Engel van Barmhartigheid, Hoofdstuk 1. Door Chutney Ferret, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Hoe een kleine man de vrouwen van zijn dromen ontmoet. "Je hebt een week vrijaf. Gebruik die zo goed mogelijk, want de volgende drie maanden zit je in de studio!" Ik schrok me een rolberoerte. Na achttien maanden constant op tournee, zonder iets dat in de verste verte op een pauze leek, kreeg ik nu zeven hele dagen voor mezelf. "Hier heb je mijn mobieltje en mijn pieper. Ik wil onbereikbaar zijn als ik weg ben." "Wacht nou toch eens eve..." "Hou erover op! Ik ben niet van plan om me voor jouw wagentje te laten spannen voor interviews en fotosessies zodat jij je zakken weer kunt vullen. Weet je nog de vorige keer dat je me een weekend vrijaf gaf? Het draaide erop uit dat mensen van Rolling Stone magazine me achterna zaten op de golfbaan. Dat was lekker rustgevend!!" "Luister Sean. Je bent een popster, een multimiljonair bij wie de platina platen uit zijn reet rollen! Het publiek aanbidt je en kan op het moment niet genoeg van je krijgen. En als je volgende CD flopt, wie staat er dan voor je klaar om je in de publiciteit en in de schijnwerpers te houden?!" Ronny Pollack, mijn manager, was behoorlijk gestresst aan het worden. Het enige dat hij belangrijker vond dan geld was meer geld. Als je hem een vinger gaf, dan nam hij niet je hand, maar je hele arm. Als ik mijn poot niet stijf hield, dan zat die week weer vol met eindeloze vraaggesprekken en saaie Tv-programma's. "Ronny, ik ga er vandoor. Ik zal je in de loop van de week wel bellen om je te laten weten of ik nog leef. Als ik er niet even uit stap, dan red ik het niet meer en eindig ik als een geestelijk en lichamelijk wrak!!" "Okay, okay... Als je me maar een belletje geeft. Ik wil niet dat we er een reddingsploeg op uit moeten sturen om jou te zoeken." "Zeker weten Ronny. Tot over zeven dagen." Ik rende zowat naar mijn auto en reed met hoge snelheid weg. Ik ging meteen naar het dichtstbijzijnde reisbureau en boekte een stoel in de eerstvolgende vlucht naar Dallas. Daar had ik altijd al heen gewild en dit was daar de perfecte gelegenheid voor. Aangezien ik een grote fan van de Dallas Cowboys was, wilde ik daar een wedstrijd van hen gaan bekijken, maar er was nog een stiekeme andere reden voor mijn reisje... Twee jaar geleden had de basgitarist van mijn band drie nachten in Dallas doorgebracht. Toen hij daar de advertenties in de plaatselijke krant aan het doorlezen was, was hij dit tegengekomen: "Wat vind je van grote vrouwen? Hoe zou je het vinden om het er tegen een op te nemen in de vierkante ring? Of misschien wel tegen twee? Wij voorzien in al je Grote Vrouwen Behoeften (hoe kinky ook). Je kunt het zo rustig of heftig krijgen als je wilt. Om een sessie met onze gezelschapsdames te boeken, kom naar "SFH", 24ste straat, Eastside". Benny was op dat aanbod ingegaan en had voor 200 dollar de dag van zijn leven gehad. Twee maanden nadat hij terug was had hij nog steeds een grijns op zijn gezicht! Hij wilde niet vertellen wat hij had meegemaakt (Benny kennende moest het behoorlijk kinky geweest zijn), maar hij raadde me aan om daar eens heen te gaan, aangezien hij wist dat ik een zwak voor grote vrouwen had. Wat hij niet wist was dat ik helemaal bezeten was van Grote Vrouwen. Met mijn 1.67 kon ik niet echt lang genoemd worden en ik kreeg al een steigerende stijve als ik wist dat er een lange, goedgebouwde vrouw in de buurt was. Ik had vooral iets met enorme vrouwen met grote borsten. Ik fantaseerde dat ik erbovenop lag en mijn hoofd in die zachte bergen tietenvlees begroef, terwijl ze mijn pik verzwolg en me bewusteloos neukte. Nou, je weet maar nooit, misschien zou ik nog wel eens de perfecte vrouw tegenkomen. Tot die tijd leek die zaak me een goede manier om een paar grote vrouwen tegen