Boerentrien. Door ajbrown, in het Nederlands vertaald door WatjeKouw. Rijke jonge man wordt gedomineerd door een boerentrien. Steve stond aan de buitenbar met zijn vriend Jerry. De bar was behoorlijk bezet op deze mooie zomeravond. Jerry had een afspraakje gemaakt met twee vrouwen, Meg en Jamie, die de jonge mannen in de bar zouden ontmoeten. Steve had Meg eerder ontmoet, maar Jamie niet, de huisgenote van Meg. Meg was klein, mollig, had blond haar, geen heel knap gezicht en was over het algemeen niet bijzonder aantrekkelijk. Steve hoopte maar dat Jamie aantrekkelijker zou zijn dan Meg. Steve zag Meg met een glimlach op haar gezicht naar hun toe lopen. Hij zag een vrouw naast haar lopen van wie hij aannam dat het Jamie was. Meg liep op de twee mannen af en stelde haar vriendin voor, die inderdaad Jamie bleek te zijn. Jamie was een beetje knapper dan Meg, maar niet veel. Ze was ook klein, ongeveer 1.60, maar had een donkerdere huid dan die bleke van Meg. Jamie had ook donker haar en ze was niet mager, maar ze was niet zo mollig als Meg. Haar lichaam zag er niet slecht uit, haar gezicht ook niet, maar wat haar minder aantrekkelijk maakte waren haar tanden. Ze had een gat tussen haar twee voortanden en een paar andere tanden stonden scheef. De rest van haar lichaam zag er niet slecht uit, maar haar tanden waren een afknapper. Steve en Jamie knoopten een praatje met elkaar aan. Ze was niet moeder’s mooiste, maar ze was intelligent en lief. Het gesprek liep lekker. Het bier begon te stromen, de borrels begonnen door te komen. Steve was dronken aan het worden en na ieder biertje ging Jamie er beter uitzien. Steve voelde zich ontzettend op zijn gemak met zijn lange, slanke lijf, zijn grijze kostuumpantalon en een zwarte design sweater. Hij was dan misschien niet de knapste man in de bar, maar hij verdiende het meeste geld en hij was het best gekleed. Jamie was een lerares van 24 jaar. De 27-jarige Steve had een zwak voor leraressen. Steve had ook met kinderen willen werken, maar in plaats daarvan was hij op een pad terechtgekomen dat hem geleid had naar het salaris van zes cijfers dat hij nu verdiende. Steve en Jamie babbelden maar door. Ze begonnen elkaars hand vast te houden. Ze begonnen een beetje met elkaar te flikflooien. Jamie haalde haar mobieltje uit haar tasje en gaf dat aan Meg. "Kun je een foto van ons maken?" vroeg Jamie aan haar huisgenote. Steve en Jamie sloegen hun armen rond elkaars schouders en poseerden. Meg nam een foto. "Wat een leuke foto," zei Meg met een glimlach toen ze naar de foto op de digitale cameratelefoon keek. Meg gaf het telefoontje aan Jamie en zij en Steve keken, elkaars hand vasthoudend, naar de foto. Ze hadden allebei een leuke glimlach op hun gezicht. Het was een leuk stel. Ze gaven elkaar nog een kus. "Ik moet naar het toilet," zei Steve en hij probeerde Jamie haar hand los te laten. Maar ze liet zijn hand niet los. "Nee, dat moet je me eerst vragen," reageerde Jamie glimlachend en ze keek hem vastberaden aan. Steve dacht dat ze maar een grapje maakte, glimlachte naar haar en probeerde haar hand weer los te laten. Jamie pakte zijn hand nog steviger beet en liet hem niet los. "Ik meen het, je mag niet zomaar weg, dat moet je me eerst vragen," herhaalde ze. Steve was dan wel een rijke zakenman, maar hij was altijd al bang geweest voor pijn. Hij had zijn lafheid echter tot nu toe alleen maar aan mannen laten blijken en nog nooit aan vrouwen, zeker niet aan zo een jong vrouwtje als Jamie. Steve voelde de strakke greep van Jamie en omdat hij