Kracht
Door: Notorium
Irma, het sterkste meisje op aarde



Irma stond op en liep naar de deur. 
Wie belde er nu nog zo laat aan ? Ze bukte zich, opende het luikje en keek naar buiten. 
Er leek niemand te staan. Zeker weer wat kinderen die kattenkwaad uithaalden. Ze draaide
zich al om om naar de woonkamer terug te lopen toen de bel weer ging, ze keek weer door het
luik, maar zag nog steeds niemand in het donker. 
Nu pas viel het Irma op dat er buiten geen lichten aan waren. Het enigste wat ze zag was
duisternis. Ze opende de deur en schrok zich kapot.
Het was geen duisternis.. Het was een zwarte spijkerbroek. Voor de deur stond een
gigantische vrouw.. Een echte reuzin.

Irma keek omhoog en keek in de vriendelijke ogen van een jonge meid.
Haar benen waren al ongeveer 1m85 lang.. De vrouw zelf moest ongeveer 2m40 zijn.
Nu was Irma zelf ook al over de 2 meter, maar ze voelde zich nu voor het eerst in haar leven
klein.
"Hoi" zei de reuzin, "ben jij Irma". Irma knikte en de reuzin stelde zich voor als Maribelle.
Ze vertelde dat ze over het gevecht met de olifanten had gehoord en Irma kwam uitdagen.
Uitdagen glimlachte Irma.. Dat was een mooie.. Wilde deze reuzin met haar vechten.
Irma spande haar spieren en liet Maribelle zien hoe groot haar bovenarmen werden. Haar
blouse kon de spanning niet aan en scheurde open.
Maribelle glimlachte slechts en liet haar eigen armen opzwellen. De bovenarmen waren op zijn
minst even indrukwekkend als die van Irma. Irma deed een stap naar achter om Maribelle
binnen te laten. De gigant bukte en stapte door de deur opening.
Irma sloot de deur en liep achter Maribelle aan. De gang was ongeveer 2m50 hoog, maar toch
kon Maribelle niet rechtop staan. Irma glimlachte.. Eindelijk een tegenstander van formaat.

Maribelle vroeg of Irma ruimte had voor een gevecht en Irma ging haar voor naar de tuin.

Eenmaal buiten trok Irma haar gescheurde blouse uit en ging afwachtend naar Maribelle staan
kijken. "Zullen we dan maar" lachte die.. En ze deed onmiddellijk een stap naar voren.
Haar gigantische handen werden op de schouders van Irma gelegd en ze kneep zo hard dat
Irma haar schouderbladen kon horen kraken. Langzaam voelde ze de grond onder zich
verdwijnen.. De reuzin tilde haar op. Irma slingerde haar benen omhoog en vouwde ze om de
heupen van Maribelle heen.
Maribelle liet de schouders los en sloeg haar armen om haar opponente heen.. Buren op het
balkon aan de overkant keken verbaasd toe hoe de klein lijkende Irma in een  "bearhug"
terecht kwam. Weer zwollen de armen van Maribelle op. Ze zette zoveel kracht dat Irma het
gevoel had tussen twee locomotieven gerecht te zijn gekomen. Ze zette wat meer kracht met
haar benen.. Maribelle voelde hoe haar heupbeenderen samen leken te worden geknepen.
Die lange kleine had echt veel kracht.. De verhalen waren niet overdreven geweest.
Eerst probeerde ze door meer kracht te zetten de ribben van Irma te breken, toen dat geen
effect had liet ze zich naar voren vallen zodat Irma met haar rug op het gras belandde.
De klap die dat gaf was zo hard dat Irma een gil gaf en haar beenklem verzwakte.
Razendsnel stond Maribelle weer overeind.
Irma bleef nog even liggen.. Met haar hand wreef ze over haar pijnlijke rug.
Maribelle liet zich weer vallen en een prachtig grond gevecht ontstond. Hoewel Irma nog veel
pijn had vocht ze direct als een bezetene.
Haar lange benen slingerden zich als slangen om de enorme pilaren van Maribelle heen. Een
"schaar" werd aangelegd. Maribelle probeerde zich los te worstelen, maar het gevecht werd
eenzijdig. Haar dijen werden door Irma's stelten zo hard samengeperst dat haar onderbenen
voeten geen bloed meer kregen en begonnen te tintelen.
Ze probeerde haar handen te gebruiken, maar Irma greep ze vast met haar handen en begon te
knijpen. 
De buren die met open mond stonden toe te kijken wisten niet wat ze zagen. De boomlange
Maribelle kronkelde als een aal. Ze vocht als een leeuw en hijgde als een paard.. Ze maakte 
geen kans tegen Irma. 
Er klonk een hard gekraak toen Maribelle's bovenbenen werden geknakt. Haar botten braken
middendoor. Maribelle schreeuwde zo hard dat bij enkele van de omringende woningen de
ramen spatten.
Irma had haar armen weer om Maribelle's bovenlichaam heen geslagen en begon weer hard te 
persen. Maribelle probeerde naar adem te happen, maar iedere keer dat ze uitademde werden
haar ribben harder samengeperst en het duurde niet lang alvorens ze helemaal geen adem meer
kon halen.  Ze liep rood aan.
Irma liet Maribelle los en stond op. Het reusachtige lichaam lag roerloos op de grond.
De oersterke tiener bukte en tilde het lichaam van de uitdaagster op en wierp het met gemak
over de schutting. 

