‘Kletzen’ door Dutcher De meiden beschermen de kantinebeheerder, tot woede van de reuzin ‘ K L E T Z E N ‘ Frank smeet het vaatdoekje woedend in de hoek van de kleine keuken. Als kantinebeheerder van de sporthal had hij op zich geen saaie baan, de hele dag door ontmoette hij verschillende mensen, en zijn werkzaamheden waren ook niet saai. Toch had hij het niet naar zijn zin. Frank was een man van 38 jaar, die er met zijn donkere krullen en donkere ogen goed uit zag, en populair bij de vrouwen was. Te populair naar zijn zin. Frank was tot zijn spijt bij 1.67 meter opgehouden met groeien, en met zijn slanke lichaamsbouw had hij meer dan eens moeite om de vrouwen van zich af te houden. Vooral vrouwen die langer dan hem waren, dachten dat hij een soort knuffelpop was, die je te kust en te keur beet kon pakken om eens lekker mee te knuffelen. En daar wringde de schoen. In de sporthal trainde een damesvolleybalvereniging, die verschillende teams van verschillende leeftijden hadden. Volleybal is bij uitstek een sport die langere, grotere meiden of vrouwen aanspreekt, waardoor de meiden in zelfs de jongste teams al snel een kop groter dan Frank waren. Zojuist nog vond een meisje van vijftien of zestien jaar oud, veel ouder zal ze niet zijn geweest, het nodig om even haar arm om hem heen te slaan, om hem even stevig tegen haarzelf aan te drukken. Ondanks haar jonge leeftijd was ze al 1.85 meter lang en door haar fysiek sterke lichaam moeiteloos in staat om Frank even vast te pakken, zo lang zij maar wilde. Frank ergerde zich hier wel aan, maar van tijd tot tijd kon hij hier wel mee leven. Waar hij absoluut niet mee kon leven waren de streken van Joyce en Muriel, de twee ‘sterren’ van het eerste volleybalteam. De beide dames waren 19 en 20 jaar oud, maar waren even lang, 2.03 meter op hun blote voeten om precies te zijn. Als de lange meiden op hun sportschoenen liepen, kwam Frank met zijn hoofd net tot de borsthoogte van de twee boomlange plaaggeesten, die hem regelmatig vol plezier tussen hun lange lichamen drukten, waardoor zijn hoofd verdween in de volle borsten van de twee jonge meiden. Gierend van het lachen sloten ze dan hun armen om elkaar heen, waardoor de kleine Frank geen kant meer op kon, tot plezier van de twee lange amazones. De meiden hadden hier een woord voor gevonden, ze noemden het Frankje ‘ kletzen’, afgeleid van Frank zijn achternaam die volluit Frank Klatzardov heette. Nog geen twee dagen geleden vonden de dames het nodig om hem tussenin te nemen. De damesploeg had getraind, en zaten met elkaar nog wat na te praten. Frank haalde wat gebruikte glazen van tafel, en wilde gaan opruimen, want over een half uurtje zou hij afsluiten. Tijdens het glazen ophalen keek hij ongemerkt de druk pratende meiden aan, en keek op deze manier ook Joyce aan. Direct zag hij de lach om haar mond verschijnen, wat hem direct deed beseffen dat hij weer geplet zou worden. De lange Joyce stopte de pratende meiden en keek lachend naar Muriel. “Vind jij het ook niet tijd dat we weer eens ‘kletzen’ ??”