Dispuut De studentenvereniging bestond al bijna net zo lang als de lokale universiteit, en was altijd en bolwerk van manlijk chauvinisme geweest. Sinds jaren waren er meisjesdisputen geweest, maar die hadden duidelijk een onderdanige positie. De meisjes werden geacht als nette dames gekleed te gaan in kuitlange schots geruite plooirokken en pumps. De meisjes van dispuut Ariadne waren bij elkaar in de zaal in het souterrain van het verenigingsgebouw. Omdat het winter was, hadden de dapperste meisjes bruine kniehoge dameslaarzen onder hun keurige rokken aan. Plots werd er gebonkt op de deur, en al snel stormde de jongens van dispuut Hercules binnen. Allemaal sportieve jonge mannen, die gewend waren dat vrouwen er waren om mannen te dienen. Tot vandaag! Er ontstond een ware veldslag tussen de jongens en de meisjes. Alle 10 de meisjes waren verwikkeld in een één tegen één gevecht met een jongen, die steeds een kop groter en duidelijk zwaarder was. Veel meiden verloren als snel en lagen weerloos onder hun tegenstander, die de meisjes bevelen gaven om hen te bevredigen, zoals altijd. Maar toen hoorden zij geschreeuw. Geschreeuw van een man! Wendy bleek even sterk als Karel. Wendy, een meisje in een blaauwe plooirok , kniehoge bruine dameslaarzen en blouse nam het op tegen de jongen die 15 kilo zwaarder was dan zij. Ze hield hem tegen, en nu begon hij te bezwijken. Ze hadden elkaar in de nekklem, en langzaam maar zeker dwong Wendy Karel op zijn knieën. Hij kon het niet geloven, maar hij VERLOOR van een plooirok! Ze dwong hem op zijn rug, en besteeg de gespierde maar zwakkere jongeman. Ze voelde zijn hijgende borstkas tussen haar krachtige gerokte benen, haar laarzen persten tegen zijn dijen. Haar ranke handen dwongen zijn vuisten boven zijn hoofd. Ze boog voorover en drukte haar borsten in zijn gezicht. Karel begon te gillen en huilde van vernedering! "Geef je over, slaaf! Ik wil het horen, nu!" beval ze haar verslagen tegenstander. "Ik geef me over" pruttelde hij. Maar het was niet goed genoeg. "Harder, slappeling" en ze sloeg hem in zijn gezicht, terwijl ze met haar rechter hand zijn beide handen samenkneep. Hij vocht voor wat hij waard was, maar hij voelde dat de slanke arm van Wendy sterker was dan zijn beide armen! "GENADE, IK GEEF ME OVER" brulde Karel, terwijl de tranen over zijn wangen gleden. Wendy voelde dat hij geen verzet meer bood en zich aan haar over gaf. Ze had hem gebroken! Ze stond op en greep Karel bij zijn haren. "Geef jullie over, of anders veeg ik de vloer aan met dit mannetje. NU!" zij Wendy met een zachte maar duidelijke stem. En Karel brulde: "Hellup, ze heeft me verslagen". De meisjes voelden hoe de jongens totaal verslagen waren door deze schokkende nederlaag. Eénvoor één lieten ze hun tegenstandsters los. Toen de meisjes stonden gingen de jongens met gebogen hoofd op hun knieën. De jongens waren totaal verbijsterd en verslagen door de vernietigende overwinning van Wendy. "En nu wegwezen", gaf Wendy, nu duidelijk de Meesteres van de situatie, het bevel. "Op je knieën!" De meisjes vormden met hun lange plooirokken een haag van vernedering, waartussen de verslagen mannen naar buiten kropen. De meisjes giechelden, sommigen hielden hun rokken voor de jongens zodat die voelden dat ze door meisjes verslagen waren, anderen gaven harde klappen op de konten van de jongens. Karel werd gevangen gehouden als krijgsgevangene en slaaf. Hij moest zich uitkleden en geknield zijn kleren aanbieden aan zijn Meesteres, Wendy. Toen moest hij tussen de meisjes gaan staan. Hij voelde hun rokken langs zijn benen glijden, en vocht om geen stijve te krijgen. Maar hij verloor weer. En de meisjes zagen dat meteen. "Kijk, hij vindt het lekker" kirde Jacqueline. "Dan zullen we hem nog meer verwennen" Hihihihi. De meisjes deden hun satijnen damesblouses uit en daar stond hij. Spiernaakt, tussen tien topless bloedmooie jonge meiden, weerloos en verslagen. En daar was de eerste vuistslag van Heleen, en de rest volgde. Karel kroop in elkaar maar hij kreeg en genadeloos pak slaag. Huilend ging hij neer en greep zich vast aan de blauwe plooirok van Wendy. "Help, genade meesteres ik ben uw slaaf" huilde hij. Wendy gaf hem een knietje recht op zijn kin en hij ging totaal knock out. De meisjes bonden Karel, tot vandaag de stoerste jongen van de club, aan een lange pal en 's avonds droegen zij hem de grote zaal van de club in. Onder luid gejuich van de meisjes van de club werd de verslagen man als krijgsgevangene aan alle leden getoond. De meisjes namen het bestuur gevangen en dwongen die op hun knieën voor Meesteres Wendy, midden in zaal, op het podium. Ook zij moesten hun kleren overgeven aan de nieuwe leider: Wendy. De jongens in de zaal hadden allemaal gehoord dat de jongens van Hercules een diep pak slaag hadden gekregen van een groepje keurige meisjes en durfden zich niet te verdedigen. Weerloos ondergingen ze de machtsgreep van de meisjes, en veranderden van heersers in slaven.