het lijf te lopen. Toen ik op het vliegveld was geland, nam ik een taxi naar een hotel dat in de buurt van het SHF-gebouw lag. Ik pakte mijn koffer uit, nam een douche en legde mijn hoofd te ruste om te dromen over wat de dag van morgen zou brengen... De Dag van Afrekening. Ik stond bij een groot roodstenen gebouw en staarde naar het SFH-logo. Op dat logo stond een kleine man in de sandwich bij twee ontzettend lange vrouwen. Ik hoopte dat mijn gezicht er tegen het einde van de dag hetzelfde uit zou zien als het zijne, want hij grijnsde van oor tot oor. Toen ik op de deurbel had gedrukt, vroeg een vrouwenstem: "Wat kan ik voor u doen, meneer?" "Eh, ik zou graag een sessie met een van jullie dames willen hebben," antwoordde ik. "Duw de deur maar open als u de zoemer hoort en kom maar binnen." Ik duwde de deur open en ging het gebouw binnen. Het eerste dat me opviel was dat het er zo licht was, omdat de hele receptie uitgevoerd was in schitterend wit. Ik liep naar de balie en kwam oog in oog te staan met een ravissante schoonheid. De receptioniste, een zwartharig, donker getint, perfect schepsel, glimlachte me verpletterend toe en heette me welkom bij het bedrijf. "Mijn naam is Sondra, waarmee kan ik u van dienst zijn meneer?" vroeg ze met een zwoele stem. Op dat moment had ze me van dienst kunnen zijn met zichzelf en een paar uur in een bed met zijden lakens, maar ik bedacht dat ik dat misschien een andere keer maar moest proberen. Een beroemd popster zijn heeft zo ook zijn beperkingen. "Een vriend van me heeft uw uitstekende onderneming bij me aanbevolen en me voorgesteld om het eens te proberen. Kunt u me vertellen hoe het in zijn werk gaat? Moet ik een vragenformulier invullen of zoiets?" "Helemaal niet meneer. We hebben een computer die uitzoekt wat voor soort sessie u nodig hebt. Als u met me mee wilt gaan, dan breng ik u naar de computer en dan gaan we van start." Tot dat moment had ze achter de balie gezeten en had ik alleen de bovenste helft van haar lichaam kunnen zien (en ik zal u vertellen dat het een uitstekende bovenste helft was!!). Ze richtte zich majesteitelijk op en kwam achter de balie vandaan. Ze moest ergens in de buurt van de 1.93 geweest zijn en alles zat erop en eraan. Als de andere vrouwen ook maar half zo knap en goedgebouwd waren als zij, dan stond me een bijzonder interessante dag te wachten. Ze nam me bij mijn hand en nam me mee door een lange gang. Aan het eind daarvan zat een zwarte deur, waarachter zich een schaars verlichte kamer bevond. Ze liet me op een stoel voor een computerscherm zitten en zette me een koptelefoon in de vorm van een helm op mijn hoofd. Toen boog ze zich over me heen om de computer aan te zetten. Daardoor verdween mijn hoofd tussen haar zachte, kussenachtige borsten. Daardoor weer kreeg ik enorme tintelingen in mijn lendenen. Ze ging weer rechtop staan en keek naar me, vooral naar de bobbel in mijn broek. "Misschien zal ik u daar later wel mee helpen als u dat wilt. We zullen wel zien hoe u eraan toe bent nadat u uw sessie hebt beëindigd!" Ik was bereid om de sessie eraan te geven en haar me nu te laten helpen, maar ze ging de kamer al uit en ik hoorde al een stem uit de koptelefoon. "Goede morgen Sean. Mijn naam is Tara en ik ga je helpen om te bepalen hoe jouw ultieme Fantasiesessie er uit gaat zien." "Hoe weet je dat ik zo heet?" vroeg ik, aangezien ik me redelijk goed vermomd had. "Ik weet alles van je, Sean; ik ben aangesloten op jouw gedachten. Zo kan ik bepalen hoe we jouw verblijf hier zo aangenaam mogelijk kunnen maken. Het enige dat je hoeft te doen is nadenken over wat voor soort vrouw je wilt hebben en wat je met haar wilt doen. Laat de rest maar aan mij over." Dus ging ik zitten denken, en denken, en nog meer denken, totdat ik er tenslotte zelf helemaal opgewonden van was. Helaas liet