De Buurman. Door JennyBlyth@aol.com, Nederlandse bewerking: WatjeKouw. Marilyn en Dara hebben hun zinnen gezet op Steven. "Steven is alleen thuis, Dara," zei Marilyn toen haar huisgenote die donderdagmiddag om kwart voor zes thuiskwam. "Ik zag zijn ouders ongeveer twintig minuten geleden in avondkleding de deur uitgaan." "Mm," reageerde Dara. "Wat een stuk is die Steven toch." De twee prachtige Surinaamse vrouwen woonden met elkaar in een comfortabele eengezinswoning in een rustig gedeelte van de Bijlmer. Dara Wijntuin was een bijzonder aantrekkelijke vrouw van 34 jaar met schouderlang zwart haar en ze was verpleegster in het AMC. Ze werkte in de verkoeverkamer. Haar witte uniform liet haar 1.70 lange en 59 kilo wegende lichaam met een D-cup boezem perfect uitkomen. Ze bewoog zich zo bevallig en vloeiend dat je zou denken dat ze veel kleiner was. Marilyn Veira was een prachtige vrouw van 36 jaar met krullend, schouderlang bruin haar, en ze werkte bij het Ministerie van Justitie. Ze was 1.65 lang, woog 53 kilo en was ook gezegend met een forse voorgevel. Hoewel allebei de vrouwen eraan gewend waren dat zowel Surinaamse als blanke mannen hun lichamen bewonderden en daar ook van genoten, genoten zij er het meest van om naar blanke mannen te kijken en die uit de dagen. De zeventienjarige Steven Bakker viel hen voor het eerst op toen hij zo'n vier maanden geleden met zijn vader en moeder in het naastgelegen huis kwam wonen. Ze probeerden om met hem in gesprek te komen, maar hij leek erg verlegen te zijn voor de twee zwarte vrouwen. Hij was een blanke spetter van 1.75 lang en 80 kilo zwaar, maar hij leek gewoon niet veel interesse te hebben in de twee zwarte vrouwen. Dara en Marilyn zaten aan hun keukentafel Cola light te drinken. "Ik zou wel eens bij hem in zijn broek willen voelen," zei Marilyn. "Nou, anders ik wel," zei Dara. "Maar we kunnen niet veel meer doen dan over hem dromen. Tenzij we het heft in eigen handen nemen." "Maar hoe dan?" vroeg Marilyn. Dara wachtte even voordat ze antwoordde. "Ik denk niet dat het veel zal helpen als we hem weer mee uit eten vragen," zei Dara. "Hij probeert ons steeds te ontlopen. Hij is ofwel niet geïnteresseerd in zwarte vrouwen, ofwel dodelijk verlegen." "Of het is een homo," glimlachte Marilyn. "Wat dan ook," antwoordde Dara. "Maar ik vind dat we het heft in eigen handen moeten nemen. We zouden Steven met een of ander smoesje ons huis kunnen binnenlokken. Dan zouden we hem kunnen overmeesteren en hem wat kleren uittrekken zodat hij niet kan ontsnappen." "Dat klinkt wel erg gemakkelijk, Dara," zei Marilyn. "Hoe krijgen we dat ooit voor elkaar? Hij is groter dan ons allebei en we kunnen wel gewond raken als we zoiets proberen." "Weet je Marilyn, ik denk dat we hem samen wel aankunnen," zei Dara. "Ik weet van mezelf dat ik behoorlijk sterk ben en de meeste mannen goed partij kan geven. Bovendien weet ik dat jij sterker bent dan je er uitziet, Marilyn. En je weet best hoe je een man moet aanpakken. Weet je nog van die man in de trein? Die is waarschijnlijk nog niet hersteld van dat knietje dat je hem toen gaf." "Ik weet het niet Dara," zei Marilyn langzaam. "Ik denk niet dat we Steven aankunnen, zelfs niet als we samenwerken." "Nou," zei Dara glimlachend, "laten we het een beetje strategisch aanpakken en wat vrouwelijke wapens in de strijd werpen. Ik ben al een paar weken bezig met het bedenken van een plannetje. Allereerst moeten we Steven ons huis binnenlokken. We moeten het laten voorkomen dat er op dat moment maar één van ons thuis is. Hij zou zich waarschijnlijk te verlegen en te ongemakkelijk voelen als we allebei thuis zouden zijn. Ik ga me heel verleidelijk kleden, bij hem aanbellen en hem hierheen lokken. Als hij eenmaal binnen is, dan ga ik mijn vrouwelijke charmes gebruiken en een beetje met hem zitten stoeien. Dan begin ik zijn kleren los te maken totdat hij er