bang was dat hij niet los kon komen, gaf hij toe aan haar wens. "Mag ik naar het toilet?" vroeg hij als een klein jongetje aan Jamie, hoewel hij drie jaar ouder was dan zij. Jamie gaf hem een tevreden knikje en liet zijn hand los. Toen Steve naar het toilet liep, schaamde hij zich ontzettend voor zichzelf. Toen Steve weer terug was, begonnen hij en Jamie elkaars hand weer vast te houden. Hij had vanavond een hoop gedronken en binnen de vijftien minuten moest hij weer naar het toilet. Toen hij voelde hoe stevig Jamie zijn hand vasthield, wist hij wat hem te doen stond. "Mag ik naar het toilet?" vroeg hij weer. Jamie gaf hem glimlachend weer een knikje en leek te genieten van de macht die ze over de oudere man had. Ze liet hem los en Steve liep weer naar het toilet. Toen Steve terug was van het toilet, dronk hij zijn biertje op. Hij ging naar de bar en bestelde er eentje voor zichzelf en eentje voor Jamie. Hij liep weer terug en gaf Jamie haar drankje. "Ben je naar de bar geweest?" vroeg Jamie een tikkeltje geërgerd. "Ja," reageerde hij verrast. "Onze glazen waren leeg." "Doe dat nooit meer zonder dat je me dat eerst gevraagd hebt," zei ze streng en hoewel Steve eerst dacht dat ze een grapje maakte, kon hij aan de blik op haar gezicht aflezen dat dat helemaal niet het geval was. Steve had iets moeten zeggen om hier een einde aan te maken, maar hoewel ze kleiner was dan hij, weerhield de lafaard in hem Steve ervan om voor zichzelf op te komen. Hij zei alleen maar "okay" en ging haar hand weer vasthouden. Steve en Jamie praatten nog wat en dronken hun glazen leeg. Steve wilde er nog een, maar hij wist inmiddels de regels. "Mag ik nog wat drankjes voor ons gaan halen?" vroeg hij. Hij kon niet geloven dat hij dat moest vragen. Toen ze hem weer een tevreden knikje had gegeven, ging hij naar de bar en bestelde hij twee bier en twee borrels. Het was sluitingstijd. De mannen en vrouwen gingen de bar uit. "Kom toch met ons mee naar huis," bood Jamie Steve joviaal aan. Hij raakte opgewonden van de gedachte dat hij vanavond van bil zou gaan. "Ik ga wel met de taxi naar huis," zei Jerry. "Ik woon in een ander gedeelte van de stad." Het zag ernaar uit dat Jerry niet zo veel geluk had gehad met Meg. Steve was met Jerry in zijn auto naar de bar gereden. Het speet hem dat hij Jerry op die manier in de steek moest laten, maar hij wist waar zijn prioriteiten lagen. Jerry ging weg. "Wij hebben geen vervoer," zei Jamie terwijl ze naar de auto van Steve liepen. "We gaan allemaal in jouw auto." Steve had daar wel oren naar. Hij had een Audi A6 en pronkte daar graag mee bij de vrouwtjes. Toen ze in de buurt van de auto kwamen, haalde Steve zijn autosleutels tevoorschijn. Toen hij de centrale deurvergrendeling met zijn afstandsbediening open deed, flitsen de koplampen aan. "Geef hier die sleutels," beval Jamie. "Ik rijd ons naar huis." Hier moest Steve zijn grens trekken. Hij was bereid om haar spelletjes in de bar mee te spelen, maar hij was niet van plan om een vreemde vrouw zijn troetelkind te laten besturen. "Sorry," zei hij. "Alleen ik rijd in mijn auto." Jamie kreeg een strenge blik op haar gezicht. "Geen sprake van," zei ze boos. "Ik heb gezien hoeveel je vanavond gedronken hebt en je gaat ons niet naar huis rijden. Geef hier die sleutels want anders..." Jamie hief haar vuist. Steve keek naar de kleine vrouw, die bijna dertig centimeter kleiner was dan hij en minstens vijfentwintig kilo lichter, en die hem nu dreigde om hem op zijn gezicht te slaan. Hij zou hier niet bang voor hoeven