ik mijn gedachten af en toe afdwalen met, zo zou later blijken, desastreuze gevolgen. "Doe nu de koptelefoon maar af en ga de kamer uit. Je zult iemand van ons personeel tegenkomen die je naar de kleedkamer zal brengen. Je Fantasiesessie is samengesteld en ik hoop dat je ons gauw weer een bezoek zult brengen. Tot ziens," zei Tara. "Hallo, ik ben Heidi, komt u maar met me mee." Ik ging de kamer uit en werd door een andere, prachtige lange vrouw naar de kleedkamer gebracht. Ik begon te vermoeden dat alle vrouwen hier zo zouden zijn en die gedachte stemde me meer dan mild. Ik zag een zwarte, zijden boxershort in de kleedkamer hangen. Ik draaide me om naar de deur om te kijken of die vrouw al weg was. Dat was niet zo en aan de manier waarop ze me van top tot teen opnam maakte ik op dat ze niet van plan was om weg te gaan voordat ik me had omgekleed. Ik begon me uit te kleden en merkte plotseling dat een paar handen me aan het helpen waren. Mijn assistente had zich uitgekleed. Ze trok me tegen haar lichaam aan en trok me mijn overhemd uit. Toen stak ze haar knie tussen mijn benen, tilde ze haar been op en zette ze haar voet op het kleedkamerbankje. Terwijl ik zo over haar enorme dij heen zat, trok ze me mijn broek en sokken uit. Toen nam ze me als een baby in haar armen en trok ze me langzaam mijn boxershort uit, zodat ik nu naakt in haar armen lag. "Nou, Meneer de Popster, volgens mij heb je zoiets nog nooit meegemaakt," zei ze. "Dat klopt. En wat gaat er nu gebeuren?" "Nou, wat dacht je van paardje rijden op mijn dij?" vroeg ze. "Ik heb nog nooit zonder zadel gereden," lachte ik. "Maak je geen zorgen schat, ik zal je niet laten vallen." Daarop draaide ze me om zodat ik haar weer aan kon kijken. Ze liet me op haar dij zakken en begon langzaam haar been op en neer te wippen. Terwijl ze versnelde, trok ze me zo ver haar dij op dat mijn benen uit elkaar gingen en mijn pik tegen haar strakke buik aan wreef. Mijn hoofd werd tegen haar enorme borst aan geplet toen ze in de hoogste versnelling ging. Ik kwam klaar als een bootwerker en spoot haar enorme dijen en buik helemaal onder. Ze stopte haar opgezwollen tepel in mijn mond en zei dat ik daar zo hard als ik kon aan moest zuigen. Ze hield het meedogenloze ritme van haar been vol en bleef me tegen haar lichaam aan persen, totdat ze tenslotte kreunde van extase en haar hete sappen langs de binnenkant van haar benen naar beneden stroomden. Ze hield me voor wat wel uren leek stevig tegen zich aan en strekte toen langzaam haar been, liet me los en lachte toen ik langs haar been op het bankje gleed. "Wat vond je daarvan, Popsterretje?" lachte ze. "Ik voel me net een rodeorijder. Dat was ongelofelijk geil. Je bent absoluut verbijsterend. Ik ben mijn hele leven nog niet zo lekker klaargekomen!" riep ik uit. "Spaar je energie maar een beetje, cowboy. Die zul je in de loop van de dag nog voldoende nodig hebben," giechelde ze. Ze tilde een handdoek van een haakje, gaf me een flinke schoonmaakbeurt en liet me de boxershort aantrekken. "Dit was geen onderdeel van jouw Fantasiesessie, ik vind je gewoon onweerstaanbaar. Misschien kunnen we een afspraakje maken als je hier klaar bent. Dan zal ik je wel eens laten zien wat ik onder pret maken versta!!" "Na dat paardje rijden mag je me van alles laten zien," reageerde ik buiten adem. "Mooi zo, dan zie ik je wel in je hotel nadat je bijgekomen bent van vandaag." Daar was hij weer, de hint dat ik aan het eind van de dag bij zou moeten komen. Ik begon me af te vragen waar ik aan begonnen was. Heidi wees naar de deur aan de andere kant van de kleedkamer. "Als je door die deur gaat, dan kom je in een donkere ruimte met een worstelring in het midden. De ring is goed verlicht, dus die kun je niet missen. Klim de ring in en wacht totdat je sessie begint. Veel succes." Daarop tilde ze