achter komt wat ik met hem van plan ben. Dan roep ik jou om me te helpen. Dan kom jij uit je schuilplaats tevoorschijn, overmeesteren we hem en trekken we hem zijn kleren uit. Zo krijgen we hem wel klein." Nadat ze naar Dara's plannetje had geluisterd, had Marilyn nog zo haar twijfels. "Kom op, Marilyn, laten we het doen," zei Dara. "Steven is een stuk. Volgens mij jeuken je handen om hem te pakken te nemen. De mijne in ieder geval wel. We zullen ons best vermaken." Marilyn stemde tenslotte in en ging naar de slaapkamer om zich te verschuilen, terwijl Dara het huis uitging en het grasveld overstak. Ze belde aan Steven's voordeur aan en na een tijdje deed hij de deur open. "Hallo Steven," zei Dara opgewekt. Dara nam Steven van top tot teen op. Hij was een lichtblonde, zeventienjarige jongeman. Steven glimlachte haar verlegen toe. Op dat moment wist Dara dat zij en Marilyn hem te pakken zouden krijgen. "Hallo," zei Steven traag. "Zou ik een paar minuten van jouw spierkracht gebruik kunnen maken?" vroeg Dara haastig met een verpletterende glimlach. "Ik moet mijn bank verplaatsen en dat kan ik niet in mijn eentje." "Eh, nou-------" begon Steven. "Oh, het is zo gebeurd hoor," kirde Dara. "Alsjeblieft, Steven." "Okay," zei Steven. "Als je echt hulp nodig hebt." Steven liep Dara achterna haar huis in en na een paar minuten had hij de bank waar ze hem hebben wilde. "Nou, hartstikke bedankt Steven," zei Dara. "Dat was heel aardig van je. Kan ik je nu misschien terugbetalen met een kusje?" Terwijl Steven voor de bank stond, stapte Dara naar hem toe. Steven deed een stap naar achteren, maar voordat hij iets kon zeggen had ze haar armen al om hem heengeslagen en gaf ze hem een lange, krachtige kus. Toen ze haar handen over zijn lichaam liet glijden, stelde ze vast dat hij niet bijzonder gespierd was. Eerder gemiddeld. Dara verbrak de kus en greep Steven bij zijn schouders. "Mm, dat was heerlijk," glimlachte Dara." Zullen we nog wat verder gaan?" Zonder op een antwoord te wachten omhelsde Dara Steven weer, maar deze keer leunde ze met haar volle gewicht tegen hem aan, drukte ze haar borsten tegen zijn bovenlichaam aan en liet hem achterover op de bank vallen, met haar lichaam bovenop hem. Steven was behoorlijk van zijn stuk van Dara's assertieve gedrag. Zoiets had hij nog nooit meegemaakt. Nog nooit had zo'n prachtige vrouw zich met zo veel hartstocht op hem geworpen en hij vroeg zich af wat haar bezielde. Steven kreeg weinig tijd om daarover na te denken, want Dara eiste zijn aandacht ergens anders op. Ze drukte haar tong in zijn mond en verkende die van binnen, terwijl ze haar handen weer over zijn lichaam liet glijden. Dara voelde hoe Steven's eerdere stugheid en onzekerheid onder haar vakkundige liefkozingen weg begonnen te smelten. Hij leek er wel van te gaan genieten. Hij sloeg zijn armen om haar heen en begon voorzichtig haar lichaam te verkennen. Ze glimlachte bij de gedachte aan hoe kort zijn moment van genot zou zijn. Zodra Dara voelde dat Steven met zijn handen met haar bezig was en dat zijn aandacht volledig gericht was op zijn moment van genot, ging ze aan het werk. Ze hield haar linkerarm rond hem heen, terwijl ze haar rechterhand stiekem naar zijn middel liet glijden om zijn broeksriem los te maken en zijn ritssluiting naar beneden te trekken. Nu stond Dara voor de moeilijkere taak om Steven zijn broek over zijn heupen heen te krijgen. Om dit voor elkaar te krijgen begon ze zich heen en weer te bewegen, kennelijk om een beetje variatie in het stoeipartijtje te brengen. Hierdoor begon Steven ook te bewegen en iedere keer dat hij zijn heupen optilde, gaf Dara een rukje aan die kant van zijn broek. Maar tegen de tijd dat Dara Steven zijn broek tot halverwege zijn dijen had getrokken, merkte hij wat ze aan het doen was. "Hé," gilde Steven terwijl hij Dara van zich af duwde. "Waar ben jij mee bezig?" Dara wist