te zijn, maar hij had geen zin om een stomp in zijn gezicht te krijgen. Hij gaf haar zijn sleutels. "Achterin!" schreeuwde Meg. Steve mocht niet alleen zijn eigen auto niet besturen, hij moest ook nog op de achterbank zitten. Ze stapten alle drie de auto in. Toen Jamie de auto gestart had, leek het binnenin wel een ruimteschip met alle coole lichten die hij daar had. Steve was daar altijd al trots op geweest. "Een mooie Audi," zei Jamie bewonderend. Ze sprak het woord uit alsof het rijmde op "ordi". "Je spreekt het uit als 'Audi'" verbeterde Steve haar. "Nee hoor, het is Ordi, net als in ordinair," corrigeerde Jamie hem streng. Toen Steve zijn auto had gekocht, had de verkoper het uitgesproken als hij dat deed, maar zijn angst voor Jamie zorgde ervoor dat hij inbond. Jamie reed hun drieën naar huis. Ze gingen het appartement binnen en zetten een video op. Meg ging op een stoel zitten en Steve en Jamie gingen op de bank elkaars hand zitten vasthouden. Steve moest weer naar het toilet. "Mag ik naar het toilet?" vroeg hij aan Jamie. "Wacht even, ik moet ook," zei Meg en ze stond op. "Dames gaan voor," zei Jamie en ze kneep Steve stevig in zijn hand. Meg ging naar het toilet. Steve kon er niet meer tegen. Hij kon zich niet voorstellen dat een succesvolle zakenman zo behandeld werd, sterker nog, dat hij dit zo maar liet gebeuren. Jamie keek naar Steve. Hij hoopte op een kus. In plaats daarvan zei ze: "Je moet weten dat ik nooit seks heb met iemand die ik voor de eerste keer zie." Steve knikte. Dat was het enige dat hij wilde weten. Deze avond was puur tijdverlies geweest, want hij wilde Jamie na vanavond nooit meer zien. Nadat hij terug zou zijn van het toilet, zou hij er vandoor gaan. Meg kwam terug van het toilet. "Mag ik nu?" vroeg Steve aan Jamie. Ze gaf hem een knikje en liet zijn hand los. Steve ging naar het toilet. Terwijl hij stond te pissen dacht hij eraan hoe hij zich voor zichzelf schaamde. Hij kon niet geloven dat hij een kleine vrouw toestond om hem de hele avond te commanderen. Hoewel hij niets meer gedronken had sinds ze uit de bar vertrokken waren, was hij nog steeds in een behoorlijke roes. Hij hoopte maar dat Jamie er bezwaar tegen zou maken dat hij weg wilde, zodat hij ten minste een keer voor zichzelf kon opkomen. Steve deed zijn rits dicht en ging het toilet uit. Hij liep de woonkamer weer binnen. "Okay meiden. Ik ben behoorlijk moe. Ik ga er maar eens vandoor," zei hij. "Jij blijft hier," beval Jamie. "Je bent te dronken om te rijden. Ik wil niet dat je mensen dood gaat rijden. Je blijft vannacht hier slapen." "Ik heb al een hele tijd niks gedronken," reageerde hij. "En trouwens, ik zal zelf wel uitmaken wat ik doe en niet jij." Jamie had zijn sleutels op de tafel gelegd toen ze binnengekomen waren en Steve pakte ze. Hij liep naar de deur. "Waag het niet om er vandoor te gaan," beval Jamie. "Probeer me dan maar eens tegen te houden," snauwde hij boos terug. "Wat denk je verdomme dat je van plan bent?" Jamie stond vastberaden op en stevende fluks op Steve af. "Ze is opgegroeid op een boerderij en ze is zo sterk als maar zijn kan," waarschuwde Meg hem. "Je zult het tegen haar af moeten leggen." Jamie zag er werkelijk uit als een boerentrien met haar onregelmatige gebit. Ze pakte Steve beet en voordat hij wist wat er aan de hand was had de vrouw, die dertig centimeter kleiner was dan hij, hem in een hoofdklem. Hij probeerde haar armen los te wrikken, maar Meg had gelijk gehad - Jamie was zo sterk als maar zijn kon. Steve voelde zich niet alleen uitermate