De cafetaria. Auteur: Dreamspinner, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Bob en Jim ontmoeten een cafetaria- en veehoudster. Het was 1966, en Bob en Jim waren onderweg naar Vlieland om de grootvader van Bob met een bezoek te vereren. Na deze vakantie wachtte in de herfst de universiteit op hen. Ze waren al uren onderweg en het hing erom of ze de laatste pont zouden halen. "Laten we hier overnachten," zei Bob toen ze een dorpje binnenreden, "ik val zowat in slaap achter het stuur, en die laatste pont halen we toch niet meer." "Goed idee," stemde Jim in. "Ik zie daar rechts een cafetariaatje. Als we daar stoppen, dan kunnen we aan iemand uit de buurt vragen of er een hotel in dit dorp is." Ze parkeerden de auto, stapten uit en liepen met stijve benen de cafetaria in. Er waren maar twee gasten in de cafetaria, allebei oude boeren met doorleefde koppen en een mok koffie in hun knuisten. Een serveerster was met de twee aan het babbelen, met een hand op haar heup en in de andere een pot koffie. Alle drie keken ze op toen te twee jongens binnenkwamen. "Hallo jongens," zei de serveerster. Ze trok haar gezicht in de plooi en kreeg een blik in haar ogen die geen tegenspraak leek te dulden. "Ga zitten, ik kom zo bij jullie." Ze liep achter het buffet, zette de koffiepot op het rechaud en liep naar de plek waar Bob en Jim waren gaan zitten. Die zagen er doodmoe uit. "Jongens, ik ga over een half uur dicht, dus als jullie iets willen bestellen, hou het dan simpel. En als jullie het me niet kwalijk nemen, dan heb ik het liefst dat jullie iets kouds bestellen, want dan hoef ik niet meer te koken." Ze zette allebei haar handen op haar heupen, alsof ze hen wilde verbieden om een warme maaltijd te bestellen. Het viel Jim meteen op hoe gespierd en afgetraind haar onderarmen waren, en hij vroeg zich af of ze overal zo gespierd en afgetraind was. Bij sommige vrouwen leek het lichaamsvet bijna te ontbreken, en op dat soort vrouwen kickte Jim ontzettend. Ze was ongeveer vijftig, schatte Jim, en had van die harde, mannelijke trekken op haar gezicht die soms een soepel, gespierd lichaam verrieden. Ze had een roze serveersteruniform aan met een effen witte boord, een witte panty en degelijke witte schoenen. Het uniform stond haar belachelijk. Jim begon te fantaseren over hoe ze er uit zou zien zonder haar kleren aan. Hij vroeg zich net af of haar benen en achterste even stevig waren als haar onderarmen, toen ze hem op zijn schouder sloeg. "Hé, slaapkop!" zei ze, "de klok tikt door hoor, wat wil je bestellen? Ik heb niet de hele avond de tijd." "Sorry", verontschuldigde Jim zich, "doe mij maar een broodje gezond. Wat wil jij Bob?" "Ik heb al besteld terwijl jij zat te dromen Jim," zei Bob, en hij moest lachen om de verstrooidheid van zijn vriend. "Het komt er zo aan," zei ze en liep naar de keuken. "Kinderen", zei ze tegen de twee boeren toen ze langs hun tafeltje kwam. De boeren dronken hun koffie op en legden een paar munten op de tafel. "Tot ziens, Marga," schreeuwde er een tegen de serveerster toen ze naar buiten liepen. Marga zwaaide verveeld vanuit de keuken naar hen. Ze maakte het eten klaar en bracht het naar de jongens. Jim zag hoe de spieren in haar onderarmen duidelijk opgezet waren, ook al wogen de borden die ze droeg maar een paar ons. Hij vroeg zich af hoe haar spieren er uit zouden zien als ze echt belast werden, en begon te fantaseren over hoe hij samen met haar zijn spierballen trainde. Zijn pik begon te steigeren. Voordat hij een hap had genomen keek hij op en zag dat ze tegen de muur bij de kassa aangeleund stond. Hij kon zijn ogen niet geloven - ze had haar linkerhand op haar rechter bovenarm gelegd en voelde er nonchalant aan. Hij zag hoe ze haar arm strekte, een vuist maakte en langzaam haar elleboog boog totdat haar rechterhand haar schouder bijna raakte. Ze kneep met haar linkerhand in haar spierballen en voelde er met haar vingers aan. Toen trok ze de mouw van haar roze blouse omhoog. Ze strekte haar arm, boog haar elleboog en keek hoe haar spierballen opbolden. Dit herhaalde ze, en nog een keer. Ze voelde nog een keer aan haar opbollende spierballen, trok toen haar mouw naar beneden en keek naar de klok