me nog eens op en gaf ze me een lange, harde kus. Ze zette me weer neer en duwde me zachtjes door de deuropening. De deur ging achter me dicht en ik was weer alleen. De ring was inderdaad goed verlicht, de ruimte tussen mij en die ring echter niet. Voorzichtig zocht ik mijn weg naar de ring, waarbij ik mijn teen stootte aan een verdwaald gewicht dat een of andere stomme eikel had laten rondslingeren. Ik klom de ring in en ging in het midden staan. Aangezien er niemand anders in de ruimte aanwezig leek te zijn, kwam ik op het idee om door de ring rond te gaan dansen alsof ik wereldkampioen boksen geworden was. Als afsluiter sprong ik in een van de hoeken op de touwen en bedankte ik het publiek. "Klap, klap, klap. Bijzonder indrukwekkend Sean. Het publiek heeft vast genoten van je voorstelling. Hou je van boksen?" sprak een stem vanuit het donker, een stem met een zwaar Russisch accent. "Eh, nee, dat heb ik nog nooit geprobeerd. Ik ben meer een minnaar dan een vechter." "Nou mannetje, dat zullen we nog wel eens zien. Ik hoop maar dat je die laatste bewering waar kunt maken, anders dan zou ik bijzonder teleurgesteld zijn." Daarop begon ze naar de ring te lopen. Ik kon alleen maar een silhouet in het donker zien en vanaf de plaats waar ik stond zag dat silhouet er enorm groot uit. Toen ze in het licht verscheen, verdween alles achter haar in het niet. Ze stapte op het platform en tilde haar been over de touwen. Ze stond nu over het bovenste touw heen, dat maar tot halverwege haar dij kwam. Ze keek me met een flauwe glimlach op haar gezicht aan en stapte met haar andere been over de touwen. Toen ze de ring rond wandelde, kon ik die bij iedere stap die ze zette voelen trillen (of misschien voelde ik mezelf wel trillen). Ze ging vlak voor mijn neus staan. Ze torende minstens vijfenveertig centimeter boven me uit, maar het waren haar woeste verschijning en enorme lichaam die ervoor zorgden dat ik naar een uitgang zocht. Ze keek met haar priemende blauwe ogen op me neer. "Hallo Sean, mijn naam is Anastasia. Ben je klaar voor de start?" vroeg ze met haar zware accent. Ik was klaar om te starten met wegrennen, maar ik stond aan de grond genageld. Ze bleef me aankijken en lachte zo hard, dat de hele ring ervan schudde. Ze deed de badjas die ze aanhad uit en smeet die de ring uit. Ze had een zwart bikinitopje aan (het was meer een tepelhouder dan een beha) en een G-string die in haar enorme, stevige achterste verdween. Als ik al bang geweest was, dan was ik nu doodsbang. Ze was dubbel gespierd over haar hele lichaam. Haar dijen waren stuk voor stuk bijna even groot als mijn hele lichaam. Haar bicepsen waren even dik als mijn dijen en haar borsten staken uiterst agressief uit haar enorme lijf naar voren. "Laten we maar beginnen met wat licht worstelen, dan gaan we daarna wel over tot het serieuze werk." "Laten we maar liever beginnen met ons om te kleden en een drankje gaan drinken?" "Ha ha, ik hou wel van jouw gevoel voor humor, mannetje. Ik denk dat we een hoop plezier gaan beleven." Voordat ik het wist vloog ik door de lucht de touwen in. Ik veerde terug en vloog in volle vaart tegen het lichaam van Anastasia aan. Het was alsof ik in volle vaart tegen een muur aan vloog. Op het moment dat ik tegen haar aan botste greep ze me beet, sloeg ze allebei haar armen rond mijn borst en tilde ze me van de vloer. Toen ze haar armen lichtjes spande, voelde ik hoe de lucht uit mijn longen geperst werd. Ze keek me in mijn ogen en ontspande haar spieren een beetje, zodat ik wat minder stevig tegen haar enorme borst geklemd zat. "Wat vond je daarvan om mee te beginnen?" Ik was op dat moment niet in staat om te antwoorden, aangezien ik alleen maar aan ademhalen dacht. "Het lijkt erop dat ik je nu al sprakeloos van opwinding heb gemaakt. Wat vind je ervan om elkaar een beetje