. Frank wist direct hoe laat het was, smeet zijn dienblad half op tafel, en snelde in de richting van de bar. Maar zoals altijd was de arme Frank te laat. Muriel zat aan het uiteinde van de tafel en sprong razendsnel op. Met een paar lange passen had ze de vluchtende Frank zo ingehaald, en greep hem bij zijn bovenarm vast. Ze ging achter hem staan, en sloot haar armen om zijn lichaam, en drukte haar volle borsten tegen zijn hoofd aan. Joyce stond al voor hem, en Frank zag dat ze nog even haar T- shirtje rechttrok, waardoor hij de volle meisjesboezem door de stof heen zag komen. Lachend gilde ze ‘KLETZEN’, deed een stap naar voren, en drukte haar borsten tegen die van Muriel aan, zodat Frank zijn hoofd verdween in het tietenvlees. De meiden omarmden elkaar, en drukten hun lichamen zo stevig mogelijk tegen elkaar aan. Frank duwde en trok wat hij kon om tussen de vrouwelijke muren uit te komen, maar het had allemaal geen zin, tot tevredenheid van de aanwezige meiden, die gillend van het lachen bijna van hun stoel vielen. Joyce en Muriel bleven nog even zo staan, maar lieten elkaar snel weer los, want het was zeker niet hun bedoeling om Frank kwaad te toen, of om hem te bezeren. Frank daarentegen zag het helemaal niet als een spelletje, en liep vloekend en tierend naar zijn kantoor. Lachend verliet de damesploeg de kantine, de woedende Frank alleen achterlatend. Twee weken later maakte Frank het blad van de bar schoon, en observeerde de meidenploeg, die net had getraind. Hij merkte dat er iets aan de hand was. Al de hele week hadden ze hem met rust gelaten, en er werd niet zoals gewoonlijk veel gedold en gelachen. Allen waren ze even serieus over de wedstrijd van aanstaande zaterdag. Hun tegenstanders van aankomende zaterdag waren de eeuwige rivalen van de meiden, en zo te zien maakten ze zich erg druk om wat er zou komen. De commotie betrof vooral een zekere Golia, die naar wat Frank had begrepen de spil was waar het bij de tegenstandsters om draaide. Frank pakte zijn dienblad om de lege glazen op te halen. Bij het tafeltje van de meiden hoorde hij weer de naam Golia vallen. Frank keek naar Joyce, die bezorgd de vreemde naam had uitgesproken. “Als zelfs Joyce zich druk maakt, dan moet die Golia wel wat zijn”, bedacht Frank zich. Joyce keek even in zijn richting, maar zei niks, tot Frank zijn verbazing. Frank verbrak de stilte, en vroeg wie die Golia dan wel niet was. Joyce zuchtte even. “Dat wijf is echt niet normaal meer”, zei ze op een toon alsof de wereld dreigde te vergaan. “Ze is zo ontzettend groot en zwaar, dat ze volgens mij de langste vrouw van Nederland of misschien zelfs wel Europa moet zijn”. “Als je al nagaat dat Golia haar bijnaam is, afgeleid van Goliath, dan weet je wel genoeg. Daarbij is ze ook nog ontzettend gemeen en hardhandig, dus dan begrijp je dat je dat we niet blij zijn met deze wedstrijd. Kijk dus maar uit Frankie, als die met je gaat ‘kletzen’ dan blijft er denk ik weinig van je over”. Zelfs toen ze dat zei kon er geen lachje vanaf, net zoals bij de overige meiden. Het woord ‘kletzen’ was meestal genoeg om de hele ploeg te laten schaterlachen, maar vandaag werd er niet gelachen. Bij Frank liepen de rillingen over zijn rug. Die griet zou hij niet graag ontmoeten. Maar voor Frank zou het helaas allemaal anders lopen. In de sporthal was het een drukte van jewelste. Alles stond vandaag in het teken van de kraker, de topper van het damesvolleybal in de hoofdklasse. Frank had het druk met het rondbrengen van drankjes en hapjes, en tegelijkertijd moest hij ook de bar bedienen. “Op zulke dagen moest hij eigenlijk een hulp hebben of zoiets, want zo gaat het niet meer”, bedacht hij zich tussen het bedienen door. Plotseling werd er op zijn rug getikt, en