aan de muur. Ze keek naar de jongens. Ze zag dat Jim haar met open mond zat aan te staren. Ze zette haar handen op haar heupen alsof ze hem uit wilde dagen om iets te zeggen. Jim sloeg zijn ogen neer en begon te eten, met een kloppende pik en zijn hoofd op hol. "Hé Jimmy," zei Bob, "ik zal die serveerster eens vragen of we in dit dorp ergens kunnen pitten." "Hé Marga, is er een hotel in dit dorp?" schreeuwde Bob. "Eentje maar, en dat is vol," antwoordde ze. "Maar ik zal jullie eens wat vertellen," ging ze verder, "jullie kunnen wel bij mij overnachten. Ik heb een kleine boerderij ongeveer acht kilometer hier vandaan. Drie slaapkamers. Ik woon alleen. Ik zal geen last van jullie hebben. Wat vinden jullie daarvan? Is dat iets voor jullie?" Ze had haar handen weer op haar heupen, zodat ze bijna geen nee konden zeggen. "Ik vind het prima", zei Bob, "wat vind jij, Jimmy?" Jim kon alleen maar knikken. Hij lag zich in gedachten al af te trekken op haar opbollende spierballen. Ze reden over een onverharde weg achter haar aan naar een kleine boerderij. Toen ze voor het huis gestopt waren, zei ze tegen hen dat ze hun tassen uit hun auto moesten halen en naar de veranda moesten gaan. "Ik parkeer mijn auto achter en kom daarna door het huis naar voren en laat jullie door de voordeur binnen," schreeuwde ze uit het raampje van haar pick-up. Een paar minuten later zagen de jongens de lichten in het huis aangaan, kwam ze naar de voordeur en deed die open. "Kom binnen, makkers. Dit is mijn 'Oost West Thuis Best'. Het is niet luxe, maar het is van mij," zei ze. "Ik ga iets anders aantrekken. Ik moet nog even naar mijn vee toe voordat ik erin kruip. Jullie hoeven niet op mij te wachten. De slaapkamers liggen achter de hal." Toen ging ze de trap op. "Ik ben geradbraakt", zei Bob. "Ik ga snel onder de wol." Hij ging een van de slaapkamers in en trok de deur achter zich dicht. "Tot morgen," riep Jim hem na. "Ik ga eens kijken of ze soms hulp nodig heeft met de dieren." Hij vroeg zich af of hij haar kon overhalen om hem die spierballen nog eens te laten zien voordat hij zich ging aftrekken. Marga had laarzen, een spijkerbroek en een mouwloos onderhemd aangetrokken. "Waarom ben je nog op?" vroeg ze. "Ben je niet moe?" "Ik, eh, dacht dat je misschien wel wat hulp kon gebruiken met je dieren," stotterde hij. Het kijken naar haar in haar mouwloze onderhemd maakte het voor hem bijna onmogelijk om na te denken. Haar armen waren bijna onmenselijk afgetraind. Haar spierballen vertoonden duidelijk twee aparte bobbels en Jim kon alle drie de aanhechtingspunten van haar deltaspieren zien. Het leek wel alsof hij naar een plaatje in een biologieboek keek. "Wat is er met je aan de hand, jongen?" vroeg ze. "Heb je soms nog nooit een vrouw gezien?" Ze had haar handen weer op haar heupen. "Nou, als je wilt helpen, kom dan maar mee!" zei ze en stapte de deur uit en de duisternis in. Jim liep haar met bonzend hart achterna. Toen ze bij de schuur waren aangekomen zei ze: "Het is hier tamelijk donker, je zult het een beetje op de tast moeten doen. Kom, geef me je hand, jongen." Jim vond haar hand, die sterk was en eeltig. Hij kneep erin en dacht dat hij haar terug voelde knijpen. Jim hoorde het vee grommen, om de geur op te snuiven van een vreemdeling in hun midden. Marga liet zijn hand los. "Blijf waar je bent, ik moet daar even iets nakijken." Hij hoorde haar naar de andere kant van de schuur lopen. "Is er hier ook licht, Marga?" vroeg Jim, "ik zie geen hand voor ogen." "Doe je het in je broek, jongen," hoorde Jim haar smalend zeggen. "Ben je bang in het donker? Wacht maar even." Hij hoorde haar een paar stappen doen. Toen hoorde hij een klik en ging er een flauw licht boven in de schuur aan. Marga kwam terug van de muur waar het lichtknopje zat en liep naar hem toe. "Er moeten wat zakken met veevoer van de hooizolder gehaald worden," zei ze. "Nou je hier toch bent, kun je me net zo goed helpen. Denk je dat je dat redt, jongen? Ze wegen vijftig kilo per stuk." "Ik zal mijn best doen," zei Jim. Hij verheugde zich er op om haar een zak met vijftig kilo veevoer te zien optillen. Het had er alle schijn van dat zijn stoutste dromen zo meteen uit zouden komen. "Okay," zei