dat haar rondingen nu niet meer afdoende waren, maar ze zat vol zelfvertrouwen en greep naar Steven's broek. "Gewoon een stoeipartijtje, Steven," zei Dara met een glimlach. "We willen je laten zien hoe goed zwarte vrouwen zijn. Kom op, Marilyn, laten we hem te pakken nemen." Vol afschuw haalde Steven boos uit naar Dara en raakte haar op haar kin, zodat ze van de bank af op de grond tuimelde. De klap deed Dara pijn en ze wist dat Steven niet zou aarzelen om haar of Marilyn nog eens hard te slaan om te voorkomen dat ze hem te pakken zouden nemen. "Snel Marilyn," schreeuwde Dara. Steven ging haastig overeind staan, trok zijn broek op en maakte zijn riem vast. Marilyn kwam de slaapkamer uitgerend waar ze zich had schuilgehouden en sprong Steven van achteren in zijn nek. "Hebbes," zei Marilyn. Marilyn sloeg haar chocoladekleurige linkerarm rond Steven zijn nek zodat zijn luchttoevoer werd afgesneden, en greep hem met haar rechterhand pijnlijk bij zijn haar. Steven begon wild met zijn ellebogen om zich heen te slaan. "Ahhh----," riep Marilyn uit. Marilyn liet Steven los toen een van zijn ellebogen haar hard in haar maag raakte en ze zeeg neer op de grond. Steven begon snel naar de deur te rennen. Dara, die nog op haar rug lag, stak echter haar prachtige ebonieten rechterbeen uit en liet hem struikelen, zodat Steven wijdbeens op zijn buik op de vloer terechtkwam. "Shit," riep Steven uit. Zowel Steven als Dara krabbelden overeind en renden naar de deur. Steven was het eerst bij de deur, maar toen hij de deurknop omdraaide hield Dara hem tegen door hem met allebei haar handen bij zijn broeksband beet te grijpen. "Ho-ho, schat," zei Dara. "Je gaat ons nu toch niet verlaten, hè?" Tot Steven's verbijstering kon hij Dara niet achter zich aan trekken. Hij kon niet geloven dat dit leuke zwarte poppetje sterk genoeg was om hem tegen te houden. Steven was nog verbaasder toen Dara haar prachtige ebonieten rechtervoet tegen de deurstijl plantte en haar prachtige zwarte been begon te strekken. Hij werd van de deur vandaan getrokken en hij hoorde de gesp van zijn broeksriem met geweld losschieten. Toen hij die weer wilde vastmaken, maakte Dara van de gelegenheid gebruik om hem bij allebei zijn manchetten beet te grijpen. Toen ze die omhoog rukte, vlogen zijn benen onder hem vandaan. Steven kwam op zijn rug op de vloer terecht. Toen Dara als een zwarte panter op Steven kroop, merkte ze dat ze met haar laatste ruk zijn broek tot halverwege zijn dijen had getrokken. Met een glinstering in haar ogen stampte Dara met haar rode hoge hak op de vloer in de ruimte tussen Steven zijn kruis en zijn broeksband. Daarna knielde Dara neer, zette haar welgevormde zwarte knie op zijn buik en probeerde haar been door de opening tussen zijn dijen te wurmen, zodat hij zijn broek niet kon optrekken. Toen Steven zich probeerde op te richten, legde Dara haar hand op zijn kin en duwde ze zijn hoofd naar achteren. "Blijf liggen," beval Dara. Steven viel plat op zijn rug en zijn hoofd tolde toen het hard tegen de vloer aankwam. Dit ontnam Steven de vechtlust voor een paar seconden en een blik van paniek verscheen op zijn gezicht toen hij besefte dat hij de strijd aan het verliezen was. Hij wist dat dit leuke, exotische, zwarte poppetje dat op hem lag, dat hem al wekenlang had bewonderd en stiekem had geobserveerd, vastbesloten was om hem niet te laten ontsnappen. Dara was een sterke, efficiënte en dodelijke tegenstander. Steven probeerde Dara vast te grijpen, maar ze sloeg zijn armen eenvoudig weg. "Is dat alles wat je in huis hebt?" zei Dara pesterig. Dara glimlachte nu omdat Steven zich ergerde en wurmde haar been verder langs zijn broeksband, totdat haar knie stevig op de vloer rustte. Dara ging verzitten zodat ze nu met haar volle gewicht op Steven zijn heupen en dijen zat. "Nu, mijn fijne jonge blanke hengst," lachte Dara, "hebben we je waar we je