Frank draaide zich direct om. Voor hem stond een mooi blond lang meisje, en door het blauwe shirt wat ze aanhad, wist Frank dat ze van de ‘tegenpartij’ was. Frank keek op naar haar mooie lachende gezicht, want ze was zeker een kop groter dan hem. “Zou U misschien een tosti voor mij willen klaarmaken, en die bij mij in de kleedkamer langs willen brengen. Ik heb namelijk een bespreking, en daar moet ik bij zijn, maar ik heb nog niet gegeten dus……………”. Ze kreeg geen tijd om haar zin af te maken. “Maar natuurlijk”, zei Frank gelijk, “ik breng een overheerlijke tosti bij je langs”. Het leek wel alsof haar gezicht nog meer begon te stralen, en uit een soort van dankbaarheid raakte ze even zijn schouder aan, en liep weg. Dromend keek Frank de mooie blonde engel na. “Wat een kanjer zeg !!”, schoot er door zijn gedachten. Nog nooit had hij zo snel een tosti klaar gemaakt, en had de kantine onbeheerd achtergelaten, iets wat hij normaal nooit doet. Frank was duidelijk in de ban van de blondine. Hij haastte zich de trap naar beneden af, en klopte aan bij de deur van de kleedkamer waar de bezoekers zaten. De deur ging open, en Frank ging naar binnen. In de kleedkamer stonden zeker tien meiden, allen langer dan hem. Frank kreeg een onbehaaglijk gevoel. Zijn ogen zochten de mooie blondine, die hij plotseling aan het eind van de kleedkamer zag staan. Ze masseerde de nekspieren van een zo op het eerste oog enorme vrouw, die op een bankje zat. “Kijk daar is je tosti al Golia !!”, riep ze enthousiast. Frank versteende. “Golia…Golia….die grote was natuurlijk Golia !!!”. Nors keek de grote vrouw naar Frank, en maakte met haar wijsvinger een gebaar dat hij bij haar moest komen. Zenuwachtig liep Frank naar de vrouw, en bleef op ruime afstand stil voor haar staan. Terwijl ze zat was ze toch op ooghoogte met Frank. Frank keek nerveus naar de nors kijkende vrouw met het gitzwarte korte stekelhaar en de grote donkere ogen. De felrode, dik aangebrachte lippenstift maakte haar aanblik nog angstaanjagender. “Waarom ben je niet komen vragen of ik iets wilde eten of drinken”, zei ze plotseling met een zware stem. “Als Golia ergens komt wordt er altijd gevraagd wat ik wil”. Naar woorden zoekend keek Frank naar de enorme vrouw, maar meer dan een slikkend geluid kwam er niet uit zijn keel. “Nou, hoe zit het nou ???”. Terwijl ze deze woorden zei rees ze omhoog. Van verbazing deed Frank een stap achteruit. Ze was zo ontzettend groot, dat haar zwarte stekelhaar bijna het plafond raakte. Frank was op navelhoogte met deze reuzin. Met grote ogen keek hij naar de reusachtige vrouw, die dreigend voor hem stond. Zijn blik gleed langs haar bovenbenen, die net zo breed waren als zijn borstkas. Alles was even groot aan haar. Plotseling schoot haar arm naar voren, en haar hand omklemde zijn keel. Langzaam tilde ze hem op, tot hij op ooghoogte met de reuzin was. Zijn hart ging als een gek tekeer. Hij wilde hard gillen, maar de hand van de grote vrouw omklemde zijn keel zo stevig, dat hij geen woord uit kon brengen. Ze drukte hem tegen een muur aan, en kwam met haar gezicht tot vlak voor zijn gezicht. “Is het je nu misschien duidelijk kleine ??. Als ik ergens kom wil ik bedient worden omdat ik groter en sterker ben dan wie dan ook. Of wil jij dat gaan veranderen, kleine man ??. Meestal gebruik ik drie van zulke mannetjes zoals jij voor mijn ontbijt. Als je dat wil dan kan ik je nu als tussendoortje nuttigen. Wil je dat ??”