ze, "laten we naar boven gaan." Hierop klom ze de ladder op die naast haar stond. Jim klom haar achterna. Er lagen ongeveer twintig zakken veevoer op de zolder. "Van dit werk krijg je het tamelijk warm", zei ze. "Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik mijn onderhemd uittrek." Voordat Jim antwoord kon geven, had ze haar hemd al bij de zoom vastgepakt en over haar hoofd getrokken. Jim's mond viel open. Niet alleen haar armen en schouders waren gespierd en afgetraind, maar ze had ook nog eens superstrakke maag- en buikspieren. "Jongen," begon ze, "ik heb wel gezien hoe je in de cafetaria naar me keek toen ik met mijn spierballen aan het spelen was. Volgens mij genoot je daar wel van. Ik had het idee dat je me wel eens helemaal zou willen zien." "Ik heb nog nooit zo'n vrouw als jij gezien Marga," zei Jim terwijl hij naar adem hapte. "Mag ik aan je spierballen voelen?" vroeg hij in de ijdele hoop dat ze ja zou zeggen. "Alleen als je van me wint met worstelen," zei Marga met haar handen weer op haar heupen. Voordat Jim zich kon verroeren, had ze hem rond zijn middel gegrepen. Ze tilde hem op, smeet hem op de zakken met veevoer en ging boven op hem liggen. "Een, twee, drie!" telde ze, en sloeg me haar hand op de vloer. "Ik heb gewonnen!" zei ze. Ze ging niet verder met het worstelpartijtje. In plaats daarvan trok ze zich op zodat hun gezichten vlak bij elkaar waren. Ze legde haar armen kruislings over zijn borst en keek hem in zijn ogen. "Wil je nu aan mijn spierballen voelen, jongen?" Jim knikte. Ze tilde haar rechterarm op, boog haar elleboog en liet haar spierballen opbollen. Jim staarde er alleen maar naar. "Toe maar, kijk er niet alleen naar, voel er ook eens aan!" eiste ze. Jim legde zijn hand op haar spierballen. Hij voelde hoe ze zich onder haar huid spanden en weer ontspanden. "Hoe kom je aan zulke spierballen?" vroeg hij. Zijn pik was nu zo stijf als een vlaggenstok. "Door te werken," zei ze, terwijl ze haar spierballen liet rollen, "en te tillen." "Tillen, bedoel je soms gewichtheffen?" vroeg hij. "Nee, ik bedoel zakken veevoer en andere zware dingen tillen. Ik kan zo'n zak veevoer met één arm optillen," zei ze, terwijl ze hem onder zijn armen kietelde. "Dat bestaat niet! Die wegen vijftig kilo!" lachte Jim. "En toch kan ik het. Ik kan er zelfs een met mijn onderarm opdrukken!" zei ze plagend. "Vooruit, ik zal het je laten zien." Ze stond op en pakte een stuk touw beet dat over een balk lag. Ze boog zich voorover en bond het touw rond een zak voer. Ze maakte een lus in het touw en stak daar haar hand door. "Okay, ben je er klaar voor?" vroeg ze glimlachend. Ze ging overeind staan en greep met haar andere hand de balk beet voor het evenwicht. Toen zette ze haar elleboog tegen haar heup en begon aan het gewicht te trekken. Jim kon zijn ogen niet geloven – ze tilde de zak met één arm op! Langzaam, centimeter voor centimeter, kwam de vijftig kilo zware zak veevoer omhoog totdat ze haar onderarm helemaal horizontaal had. "Voel nu eens aan mijn spierballen, jongen," pufte ze. Jim stond op en deed wat hem gevraagd werd. Ze waren net zo hard als de balk die ze vasthad. Ze tilde de zak nog verder op, totdat ze niet verder kon. Marga keek hem aan en glimlachte. Haar borst ging hijgend op en neer, haar spierballen trilden en de aders in haar onderarm hadden zich gevuld met bloed. Ze hield de zak nog even omhoog en liet hem toen vallen. Marga boog zich voorover, haalde haar hand uit de lus en liet zich op de voederzakken vallen. Zwaar ademend wreef ze over haar opgezette spierballen en liet toen haar oog vallen op de bobbel in de broek van Jim. Nadat ze op adem was gekomen ging ze rechtop zitten en deed haar laarzen uit. Daarna maakte ze haar broek los en trok die uit. "Het is lang geleden dat ik met een man geweest ben Jimmy," zei ze. De mannelijke trekken in haar gezicht vervaagden in het flauwe schuurlicht. Ze rekte zich helemaal uit op de stapel zakken, spande haar dijen, stak haar handen boven haar hoofd en spande haar spierballen. Toen boog ze haar ellebogen en liet hem haar staalharde spierballen nog eens zien. "Zou je me willen neuken, jongen?" "Dat hoef je me geen twee keer te vragen, Marga."