nooit had ze zoveel pijn gevoeld, nooit had iemand haar in zo'n greep genomen. De schreeuw die volgde was zo hard dat ik begreep dat Nicole gewoon gemarteld werd. Het was aan Irma echter niet te zien dat ze kracht zette. Haar slachtoffer kronkelde echter als een gek in de beenklem. Ik had het idee dat het geschreeuw in het hele hotel te horen moest zijn en het duurde ook niet lang alvorens er een deur open ging en twee andere (c)zeer gespierde(c) dames de ruimte in kwamen hollen. Ze waren wellicht iets kleiner van stuk dan Nicole, maar hun spiermassa was zo mogelijk nog indrukwekkender. Zonder te aarzelen grepen ze de benen van Irma vast en ze probeerden deze uit elkaar te trekken. Nicole lag nu echt te huilen van de pijn.. Haar benen kregen geen bloed meer en waren vreemd van kleur. Het was een vreemd gezicht deze gespierde reuzin zo machteloos te zien tussen twee niet eens zo indrukwekkende benen. Hoe de twee nieuwkomers ook trokken, de greep konden ze niet breken. Ze zweetten vreselijk en deden hun uiterste best. Het had echter geen zin. De benen bewogen geen centimeter, of inch zoals ze in Amerika zouden zeggen.. Ze sprongen nu echt boven op Irma en probeerden haar te wurgen. Met hun machtige armen probeerden ze het hoofd van Irma te bewegen. Maar wat ze ook probeerden. Irma gaf geen krimp. Haar lichaam was te sterk. Geen mens kon haar deren. Ik kon de tiener horen lachen. Ze had het naar haar zin. Ze sloeg haar armen nu om de twee aanvalsters heen en begon ook daarmee te persen. Botten kraakten.. Er klonk nog meer geschreeuw en gejank. Irma vermorzelde haar tegenstandsters. ŒZe bleef maar persen. Het was een apart gezicht. Zulke gespierde meiden die geen kans maakten tegen de lange tiener. Stel je eens voor hoe dat er uit zag. Ik zag het, maar kan het nog steeds niet geloven. Drie van die brede meiden met schouders waar Arnold S. uit Oostenrijk nog jaloers op zou zijn die geen schijn van kans maakten tegen die licht gespierde kind. Even was ik zelfs bang dat er doden zouden vallen, maar Irma wist precies wanneer ze op moest houden. Ze wierp de twee vrouwen die bovenop haar lagen van zich af en slingerde met een soepele beweging van haar lange stelten ook het roerloze lichaam van Nicole door de enorme zaal heen. De 1m88 lange bodybuildster kwam enkele meters verderop neer. "Jammer" mompelde Irma duidelijk teleurgesteld, "Dat was ook niets waard. Met wie kan ik mijn krachten nu nog meten". Ik wilde iets zeggen over een gevecht zonder gebruik te maken van het doosje, maar Irma was al weer in het kleedhok verdwenen.. Ik besloot te wachten tot ze (c)aangekleed en wel(c) weer te voorschijn zou komen. Toen ze na enkele minuten weer voor me stond en ik iets wilde zeggen leek ze me weer te negeren. Net als eerder bij het circus had ze weer een afwezige blik in de ogen. Ze liep me voorbij zonder me echt te zien of te horen en ging de lift in. Ik ging snel naast haar staan en we suisden naar beneden. Razendsnel kwamen we in de hal aan en Nicole beende naar de uitgang. De portier keek ons verbaasd aan. We waren nog geen 20 minuten boven geweest en noch Irma noch ik (vanzelfsprekend) was bezweet. Hij dacht waarschijnlijk dat we het niet eens waren geworden over de prijs. Wat me er aan herinnerde dat we helemaal niet betaald hadden. Wat een dag! Irma liep zonder op mij te wachten in de richting van een (nog) drukke(re) straat. Ik kon haar niet bijhouden, maar dankzij haar lengte stak ze boven de menigte uit en kon ik haar toch nog een tijd lang volgen. Wat was ze van plan.. Waar ging ze naar toe.. Lees het in het vervolg.. "Olympisch"