Niemand was sterker dan zij!  

In haar broekzak gloeide het zilveren doosje. Irma pakte het en opende het.
Buitenaardse kristallen glinsterden in het maanlicht. Ze had het doosje gevonden nadat  een
vallende ster door haar dak gevlogen was. Haar beide ouders waren die nacht omgekomen,
maar zelf was ze er alleen maar sterker en langer door geworden.

Aan de andere kant van de schutting klonk een zacht gejammer.. Zacht, maar toch nog hard
genoeg om alle toeschouwers op de balkons kippenvel te bezorgen.

Irma opende het hekje van de schutting, pakte een kristal uit het zilveren doosje en wreef er
mee over de dijen van Maribelle. De botten heelden meteen weer.
Vervolgens legde Irma de steen op de borst van Maribelle en het gejammer stopte
onmiddellijk.
Maribelle's gezicht kreeg weer kleur en de ogen gingen langzaam weer open.
Er waren nog geen 5 minuten voorbij gegaan sinds Maribelle had aangebeld, en de reuzin
vroeg zich ook versuft af wat er allemaal gebeurd was.
Toen ze de kracht voelde die het kristal haar gaf wilde ze weer tot de aanval over gaan, maar
Irma had nog vele stenen in haar zilveren doosje zitten en hield de reuzin met 1 vinger plat op
de grond. Maribelle ging wild heen en weer, maar voelde al snel dat Irma meer kracht had in
haar ene vinger dan zij in haar hele lichaam. Ze was verslagen door een meisje dat vele malen
sterker was dan zijzelf.. En ze gaf zich gewonnen.
Irma stak haar hand uit en toen Maribelle die vastpakte werd ze omhoog gehesen. Tot haar
grote verbazing leek Irma wel een stuk langer te zijn geworden. Ze kon nog steeds op haar
neer kijken, maar het scheelde toch niet veel meer.
Maribelle werd uitgenodigd om nog iets te drinken en ging mee naar binnen.
Ze hoefde nu binnen echter niet meer te bukken, ze kon rechtop staan.
Irma lachte .. De stenen gaven haar de kracht, Maribelle gaf haar lengte. Toen ze later die
avond weg ging moest ze tegen Irma op kijken, die nu een kop of twee boven haar uitstak en
niet langer rechtop kon staan in de gang..