hebben willen. Laten we eens kijken hoeveel vechtlust je hebt zonder je broek aan." "Laat me los," eiste Steven. Steven probeerde dat duivelse zwarte gevaar van zich af te schudden, maar Dara zat zo stevig dat hij nauwelijks beweging in haar kreeg. "Dwing me dan," giechelde Dara. Dara kneep en kietelde Steven net zolang totdat hij het opgaf en de strijd staakte. Marilyn was nu weer op adem gekomen en stond te popelen om de strijd te hervatten en Steven terug te betalen voor de elleboogstoot die hij haar in haar maag verkocht had. Marilyn ging nu over Steven's hoofd heen staan en keek op hem neer. "Wat zie je er leuk uit als je zo op je rug ligt," zei Marilyn met een glimlach. "Genoeg zo, Marilyn, terug naar de strijd," zei Dara met een glimlach. "Ik heb hem hier in bedwang. Als jij nou daar gaat zitten, dan trek ik hem zijn broek uit." "Met alle plezier," zei Marilyn. Toen hij omhoog keek zag Steven hoe Marilyn naar hem glimlachte. Marilyn was niet zo groot als de zwarte feeks die op zijn heupen zat, maar ze leek net zo vastberaden. "Ik weet al hoe ik het ga doen, Dara," zei Marilyn. "Ik ga hem mijn slipje in vogelvlucht laten zien." Marilyn tilde haar blauwe rok op en begon onder het geritsel van zijde en nylon op Steven's gezicht te gaan zitten. "Nee," gilde Steven. "Niet doen!" "Jawel," antwoordde Marilyn giechelend. Steven hief zijn handen omhoog om haar tegen te houden. "Daar houd je me niet mee tegen," lachte Marilyn. Marilyn greep Steven bij zijn handen en ging hard op zijn gezicht zitten, zodat zijn protesten gesmoord werden en zijn gezichtsveld verduisterd. Hij werd gesmoord door een roze zijden slipje en omgeven door een oerwoud van nylons, rokjes en lingerie. Hij kon zich nauwelijks bewegen of ademhalen. Marilyn liet Steven zich nog onprettiger voelen door even een paar keer op en neer te wippen. "Prachtig, prachtig," lachte Dara. "Wat praktisch." Steven voelde hoe Dara ging verzitten en zijn broek begon uit te trekken. Hij stribbelde wanhopig tegen, maar zonder resultaat. Bijna 110 kilo welgevormd maar verbazingwekkend sterk zwart vrouwenvlees zat strategisch bovenop hem en hij had geen schijn van kans. Marilyn, die op Steven's hoofd zat, was niet zo groot maar ze wist precies hoe ze in zijn handen en vingers moest knijpen, krabben en trekken zodat hij geen grip op haar kon krijgen. Tot zijn toenemende ergernis leek bovendien iedere plek die Steven te pakken kreeg, bedekt te zijn met glad nylon of teer vrouwenondergoed. Dara, die op Steven zijn heupen zat, wist precies hoe ze haar gewicht moest gebruiken om ervoor te zorgen dat hij niet ging trappen. "Een grote blanke jongen," lachte Dara, "in de tang bij twee kleine zwarte vrouwen." "Steven is net als alle andere blanke jongens," zei Marilyn pesterig. "Hij is gewoon een moederskindje." "En nu is hij ons kindje," plaagde Dara. "Het blanke moederskindje," lachte Marilyn, "heeft nu twee zwarte mammies." Dara's en Marilyn's geplaag maakte Steven des duivels. Hij wou dat hij iets kon doen, maar hij was zo machteloos als een baby. Zowel Dara als Marilyn bleken sterker te zijn dan ze er uitzagen en het leek wel alsof ze spieren hadden die ze speciaal voor hem bewaard hadden. Naar de hel met deze zwarte sloeries, dacht Steven. Dara, de exotische, omdat ze zo onweerstaanbaar was geweest en hem hun huis had binnengelokt, zogenaamd om een bank te verplaatsen. En omdat ze zo sterk en efficiënt was toen ze met hem vocht. En Marilyn omdat ze wist hoe goed ze hem in bedwang kon houden door op zijn hoofd te zitten. Dara drukte met haar linkerbeen in Steven zijn maag en met haar in nylon gestoken rechterbeen tegen zijn rechterdij aan. Haar rechterknie raakte de vloer tussen zijn benen en met haar rechterdij zat ze precies tegen zijn onderbroek en ballen aan. Dara stroopte Steven zijn broek af tot aan zijn enkels, waar zijn schoenen de volledige verwijdering van