. Frank voelde dat hij bijna bezweek van de angst. Zover dat mogelijk was schudde hij zo heftig mogelijk ‘nee’, terwijl hij nog altijd ruim een meter boven de grond hing. “Nee ??”, bromde de reuzenvrouw. Ze kwam met haar gezicht nog dichterbij, en Frank zag de volle rode lippen van de grote vrouw die Golia werd genoemd op zich af komen. Ruw drong ze met haar tong zijn mond binnen. Haar enorme tong zorgde ervoor dat Frank bijna geen adem meer kon halen, en wild begon te spartelen, omdat zijn keel nog altijd stevig was omklemd door de grote hand van Golia. De sterke vrouw trok haar hoofd eindelijk terug, en liet Frank zakken. Langzaam liet ze zijn keel los. Frank greep zijn keel met beide handen beet in de hoop de pijn wat te verzachten. Maar nog altijd stond de reusachtige vrouw op enkele decimeters afstand van hem. “Goed ik denk dat je het nu wel hebt gegrepen, kleine, maar ik voel toch dat ik je nog een kleine herinnering moet meegeven”. Zonder iets te zeggen haalde ze snoeihard uit met haar linkerhand, en raakte Frank vol op de linkerkant van zijn gezicht, die door de kracht van de klap op de grond viel. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat hij vlak bij de deur was die naar de gang leidde. Hij verzamelde al zijn krachten, sprong overeind en rende naar buiten. Direct na het incident in de kleedkamer was hij naar de keuken achter de bar gelopen, en depte zijn gezicht met een koude doek. Hij had het gevoel dat zijn hele gezicht gloeide van de enorme dreun die de reusachtige Golia aan hem had uitgedeeld. Hij bekeek de schade in de spiegel, en zag dat zijn oog dik werd. Ook om zijn oog heen was zijn gezicht gezwollen. Hij zuchtte even, en liep naar de bar. Hij zou toch verder moeten werken, ondanks de pijn die hij had. Frank liep de kantine binnen, en zag dat Marjolein, één van de meiden die over een half uurtje de kraker van het jaar moest spelen, ongeduldig stond te wachten tot Frank te voorschijn zou komen. Toen ze hem zag wilde ze zich kwaad maken, maar bij het zien van zijn gehavende gezicht verdween al haar woede. Frank vertelde haar wat er was gebeurd, wat Marjolein woedend maakte. Direct rende ze naar haar eigen kleedkamer, en vertelde het nieuws tegen Joyce en Muriel. De beide meiden ontstaken in woede, en konden door hun teamgenoten nog maar net worden gestopt, anders waren ze naar de kleedkamer van Golia gegaan. Ze kon dan wel zo groot en sterk zijn, maar van Frank moest ze afblijven. Ondanks het feit dat ze hem graag plaagden, mochten ze hem graag, en het deed hen pijn dat dat monster ‘hun’ Frank zo had toegetakeld. Na de wedstrijd zouden ze zeker met haar afrekenen. De wedstrijd zelf werd een hele harde. De scheidsrechter was dolgelukkig dat er tussen de lange meiden een net stond, anders waren ze elkaar zeker in de haren gevlogen. Golia vormde vaak het blok, maar liet tijdens haar sprongen regelmatig haar lange benen zover mogelijk schoppend naar voren komen, dit tot ergernis van haar tegenstandsters. Of dat het nou lag aan het feit dat de meiden waren getergd door het feit dat Frank was aangepakt door de grote Golia kon niemand zeggen, maar ze speelden als tijgers om te winnen. En dat deden ze ook, tot ergernis van Golia, die haar woede koelde op een teamgenote die naar haar zin te slecht had gespeeld. Met open mond keken Joyce en Muriel