vernederd omdat die kleine vrouw hem de baas was, maar zijn nek deed ook ontzettend zeer van haar hoofdklem. Steve probeerde zich zo goed als hij kon los te wrikken, maar zijn magere armen waren niet sterk genoeg. Jamie hield Steve stevig beet en gaf hem drie klappen boven op zijn hoofd. Dat deed pijn en Steve begon te huilen. "Ga je nu wel naar me luisteren?!" vroeg Jamie met opgewonden stem. "Als ik je vertel dat je hier blijft, dan betekent dat dat je hier blijft." Steve voelde zich een ontzettend watje, maar hij zou het maar moeten accepteren. Dit vrouwtje liet hem alle hoeken van de kamer zien en hij was niet sterk genoeg om daar iets tegen te doen. "Goed, dan blijf ik," schreeuwde hij. "Maar laat me alsjeblieft los." Hij huilde nog wat. Jamie trok haar hoofdklem nog een keer aan om haar overmacht te benadrukken en liet hem toen los. Steve wreef over zijn zere nek en veegde zijn tranen weg. "Nou, ik ga naar bed," zei Meg met een tevreden glimlach. "Welterusten jongens." Ze stond op en ging weg. Steve keek naar Jamie en probeerde te schatten hoe groot ze was. Zeker niet meer dan 1.60 en in weerwil van hoe sterk ze was, kon ze toch niet meer wegen dan vijftig kilo. Zo een kleine vrouw had hem net in elkaar geslagen. Wat voelde hij zich vernederd. Steve wist dat hij vanavond niet van bil zou gaan, maar hij wist ook dat hij niet weg kon. Hij nam zich voor om te proberen om er het beste van te maken. "Mag ik dan ten minste vannacht in jouw kamer slapen?" vroeg hij aan Jamie. Ze gaf hem glimlachend een tevreden knikje. Toen ze in haar slaapkamer waren, deed ze de deur achter hen dicht. "Doe al je kleren uit en ga op de vloer liggen," beval Jamie. Steve werd opgewonden. Misschien zou er vanavond dan toch iets leuks gaan gebeuren. Steve deed wat hem gevraagd werd. Het was een hardhouten vloer, dus voelde het een beetje koud aan toen hij erop ging liggen. Jamie raapte al zijn kleren op met daarin zijn autosleutels, zijn mobieltje en zijn portemonnee en legde ze in haar kast. Ze ging over Steve heen staan en trok haar broek en haar slipje tot op haar knieën. Ze ging boven op hem zitten. "Bef me," beval ze. Steve wilde dat niet. Hij had een HEKEL aan beffen. Hij werd graag gepijpt, maar een vrouw beffen vond hij ontzettend walgelijk. Zelfs bij aantrekkelijke vrouwen was het iets waar hij een hekel aan had en het feit dat Jamie niet zo aantrekkelijk was maakte haar verzoek bijzonder onprettig. Maar hij wist dat weigeren niet tot de mogelijkheden behoorde. "Hoe lang moet ik dat doen?" vroeg hij. "Totdat ik klaargekomen ben natuurlijk," antwoordde ze. Steve kon het niet geloven. Hij was niet goed in orale seks en had nog nooit een vrouw zo ver gekregen. Hij keek op de klok – twaalf voor drie. Hij zou hier tot de volgende ochtend mee bezig zijn. Steve begon aan zijn opdracht. Het was ontzettend onprettig en het was ontzettend walgelijk, maar de gedachte om niet door Jamie in elkaar geslagen te worden hield hem op de been. Hij deed ontzettend zijn best, maar Jamie klaagde de hele tijd hoe slecht Steve het deed. Nadat er een uur verstreken was, had Steve zijn opdracht nog steeds niet uitgevoerd. "Weet je dat je een ontzettende zielenpoot bent," zei Jamie teleurgesteld toen ze haar slipje en broek optrok. "Je moet eens leren hoe je het een vrouw naar haar zin kunt maken. Vanwege deze wanprestatie zul je vannacht naakt op de vloer moeten slapen." Jamie liep naar de kast en trok haar pyjama aan. Ze draaide het licht uit, sprong in haar bed en deed een leeslampje aan. Jamie lag in