zijn broek in de weg zaten. "Laten we hem zijn schoenen en sokken maar uittrekken," zei Dara droogjes. "Die zitten alleen maar in de weg." Steven begon te trappelen en hief zijn armen omhoog. Marilyn greep zijn polsen beet en hield die stevig vast, terwijl Dara Steven zijn schoenen en sokken uittrok. "Zie je wel," zei Dara opgewekt. "Dat is beter." Dara trok hem daarna zijn broek helemaal uit, ging over zijn knieën heen zitten en hield Steven's broek triomfantelijk in de lucht. "De buit is voor de winnaars," schreeuwde Dara vrolijk. "Drie hoeraatjes voor ons," voegde Marilyn toe. "Laten we hem zijn overhemd en onderhemd uittrekken," zei Dara. "Een goed idee," viel Marilyn haar giechelend bij. Dara en Marilyn trokken toen in een nauw samenwerkingsverband Steven zijn overhemd en onderhemd uit. Steven had nu alleen nog zijn boxershort aan. Hij voelde hoe Dara de zoom ervan vastgreep. "Zullen we hem deze ook maar uittrekken?" vroeg Dara met een ondeugende knipoog. "Laten we Steven die nog maar even aan laten houden," zei Marilyn schalks. "Misschien vinden we het straks nog nodig om hem die uit te trekken." Toen stond Marilyn op van Steven's hoofd. "Pfft," zuchtte Steven opgelucht. Dara maakte snel een einde aan Steven's opluchting: ze ging schrijlings over zijn borst zitten, drukte haar in nylon gestoken dijen stevig tegen zijn spierballen en hield zijn armen tegen zijn zij aan. Ze verstrengelde de vingers van haar rechterhand met de vingers van zijn linkerhand en drukte die tegen haar rechterenkel aan. Een glimlach verscheen op haar gezicht, terwijl Marilyn zijn kleren bij elkaar raapte. "Die heb je voorlopig toch niet nodig," zei Marilyn opgewekt. Marilyn ging met Steven's kleren de kamer uit. "Nou Steven," vroeg Dara poeslief, "weet je waarom je hier bent?" Toen Steven niet antwoordde, greep Dara hem na een paar seconden met haar linkerhand bij zijn boxershort. "Spreek, Steven," beval Dara. "Ik weet het niet," stamelde Steven. "Het is omdat je zo'n aantrekkelijke blanke man bent," glimlachte Dara hem toe. "Weet je dat we je al een paar weken in de gaten houden? We wilden je mee uit vragen, maar je leek zo verlegen. En trouwens, je mammie en pappie leken ons niet zulke begrijpende types die het goed zouden vinden dat jij omging met een stel oudere zwarte vrouwen." "Je hebt gelijk," zei Steven traag. "Dat zouden ze niet goedvinden en ik ook niet." "Maar wat jullie vinden telt nu niet, Steven," zei Dara met een glimlach. "Want weet je, wat Marilyn en ik vinden telt nu, en allebei wilden we jou. Dus hebben we besloten dat kidnappen de enige manier was om jou te pakken te krijgen." "Kom op nou zeg," zei Steven met ongeloof in zijn stem. "Jullie zijn allebei oud genoeg om mijn moeder te kunnen zijn." "Wat een walgelijke gedachte," lachte Marilyn ondeugend. Marilyn was de kamer weer binnengekomen. Zonder dat Steven het gemerkt had, had ze de deuren op slot gedaan zodat hij niet weg zou kunnen lopen. "Inderdaad ja," lachte Dara. "Maar wat zullen we nu doen met deze blanke jongeman die jong genoeg is om onze zoon te kunnen zijn?" "Laat me alsjeblieft gaan," smeekte Steven. "Ik zal niet naar de politie gaan." "Laat me alsjeblieft gaan," imiteerde Dara hem. "Ik zal niet naar de politie gaan," haakte Marilyn in. "Kom op dames," smeekte Steven. "Alsjeblieft." Steven's smeekbeden waren zo hevig en leken zo welgemeend dat Dara en Marilyn medelijden met hem leken te krijgen. "Ik zal het niet tegen mijn ouders vertellen," smeekte Steven bijna huilend. Dara en Marilyn glimlachten naar elkaar. "Laten we die grote baby maar laten gaan," zei Marilyn. "Ja," stemde Dara in. "We willen geen huilebalk in huis." Marilyn ging de kamer uit en kwam terug met Steven's kleren. Dara stapte van Steven af. "Okay," zei Dara. "Ga dan maar." Steven stond langzaam op, kreeg zijn kleren van Marilyn en liep naar de deur. Dara en Marilyn keken hem na.