naar de gigantische vrouw, die een jong meisje, dat veel kleiner was dan de reusachtige Golia, voor rotte vis uitmaakte. Niemand ondernam een poging om Golia te stoppen, niet haar teamgenoten, en zeker niet de coach, die na het verlies zo snel mogelijk de zaal had verlaten uit voorzorg om te voorkomen dat de reuzin haar woede op hem zou koelen. Joyce en Muriel kregen heel veel zin om dat grote wijf eens een keer een koekje van eigen deeg te geven. Ze moesten nog wat spullen opruimen, en dan zouden ze met z’n tweeën naar de kantine gaan, in de hoop dat Golia daar ook zou zijn. Frank had de kantine gesloten, en had bijna zijn bar opgeruimd. Hij nam een slok van zijn biertje, en maakte zich klaar om naar huis te gaan. Rustig liep hij zijn keuken in, en zette zijn bierglas weg, toen hij plotseling de kantinedeur hoorde opengaan. Geïrriteerd liep hij naar de bar, en snauwde dat “ de kantine was gesloten”. De angst die hij toen voelde zou hij nooit meer vergeten. Tot zijn ontzetting zag hij de deur opengaan, en Golia, die ver moest bukken om haar hoofd niet te stoten, binnenkomen. Eenmaal binnen rechtte ze haar rug, en keek smalend naar haar kleine slachtoffer. “Maar voor mij ben je toch wel open, teddybeertje ???”, zei ze met een zwoele stem. Ze liep langzaam naar de bar, en deed het deurtje open, wat haar van de bevende Frank scheidde. Zwetend bekeek Frank de reuzin die voor hem stond. Ze had haar sportpakje ingeruild voor een kort strak T-shirtje zonder mouwen, zodat Frank haar gespierde armen goed kon zien. Ze droeg een zwarte panty, met een ultrakort rokje. Zijn ogen waren bijna op ooghoogte met haar monsterachtige dijen, door de centimeters hoge hakken die ze droeg. Ze deed nog een stap voorruit, en stond nu vlak voor de doodsbange reuzenvrouw. Ze zette haar wijsvinger onder zijn kin, en dwong hem zo haar aan te kijken. “Ben je wel eens misbruikt door een grote vrouw van 2.22 meter, mmmm…lekker klein ventje ???”. Zijn ogen schoten alle kanten op, in de hoop dat iemand hem zou helpen, maar er was niemand. Hij was overgeleverd aan de grillen van deze reuzin. Plotseling sloot haar hand zich weer om zijn keel, en ze trok hem in een ruk van de grond. Langzaam ging ze achteruit, en liep met de trillende Frank in haar hand, achter de bar vandaan. Hij zag dat ze haar ogen sloot, en hem op ooghoogte bracht met zichzelf. Ze tuitte haar mond, en wilde zijn lippen tegen de hare aandrukken, maar dit feestje werd voor haar verstoord. Met veel kabaal stormden Joyce en Muriel binnen. Ze schreeuwden dat ze hem los moest laten, en Joyce sprong direct bovenop de veel langere Golia. Golia liet Frank los, en greep wild naar achteren. Ze kreeg Joyce bij haar haren te pakken, en trok de lange meid van zich af. Ruw drukte ze haar tegen de bar aan, en haalde uit. De vuist van de donkerharige reuzin raakte Joyce vol in haar gezicht, die direct als een vaatdoek in elkaar stortte. Ze was geen partij geweest voor de niet alleen veel langere, maar ook veel zwaardere Golia. Het had wel de aandacht van Golia doen verslappen. Met een wilde brul stortte nu Muriel zich op de reuzin, en dat had meer succes. Haar schouder boorde zich met kracht in de maagstreek van de vrouwelijke kolos, voor wie dit ook te veel was. Beide grote meiden vielen op de grond, en Muriel zorgde ervoor dat ze bovenop kwam te liggen. Ze ging snel op Golia d’r buik zitten, en hield haar armen vast, door deze boven het hoofd van de reuzin tegen de grond te drukken. Maar ze besefte maar al te gauw dat dit niet genoeg zou zijn om de boomlange vrouw in bedwang te houden. Golia zwaaide met haar lange benen wild heen en weer, in een poging haar voeten om Muriel d’r nek te slaan. “Frank help me nou toch”, gilde ze uitgeput, maar Frank keek reddeloos voor zich uit. “Moest hij zich mengen in deze strijd tussen zulke grote, veel zwaarder dan hem reuzenvrouwen???”