haar pyjama in haar zachte bed, terwijl de naakte Steve op de harde vloer lag. Jamie begon iets op een papiertje te schrijven. "Wat ben je aan het doen?" vroeg Steve. "Een lijstje aan het maken," antwoordde ze. "Wat voor lijstje?" vroeg hij. "Klusjes die je morgen moet doen. Je kunt beter ophouden met me vragen te stellen en wat proberen te slapen. Je eerste klusje zal zijn om ontbijt voor me te maken om zes uur vanochtend." Steve keek op de klok en schrok. Het was twee over vier. "Zes uur in de ochtend, ben je niet goed snik?" vroeg hij. "Waarom zo vroeg?" "Zo doen we dat op de boerderij," antwoordde ze. "Vroeg op, ontbijten en daarna beginnen we met de klusjes." "Maar met alle respect, we zijn niet op een boerderij," protesteerde hij. "Is er een bepaalde reden om op zondag zo vroeg op te staan?" "Ja," antwoordde ze. "Omdat we alle klusjes geklaard moeten hebben als we om half elf naar de kerk gaan." Steve dacht hier even over na. Hij moest voor dag en dauw opstaan om klusjes voor haar te klaren en daarna moest hij met haar naar de kerk. Wanneer zou dit ophouden? Hij wilde het weten. "Hm okay," zei hij. "Maar wanneer mag ik weer weg?" "Van hoe laat tot hoe laat werk je op maandag?" vroeg ze. "Van acht tot vijf." "Eens even kijken. Ik moet zelf om half acht op mijn werk zijn. Dan zet ik je iets eerder op je werk af, zo rond tien over zeven. Dan kan ik je rond vijf uur weer oppikken. Dat is geen probleem." Steve begon zich te ergeren en wilde protesteren, maar hij bedacht dat dat niet tot de mogelijkheden behoorde. Hij moest al zijn frustratie in zich opkroppen. "Ga je me ooit weer vrijlaten?" vroeg hij met een jongensstemmetje. Hij probeerde zo triest en hulpeloos mogelijk te klinken, in de hoop op wat sympathie bij deze dominante vrouw. "Nee hoor," zei ze nonchalant. "Je bent mijn eigendom. Ik laat je wel naar je werk gaan zodat je ons kunt onderhouden. Maar je zult de rest van je leven doorbrengen met mij te dienen. Vind je dat goed?" Steve was doodsbang van Jamie, dus wist hij dat er maar één antwoord mogelijk was. "Ja mevrouw," antwoordde hij. "Goed zo," zei ze. "Ik zal dit lijstje met klusjes naast de wekker leggen. Zorg ervoor dat je het leest als je om zes uur wakker wordt." Jamie legde het lijstje naast de wekker en stelde hem in. Ze deed het licht uit en viel snel in slaap. Steve lag wakker op de grond. Naakt, op deze onzachte vloer kon hij de slaap niet vatten. Hij moest over minder dan twee uur op. Hij moest ontsnappen. Wat waren zijn mogelijkheden? Al zijn kleren, zijn sleutels, zijn portemonnee en zijn mobieltje zaten in de kast van Jamie die aan de andere kant van haar bed stond. Met de manier waarop haar kamer was ingedeeld was het onmogelijk om die daar uit te halen zonder haar wakker te maken. Hij zou het op een lopen kunnen zetten, maar zelfs als hij uit haar appartement kon komen, dan zou hij naakt naar huis moeten rennen en hij wist niet precies waar hij was. Hij kon ook niet naar de politie. Wat zou hij moeten zeggen? Dat hij gekidnapt was door een kleine vrouw die lerares was? Het kon hem niet zo veel schelen dat dat de ultieme vernedering voor hem zou zijn, maar ze zouden hem met geen mogelijkheid geloven. Hij kon proberen om naar zijn huis te rennen en bij zichzelf in te breken, maar ze had zijn rijbewijs waar zijn adres op stond en ze zou hem toch wel snel weten te vinden. Was er eigenlijk wel een mogelijkheid waarop hij aan Jamie zou kunnen ontsnappen? Niet echt. In één nacht was Steve veranderd van een succesvolle, rijke zakenman in een slaaf.