beter te leren kennen voordat we overgaan tot het echt leuke werk." Ze tilde me een beetje hoger op, zodat mijn hoofd op gelijke hoogte zat met het hare. Ze liet haar ene arm los en hield me met haar andere tegen zich aan gedrukt. Toen legde ze haar hand op mijn achterhoofd en duwde ze mijn gezicht naar zich toe. Ik werd geconfronteerd met een groot stel satijnzachte, dikke lippen die de mijne volledig verzwolgen. Ze spande haar arm die om mijn borst zat, zodat ik naar adem hapte en duwde haar tong in mijn mond. Ik was volledig overgeleverd aan haar nukken en dat wist ze. Nadat ze me een paar minuten zo was blijven kussen, liet ze mijn mond los uit haar lippenkluis. Anastasia liet me zakken totdat mijn hoofd op gelijke hoogte zat met haar borsten en begroef toen, met haar hand nog steeds op mijn achterhoofd, mijn gezicht diep in haar boezem. Tegelijkertijd sloeg ze haar handen rond mijn billen en begon ze mijn pik tegen haar ongelofelijk harde buikspieren aan te wrijven. Ik hapte naar lucht in de enorme grot van haar boezem, terwijl mijn pik de stof van mijn boxershort liet opbollen door al die verwennerij. Net toen ik op het punt stond om te ontploffen, liet ze me los en viel ik op de vloer. "Ho, ho, ho, Sean. We willen niet dat je nu al klaarkomt. Niet voordat ik nog wat plezier heb gemaakt met jouw zwakke lijfje." Dat klonk niet goed en als ik niet zo duizelig was geweest van haar hardhandige behandeling, dan had ik me onmiddellijk uit de voeten gemaakt. "Ik ga je maar eens voorstellen aan mijn vriendinnen." "Zijn er hier dan nog andere mensen?" vroeg ik bezorgd. "Nee, idioot. Deze vriendinnen!!!" Haar dijen explodeerden voor mijn wijd opengesperde ogen in enorme spierkolommen. Ze ging over me heen staan met haar voeten aan weerszijden van mijn middenrif. Ze boog zich voorover en nam allebei mijn polsen in haar ene hand en allebei mijn voeten in haar andere. Toen deed ze haar dijen uit elkaar en tilde ze me er zo ver als ze kon tussen op. Daarna deed ze langzaam haar dijen weer bij elkaar, totdat mijn machteloze lichaam er tussenin geklemd zat. Ze liet mijn polsen en voeten los en stond nu met mijn lichaam dat een meter van de vloer bungelde. Ik lag wanhopig te proberen om los te komen, maar wat ik ook probeerde, ik kreeg haar dijen niet uit elkaar. Ze tilde haar linkervoet van de vloer, zodat ik opzij rolde. Anastasia deed haar dijen een beetje uit elkaar en deed ze toen langzaam weer bij elkaar, zodat nu mijn buik en mijn rug tussen haar dijen in geklemd zaten. "Zing eens een liedje voor me Sean. Muscovite Lady zou leuk zijn. Ik kom uit Moskou en ik vind het een leuke tekst die je voor dat liedje hebt geschreven." Ik probeerde het liedje te zingen, maar door de verpletterende druk op mijn lichaam was ik niet in staat om genoeg adem te halen om geluid te maken. "Is dit de akoestische versie, Sean? Of wacht je soms op een teken om te beginnen?" "Ik krijg geen... adem," kreunde ik. "Sorry schat, ik verstond je niet. Wat zei je?" vroeg ze. "Ik krijg verdomme geen adem!" kreeg ik er nog net uit geperst. "Oh, het spijt me. Soms ken ik mijn eigen kracht niet." Ze hield me wat minder stevig vast zodat ik kon ademhalen en keek me glimlachend aan. "Is het zo beter, mijn sexy mannetje?" lachte ze voordat ze haar dijen tegen elkaar ramde en me naar een wereld vol draaiende sterren en verzengende pijn stuurde. Mijn lichaam voelde aan alsof het in tweeën gebroken was. Ik keek naar haar benen, die zo hard in me knepen dat ik nauwelijks mijn eigen lichaam kon zien. Ik probeerde het uit te schreeuwen, maar dat lukte niet aangezien ik geen lucht in mijn longen had om geluid te maken. Toen ik opkeek naar de blonde Anastasia, werd alles zwart om me heen. Haar prachtige glimlach was het laatste wat ik zag toen ik barmhartig mijn bewustzijn verloor. Wordt vervolgd.