. Hoopvol keek hij naar de bewusteloze Joyce, die nog altijd knock-out lag van de dreun die had gekregen. “Frank, doe nou wat, straks komt ze los, en jij weet wat ze dan met jouw zal doen !!!!!”. Dit maakte hem wakker. Snel liep hij naar de vechtende vrouwen. Muriel gilde hem toe dat hij haar benen moest beetpakken. Vertwijfeld keek hij naar de benen van de enorme Golia, die als grote boomstammen door de lucht zwaaiden. hij waagde het er maar op, en greep één van haar enorme voeten beet, die hij tegen zijn borst drukte. Hij zag dat haar voet bijna net zo groot was als zijn borst, en sloot zijn armen krachtig om de vrouwenvoet. Ondertussen deed hij uiterste pogingen om de schoppende bewegingen van haar andere voet te ontwijken. Toch ging het fout. Ze had haar losse voet ook onder Frank zijn armen gewrongen, en hierdoor dacht Frank even dat hij het voor elkaar had. Maar plotseling trok ze even haar knieën in, waardoor Frank voorover viel. Direct stootte ze haar benen kaarsrecht omhoog, waardoor Frank hulpeloos in de lucht op de grote vrouwenvoeten lag. Onverwachts spreidde ze haar benen, waardoor Frank half tegen de rug van Muriel viel, en half op het onderlichaam van de reuzin. Deze sloot direct haar enorme benen, en klemde zijn bovenlichaam tussen haar machtige dijen. Ze zette vol kracht met haar dijen, waardoor alle lucht uit Frank zijn longen werd gedrukt. Hij voelde dat hij zou stikken, en hoorde in een waas de reuzin lachen, en zeggen dat “Muriel van haar af moest gaan, omdat ze anders Frank zou doodknijpen”. Muriel zag het tot haar schrik fout gaan, en zag maar één oplossing, ze greep de tepels van de reuzenvrouw vast, en kneep en trok hier zo hard aan als ze kon. Dit had het gewenste effect. Met een wilde schreeuw liet ze Frank los, en direct pakte Muriel de getergde Golia weer bij haar armen beet. Frank maakte direct dat hij weg kwam, en zag tot zijn grote opluchting dat Joyce weer bij kennis was. Deze schatte de situatie gelijk goed in, en pakte Golia bij d’r benen beet. Ze ging met haar volle gewicht op de benen van Golia zitten, zodat deze twee levensgevaarlijke ‘tentakels’ waren uitgeschakeld. Maar nog gaf de reuzin het niet op. Ze bleef pogingen ondernemen om Muriel van haar af te werpen. Joyce vond het nu genoeg, en balde haar vuist. Met kracht liet ze deze enige malen neerkomen in de toch al gepijnigde maagstreek van de reuzenvrouw. Deze zag nu in dat deze twee meiden iets te veel voor haar waren, en woedend en briesend erkende de gigantische vrouw haar meerdere in de twee iets minder gigantische vrouwen. Ze lieten haar los, en stonden op. Golia liep de kantine uit, en Frank zuchtte van opluchting. Hij ging tussen de twee lange meiden staan, en sloeg zijn armen om hun middels. Zij sloegen allebei een arm om zijn schouder, en drukten zijn lichaam tussen hen in. Voor deze ene keer vond Frank het helemaal niet erg om ‘gekletzt’ te worden. ‘Dutcher’